marathon - Miles & More

Berichten

Lief dagboek

Nora’s week: het leven na de marathon (+ video!!)

Ja jongens, marathon = klaar.

Ik maakte deze video van de Marathondag. Met speciale gastoptredens van Jur (die heeft ook gefilmd!) en Marcel!

En dan komt nu de grote vraag:

Is er leven na de marathon??

Het antwoord lees je hier 🙂

Maandag ♥ 10 april

Ik werd stijf en met spierpijn wakker. Ik voelde me alsof ik een marathon had gelopen. Oh wacht….
Met moeite stond ik op uit bed. Oh mennnn, ik voelde direct m’n linkerhiel 🙁
Toen ik rustig in beweging was gekomen leek het al een stuk beter te gaan! Ik besloot om Monster uit te laten, om zo even m’n benen los te lopen. Dit ging best soepel!!
Maar elke keer als ik even had gezeten en weer wilde opstaan: intense (spier)pijn…
Het leven na de marathon is tot nu toe: pijnlijk.

Ik moest vandaag wel werken vanaf 13.00u. Op zich goed te doen!
’s Avonds deed ik NIETS♥ Ik hing wat op de bank, want: MOE!! En spierpijn dus…

Mooie lucht boven de kom van Weesp toen ik Monster uitliet.

Dinsdag ♥ 11 april

Op dinsdag werk ik altijd boven (in de praktijk). Dat was vandaag niet prettig. Traplopen ging op zich wel (in beweging blijven!!) maar het deed wel pijn…
Ik loop trouwens al 2 dagen in m’n chillbroek en Nike Air Max, want m’n lichaam is er nog niet aan toe om weer in een strakke spijkerbroek of een nauw rokje gehesen te worden…

nike air max Nora met lekker veel demping

Deze pareltjes hebben lekker veel demping ♥

’s Avonds deed ik een poging om weer wat te rennen. Dinsdagavond is namelijk trainingsavond van Jim. Vandaag bij de Gaasperplas (de ene week hier, de andere week op de atletiekbaan).
Het rennen ging stroef…. Samen met Janke (= ook een marathonbikkel) rende ik heeeeeeeel rustig.

Ik sprak ook een tijd met Jim over m’n techniek. Ik ben de laatste maanden veel meer op m’n voorvoet gaan landen tijdens het rennen. Dat is op zich niet erg, maar ik raak met m’n hiel de grond niet meer aan…. Daarbij neem ik ook nog eens te kleine pasjes.
Mijn ren-vorm ziet er een beetje uit als trippelen. Heel debiel.
En daardoor komt er dus waarschijnlijk teveel spanning op de peesplaat onder m’n voet. Resultaat: blessure 🙁
De komende tijd ga ik dus extra veel aandacht besteden aan mijn looptechniek. Doel: weg blessure 🙂

Woensdag ♥ 12 april

Vandaag stond mijn nieuwe column in het WeesperNieuws!! Over stiekem fietsen in straatjes waar het niet mag.
Is er IEMAND die ‘m heeft gelezen?? Doe het maar!! #schaamtelozezelfpromotie

Ik werkte wat op de praktijk.
En ’s avonds aten we nasi. Zo wild kan het leven zijn. #yolo

Donderdag ♥ 13 april

Super-asociaal maar: mijn weekend is al begonnen!! Donderdag werk ik nooit op de praktijk (maar blog ik, schrijf ik columns en probeer ik andere tekstschrijf-opdrachten binnen te halen). Eigenlijk is donderdag ook mijn duurloop-dag. Maar tijdens de eerste week van het ‘leven na de marathon’ is een duurloop geen goed idee.

Wat ik wel deed: ik ging op kraamvisite bij baby Nils! Van vriendin Noortje uit Zaandam. Heel gezellig om lekker bij te kletsen en koffie te drinken, terwijl het lieve babytje lekker lag te slapen in z’n mandje (mandje? zo’n wieg-mand, niet zo’n hondending hoor).

Einde van de dag sprong ik op de fiets naar het zwembad. Heel gezellig: met Jur! Want die is sinds vorige week ook weer aan het zwemmen!
Met nog steeds een stijf lijf was zwemmen eigenlijk best fijn (dat IK ooit zou zeggen dat zwemmen FIJN is, had ik echt nooit gedacht.)

Vrijdag ♥ 14 april – Goede Vrijdag

Vandaag was ik dus ook lekker vrij!! Gewoon omdat het kon: ik had mezelf vrij gegeven *grijns*
En ik verheugde me intens op deze extra vrije dag, waarin ik heeeeel veel wilde doen.

Ik begon met een rustig hardlooprondje. Ik ren de naar fort Uitermeer, deed een kleine fotosessie met mezelf, wachtte voor een open brug (fijne pauze) en rende over de Utrechtseweg weer terug. Een mooi herstelloopje van 8,5km.

Toen ik thuis was sprong ik gauw onder de douche, ik at wat en haastte me naar de kapper.
Ik was om 11.00u bij de kapper en om 14.20u liep ik weer naar buiten. Een kapper-marathon… mehhhhh. We hebben het hier over knippen en verven hè jongens, dat duurt altijd lang. En kost duur, financieel gezien qua geld. #gelukkignieuwhaar

Ik sjeesde naar One Fitness, want ik had afgesproken met Jim om m’n marathon te evalueren. Conclusie: er is plenty ruimte voor verbetering. Dus dat gaat ook gebeuren. Ik weet alleen nog niet wánneer.

Na dit gesprek sprintte ik naar huis, gooide Monster in de auto en reed ik naar Amsterdam. Monster gaat namelijk een lekker weekendje logeren bij m’n vader! Dat vindt zowel Monster als m’n vader super leuk, en Jur en ik kunnen dan mooi een weekendje weg! #winwinwin

Terug ik Weesp haastte ik me naar vriendin Anita (en vriend Ruud, maar die haakte later aan), want we hadden een borrelafspraak!! Jeeeee!! Borrelen is tof.
Uurtje later kwam Jur er ook bij (die was eerst bij een andere borrel geweest 😉 Vrijdag hè, dan heb je dat…)
Bij Ruud en Anita bleven we ook eten: Anita had echt heeeeerlijke ossenhaas gebakken, met zoete aardappels uit de oven en een fijne salade. En oja: meloen met ham vooraf ♥ En fruit met ijs en slagroom als toetje. Delicious!

Om 00.15u waren we weer thuis…
Van de ‘relaxe’ vrije dag was met al dat gesjees, gesprint en gehaast niks terecht gekomen, maar het was wel een goed besteedde dag!

Zaterdag ♥ 15 april

Vandaag stappen Jur en ik vroeg in de auto, want we gaan een weekendje naar de Ardennen!! Twee nachtjes in een romantisch hotelletje, whoehoeeeee!! Geen laptop mee, en een beetje digital-detox.
Dus dikke doei, ik spreek jullie na het weekend!!

Wat ga jij doen in het Paasweekend?

Liefs! Nora

15 april 2017/0 Reacties/door Nora

Evenementen, Marathon

Marathon Rotterdam 2017 | RACEDAY in foto’s

Met een beetje spierpijn (bovenbenen) stijfheid (overal) en pijn (hiel) zit ik hier achter m’n laptop toch best trots te wezen: Ik heb de Marathon Rotterdam 2017 uitgelopen!! Joehoeeeee!!

Klaar voor de start?

Om zes uur de wekker. Nooit leuk. En nu had ik ook nog marathon-zenuwen.
Eigenlijk kreeg ik geen hap door m’n keel, maar ik heb toch een enorme bak havermout weggewerkt… #hoedan?
Om 7.00u stond Marcel bij ons voor de deur: hij reed met ons mee naar Rotterdam. We hadden namelijk besloten om een keertje niet met de trein te gaan. En dit bleek een ontzettend goede keuze! (er was vertraging en ellende en stress. Dat is NIET wat je wil voor een marathon… Alles moet soepel gaan.)
We reden op ons gemakje naar de Kralingse Zoom. Daar parkeerden we (gratis!) en moesten toen nog 8 minuten met de metro naar de Marathon Expo! Vet snel dus!!

Zo rustig was het nog bij de expo 🙂

Geen rijen of wat dan ook, dus om 8.15u had ik mijn startnummer!!

of ik even niet zo wilde bewegen…

We dronken nog een lekker kopje koffie bij de expo (Jur, Marcel en ik dus) en liepen daarna rustig naar de startvakken.
Echt zo fijn om niet te hoeven haasten en geen stress te hebben.
Ik startte in ‘Wave 2’. Prima.

Het was 9.20u toen ik het startvak in ging: de start was om 10.00u. ZO VEEL TIJD!! Heerlijk.
Ik besloot rustig nog even naar de Dixie te gaan (zenuwen-plasje nummer 3, want bij de expo was ik ook al 2 keer geweest…).
Verder kletste ik wat met ‘Michael’ (zag ik op z’n startnummer) en ‘Maaike’ (startnummer met naam = lekker persoonlijk 🙂 ).

De security-man die het hek moest bewaken, nam zijn baan uiterst serieus en was hard bezig onze veiligheid te bewaken. Hij kwam in totale paniek langsrennen (door het startvak dus) en duwde iedereen opzij. Inclusief oergeluiden. Er was even een moment dat iedereen om me heen z’n adem in hield, want: what’s going on?!
Wat bleek? Een brutale schavuit wilde zomaar over het hek klimmen!! Ooohhhh, dat mag niet!! Kleine vlegel. Gelukkig was daar de security-meneer, die ons allen voor dit onrecht behoedde. Hij greep de deugniet bij z’n kraag, en bracht hem netjes weer buiten het startvak. Leuk geprobeerd, kwajongen!

Na dit spannende akkefietje duurde het voor mijn gevoel nog uuuuuuren voordat Lee Towers eindelijk begon te zingen. En nadat Lee ons op het hart gedrukt had dat we echt nooit alleen hoeven te lopen, kwam daar dan eindelijk het kanonschot!! GAAN!!

Heel dat pestpleuris end lopen

(Dit ↑ verwijst naar de film ‘De Marathon’. Ik zag onderweg mega veel mensen met zo’n paars-geel hardloopshirt met ‘Houssein-nog-wat’ er op. Waren dat mensen die bij de film hoorden? Of kon je die shirts ergens kopen en zijn ze ineens helemaal hip?).

Tijd om te rennen.
De eerste 15km gingen eigenlijk best fijn. Ik had het echte marathon-gevoel te pakken. Heel fijn!
Jur en de rest van het juich-team gingen met de metro naar allemaal plekken langs het parcours, dus die heb ik vaak gezien onderweg!

Deze juich-borden hadden Jur en Marcel gemaakt .
Ik kon van ver al steeds mijn naam boven ‘de massa’ zien uitsteken: handig!! En leuk 🙂 (foto is op z’n kop, vandaar het gekke perspectief…)

Jur en Marcel op de Erasmusbrug. Jammergenoeg staan Caroline, Teuni, Harry, Iris en Afke (+vriendin) niet op de foto… Maar die waren ook bij de supporters-crew!! En onderweg kwam ik ook nog allemaal Instagram vrienden tegen, vet leuk!

Bij het 15km punt zag ik Jur en kreeg ik opeens huil-drang… Ik voelde steeds m’n hiel al (m’n blessure), maar tot nu toe lukte het me om er niet aan te denken. En op zo’n moment is een vertrouwd gezicht precies genoeg om even te breken.
Maar natuurlijk ging ik niet huilen, ik rende door! Ik doe een marathon ja?!

Bloody hot

Het was wel heftig warm. Het zweet gutste uit alle poriën van mijn lijf…
Om de 5 km stonden drinkposten, gelukkig. Maar ik merkte dat ik eigenlijk niet tegen de dorst op kon drinken. Vlak na elke drinkpost had ik meteen weer dorst! En ik wilde niet meer dan 2-3 bekertjes drinken, want ik was bang dat ik dan maagpijn zou krijgen… #dilemma
Ik hou meer van rennen in de hitte dan van rennen in de kou, maar aan deze hitte was ik nog helemaal niet gewend (was eerste keer dit jaar dat ik weer in een hemdje rende!!). Ik had het al zwaar en de warmte maakte het nog zwaarder…

Een marathon is geen wandelvakantie!

Op het halve marathon punt keek ik op m’n horloge: 1.52-nog-wat. Okee. Gaat aardig. Als ik dit vol weet te houden: fantastisch. Als de pijn maar niet erger wordt…
Maar dat werd het wel.
Toen ik bij ongeveer 30km het Kralingse Bos in liep, zat ik er zo doorheen dat er wat tranen over m’n wangen liepen.
Ik besloot om even te wandelen, om m’n hiel wat rust te geven. En om gewoon even bij te komen.
Wandelen was fijn, maar voelde vreselijk! Ik kom hier niet om te wandelen!!
Dus ik ging weer rennen.

Precies dit herhaalde zich ongeveer 10 keer.

Op 35 km stonden grote schermen van Nationale Nederlanden. Daar werden filmpjes op afgespeeld die door supporters waren opgenomen. En op het laatste scherm: m’n zusje levensgroot, juichend en ‘Hup NOOOOORRR’ roepend. Fantastisch♥
Dus ik moest weer huilen. Ik moest zelfs even gaan wandelen om m’n ‘dikke keel’ weg te slikken.

En toen was daar: Jur. Bij kilometer 37 kwam hij opeens uit het publiek tevoorschijn! Hij bood aan om even een stukje mee te rennen. Als morele steun♥
Dit was PRECIES wat ik nodig had. Mennnnn wat ging ik slecht…
Jur rende zelfs mee tot kilometer 41 (met z’n rugzak om 🙂 ). Daar zei hij: ‘Nu ga je de laatste 1200m zelf rennen en GENIETEN.’
Dus dat deed ik.
Of ik probeerde het in elk geval. Ik rende, en hoorde overal juichen en gillen. Maar ik was eigenlijk alleen maar gefocust op de finish. Dan was deze ellende tenminste klaar!!!

En klaar

Die finish kwam. En toen kwamen de tranen echt.
Ik denk dat het tranen van opluchting waren? Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n jankerttt #huiliehuilie.
Een vrijwilliger zei tegen me: ‘Ga je nou loope te huile hieroo?’

Een marathon doet rare dingen met je.

Ik wilde een gezellige finish-selfie maken: mislukt 🙁 In het kader van ‘eerlijk en openhartig’: deel ik ook maar de minder euforische momenten…

Toen ik m’n medaille eenmaal had, ging ik op zoek naar Jur. Dat was nog een gedoe tussen al die mensen.
Uiteindelijk spraken we af bij de ‘fontein’ (ik kan echt nooit iets vinden in een vreemde stad, maar deze ‘fontein’ op het grote plein aan de Coolsingel zag ik al van ver.)

Jur, die echt PRECIES snapt wat een mensch nodig heeft na een marathon, kwam aan met een roos (aaahhh♥) en koude biertjes (joehoeee!!). En hij knuffelde m’n tranen weg.

Een paar minuutjes later haakten ook Dennis en Marcel aan voor een gezellig naborreltje bij de fontein. Super leuk!

Terug in Weesp

We reden terug naar Weesp (ik zat lekker chill op de achterbank). We hadden afgesproken met andere marathon-finishers Lily, Ricardo en Janke op het terras bij Toeters.
Daar was het mega druk, maar we wurmden ons er gewoon tussen op het terras, bestelden bitterballen en bier (okee, ik nam even een cola light) en toen kwamen de sterke-marathon-verhalen 😉

Ik zag iemand kotsen!
Ik zag wel 10 mensen kotsen!
Ik zag iemand in een soort shock terwijl hij kotste!

Het was gezellig.
Met een deel van het gezelschap verhuisden we naar Aaltje, want: HONGER.
Ook daar pasten we nog prima op het terras!

En na het eten…. IJS van Nelis!! Want als je een marathon hebt gelopen, dan mag je daarna best even genieten.
En als je als supporter ongeveer een halve marathon hebt afgelegd, de longen uit je lijf hebt geschreeuwd en hebt gezorgd dat de marathonners konden finishen: dan heb je dat ijsje helemaal verdiend.

Hoe voel ik me nu?

In m’n hoofd zitten nog steeds de ‘mixed feelings’ over de Marathon Rotterdam 2017:

Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad tijdens een marathon (dit was mijn vierde)
Heb ik m’n blessure verergerd? Was dit wel slim?
Het is niet eens gelukt om onder de 4 uur te finishen…
Ik moest zelfs wandelen onderweg…
En huilen…. #jesuschrist

Maar…

Ik ben gefinished! Ondanks trainingsachterstand en blessure.
Ik kan nog lopen! (poging tot hardlopen nog niet gedaan, so far)
Ik heb het gedaan!! Hell yeah!!
En eigenlijk was het best heroïsch 🙂

Ik heb tijdens de RACEDAY ook nog gefilmd! Ik heb nog niks teruggekeken, maar misschien maak ik er wel een filmpje van voor op mijn YouTube kanaal! In dat geval laat ik het je weten.

voor nu: doei!

Heb jij iets meegekregen van de marathon?
Of zelf meegedaan?? Hoe ging het??

Liefs! Nora

11 april 2017/28 Reacties/door Nora

Hardlopen, Lief dagboek, Marathon, Nora, Sport

Nora’s week: nieuwe Garmin, pepernoten-test, burgerlijkheid-ten-top en wijntjes bij Toeters

Weer een weekoverzicht. Welja.

Toen ik begin dit jaar trainde voor de marathon hield ik een weekoverzicht bij, weet je nog?
Ik vond dat leuk, en de Google-Analytics-cijfers toonden aan dat ‘men’ dit ook leuk vond. Leuk hoor. *vind-ik-leuk*

#boeiend

In april 2017 (9 april om precies te zijn) doe ik weer de Rotterdam Marathon! Joehoe. Dus ik dacht: ik ga gewoon weer een trainingsdagboek bijhouden. Over m’n marathonvoorbereiding en alles wat ik nog meer meemaak. #boeiend
Dit jaar train ik volgens een schema gemaakt door een echte Weesper-triatlon-goeroe (ik moet nog even vragen of ik zijn naam mag noemen, ik wil namelijk niet weer dat iemand achteraf klachten gaat indienen vanwege naamsvermelding...).
Deze Goeroe gelooft in het principe van ‘gepolariseerd trainen’, dus ik ga tot april 2017 gepolariseerd trainen. Wat dit precies is vertel ik je later (als ik me er iets meer in verdiept heb).
Voor nu houdt het trainen vooral in: basisconditie behouden. Dus gin-tonics, pepernoten en wijntjes zijn toegestaan. Als ik ook maar af en toe ren. En zwem. En crossfit.
Dus hier komt ‘ie: mijn weekoverzicht!

Maandag ♥ 28 november

Op maandag ontving ik deze beauty: de Garmin 735XT. De koningin onder de sporthorloges, heb ik gehoord. Dit horloge kan zóveel dat ik me er echt serieus in moet gaan verdiepen. Het was nogal een duur Sinterklaascadeautje aan mezelf, maar geld moet rollen toch? Heb ik ook gehoord 🙂 En als deze Garmin echt waarmaakt wat ‘ie belooft: wooooow.
Verder deed ik deze maandag niet zo veel. Geen sport in elk geval *grijns*.

Dinsdag ♥ 29 november

hiep hiep hoi, Calimero.

Dinsdag werkte ik (uiteraard) heel hard. #braafstemeisjevandeklas
Ondanks dat harde werken had ik zelfs nog even tijd om naar de markt te gaan. De markt in Weesp = best knus! Prima geschikt om lekker verse groente en fruit, noten en kaas te scoren. En soms ook brood. Maar brood van Bakkerij ’t Stoepje (op de markt) blijft altijd verdacht lang vers: volgens mij staat dat stijf van de niet-brood-achtige-ingrediënten. Ik speculeer er even lekker op los hoor. Dus ik verkies het pompoenpittenbrood van bakker Mühl én bakker Abbekerk (gedeelde 1e plaats! Echt!!) boven die van ’t Stoepje. Gewoon gevoelsmatig 🙂
Dinsdagavond was het baantraining tijd!! Training van die triatlon-goeroe waar ik het dus over had. Op de atletiekbaan in Amsterdam Zuid-Oost. Een mooie gelegenheid om m’n nieuwe Garmin uit te proberen!! Ik had tijdens de training nog niet helemaal door dat ik ook rondetijden kon aangeven, dus ik heb heel 1.0 voor de training op ‘start’ gedrukt en na de training op ‘stop’. Volgende keer beter. Ik heb wel meteen m’n staplengte, grondcontactijd en verticale ratio gemeten. Wat ik daar aan heb? Geen idee.
Tijdens de baantraining kwam ik samen met 2 trainingsbuddy’s op een briljant idee: doorscrollen naar ‘woensdag’ en je weet meer.
Oh! En ik kreeg nog een TE GEKKE kans/ verzoek/ aanbod (wat was het eigenlijk?!). Het heeft te maken met het WeesperNieuws, maar ik vertel er later meer over!!

Woensdag ♥ 30 november

As usual moest ik overdag werken. Maar tijdens m’n lunchpauze had ik afgesproken met Lily en Julia (m’n trainingsbuddy’s dus). Want we gingen pepernoten testen!! We hebben ons ongegeneerd 3 kilo zwaarder geschranst aan de pepernoten, onder het mom ’testen’.

We hebben het gefilmd en ik maakte er deze video van (dit deed ik trouwens pas donderdag): als je ‘m nog niet voorbij hebt zien komen (bijvoorbeeld bij het WeesperNieuws) dan zou ik ‘m zéker kijken als ik jou was! #doemaar

’s Avonds pakte ik nog een WOD mee bij Crossfit0294. De WOD was vet heftig maar lekker afwisselend: roeien, kettlebel swings, touwtje springen en rennen (okee dat rennen is niet echt heel afwisselend. Maar dit was 10x 100m sprint. Dus toch wel anders dan anders. Plus: sprinten kan ik niet).

Donderdag ♥ 1 december

Whaaaa december! Ik heb een doel gesteld: minimaal 100km hardlopen in december. Geen idee of ik het haal, want ik ben enigszins gebonden aan het trainingsschema van de triatlon-goeroe.
Vandaag moest ik 40 minuten rennen in Z3. Die hartslagzones geeft mijn Garmin echt perfect aan. Yes. En Z3 is goed te doen, dus deze 40 minuutjes waren CHILL.
En ’s avonds zwemtraining: de eerste keer zwemmen met m’n nieuwe Garmin!! Ook hier had ik me niet verder in verdiept dan activiteit > zwemmen > 25m bad > start. Een kind kan de was doen, zou je denken. Maar NEE!! M’n Garmin dacht dat ik 525m had gezwommen toen ik ZEKER al 1500m had gezwommen. Mehhhhhh 🙁 Wat heb ik verkeerd gedaan? Ik moet de gebruiksaanwijzing wat beter bestuderen denk ik. Tenzij iemand de oplossing zo uit het hoofd weet? Zo’n EUREKA-moment heb ik nodig. Help.

Hoi Monster! #kak

Vrijdag ♥ 2 december

Overdag, tijdens m’n werk, checkte ik zo af en toe m’n Google-Analytics (ja heb je ‘m weer. Analytics checken werkt verslavend) en kwam ik erachter dat de pepernotentest die ik gister online heb gezet behoorlijk goed bekeken wordt! Yes! Aan het einde van de middag werd de test zelfs gedeeld door het WeesperNieuws (whoehoe!) en werd ik gevraagd om op pakjesavond even te komen kletsen op Radio Weesp over de pepernotentest! #lifegoals. Dus maandag om 18.05u, als je zin hebt, even Sinterklaas op pauze en luisteren naar Radio Weesp.
Vrijdagavond crashte ik met The Boyfriend en een GinTonic op de bank. Ja lekker.

vrijdag fun: 3x snel achter elkaar zeggen.

Zaterdag ♥ 3 december

Na even uitgeslapen te hebben (halleluja wat heerlijk) poetsten vriend en ik het huis een beetje en deden we vervolgens boodschappen, inclusief dierenwinkel voor voer voor Monster. #burgerlijk
Vervolgens zijn we nog burgerlijker (?) gaan wandelen met Monster bij de Spiegelplas. Maar hee: wat een lekker weer!! Echt wandel-weer. Ook al is dat dus über-burgerlijk. Mooie zonsondergang gespot. Ook dat nog.

’s Avonds, vlak voor het eten, kregen we (dus nog steeds Jur en ik) ineens zin in een (lees als 1, we zouden er echt maar 1 doen) drankje bij Toeters. Dat hebben we dus maar gedaan. Vijf wijntjes (en biertjes voor de man) later liepen we naar huis. Oeps. Gaan de glazen ooit leeg daar? Veel te gezellig.
Thuis geen zin meer om te koken dus ongeveer alles wat er in de kast te vinden was gesnackt. Herkenbaar?
Tijdens ons drink-festijn hebben we trouwens wel lumineuze trouw-ideeën bekokstoofd 🙂

Zondag ♥ 4 december

Eigenlijk zouden we vandaag de Twiskemolenloop gaan doen. Leek ons leuk. Maar toen we dat bedachten wisten we nog niet dat we zoveel zouden drinken de avond er voor. Dus we besloten last-minute (nog half-slapend in bed) om even relax te doen en dan maar zelf een rondje te gaan rennen (want: ik heb een schema om me aan te houden). Ik moest vandaag 90 minuten in Z2 lopen. Dat is dus intens langzaam. Uiteindelijk rende ik 100 minuten, en half in Z3 half in Z2. Sorry triatlon-goeroe… Ik vond het dus vet moeilijk om in Z2 te blijven… Maar even positief: ik heb wel heeeeeerlijk gerend!! Lekker koud buiten, prachtig mooie vorst overal en een fijn zonnetje. Zo wil ik altijd wel rennen.
Om in de burgerlijke-modus te blijven besloten de-leukste-man-van-de-wereld en ik om ’s middags een rondje Gaasperplas te wandelen met Monster. Want: lekker wandel-weer again. Ik zal nooit een wandelaar worden, hardlopen rules namelijk, maar de hond uitlaten is toch best fijn.

Dat was het! Het eerste weekoverzicht van wekelijks terugkerende weekoverzichten!! Uit de categorie ‘goede voornemens’ 🙂

Wat heb jij gedaan deze week? Ook lekker burgerlijke dingen? Vertel! Gedeelde burgerlijkheid is halve burgerlijkheid. Dus ik hoor graag welke woonboulevard je bezocht hebt, of je koffie bij je schoonouders gedronken hebt, welke stationcar je gekocht hebt en of je Libelle of Margriet hebt gelezen.
Boks to the burgerlijke burgers!

Liefs! Nora

5 december 2016/0 Reacties/door Nora

Lief dagboek, Nora, Op pad, Reizen

Wat heb ik gedaan?! | Hoogtepuntjes van 2016

Never look back…. Behalve naar 2016.

Ik loop een beetje op de feiten voor uit, I know. Want 2016 is nog lang niet afgelopen. De knusse feestdagen moeten zelfs nog beginnen!! Maar alvast kort terugblikken kan geen kwaad, toch?

Even de balans opmaken: wat heb ik afgelopen jaar allemaal gedaan? Maar dan de hoogtepuntjes dus, ik ga heus niet alles opsommen wat ik afgelopen jaar heb gedaan (578 keer m’n haren gekamd, 351 koekjes gegeten… NEE).

Noor de wereldreiziger

Man, ik heb nog nooit zoveel ver-weg-reisjes gemaakt in m’n leven als in 2016. Wow.
Terwijl ik helemaal geen globetrotter ben.
Begrijp me niet verkeerd: ik hou ONTZETTEND van reizen, nieuwe plekken ontdekken, het vakantie-gevoel, niet-hoeven-werken, cultuur snuiven en bruin worden op het strand. Maar ik vind Nederland ook fijn. En vooral Weesp♥

Ghana

Er was natuurlijk mijn trip naar Ghana!
Samen met de Albert Heijn Foundation ontdekte ik de mango- en ananasfarms van Blueskies (die maken die kant-en-klare bakjes fruit van de Appie, remember?). Deze te gekke reis heb ik enigszins te danken aan mijn blog (yeah!!), dus ik schreef er ook maar meteen over.
Als eerste maakte ik deze blog over Ghana.
Toen kwam Ghana blog nummer 2.
En na 2 kwam 3. Logisch.

Vietnam

En dan Vietnam. Heel veel hartjes voor Vietnam.
Daar was ik met het beste gezelschap: the boyfriend! Die in Vietnam trouwens meer dan een ‘boyfriend’ werd…

Ho, wacht even. Wat??!!!

Ik zei ‘ja’ en volgend jaar zeg ik nog een keer ‘ja’ 🙂 Best yes of my life♥
Tot zover deze CONFESSION.
Hier kun je nog eens nalezen hoe fantastisch we het hadden in Vietnam, en hier nog meer jaloersmakende foto’s.

Hongkong

En als bonus was ik ook nog wat dagen in Hongkong #bofkontje.
Samen met vriendin U. trotseerde ik onder andere een typhoon. Huh?! Ja kijk hier maar hoe dat ging.

Je zou denken dat ik wel genoeg heb gereisd dit jaar, maar de laatste week van 2016 ben ik in Frankrijk. #kusjedoei

Rennend het jaar door

Rode draad in 2016 was (is!!): HARDLOPEN.
Veel rennen, veel trainen, veel loopjes en veel kilometers. Maar we hebben het hier over hoogtepuntjes hè.
Dus dan denk ik meteen aan de marathon van Rotterdam. Gemengde gevoelens als ik er aan terug denk…
Waarom? Lees dit maar.
Maar ik heb het wel gedaan! Een marathon, met plenty ruimte voor verbetering.

En dan natuurlijk de Weesper kwart triatlon. En dan met name de weg er naar toe.
Want de triatlon zelf ging niet echt fantastisch.
Ha! Weer ruimte voor verbetering. #thema
Maar de hardloop-interviews, de trainingen en de awesome reacties op al m’n blogs: TE GEK!!!

En door!!

Leuk leven heb ik eigenlijk:-) En het wordt alleen maar leuker, joehoeee!!
Ik ga me nu bezinnen over alle fantastische dingen waar ik blij van word, en hoe ik dat kan en wil voortzetten in 2017.
Want het is tijd voor nieuwe doelen! To be continued….
Eerst 2016 nog afmaken.

Nu JOUW terugblik! Wat zijn jouw leukste herinneringen van 2016? En wat is jouw grootste sportieve prestatie van afgelopen jaar? Ik ben heel benieuwd!

Liefs! Nora

8 november 2016/0 Reacties/door Nora

Om op te eten!, Op pad

Een VEGAN marathon weekend | gastblog

VEGAN vrijdag

Hopla: een nieuwe rubriek op m’n blog! Vegan vrijdag. Vrijdag is een mooie dag om (zo af en toe, dus niet elke vrijdag. Rustig!!) een kijkje te nemen in het leven van een veganist, en misschien kunnen we ook wel eens wat receptjes uitproberen! Helaas ben ik een veganistische NONO. Maar gelukkig krijg ik hulp van een gastblogger! En niet ZOMAAR eentje, maar een professionele veganistische kok!! Straks meer over deze gave gastblogger.

Veganistisch? WTF?

Het veganisme is een levensstijl waarbij men geen dierlijke producten nuttigt en ook geen andere producten koopt of gebruikt waarbij sprake is van dierlijk leed. Een veganist eet dus geen vlees, vis, eieren, zuivel en honing en koopt bijvoorbeeld geen kleding van leer of verzorgingsproducten die getest zijn op dieren.
bron: wikipedia

Zo. dat schept duidelijkheid. Veganistisch wordt in hipster-land ook wel vegan genoemd, daarom noem ik deze rubriek Vegan Vrijdag 🙂 #hip

Mag ik jullie voorstellen: Marlies!

Via mijn werk ken ik Marlies. Eigenlijk zijn we allebei logopedist, maar we raakten een tijdje geleden aan de praat over een gedeelde liefde: ETEN. Marlies was toen bezig met een opleiding voor veganistisch kok! Wow! Best gaaf!
Marlies heeft zelf ook een vegan lifestyle (als je verder leest kun je zien wat dat inhoudt). Omdat ik eigenlijk helemaal niet zoveel weet van het veganisme heb ik Marlies gevraagd of ze een keertje een gastblog wilde schrijven.
Vandaag vertelt Marlies over haar vegan marathon weekend in Brighton.
En GOED NIEUWS: volgende keer deelt ze een superlekker vegan recept van een notenburger!!♥

Hier komt Marlies!!

Een vegan marathon weekend in Brighton

Vrijdag 15 april, dag 15 van de Vegan Challenge lees ik op de website wanneer ik aan deze blog begin te schrijven. Ik zit op Schiphol te wachten op een vlucht die misschien niet eens meer zal gaan vandaag. Het doelloos wachten grijp ik aan om eens wat woorden op papier te zetten. Een tijd geleden vroeg Nora mij of ik het leuk zou vinden een gastblog te schrijven over veganistisch eten. Dat leek mij zeker leuk, maar niet gewend aan het schrijven van een blog waren er toch steeds andere zaken die ik voorrang gaf. Aangezien ik nu toch niet zoveel anders kan doen dan wachten en geen zin heb om mijn boek te lezen pak ik papier en een potlood en begin te schrijven.

We zijn op weg naar Brighton in zuid Engeland. Daar wordt zondag de marathon gelopen en mijn man doet mee. Mochten we er komen tenminste. Zelf ben ik geen hardloper, maar aanmoedigen en zelfgemaakte sportdrankjes aangeven is ook heel belangrijk. Verder is een marathon in het buitenland natuurlijk een uitgelezen kans om op reis te gaan. Brighton schijnt niet alleen interessant te zijn voor sportievelingen of mensen die van de zee houden, maar ook (vegan) foodies kunnen hier prima terecht.

Sinds ik veganistisch eet, is het niet zo makkelijk om (spontaan) uit eten te gaan. Vegetarische gerechten zie ik steeds vaker op de kaart staan, maar deze zijn meestal niet veganistisch of lastig veganistisch te maken. Je moet altijd van tevoren uitzoeken waar je gaat eten of navragen of ze iets voor je kunnen maken. Ik kies ervoor om plantaardig te eten, dus geen dierlijke producten en producten afkomstig van dieren. Geen vlees en vis, maar ook geen kaas, zuivel en eieren. Honing probeer ik zo min mogelijk te gebruiken, maar hier wijk ik een beetje af van waar ‘een echte veganist’ voor staat. Een veganist gebruikt helemaal geen producten afkomstig van dieren, dus ook geen leer, wol, honing en zijde bijvoorbeeld. Wanneer je etiketten van producten gaat bestuderen wil je niet weten waar bijvoorbeeld allemaal melkpoeder in zit. We maken daarom heel veel zelf.

Het strand van Brighton!

Op Schiphol is het lastig voor ons om iets te eten te vinden. Naar alle waarschijnlijkheid zal onze vlucht om 20.30 u gaan. Bij de eettentjes die wij proberen is er niks veganistisch te krijgen. Uiteindelijk kopen we een superduur potje pindakaas in de souvenirshop en kale broodjes bij een eettentje. Hier verkopen ze gelukkig ook fruit, dus nog een banaan erbij en als toetje een oreokoekje. Gelukkig gaat onze vlucht uiteindelijk om 20.45 u en komen we vrijdagavond laat toch nog in Brighton aan bij een super mooi appartement.

De sleutel kunnen we afhalen in de pub aan de overkant van de straat, The Earth and Stars. Hier hebben we gelijk een drankje gedaan. Voor het bier dat ze op de tap hebben wordt aangegeven of het veganistisch is! Nu vraag je je misschien af wat er niet veganistisch aan een biertje kan zijn. Bier en wijn worden vaak geklaard met dierlijke producten. In Nederland ben ik nog nooit een drankkaart tegengekomen waarop staat of wijn of bier veganistisch is. Mocht je willen weten of je drankje veganistisch is kun je de database The Barnivore raadplegen (http://www.barnivore.com/). Deze is echter verre van compleet. Bij dezelfde pub kun je ook eten en hier nog een verrassing: ze serveren veganistisch eten naast vlees en vis!

De volgende dag lunchen we bij Love Fit Café, waar ook weer keuze is voor veganisten en niet veganisten. Er is een keur aan sapjes, smoothies, koffie en chai met amandelmelk. Ik kies voor een pitabroodje met humus, falafel, salade en edamameboontjes. Die laatste heb ik nog niet eerder gegeten. Dit zijn verse jonge sojabonen die in de peul worden gekookt en je uit de peul moet pellen. Heerlijk en een goede bron van eiwitten. ’s Avonds koken we zelf, want daarvoor hadden we een appartementje gehuurd zodat we zelf in de hand hebben wat we eten. Pasta! Met veel groente, tomatensaus, boterbonen en gegrilde pompoen. Salade van rucola en tomaatjes.

Falafel met humus en edamame boontjes bij Love Fit Cafe

Om nog even terug te komen op de marathon: die werd zondag gelopen, dus we waren niet zo vroeg als gepland, maar wel op tijd. Op zaterdag gingen we met de bus naar het startgebied en hebben we een aantal stukken van het parcours verkend. De bussen blijken die zondag niet te rijden, dus hebben we een taxi gereserveerd. Goed voorbereid en ons portie pech en wachten wel gehad zou je denken. Komt de taxi niet opdagen die zondagochtend!!
Wij wachten en wachten. Bellen met de centrale. Het is druk, maar er komt een taxi aan. Weer wachten en wachten, nog een keer bellen. Na veel stress en er al vanuit gaande dat er niet gelopen zou worden, komt er om half negen dan toch een taxi.
Gelukkig is het niet ver en zijn we om kwart voor negen, een half uur voor de start op de plek waar we moeten zijn. Ik heb er alles aan gedaan om mijn man weer rustig te krijgen en te laten focussen op de wedstrijd en alles waar hij voor heeft getraind. De wedstrijd loopt hij in een goede tijd en zelfs een paar seconden van zijn PR af. Dit had ik niet meer durven hopen 🙂

Start van de marathon

Toetjes van earth and stars

Nu alle stress voorbij is kan ik weer eten. We wilden graag lunchen bij de pub tegen over het appartementje, maar die waren volgeboekt. Toen we vroegen of we niet konden afhalen kwamen ze de lunch bij ons bezorgen. Dat noem ik nog eens service. Ze hebben zelfs keuze in veganistische toetjes. Aangezien ik niet kan kiezen bestel ik ze allebei.

Restaurant Terre a Terre

Voor zondagavond had ik gereserveerd bij Tèrre a Tèrre, een vegetarisch restaurant waar ook een veganist zonder problemen kan eten. Op de kaart wordt aangegeven of een gerecht veganistisch is of veganistisch bereid kan worden. Voor de wijnen wordt ook aangegeven welke veganistisch zijn. Ik wil alles wel proberen, maar moet toch een keuze maken. Soep van de dag met onder andere venkel en dille. De Steam dreamer, een bamboe stoommandje, gevuld met verschillende heerlijke dingen en als dessert rijstpudding, met ananas, en zure appel. Heerlijk allemaal. Ik wil hier wel blijven wonen.

Thuis ga ik zelf maar weer aan de slag in de keuken. Wat ik overigens helemaal geen straf vind, maar zonder nadenken uit eten gaan is wel echt heel luxe. Inmiddels is het bezoekje aan Brigthon alweer even geleden en was mijn stuk nog steeds niet klaar. De Vegan Challenge zit er al lang weer op, maar een keer veganistisch eten kan altijd. Je kunt je eigen Vegan Challenge starten of Vegan Friday instellen. Stel gewoon je eigen doel, maar ik ben er van overtuigd dat minder vis, vlees, zuivel, kaas en eieren eten goed is voor jezelf, voor de dieren en voor de wereld!

Groetjes, Marlies

Ik ben heel benieuwd of jullie al wel eens vegan hebben gekookt, en of jullie het leuk vinden om af en toe een vegan recept te lezen! Laat je een reactie achter? Dat vind ik leuk, en Marlies ook!!

Liefs! Nora

26 mei 2016/2 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Nieuwe (hardloop-) doelen….

Klaar met die marathon kater

Een soort hele lange kater… Dat is wat ik over hield aan de marathon van Rotterdam… Een kater zonder hoofdpijn (en ook niet zo’n droge bek) dat scheelt.
Maar zoals bij alle katers: het houdt een keer op! Ik ben nu wel klaar met mijn marathon-kater, dus tijd om VOORUIT te kijken!! What’s next?!

Twee weken bijkomen

De 2 weken na de marathon hield ik me een beetje rustig (ahum…): ik deed wat Crossfit, fietste een toertocht van de Amstel Gold Race en ik rende ook nog wat heerlijke JUNK-MILES!! Na al die weken van verplichte trainingen, rennen in bepaalde hartslagzones en vermoeiende intervallen vond ik het INTENS FIJN om weer eens gewoon te rennen! Ik had m’n Garmin niet om, Strava niet aan, alleen maar een muziekje op m’n oren en gaan!! De zon scheen, ik zag lammetjes, en BOEM: m’n hardloopliefde laaide weer helemaal op ♥ (het was een piepklein beetje bekoeld na Rotterdam.)
Rennen zonder doel is heerlijk!! Maar toch…. iets kriebelt er al weer… Ik wil wel iets hebben om naar uit te kijken!!

Nieuwe doelen

Sportieve doelen stellen en zo m’n agenda propvol plannen, daar ben ik goed in 🙂 Rust nemen = een puntje waar ik nog wat doelen in te halen heb.

Grootste doel van 2016: de kwart-triatlon in Weesp. En dan een PR.

Daar kan ik m’n zomer wel mee vullen 🙂 Misschien moet ik het even hier bij laten?
Oja, ik doe natuurlijk ook mee aan de Vechtloop (wie doet er met me mee??) en misschien komt er nog wel een leuk toertochtje tussendoor?
Eigenlijk wil ik gewoon lekker sporten, me fit (en dus TE GEK) voelen en zo min mogelijk stress hebben.
Dus byebye marathon en hello junk-miles!!!

Wat zijn jouw sportieve doelen voor de komende tijd? Ga je loopjes doen? Of misschien trek je er ook op uit op de racefiets? Let me know!! Ik laat me graag inspireren!!

Liefs! Nora

22 april 2016/0 Reacties/door Nora

Alle recepten, Diner, Marathon, Om op te eten!

pre-Marathon Macaroni | Recept

De Marathon van Rotterdam 2016

Alweer een dikke week geleden rende ik de marathon van Rotterdam.
Mocht dit volledig langs je heen zijn gegaan (ja dat kan, er is leven naast de marathon…), lees hier hoe het ging (en hier kun je m’n voorbereiding naar de marathon checken!).
Ik wilde natuurlijk TOPFIT en beresterk aan de start verschijnen in Rotterdam, dus behalve veel trainen moest ik ook wat meer nadenken over m’n voeding. Ik heb zo’n 12 weken nagedacht over wat ik de avond vóór de marathon zou gaan eten. Overal las ik over ‘koolhydraten stapelen’: in de week voor de marathon de hoeveelheid koolhydraten wat opschroeven zodat je een voorraadje aanlegt. Koolhydraten worden in het lichaam in de vorm van glycogeen in je lever en spieren opgeslagen. Tijdens het hardlopen haal je uit glycogeen de suiker die in de beenspieren verbrand wordt, en tijdens een marathon heb je daar veeeel van nodig.

Als ik denk aan koolhydraten denk ik aan PASTA!! Ik besloot dus om een lekkere macaroni-ovenschotel te maken op de avond voor de marathon. En ik moet zeggen: ik ging er best lekker op tijdens de marathon! Ik ben de spreekwoordelijke man met de hamer niet tegengekomen onderweg. Wel een heleboel andere mannen.

Macaroni Ovenschotel

Wat heb je nodig? (voor 2 personen)

150 gr macaroni (van die elleboogjes, ik had ‘volkoren’)
1 courgette
1 ui
teentje knoflook
100 ml kookroom light
100 gr hamblokjes
100 gr geraspte kaas 30+
eventueel tomaatjes voor de sier.

Aan de slag!

Verwarm de over voor op 175 graden.
Kook de macaroni gaar: kijk maar even op het pak hoe dat moet.
Snipper de ui en pers het teentje knoflook: bak dit een paar minuutjes in een (hapjes-)pan (ik had eigenlijk een wok).
Snij de courgette in plakjes (en die weer door de helft) en bak 3 minuten mee.
Doe de hamblokjes er bij en laat nog een minuutje staan.
Doe de kookroom erbij: weer een paar minuutjes laten ‘pruttelen’ (raar woord).
Doe de macaroni in een ovenschaal en giet het courgett-ham-kookroom mengsel er overheen.
Verdeel de geraspte kaas erover (en dus wat tomaatjes: das leuk).
Zet de schaal nog ongeveer 20 minuutjes in de over: de kaas smelt dan lekker!!

Echt een aanradertje dit hoor! Ook als je geen marathon gaat doen de volgende dag (best licht verteerbaar).

Nu ben ik benieuwd: Heb jij een speciaal maaltje dat je ALTIJD eet voor een wedstrijd/ iets belangrijks?

Liefs! Nora

19 april 2016/2 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Marathon madness!! | the day after….

Het zit er op!! Maanden voor getraind, naar toe geleefd, zenuwachtig voor geweest: Rotterdam Marathon 2016.
Het euforische gevoel dat ik verwachte na afloop had ik niet 🙁 Dingen liepen anders, waardoor ik eigenlijk best wel baal…

De uren voor de start

Omdat we om 10u moesten starten, en Rotterdam niet om de hoek is, stonden m’n vriendje en ik om 6 uur op en pakten we om 7 uur de trein. Op een zondag.
Uiteraard hadden we ALLES klaargelegd en voorbereid op zaterdag (en de dagen er voor). Zelfs ons havermout-kampioenen-ontbijt stond al klaar 🙂 Dus zonder stress konden we naar het station! Ook het treinreizen ging probleemloos (there’s a first time for everything 🙂 ) er is namelijk een superhandige intercity-direct waardoor je vanuit Weesp binnen een uur in Rotterdam bent!!
In Rotterdam was het al goed druk: overal lopers met bleke snoetjes van de spanning (ik ook 😉 ) en ook al veel supporters. We moesten eerst ons startnummer en T-shirt ophalen bij de Expo. Op de een-of-andere manier kregen ALLE vrouwen een prachtig roze-met-wit T-shirt en kreeg ik een lelijke rood-met-zwarte…. Waarom?? Ik ga NU de organisatie van de marathon mailen. We besloten ons hier ook om te kleden, en ik ging naar de wc (eerste keer).
Onze tassen moesten we weer naar een andere locatie brengen. Daar was het behoorlijk druk: veel beveiliging en controle (dank! safety first!!) Maar wel behoorlijk wat lopen dus: van station naar de expo, van expo naar kleedruimtes, van kleedruimtes naar de start: ik noem het maar warming-up. Bij de kleedruimtes ging ik eerst nog even naar de wc, en voordat we naar het startvak liepen nog een keer. Liever nu dan onderweg 🙂
Om het startvak te bereiken konden we weer achter in de rij aansluiten. Man wat was het druk!! Ondertussen werkte ik nog een banaantje weg, strikte ik m’n veters voor de derde keer en probeerde ik m’n hartslag laag te houden. We stonden nog maar net in het startvak toen Lee Towers begon te zingen. Kippenvelmomentje als je met ALLE lopers ‘you’ll never walk alone’ meeblert♥
De snelle lopers startten om 10u en de menigte van ons startvak schoof langzaam door naar voren. We kwamen nog langs een Dixi, dus ik besloot nog maar een keer te plassen. Ik moest ook echt!! Om 10.15u ging nog een startschot: die van ons!! Op de startstreep drukte ik m’n Garmin aan: ready to go!!!

De marathon

We begonnen rustig. Dat kon ook niet anders, want het was druk op het parcours!! Ik kreeg een beetje het ‘Damloop-gevoel’: veel mensen die 3-breed over de weg kachelden en geen ruimte lieten voor inhalers…. Best frustrerend om steeds om mensen heen te moeten, te versnellen en weer af te zwakken en ruimte te moeten zoeken. Dit kost energie. We konden geen tempo houden en besloten na 5 km om maar mee te gaan met de flow… Weer een kippenvelmoment toen we de Erasmusbrug voor de eerste keer over gingen: die hele stoet hardlopers, al die supporters en harde muziek. Even kwam dat besef:

Yes! We lopen ‘gewoon’ de marathon van Rotterdam!!!

Elke 5 km stond er een drink-post, met water en AA-drink. Zeer welkom: want het was warm!! Ik had handschoenen aan, maar die kon ik na 10 km echt uitdoen (en m’n lieve vriendje hield ze bij zich ♥ liefde!). De kilometers gingen voor m’n gevoel snel. We hadden een fijn tempo (langzamer dan gepland, maar te overzien. Het kon gewoon niet sneller). Bij 15 km nam ik m’n eerste gelletje. Ik had van te voren namelijk bedacht dat ik bij de 15 km, 25 km en 35 km een sport-gel zou nemen. En dan had ik er nog één extra bij me, want je weet maar nooit.

Ergens rond de 20 km was er een hardloper voor me die vond dat ‘ie wat van de grond moest oprapen: waardoor ik tegen hem aan liep en bijna viel. Grrrrr!!! Van de schrik direct een hoge hartslag. En door de inspanning was ik sowieso al wat minder tolerant (die gast liep met een hele hutkoffer op z’n rug!! En dan ook nog ineens stilstaan en bukken?! Come on!!!). Maar ik vond m’n ritme weer terug hoor.

Bij het 30 km drinkpunt dronk ik 2 bekers AA (stilstaand, anders komt er meer op m’n shirt dan dat ik binnen krijg) en rende daarna weer door, maar ik zag m’n vriendje daarna niet meer. Ik besloot even te wachten, maar ik wist niet zeker of ‘ie voor of achter me was… Gelukkig zag ik ‘m weer achter me: we konden weer samen verder! Het tempo was wel wat ingezakt…

Bij het 35 km drinkpunt zei m’n vriendje dat ‘ie even rustig aan moest doen. Ik dronk weer stilstaand en dribbelde heel rustig verder, er vanuit gaand dat m’n vriendje achter me liep. Maar dat was niet zo… Ik besloot weer te wachten. Daar kwam ‘ie! Na wat ‘kom op’, ‘nog even’ en ‘we zijn er bijna’ wilde ik het tempo vervolgen. M’n vriendje zei dat ik maar moest gaan. En ik begreep daaruit dat hij aan zou haken in m’n kielzog. Het bleek anders. Toen ik even later achterom keek zag ik hem niet meer…. Ik wachtte even, maar merkte dat m’n spieren verstijfden, dus ik rende heel rustig door (terwijl ik steeds achterom keek of ik ‘m al zag). Bij de drinkpost van 40 km wachtte ik nog even. Nog steeds geen vriendje… Omdat ik in beweging moest blijven hobbelde ik wat voort. Ook bij het 500m-punt (finish in zicht!!!) stopte ik om te wachten. Niks… Inmiddels was de moed me in de schoenen gezakt en was ik (mede door de vermoeidheid) lichtelijk in paniek. Wat was er aan de hand? Hij was toch niet gestopt? Of stil gaan staan? Ik besloot om door te rennen en na de finish op m’n vriendje te wachten.

Dat was echt het stomste wat ik ooit kon doen. Had ik maar gewacht.

Met dikke tranen kwam ik over de finish. Niet blij, of opgelucht…. Ik zocht Jur. We zouden samen over de finish. Ultieme liefde zeg maar. En in plaats van te wachten rende ik door….
Bij de finish wachtte ik hem op, maar omdat de finishers twee kanten op konden liep ik hem mis. Ik zag op m’n marathon-app dat hij 3 minuten na mij gefinisht was. Ik probeerde hem te bellen, maar zijn telefoon stond uit (was leeg, bleek later). Inmiddels was ik ontroostbaar 🙁 De tranen rolden over m’n wangen toen ik m’n medaille omkreeg. Een oenig sulletje vroeg nog of ik op de foto wilde. Wat denk je zelf?!
Ik ben eigenlijk helemaal geen huilerig type, maar ik vermoed dat de stress en de vermoeidheid van de marathon ook een groot aandeel hadden in m’n emo-gedrag…
Ik besloot om terug te lopen naar de kleedruimte (waar onze tas stond) in de hoop daar m’n vriendje te vinden. De kleedruimte vinden bleek lastiger dan gedacht, ik heb namelijk het oriëntatie-vermogen van een ui… Gelukkig had ik een route-kaartje op m’n telefoon.
Intens ongelukkig en verdrietig sjokte ik naar de tassen. En daar zat ie!!! Op de trap voor de kleedruimte zat m’n vriendje!! Al omgekleed en wel :-). Omdat m’n emoties nogal hoog zaten vloog ik hem lichtelijk dramatisch in de armen.

Achteraf baal ik van mezelf. Als ik toch door ging rennen, dan had ik het beter goed kunnen doen en niet telkens moeten wachten. Dan was het misschien nog iets geworden met m’n eindtijd. Maar beter had ik gewoon samen met m’n vriendje kunnen lopen. Dan had ik me VEEL BETER gevoeld. Zo’n eindtijd zegt toch eigenlijk helemaal niks? Het gaat om het gevoel dat je er aan over houdt. De enorme prestatie die je levert, ongeacht de tijd! En dat je dat geweldige gevoel dan deelt met degene met wie je keihard hebt getraind om dit überhaupt te kunnen doen. Voorafgaand aan de marathon riep ik ook om het hardst dat het doel was: hand-in-hand over de finish. Maar blijkbaar doet een marathon rare dingen met je…

We besloten onze marathon-ellende weg te drinken met een biertje (ik nam wijn) en bitterballen op een Rotterdams terras. Eerlijk is eerlijk, dit maakte veel goed! Totaal ingekakt stapten we daarna in de trein terug naar Weesp. M’n vriendje had ongeveer 10 blaren, dus lopen ging niet zo soepel meer. We belandden nog even op het terras bij Toeters, maar we kwamen er achter dat we niet zoveel meer waard waren, dus strompelden we lekker naar huis.

Op Instagram las ik wijze woorden: een marathon is een ‘animal’ waarbij zoveel meer factoren een rol spelen dan alleen een stukje (takke-eind) rennen: wind, temperatuur, over-training/under-training, taper, plas-pauzes, mentale state-of-mind, vorm van de dag, etc. Makkelijk is het nooit!

Het was niet mijn mooiste marathon, ik ben niet tevreden en heb geen goed gevoel. Maar toch heb ik het gedaan! En gefinisht! Dat telt ook. Ik verwacht dat ik vanzelf wat milder word, de tijd heelt alle wonden.
Ook nog goed bericht: ik moest onderweg NUL keer naar de wc!!

Via social media heb ik van jullie allemaal ontzettend veel lieve support en cheers gekregen: voorafgaand aan de marathon, maar ook heel veel lieve woorden er na! Super bedankt!! Dat maakt alles echt een heel stuk fijner!! Jullie zijn lief!♥

Heb je gerend gister in Rotterdam? Hoe ging het? Of staat er een marathon op je planning? Heb je er nog zin in, na mijn verhalen? 😉

Liefs! Nora

11 april 2016/14 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

De week voor de marathon… | Miles van Noor

De onzekere laatste week voor de marathon….

De allerlaatste voorbereidingen voor de marathon…. Wat betreft trainen is het wel zo’n beetje gedaan. Een rustige week dus: opladen en uitkijken naar zondag.

Maar de onzekerheid slaat toe: Wat nou als ik het niet kan? Of wat nou als mijn schoenen ineens niet meer zo lekker lopen zondag? Of misschien krijg ik wel kramp? Wat nou als het echt KAA-UU-TEE gaat zondag?
Ik kan niet meer ‘bij’ trainen deze week, want in deze laatste week ga ik echt niet beter of sneller worden… Daar had ik eerder voor moeten zorgen. Gelukkig heb ik de afgelopen 12 weken ALLE trainingen van m’n schema vol overgave gedaan *trots*, zodat ik mezelf op dat punt in elk geval niks kan verwijten. Die gin-tonics en wijntjes die af en toe langs kwamen waren misschien niet het allerbeste plan, maar wel lekker en gezellig. Dat telt ook! YOLO.

Nog trainen?

Deze week heb ik nog wel 2 keer getraind: een rustig rondje van een uur met wat versnellinkjes op het einde, en een rustig rondje van een uur met 5 x 2 minuten wedstrijdtempo tussendoor. Goed te doen. En ook fijn voor m’n gevoel: ik kan het nog.

Wedstrijd schema

Mijn vriendje is echt THE BEST: hij heeft een kien tijdschema voor zondag uitgewerkt. En hij heeft het op stickers geprint (die plakken we op onze arm). Zodat we PRECIES weten na hoeveel tijd wel op welke kilometer zouden moeten zijn. Tipje van de sluier: Na 1u en 17 minuten moeten we op het 15km-punt zijn. Je hoort het: het is nogal een strak schema. Een soort utopie. Of noem het een ambitie!! Al die lieve mensen om me heen zeiden afgelopen tijd dat uitlopen van de marathon ook al fantastisch is… Maar wij hebben natuurlijk een droomtijd in gedachten. Tja, dat MOETEN ‘presteren’ om aan die tijd te voldoen (dat heb ik uiteraard mezelf opgelegd, het moet verder van niemand) geeft me ook weer zenuwen en stress. Als zondag alles meezit (het weer, m’n benen, m’n HOOFD) dan lukt het misschien. En anders ren ik SOWIESO de marathon uit. Langer dan 4 uur erover doen? NO WAY!! Dan kom ik huilend over de finish 🙁 Ik wil een sub-4, ikwilhet, ikwilhet, ikwilhet. 😉

Plaspauze

Waar ik me ook nogal zorgen over maak is mijn irritante gewoonte om duizend keer per dag te moeten plassen… Wat nou als ik tijdens de marathon naar de wc moet? Dat kost tijd!!!
Okee, het is niet eens een vraag. Hoe dan ook moet ik in die kleine 4 uur naar de wc. Maar wat nou als ik meer dan 1 keer moet?? Dat kost tijd!!!!
En wat nou als er nergens een Dixie meteen vrij is?? Ik ga dus niet wachten in een rij voor de Dixie! Dat kost tijd!!!
Alleen van deze plas-zenuwen moet ik al extra plassen #niethandig.

M’n outfitje

Inmiddels heb ik al 80 keer het weerbericht voor Rotterdam gecheckt: Bij de start 8ºC en dat loopt op tot 12ºC rond een uur of 14.00u, windkracht 1. Gelukkig geen regen!! Maar nu komt weer die onzekerheid: wat trek ik aan?!
Niet te koud kleden, dat is niet fijn en kost energie!! Maar te warm gekleed is ook geen pretje. Pffff….
Ik sprak gister een marathon-master (finisht ruim onder de 3 uur, dan ben je een master) die zondag ook start. Hij gaat naar eigen zeggen ‘bijna nakend‘. Dapper 😉
Zelf ben ik nogal een koukleum, en ik weet dat ik tijdens een lange duurloop (definately de categorie waar de marathon in valt) snel koude handen krijg. Handschoenen dus sowieso. En lange broek, want ik heb dit jaar eigenlijk nog helemaal niet in kort gerend. Ook maar een jack. T-shirtje met lange of korte mouwen er onder? M’n sokken en schoenen zijn de enige items waarvan ik zeker weet welke ik aan doe 🙂

Vandaag (zaterdag, the day before….) ben ik een beetje rusteloos. Ik heb ALLE TIJD van de wereld, want ik heb helemaal niks gepland voor vandaag. Ik had me voorgenomen om heerlijk uit te slapen, maar ik werd al om 6.30u wakker. Mehhh. Ik had vaag gedroomd over allerlei marathon-dingen die mis gingen (gelukkig ben ik geen Nostradamus…) waardoor ik al zenuwachtig wakker werd… Ik heb wat gewandeld net (lekker de benen los lopen), boodschappen gedaan en ik ga straks maar even m’n nagels lakken: ik moet natuurlijk wel SHINEN morgen 😉

Ik gok dat m’n zenuwen nog duren tot morgen, uurtje of 10. Want zodra Lee Towers begint te zingen, dan kruipt het kippenvel over m’n rug en maken de zenuwen plaats voor FOCUS!
Ik ga die marathon ROCKEN! Tot aan de finish! En als ik dan met m’n vriendje hand-in-hand over de finish kom, ben ik ultiem gelukkig ♥

Als je morgen ook de marathon rent: SUCCES!! Of als je iets anders leuks gaat doen: PLEZIER!!
Denk je aan me?

Liefs! Nora

9 april 2016/3 Reacties/door Nora