Lief dagboek - Miles & More

Wat doe ik zoal door de week? Lees het hier!

Ik mag niet klagen.

Hoe het met mij gaat in deze coronatijd? Nou. Ik mag niet klagen.

Ik mag niet klagen want we hebben een fijn huis om deze lockdown door te komen. Een heerlijke douche, een fijn bed, een koffiebonenmachine voor de lekkerste espressootjes. We hebben Netflix, Rummikub en een zolder waar mijn racefiets op de Tacx zelfs tijdens de ergste sneeuwval voor een goede workout kan zorgen.

Ik mag niet klagen want mijn ouders zijn gezond. En mijn familie ook. Mijn vrienden die ziek werden zijn weer opgeknapt. Ik heb geen viruswappies in mijn directe omgeving en iedereen die ik spreek lijkt positief tegenover de vaccins te staan.

Ik mag niet klagen want ik heb genoeg werk. Leuk werk ook! En aan mijn provisorisch ingerichte werkplek aan de keukentafel – op anderhalve meter afstand (pun intended) van die eerdergenoemde koffiemachine – kom ik mijn werkdagen prima door.

Ik mag niet klagen want naast ons heerlijke huis in Weesp hebben we ook een vakantiehuisje op de Veluwe. Een prachtige plek in de natuur, waar we elke keer als we er zijn een vakantiegevoel hebben. Ook voor Jur, die anderhalf jaar geleden bij een auto-ongeluk hersenletsel opliep en nog steeds aan het revalideren is, is ons Veluwse boshuisje een plek om tot rust te komen. Weinig prikkels, frisse lucht, lange wandelingen.

Ik mag niet klagen, want begin maart komt onze Golden Retriever pup Mollie bij ons wonen. Mollie is geboren bij kennissen van ons en zo hebben we haar vanaf dat ze een dag oud was kunnen meemaken. We weten dus al dat Molllie fantastisch is. Lief en stout tegelijk. En zo mooi.

Ik mag niet klagen want we bestellen ons een slag in de rondte om de lokale horeca te supporten. Als we zin hebben in biefstuk loop ik naar Van Donk en in het weekend proosten we met mijn lievelingschardonnay van Petit Clos.

Een kleine greep uit onze #supportyourlocal mentaliteit:

Ik mag niet klagen want ik heb vriendinnen en genoeg mensen om me heen om absoluut niet eenzaam te zijn. Ik ben gezond, ben lekker aan het sporten en word bijna altijd vrolijk wakker. En oja, ook niet onbelangrijk: mijn coronakilo’s zijn te overzien 😉

Ja. Ik mag niet klagen. Wé mogen niet klagen. We moeten relativeren.

Maar soms ben ik gewoon even uitgerelativeerd. Want ik zou zó graag mijn ouders – en mijn oma! – weer eens willen aanraken en knuffelen. Zo graag met familie en vrienden samen willen komen, om te toasten op een pasgeboren zoon, een nieuw huis, verjaardagen, het leven! Of een arm om hen heenslaan om ze te troosten bij een miskraam, problemen op werk of een kapotte CV.

Hoe fijn zou het zijn om weer eens onbezorgd aan te schuiven bij La Ruelle, Aaltje of een ander restaurant en daar een gezellige avond te hebben? Even een biertje bij de kerk drinken of bij Zipper binnenlopen om dat leuke jurkje uit de etalage te passen. En damn, mijn uitgroei kan écht niet. Ik zie er niet uit! Het is dringend tijd voor de kapper.

Wat ik ook meer dan zat ben zijn al die Teams-, Zoom-, Whereby en Skype meetings. Ik wil gewoon weer ergens heen en samen aan tafel zitten, elkaar echt horen en aankijken, zonder scherm ertussen.

We mogen niet klagen, maar soms is klagen even nodig. En een zucht geeft lucht, zeggen ze toch? Dus daarom nodig ik je uit om alles waar je zo enorm van baalt tijdens deze coronapandemie op te schrijven en naar me te mailen, of in een reactie hieronder te zetten. Niks relativeren of wegwuiven, maar gewoon even al je (kleine) ongemakken en frustraties eruit gooien. En no judgement van mijn kant! Je bent geen zeur, je bent mens.
Klaagmuur nora@milesandmore.nl is geopend, want gedeelde smart is halve smart.

Liefs en hou vol!

Nora

N.b. Ik schreef dit ‘verhaal in coronatijd’ voor de Tafel van Weesp, een vrouwennetwerk waarbij ik ben aangesloten. Al sinds de eerste lockdown delen de Tafeldames hun verhaal via mail met elkaar, omdat live afspreken niet mogelijk is. In eerste instantie voelde ik me niet zo geroepen om mijn ‘verhaal’ ook te delen. Ik heb namelijk vrij weinig te klagen in deze tijd. En door de laatste dooddoener werd ik geïnspireerd om tóch wat te delen.

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.

Deze blogpost bevat affiliate links.

23 februari 2021/5 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Mijn ontzettend rare week met Gerard Joling

Een ontzettend RARE week met Gerard Joling? Deze titel vraagt om uitleg. Want – laten we wel wezen – vrijwel alle tijd die ik zou doorbrengen met Gerard Joling zou RAAR zijn, lijkt me. Maar ‘mijn’ Gerard Joling is een hond. Ok, hij heet niet echt Gerard Joling en het is ook niet mijn hond. Maar het is de Gerard Joling onder de honden. Laat me er meer over vertellen.

Yori aka Gerard Joling — Dit is Gerard Joling. Maar eigenlijk heet-ie Yori.

Om te gieren

Yori is onze logeerhond. Een superlief beest, koddig ook. Maar er is iets misgegaan in zijn opvoeding: hij luistert namelijk totaal niet. Ook niet naar zijn naam. Dus al noem je hem Hond, Boeffie, Yori of Vriendelijke Vriend, hij luistert toch niet. Wij noemen hem Gerard Joling.

Boef op de bank — ‘Yori, je mag niet op de bank. Ik herhaal, je mag NIET op de bank.’

Typisch Geer

Yori kan niet blaffen. Alleen met een hoog piepstemmetje een beetje gillen. Klinkt als Gerard Joling die ‘Ticket to the tropics’ zingt (klik maar hier, dan hoor je het). Daar heb je het al.

Yori is, net als Geer, een echte diva. Prinsheerlijk op de bak, languit op de beste plek. Jawel. Hij heeft zelfs een eigen Instagramaccount. En als dit mormeltje even geen aandacht krijgt, dan zorgt hij wel dat hij – eventueel negatieve – aandacht opeist. Het maakt niet uit hoe, als alle ogen maar op hem gericht zijn. Hallo Geer!

Rustig puzzelen is geen optie als Gerard aandacht wil.

Nog iets dat verdacht veel lijkt op het gedrag van de ‘echte’ Gerard Joling: Yori geeft – als hij geen aandacht krijgt – hapjes in je bil. Geen grap en waar gebeurd. Hij doet het een beetje stout en speels, zodat je bijna geneigd bent te denken: ‘ach wat schattig’. Ik zie zo voor me hoe de menselijke Gerard Joling dit ook toepast in zijn, euhhh… spel.

We dachten dat hij er geen kracht meer voor had…

We wisten al van zijn baasjes dat Gerard Joling niet los kon lopen. Hij heeft namelijk aandacht voor alles, behalve voor degene die hem uitlaat. Wij besloten een goede wandeling te maken, Geer mocht mee uiteraard. Na 10 km, waarin Gerard van links naar rechts slalomde en daarbij steeds de riem om ons heen wist te Houdini-en, waren wij moe. We dachten dat Geer dat ook was. Bij thuiskomst (dit speelde zich af in Drenthe) maakten we de riem los in de deuropening, in plaats van binnen. En dat was onze fout.

Gerard had er duidelijk de kracht nog wel voor en nam de benen. Hij rende de weilanden in, naar de buren, de weg over, andere tuinen in en dat allemaal in een moordend tempo. Wij er paniekerig achteraan, dat snap je.

Na een klopjacht van anderhalve kilometer liet dat krengetje zich weer pakken en mee naar huis nemen. Wij boos, Gerard vond het om te gieren.

mijn ontzettend rare week met Gerard Joling — En bij thuiskomst ging dat beest meteen op pantoffeljacht. Want ook daar houdt -ie van: op pantoffels knagen.

Eikels

Gerard Joling hapt graag in eikels. De hond dan hè, wat dacht jij?! Geer de hond rent achter alle eikeltjes aan op de grond. En dat zijn er nogal wat in de herfst. Kan hij zich uren mee vermaken. Nou ja, minuten in elk geval. En dat is eigenlijk super zoet❤

Behalve pantoffels houdt hij ook van schoenen — Behalve pantoffels houdt Gerard ook van schoenen. En ja, toen ik dit zag smolt ik een beetje: hij was in slaap gevallen op mijn schoen❤

Zo raar was het eigenlijk niet

Nu is Gerard – aka Yori – weer terug naar zijn eigen baasjes. Jammer 🙁 Want behalve z’n boevenstreken was Gerard ook gewoon een schatje om heerlijk mee te knuffelen. Daar kan de echte Gerard Joling niet tegenop.

Liefs! Nora

29 oktober 2019/3 Reacties/door Nora

Lief dagboek, Reizen

Wat doen jullie toch zo vaak in Drenthe?

Haaaa hallo, long time no see! En dat is volledig aan mijn blogstilte te wijten… Dus daarom even een klein voorwoord bij dit stuk.

Als eerste: welkom terug. Superleuk je hier weer te zien.
Ik doe sinds een tijdje een opleiding Reisjournalistiek. Mijn droom is namelijk om – betaald 😉 – te schrijven over mooie reisbestemmingen. En ik dacht: ik kan blijven dromen of ik kan serieus actie ondernemen om mijn schrijfwerk over wat letterlijke grenzen te tillen. Dus hopla, terug naar school.

Nu moet ik dus veel oefenen. Oefenen met het schrijven van reisverhalen en reportages, maar ook oefenen met ‘gewoon’ schrijven. Daarbij komt dat ik al een hele tijd zin had om weer lekker te bloggen, maar een soort blog-onzekerheid weerhield me daarvan. Maar daar is het nu klaar mee. Tijd om die dikke laag stof van m’n blog te vegen. En tijd om weer zonder gêne te bloggen. Want daar hield ik zo van en hou ik nog steeds van.

Dus: HOI IK BEN ER WEER! En super tof dat jij er ook weer bent!

Maar Drenthe dus.

Op Instagram plaats ik de laatste tijd veel foto’s en stories vanuit Drenthe.

Nora en Jur op hunebed in Westervelde — Ja, een hunebed is natuurlijk eigenlijk een grafheuvel waar wij nu dus respectloos bovenop zitten. Sorry.

Nu krijg ik vaak de vraag waarom we toch steeds in Drenthe zijn en wat we daar eigenlijk doen. Lekker nieuwsgierig, ik hou ervan. Dus ga even lekker zitten, pak een kopje koffie of beter nog: wijn! Dan zal ik je alle antwoorden geven over onze weekendjes in Drenthe.

Oma’s huis

In Westervelde (Dr.) staat een heel schattig huisje. Dat huisje is van mijn oma. Ongeveer 55 jaar geleden heeft zij dit samen met mijn opa – die een aantal jaar geleden is overleden – gekocht. Het huisje is dus al heel lang in de familie en ik kom er ook al mijn hele leven.

In oma’s huisje mogen wij, net als de rest van de familie, komen wanneer we willen. We moeten dat een beetje afstemmen met elkaar. Oma woont zelf in Leeuwarden en kan niet meer zo vaak naar Westervelde 🙁
Maar er is dus een huisje in Westervelde waar we graag komen en ook mógen komen, sowieso is dat een goede reden om naar Drenthe te gaan, toch?

Maar er is nog een reden

Begin juli heeft Jur een ernstig auto ongeluk gehad. Heel heftig allemaal en ik zou er trilogieën over kunnen schrijven. Maar waar het op neerkomt is dat Jur op dit moment onder andere erg gevoelig is voor geluid. Een knisperend papiertje, een brommer die langsrijdt, het carillon: het komt allemaal hard en ongefilterd binnen bij hem. Heel vermoeiend voor hem.

In Drenthe is het voornamelijk stil. Weinig prikkels, veel rust. Precies zoals het Jur het graag heeft. En ook heerlijk voor mij 🙂

Bij de revalidatie van Jur, hoort ook veel bewegen. Wandelen is goed. En toevallig kunnen we verdomd goed wandelen in Drenthe.

Dus rust en natuur. Het voelt elke keer weer als een minivakantie hier in Drenthe. Dat is de reden dat we hier (bijna) elk weekend zijn. Sterker nog: we gaan soms al op donderdagavond: chill!

‘Moet jij niet werken dan?’

Ha! Goede vraag. Het antwoord is: jazeker. Maar als er wifi is, dan kan ik werken. En oma heeft wifi. Dus top! De rust hier in Drenthe zorgt ervoor dat ik ook de rust heb om te werken. En als ik dan tussendoor even ga hardlopen of wandelen met Jur, dan kan ik daarna weer even productief zijn op mijn laptop.

Pauze tijdens het wandelen om te bellen — Er moest even gebeld worden tijdens een wandelingetje. Prima joh, dan wacht ik even 😉

‘Maar Drenthe, is dat niet saai?’

Deze vraag is door meerdere personen aan me gesteld. Echt.
Maar ik kan antwoorden met: nee! Drenthe is wel rustig (de dorpjes waar wij komen dan. Ik ben verder ook geen Drenthe expert), maar zeker niet niet saai. Tuurlijk is het niet te vergelijken met Amsterdam. Er is inderdaad veel minder ‘vermaak’. Maar we vermaken onszelf! Lekker wandelen, hardlopen, uit eten, wijntjes drinken, puzzelen (dit doet Jur, ik help soms maar heb te weinig geduld en ben te snel afgeleid om echt tot goede legpuzzel-resultaten te komen).

Puzzelen is best saai — Je ziet wie hier de puzzel-master is. Ik mis zelf een paar essentiële eigenschappen voor puzzelen, namelijk talent, geduld en concentratie… (de foto is trouwens genomen in Weesp, niet in Drenthe).

Drenthe dus! Nu weet je alle ins & outs 🙂
En YES ik heb m’n blogstilte doorbroken. Pffff. Duurde lang he? Supertof dat je op de een of andere manier toch weer op mijn stukje van het www terecht bent gekomen en dit hebt gelezen. Leuk!

Liefs! Noor

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald, yesss! Nu wil ik er meer, dat snap je. Leuk als ik je daar tegenkom!

23 oktober 2019/9 Reacties/door Nora

Lief dagboek, Nora

Zo lang mogelijk nagenieten van onze bruiloft: zo doe ik dat!

bedankkaarten bruiloft Noor en Jur Kaartje2Go

Onze bruiloft. Nog geen twee maanden geleden zijn we getrouwd en toch voelt het al als best lang geleden…
We hebben maanden naar die GROTE dag toe geleefd en het was natuurlijk een fantastisch feest (hier lees je er alles over), maar damn wat gaat zo’n dag snel voorbij….

Ik wil het liefst zo lang mogelijk nagenieten van de dag waarop ik ‘Mevrouw Schenk’ werd. Onee, dat was ik al.
De dag waarop ik mevrouw Schenk blééf, maar waarop ik trouwde met de leukste man van de wereld 🙂
Sowieso een dag om nooit te vergeten. Maar napret is ook belangrijk. En dat hebben we.
Ik zal je vertellen hoe wij zo lang mogelijk nagenieten van onze bruiloft!

We versturen bedankkaartjes!

Zoveel geweldige mensen, zoveel lieve woorden, de meest originele en hilarische cadeaus en ALLEEN MAAR LIEFDE.
Eigenlijk kunnen we niet in woorden uitdrukken hoe mega fantastisch we dit allemaal vonden. Maar dat doen we toch.
Op een bedankkaartje!
Bij Kaartje2go maakte ik bruiloft bedankkaartjes, om zo alle gasten van onze bruiloft nog een persoonlijk berichtje te kunnen sturen. Terwijl ik de bedankkaarten ontwierp, kwam ik erachter dat ze bij deze leuke kaartjesclub ook hele mooie trouwkaarten hebben, die je helemaal naar eigen smaak kunt aanpassen! En je kunt zelfs sluitzegels bestellen bij je pakje trouwkaarten! Als ik nog een keer ga trouwen dan ga ik hier zeker kijken.
Hahahaha GRAPJE. Ik trouw natuurlijk maar 1 keer.

Bruilofts-playlist

Voor de bruiloft (al op de uitnodiging) hadden we alle gasten gevraagd om hun lievelingsliedjes door te geven. Oja, we hadden ook gevraagd of de gasten wilden doorgeven welke muziek ze absoluut niet wilden horen 😉
Van al deze verzoeknummers hebben we op Spotify een playlist gemaakt. Uiteraard kwamen de haat-nummers niet in de lijst en vulden we de lijst aan met onze persoonlijke favorieten.
Deze playlist stond op voordat de DJ (die overigens niet zo fantastisch bleek te zijn, maar och, we hadden elkaar en er was ook wijn) begon.
Zo af en toe, meestal tijdens een BBQ op het dakterras of als we een spelletje spelen, zetten we deze lijst aan: instant bruiloft vibes!!♥

Kaarten en brieven lezen

We hebben zoveel bruiloftspost gekregen. Niet alleen op de bruiloft zelf, maar ook van te voren (en achteraf). Al deze superlieve kaarten en brieven hebben we uiteraard bewaard. En zo nu en dan pak ik de doos waar alle bruiloftspost in zit er gewoon weer even bij, zodat ik alle lieve berichtjes nog een keer kan lezen. Love it.

Foto’s

Open deur, maar heel veel hartjes voor alle lieverds die foto’s hebben gemaakt tijdens onze bruiloft♥
We hadden er voor gekozen om geen fotograaf in te huren voor een speciale wedding-shoot. We trouwden ‘relax’, met niet teveel gedoe. En een fotograaf vonden we teveel gedoe, haha!
Maar onder andere m’n vader heeft een heleboel foto’s gemaakt! En al die foto’s ga ik in een plakboek plakken. Lekker één-punt-nul in een ouderwets fotoboek. Maar dat doe ik op een regenachtige herfstdag ofzo. Nog meer nagenieten dan 🙂

Ok, nog één foto dan:

Nou jongens, jullie snappen: ik zit voorlopig nog wel even op een roze wolk! En volgens mij mag dat best na een bruiloft.
Oja! Onze huwelijksreis naar Maleisië komt er ook nog aan!! Mijn leven is zo te gek♥

Liefs! Nora

♦ Dit bericht maakte ik in samenwerking met Kaartje2go.♦

3 september 2018/0 Reacties/door Nora

Europa, Lief dagboek, Milos - Griekenland, Reizen

Waarom een pre-honeymoon fantastisch is! | Milos 2018

Haaa! Nu het leven even een tandje trager gaat (want f*ck wat is het warm) heb ik EINDELIJK de tijd genomen om te schrijven over onze pre-honeymoon naar Milos.
Jur en ik zijn inmiddels getrouwd – jawel, hier spreekt een getrouwde vrouw! – en hier kun je alles lezen over de bruiloft (inclusief foto’s). Maar voordat we trouwden gingen we op huwelijksreis. Een pre-honeymoon dus! Naar Milos. En dat pakte nogal goed uit.

Op je pre-honeymoon mag je er gerust als fashion-victim bijlopen (check hier m’n pyjama-achtige-pakkie met Nike Air max eronder). Want liefde gaat verder dan looks, knoop dat in je oren menschen 😉

Aan vakantie toe

Waarschijnlijk herken je het gevoel van ‘aan vakantie toe zijn’. Dat had ik niet echt. Haha.
Maar ik was er wel aan toe om met Jur even weg van alles te zijn. Hier in Nederland waren we druk met werk en druk met de voorbereidingen voor de bruiloft. Met als gevolg dat we elkaar wel zagen en ook heus wel tijd samen doorbrachten, maar dat het altijd over werk of trouwen ging. Het was dus tijd voor ‘quality time’: niks moeten, goede gesprekken, ultiem relaxen, lekker eten en drinken en LIEFDE!

Voordelen van een pre-honeymoon:

Tijd om te ontspannen, dus je bent relax op je trouwdag!
Tijd voor elkaar: laat die liefde maar SHINEN!
Vakantie is altijd een goed idee.
Een prima manier om een kleurtje te krijgen zodat je zongebruind op je bruiloft verschijnt 🙂

cocktails in favo bar adamas. Cheers op de pre-honeymoon!

Cocktails, lekker kletsen en LIEFDE!

Milos – Griekenland

Ok. We wilden op pre-honeymoon. Maar waarheen?!
We zochten een rustige plek, waar wel wat te zien/ doen is, maar waar je ook prima op het strand kunt liggen en in gezellige dorpjes kunt borrelen en eten en waar je niet struikelt over de toeristen waarvandaan-dan-ook. Dat waren onze vakantie-eisen. Liever ook geen plek waar de prijzen sky high zijn. En oja, niet te ver weg, want we hadden maar een weekje.
Zo kwamen we uit op Milos, een Grieks eiland dat hoort bij de Cycladen. En het was precies wat we zochten!

We vlogen van Schiphol naar Athene. Toen met de metro naar Piraeus (en in de metro kwam Jur erachter dat hij z’n portemonnee kwijt was… oh no. Niet zo’n goed vakantie-begin…). In Piraeus met de ferry door naar Milos. Best een tocht, maar hartstikke ok, want: HEE we gaan op vakantie!
Je zou trouwens ook gewoon op Milos kunnen vliegen: even overstappen op Athene en hopla. Maar de ferry heeft ook z’n charme.

Met de ferry naar Milos!

Ons appartementje lag vlak buiten Adamas, de plek waar de ferry op Milos aankwam. We huurden de eerste avond meteen mountainbikes voor de week, want het leek ons best een goed idee om ‘lekker sportief’ het eiland over te cruisen. Er zijn momenten geweest dat we daar anders over dachten.
Om ons appartement te bereiken moesten we elke keer een ‘muur van Huy’ opfietsen: mega steil! Zeker wat later op de avond was het soms noodzakelijk om af te stappen.

voor de deur van ons appartement Parasporos Village

Ons appartement was simpel. We konden slapen en douchen en er was zelfs een keuken trouwens, maar heel bijzonder was het niet. We zijn er ook niet veel geweest 🙂 Wat wel heel leuk was, waren de katten en de kittens die er woonden. We namen vaak een blikje kattenvoer voor ze mee: dat werd steeds een groot poezenfeest 🙂 Check onze fietsen (met sexy mandje) en de huispoes.

Strand

Milos heeft een heleboel stranden. En om dat het zo’n rustig eiland is, hadden we heel vaak een strand voor onszelf, of met slechts een paar anderen. Zo fijn!!
En dan die zee jongens ♥ Helder, blauw, verfrissend: fantastisch.

Een strand voor ons alleen! Dus toen Jur een tukje deed (want: standaard op het strand) kon ik mooi in m’n bikini de handstand oefenen, schelpen zoeken, een beauty-treatment met zand doen, zonder dat ik me daarvoor hoefde te schamen voor anderen! Want die waren er dus niet. Alleen een slapende Jur en ik. Overigens was Jur op deze foto wel wakker. Je spot ‘m in de verte!

Het strand van Fyropotamos (op de achtergrond) was iets minder rustig. Het was een soort hipster-strand, met grote loungekussens, best harde muziek en allemaal prachtige, afgetrainde mensen. Daar konden wij natuuuurlijk prima tussen liggen HAHAHA maar het was niet de ultieme ontspanning die we zochten. Overigens was de omgeving wel adembenemend. En we hebben gewoon een biertje gedronken tussen alle mooierds hoor 😉

Dit strand bij Pollonia was ook al zo rustig. En er stonden wat bomen her en der, zodat je ook prima de schaduw kon opzoeken. Mennn wat fijn.

Zeker weten zweten

Ik vertelde net al over de MTB’s. Sowieso hebben we onszelf dus elke dag in het zweet gewerkt tijdens alle fietstochtjes met eindeloze hoogtemeters. ‘Even’ naar een ander dorpje was sneller gezegd dan gedaan, maar de tocht was al een uitje op zich.

Een steile helling waar we echt even moesten afstappen 🙂 We waren op weg naar een prachtige plek op het westelijke gedeelte van het eiland: dwars door een onbewoond stuk ‘no-service-area’. Manmanman wat heb ik die MTB vervloekt af en toe 😉 Maar ook heel vaak niet, want het was gewoon tof!

Shirt kon rustig uit, er was toch niemand in de wijde omgeving. Deze foto is dus ook gemaakt met de zelfontspanner.

op tropisch strand aan anderekant eiland

We hebben twee keer een Geo Walk gedaan: mooie (gepeilde!) hikes, dwars door kuddes geiten, over sulfietmijnen, langs catacomben en over tropische strandjes. We vonden zelfs obsidiaan (=bijzonder vulkaanglas. Misschien hebben we wat mee naar huis genomen. Misschien hè.)

Na zweten komt eten (en drinken)

Een schattig Grieks terras, met de lekkerste traditionele Griekse gerechten (halloooo Griekse salade, yummmm souvlaki, yesss kebab, goooo gyros ♥), zie je het voor je? En dat dus elke dag.
En dan daarvoor vaak nog borrelen – lekkere Mojito’s joh!! M’n all-time-favourite cocktail – en après beachen.
Met de man van m’n dromen, dat ook nog!

Milos barst van de fijne restaurantjes, barretjes en strandtenten. En omdat we alleen onze MTB’s hadden, hoefde niemand de BOB te zijn 😉

Heerlijk 😉

Griekse yoghurt met honing en walnoten: sindsdien is dit ook in Nederland ons favoriete ontbijtje♥

Biertje in Pollonia

En kersen boven op de berg!

Boottocht

Met een boot zijn we een hele dag om het eiland gevaren. Dit was vrij relaxt: een hele dag lekker luieren aan boord, stoppen op mooie plekken, zwemmen, snorkelen, van de boot af duiken, heerlijk eten, ALLES!
Mocht je ooit naar Milos gaan: boek een boottocht! Dit is romantisch♥

Jur chillt tijdens de pre-honeymoon op de boot bij Kleftiko

Dit dus♥

Dit was een van de zwemplekjes. Als je goed kijkt zie je me dobberen 😉

Verliefd weer vertrekken

Na een mega fijne week waren Jur en ik uitgerust, ontspannen en in love. Op Milos en op elkaar.
En dat is goed 🙂 Want we moesten nog trouwen weet je nog.
En al op de ferry terug maakten we plannen voor onze volgende reis: de ECHTE honeymoon! Haha.

We lunchten midden in Athene! Van Piraeus (de haven) moesten we namelijk dwars door Athene naar het vliegveld. En we hadden ruim de tijd, dus we zijn maar gewoon even uit de metro gestapt. Het is dat we een enorme koffer hadden, anders had ik gráág de Akropolis beklommen. Maar lunch met een biertje was ook goed.

Souvenirs in alle soorten en maten?

Tot zover onze pre-honeymoon. Best wel tof dat je helemaal tot het einde hebt doorgelezen. In het kader van ‘liefde’ ook heel veel hartjes voor jou♥♥♥
In september gaan we drie weken rondreizen door Maleisië: best wel huwelijksreis-waardig he?
Ik hou je op de hoogte!

Liefs! Nora

Oja! Wil je meer weten over Milos?

Lees hier alles wat je moet weten over Milos. En als het toch niet ‘alles’ wat je wilde weten blijkt te zijn, mail me gerust met al je onbeantwoorde vragen!
En ik heb ook nog, speciaal voor jou, 5 dingen op Milos die je echt niet mag missen op een rijtje gezet.
Milos is een aanrader hoor!

30 juli 2018/0 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Onze bruiloft! (een terugblik ♥ incl. foto’s)

Een bruiloft is magisch♥ Nu weet ik het echt.
En het mooie aan trouwen is de liefde: de liefde tussen de twee personen die trouwen, maar ook de liefde van de mensen er omheen. Iedereen lijkt een beetje verliefd op zo’n dag. Of misschien heb ik dit alleen maar zo ervaren omdat ik zelf helemaal in de wolken was? Och, maakt het wat uit?

Jur en ik trouwden op 7-7-18. En op veler verzoek – en een beetje omdat ik zelf nog MEGA aan het nagenieten ben en er alles over wil vertellen – een bruiloft-blogje!

Love, peace & happiness

De insteek van onze bruiloft was al vanaf het begin: RELAX.
Gewoon een ontspannen feestje, met alleen maar leuke mensen, ZON (en dan het liefst heel veel), lekker eten en genoeg te drinken. We wilden een beetje een festival-sfeer: inclusief slapen in tentjes, want het leek ons een puik plan als iedereen kon blijven zodat niemand hoefde te BOB-en.

We vonden onze perfecte locatie bij Buitengoed de Boomgaard in Bunnik. Een camping op een boomgaard, waar alles al feestelijk eruit ziet zonder dat er iets versierd is. En mét slingers, lampionnen en lichtjes is het dan natuurlijk helemaal feeëriek.

De feesttent is versierd voor de bruiloft

’s Ochtends op de dag van de bruiloft gingen Jur en ik, met onze feestdirecteur Henri, naar de feestlocatie om onze tent op te zetten en alvast de boel een beetje te versieren. Nu al knus!

Get the party started!

Over het feest kan ik uren praten. Alle lieve mensen die er waren, alle mooie woorden die we hebben gehoord, het heerlijke eten, de dansjes die gedaan werden….
Maar omdat een foto meer zegt dan 1000 woorden (hoewel dit bij mij vaak andersom is) ga ik gewoon heel veel foto’s van onze bruiloft laten zien en ondertussen een beetje vertellen.
Overigens is dit slechts 1% van het totale aantal foto’s dat er op 7-7 en 8-7 is gemaakt. Maar als je meer foto’s wilt: kom gezellig langs dan laat ik je alle foto’s zien! 🙂

Toen we aan kwamen bij de Boomgaard, stonden alle gasten langs het lampionnenpaadje te applaudisseren! Zo fantastisch! Ik had meteen kippenvel.

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

En de ceremonie.
M’n tante Annet was trouwens onze BABS!

Het belangrijkste moment van de hele dag – en van m’n hele leven 🙂 – Het JA-woord!

Gast!

Er waren zoveel gezellige mensen. M’n vader heeft z’n best gedaan om iedereen op de foto te krijgen.
Het mooie vind ik, nu ik de foto’s zo terug zie, dat het een soort ’trip down memory lane’ is: elke gast hoort bij een bepaalde periode uit m’n m’n leven.

Hier een paar foto’s van de gasten en de gezelligheid:

V.l.n.r. Mari (de vriend van m’n moeder), m’n moeder en Renee (de vriendin van m’n vader).

M’n lieve logopedie-vriendinnen en hun mannen!

En m’n tandheelkunde vriendinnen met hun mannen!

In het midden: m’n oudste vriendin Ushi (ze heet eigenlijk Marloes. We kennen elkaar nog uit Gouda) die speciaal uit Hongkong naar Nederland is gekomen voor onze bruiloft!
En daarnaast Kaat en Fleur: m’n Lloret-vriendinnetjes!

Zo is het wat overzichtelijker 🙂

En nog meer leukerds!

En nog meer!! En dit zijn dus BY FAR niet alle foto’s…

Er werd ook gegeten! Die man die je daar ziet lopen is m’n vader 🙂

En er werd gedanst!! Uiteraard heb ik ook op de dansvloer staan shinen want: dansen is leuk! Zelfs Jur heeft gedanst 🙂 Met mij!

M’n vader, ik (met dekentje want het was een beetje fris zo midden in de nacht) en m’n zusje.

Had ik trouwens al verteld dat ik binnen een uur een glas wijn over m’n eigen jurk had gegooid? Witte wijn gelukkig. Je zag niks. Wel zonde van de wijn.
Uiteraard geen paniek, want: het was feest! En vriendin Anita heeft m’n jurk drooggedept.

Mini vakantie

Een stukje van ‘onze’ camping.

Velen hadden een tentje meegenomen (niet iedereen was even goed in het opzetten van de tent… Ik krijg weer bijna een lach-aanval als ik aan sommige kampeer-helden denk 🙂 ) er waren ook 2 caravans en een paar anti-kampeerders sliepen in een hotel in de buurt: het was een minivakantie!!
Dus toen het feestje ’s avonds ten einde liep, was het echte feest nog niet afgelopen.

De volgende ochtend werden de eerste tenten rond 7.30u alweer opengeritst. Dit weet ik, omdat ik toen toevallig moest plassen en dus een tocht naar het toiletgebouw moest maken…. En ik had dorst.

Brakke snoetjes bij het ontbijt. Maar hoe gezellig was dit! Lekker een beetje napraten. Zonnetje erbij. En dan die liefde he♥

Ontbijten in de zon.

Dit was toch zo gezellig! Ik kan iedereen aanbevelen om een bruiloft te houden met een logeerpartijtje.

Cadeaus!

Och we zijn toch verwend. De meest originele, creatieve, lieve en grappige cadeaus en kaarten kwamen voorbij.
Hier een globale samenvatting:

Wie wordt er nou niet blij van cadeaus?

We hadden overigens op onze uitnodiging gezet dat we, euhhh, tja. Ik copy-paste het wel even:

Oja, nog iets: we zijn vereerd dat jullie stukjes, liedjes, PowerPointpresentaties of ABC’tjes voor ons bedenken, maar dit willen we niet! We vinden dat dit het feest teveel stil legt en bovendien leent de locatie zich er niet voor. Niet doen dus.

Kkinkt best bot hè. Maar soms moet je duidelijk zijn, hahahaha. Geen stukjes dus.

M’n moeder had wel een speech geschreven, die ze niet heeft voorgedragen maar gewoon aan ons heeft gegeven. Zo konden we het thuis rustig lezen. En… tromgeroffel…. jullie mogen de speech ook lezen! Zo is het toch een beetje alsof ze het voordraagt.
Lees hier de speech van Gonda.

Dit dekentje hoorde bij de speech♥

Echtgenoten, echt genoten!

En nu ben ik dus getrouwd! Met de man van m’n dromen. Wat is ‘ie knap ook hè?
Ik blijf het bijzonder vinden dat ik de liefde van m’n leven heb gevonden en dat hij mij ook leuk vindt. En dat we nu dus getrouwd zijn en de rest van ons leven samen zijn. Dat moet je maar net treffen.
Natuurlijk ben je ook zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, dus ik denk dat ik in dit geval best een beetje trots mag zijn 🙂

Let love rule!♥

Nou, ik ga nog even verder met nagenieten.
En oja! We gaan ook nog op huwelijksreis! Drie weken rondreizen door Maleisië, best een toffe honeymoon al zeg ik het zelf 😉

Liefs! Nora

19 juli 2018/2 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Nora’s week 21: Murph, Feestje in de Kerk, een overdosis knoflook en een ongemakkelijke dag bij Bio Vakantieoord

Beetje aan het balen bij biovakantieoord

Haa hoi! Week 22 is inmiddels al halverwege, kom ik nog een keer aan met het overzicht van week 21 *grijns*
Maar welkom! Heel erg leuk dat je weer meeleest. Het was de week van het Feestje in de Kerk! En van Murph! En ik heb zelfs een 10km run gedaan. Lees maar!

Ik probeer het een beetje kort te houden vandaag, omdat ik eigenlijk ook nog een hele berg werk heb liggen. Maar als ik eenmaal lekker aan het bloggen ben, dan staat er zo een lap tekst op het scherm. Dus ik beloof niks 😉

Ready? Let’s gooooo!

Maandag ♥ 28 mei

Weer eens wat anders dan een CrossFit-actiefoto 😉 Ik had een Murph PR! Maar het was ook de eerste keer dat ik Murph deed…

Omdat het vandaag ‘Memorial Day’ in Amerika was, deden vrijwel alle CrossFitboxen ter wereld de WOD ‘Murph’.
Op de site van CrossFit0294 vertel ik je precies wie Murph was, wat de WOD Murph inhoudt en waarom het zo EPISCH is.

WOD ‘Murph’

1 mijl (1,61 km) hardlopen,
100 pullups,
200 pushups,
300 squats
en weer 1 mijl hardlopen.

En omdat Murph dus heroïsch is, maar ik ‘m nog nooit gedaan had, wilde ik zeker meedoen vandaag.
Ook al was het 30°C buiten.

Voor de kenners: ik heb Murph zonder weighted-vest gedaan. En de pull-ups heb ik geschaald: 10 kipping, 40 met elastiek en 50 ringrows. Verder had ik gewoon 3 dagen spierpijn hoor.

Dinsdag ♥ 29 mei

Wat ik precies gedaan heb vandaag? Geen idee.
In elk geval heb ik gewerkt. En ik at watermeloen.

Hallo nieuw een-na-lievelingseten als de zon schijnt! Nr. 1 lievelings eten als de zon schijnt = ijs.

Woensdag ♥ 30 mei

In het kader van ‘ik hou het even kort vandaag’: ik werkte op de praktijk en ik ging zwemmen met Jo.
Zwemmen is als prep voor de Beach Throwdown. Dit was de tweede keer pas hoor, in de Zandzee in Busssum.
Het leuke van de Zandzee is, dat je ná het baantjes zwemmen nog even lekker van de disco-glijbaan kan! En er is een Turks stoombad. En een stroomversnelling. En dan ook nog een bubbelbad. Ik vind het enig.

Zwembad-selfie. Lekker zonder make-up #gedurfd

Donderdag ♥ 31 mei

Ik werkte ’s ochtends met Stef aan een website over scheiden. Echtscheidingen dus.
Ik zit zelf tot over m’n oren in de huwelijkse voorwaarden en bruiloftsvoorbereidingen, maar zakelijk ben ik me in de wondere wereld der echtscheidingen aan het verdiepen. #lekkerverwarrend
Maar serieus: een goede, pakkende en niet te lange tekst bedenken over scheiden is niet makkelijk.
En dit bedrijf is écht anders dan de meeste echtscheidings-toko’s. Het is zelfs een gat in de scheidingsmarkt. Er ligt dus een zware taak op mijn schouders…

Zorgeloos scheiden: want je huwelijk is voorbij, maar je leven niet!

Deze ↑ is het niet geworden. Ik ben er nog mee bezig. Ik hou je op de hoogte als de site live is.
Dan kan er naar hartelust gescheiden worden.
Grapje. Dat natuurlijk niet hè.
♥ LET LOVE RULE ♥ (dit las ik afgelopen week in een mail. Lijkt me een prima motto.)

’s Avonds deed ik samen met Jo een Beach Throwdown prep: veel thrusters met axle-bar (dat is zo’n dikke bar) en ook buddy-carry over straat. Dus als er iemand toevallig langs is gefietst: het kan best zijn dat je een vrouw met een andere vrouw over haar schouder zag lopen. Dat was geen hallucinatie/ fantasie/ droom. 😉

Vrijdag ♥ 1 juni

Een hele leuke dag op m’n werk: ik zat in een ontzettend fijne werk-flow, er was een meeting met een SEO-specialist (leerzaam!) en er waren broodjes kroket tijdens de lunch, omdat de hond van de baas jarig was.

’s Avonds ging ik naar de Grote Kerk, voor een rehearsal voor de kerkdienst van zondag.
Maar eerst aten we broodjes shoarma met zelfgemaakte knoflooksaus. Met de nadruk op knoflook.

Kip shoarma met zelfgemaakte knoflooksaus. Met terugwerkende kracht wil ik me verontschuldigen aan iedereen die in het weekend bij me in de buurt is geweest.

Zaterdag ♥ 2 juni

Heb je wel eens van Bio Vakantieoord gehoord? Daar kunnen gehandicapte kinderen met hun familie onbezorgd vakantie vieren. Een goed initiatief dus.
Zaterdag was er een sponsorloop voor Bio Vakantieoord. Save-Me was uitgenodigd om op het evenemententerrein te staan.
Dus: Jur en ik stonden zaterdag om 7.00u op, om op tijd in Bio Vakantieoord te zijn. Dan konden we ons mooi klaarmaken voor de beloofde drukte. Want JAJA, het zou storm lopen.

*krekelgeluiden*

Er waren wel wat mensen hoor bij Bio Vakantieoord. Maar die zaten lekker aan picknicktafels. Heel begrijpelijk.
Verder was het naar mijn zin veel te rustig voor een sponsorloop voor zo’n goed doel…
Gelukkig had ik mijn hardloopkleren meegenomen! Ik heb meegedaan met de 10km loop. En WOW wat een prachtige, supermooie, mega-adembenemende route!! (Het was echt heel mooi, maar ik wil JULLIE vooral enthousiast maken om volgend jaar ook met deze run mee te doen. Voor Bio Vakantieoord. Dat het wat drukker is dan. Dat verdienen ze.)

De Biothlon bij Bio Vakantieoord. Tja, wat zal ik daar nou eens van zeggen.

Zondag ♥ 3 juni

We werkten er al maanden naar toe: en vandaag was het zo ver. Het ‘Feestje in de Kerk’!
Samen met dominee Marije Hage en Petra en Eric organiseerde ik een kerkdienst.
Uiteraard was het geen ‘gewone’ kerkdienst, hoewel ik daar eigenlijk niks over kan zeggen, want ik heb nog nooit een ‘gewone’ dienst meegemaakt. Het was een kerkdienst waarbij het draait om verbinding en inspiratie.
Ik citeer even een stukje van mezelf 🙂 uit m’n column van deze week in het WeesperNieuws:

Ik hoorde tijdens de dienst prachtige en vooral inspirerende verhalen, waar ik maar aan blijf denken. Bijvoorbeeld het verhaal van Dima. Zij vluchtte met haar gezin uit Syrië, met slechts vijf koffers. In die vijf koffers zat alles wat het gezin had, maar toch waren de koffers heel licht en gemakkelijk te tillen. Er zat namelijk liefde en menselijkheid in en dat weegt niks, iedereen zou dat met zich mee kunnen dragen. Als de koffers gevuld waren met haat, racisme en afgunst, dan zouden ze zwaar en niet te tillen zijn.

Tijdens de kerkdienst besefte ik dat ‘geloof’ niet altijd voor verbinding zorgt. Sterker nog, er zijn oorlogen ontstaan vanwege godsdienstige verschillen. Maar liefde en menselijkheid zorgen vrijwel altijd voor verbinding, daar geloof ik wel in.

De kerk had zelfs de rode loper uitgelegd voor vandaag! En het was druk: er moesten stoelen worden bijgezet. Zo gaaf!!

Feestje in de Kerk

Er waren 5 sprekers, die stuk voor stuk hele persoonlijke verhalen deelden. Toen werd er aan ‘de zaal’ gevraagd of ze hun inspiratie wilde delen. Er was een tafel met een groot vel papier, waarop iedereen mocht schrijven.
Ik was oprecht geraakt door alle mooie dingen die ik later terug las.

Op de vraag ‘wat inspireert jou?’ heeft dit jongetje een duidelijk antwoord 🙂

Er waren zelfs mensen die (in de microfoon!!) hun verhaal en inspiratie wilden delen, vol emoties. Toen ik de kerk rondkeek zag ik hier en daar ook wat tranen.
Echt bijzonder hoe mensen ‘geraakt’ worden en zich ook veilig genoeg voelen om over persoonlijke onderwerpen te praten. Ik was onder de indruk, wat een Feestje in de Kerk!

Wat een emoosies!

Nou jongens. Dit was het weer. Mijn week.
Komend weekend wordt het menens. Maar dan echt. Want dan zijn Aad, Jaap, Jo en ik (aka team Watskeburpee) het hele weekend in Amsterdam, bij The Battle of Amsterdam. Ik ben nu al zenuwachtig. Op zaterdag doen we een WOD om 9.15u, om 13.27u en om 17.35u. DUIMEN DUS.

En daarna is het aftellen tot volgende week woensdag, want dan vlieg ik met Jur naar Milos voor een pre-honeymoon 🙂

Hoe was jouw week? Wat vond je van het Feestje in de Kerk (ook als je er niet bij was: hoe vind je dit idee?)

Liefs! Nora

6 juni 2018/0 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Nora’s week 20: fietsen in Limburg, zwemmen in Bussum, veel asperges en een wandeling met zwarte palen

Hoi allemaal! Het is inmiddels dinsdagnacht (nu precies 23.45u als ik dit typ #cijferfreak) en ik sta op het punt om je bij te praten over mijn afgelopen week. Heel tof trouwens dat je weer meeleest, want de laatste tijd is er niet echt peil op te trekken wanneer ik weer wat post hè? Och, het verrassingseffect heeft ook wel wat toch? Nooit saai!

Het was een volle, maar leuke week! Zo was ik samen met Jur bij de finish van de Roparun (in de VIP-lounge), at ik asperges bij m’n moeder, deed ik m’n eerste zwemtraining van het jaar en was ik een weekendje in Limburg! Lees je mee?

Maandag ♥ 21 mei

Tweede Pinksterdag. Ik vraag me elk jaar tijdens Pinksteren af wát er nou eigenlijk gevierd wordt. En zoals elk jaar google ik dit. En dan weet ik meteen weer waarom ik het zo slecht onthou: ik begrijp het gewoon niet helemaal.

Met Pinksteren herdenken de neerdaling van de Heilige Geest over de apostelen. (bron: Quest)

Wat is ‘neerdaling van de heilige geest’? Dat iedereen ineens geloofde in Jezus of God (of wie is die heilige geest eigenlijk)?!
Dus wie het weet mag het zeggen.

In elk geval een vrije dag! En zon, whoehoeeee!
Jur was zakelijk uitgenodigd om bij de finish van de Roparun in Rotterdam te zijn. In de VIP-lounge. Met alle luxe die je je bij een VIP-lounge kunt voorstellen. En après-ski muziek #geengrap
En ik mocht mee!
We juichten de longen uit ons lijf voor alle Roparun-superbikkels en keken onze ogen uit. Wat een evenement zeg.
Ondertussen hadden we vrienden gemaakt met een leuk stel. Jur wist zeker dat hij hen ergens van kende en zowel de man als de vrouw wisten zeker dat ze ons (dus ook mij) ergens van kenden. Voor mij waren het gewoon onbekenden. Geen herkenning.
Maar goed, ze waren wel heel aardig! En we weten nog steeds niet waar we ze van kennen, maar we mogen wel op zijn verjaardag komen volgende week. Joe!

Op de voorgrond: Nora. Op de achtergrond: burgemeester Aboutaleb en oud-wereldkampioen sprint Nelli Cooman.

Vanuit Rotterdam reden we door naar Gouda: M’n moeder en haar vriend hadden ons uitgenodigd om asperges te komen eten! I love asperges. En ook gezellig om m’n moeder weer te zien natuurlijk.

Aan tafel! De gesprekken gaan tegenwoordig nogal vaak over spierballen..

Als ik dit bordje zie, krijg ik meteen weer zin in asperges!

Mari’s succes-toetje: semifreddo. En ik nam twee keer.

Dinsdag ♥ 22 mei

Ik werkte op kantoor, ging tussendoor naar de logopediepraktijk voor een overleg en ging meteen na werk door naar de kerk voor een fotoshoot. Dat laatste klinkt vreemder dan het is. Volgende week (3 juni) is er een kerkdienst die mede door mij wordt georganiseerd. En voor een stuk in de krant moesten we een foto maken.
Ik maak even gebruik van de gelegenheid om nog wat reclame te maken.

Het wordt voor mij de eerste keer in mijn leven dat ik op zondag naar de kerk ga. Kom je ook? Dat zou gezellig zijn!

Toen at ik snel een omelet en sjeesde ik door naar het zwembad in Bussum. M’n CrossFit-buddy Jo en ik vinden namelijk dat we zwemtraining nodig hebben voor de Beach Throwdown, waarvoor we ons gekwalificeerd hebben. Voorgaande jaren zat er namelijk altijd een stuk zwemmen in een van de WODs.
Zwemmen is niet perse m’n lievelingssport. Maar het ging best ok vandaag! Ik had slechts één bijna-dood-ervaring door een grote slok water op een onverwacht moment.
En het leuke van het zwembad in Bussum is: je kunt ook van de glijbaan, in de stroomversnelling, in de stoomcabine en in het bubbelbad. Dus dat deden we ook. #top

Zwemhoofden.

Woensdag ♥ 23 mei

Ik werkte op de praktijk en ging naar CrossFit. Prima dag!
En oja, ik bouwde sushi-bowls als avondeten.

Jongens, hebben jullie ooit wel eens een sushibowl gemaakt? Als je van sushi houdt maar geen zin hebt om uren lang in de keuken te staan (of een kapitaal te spenderen aan take-away-sushi) dan is een sushi bowl GOUD! Wel de smaak van sushi, niet het werk. #tipvanNoor

Donderdag ♥ 24 mei

Omdat ik morgen eerder weg zou gaan van m’n werk, moest ik vandaag even flink wat werk verzetten om niet volledig achter de feiten aan te lopen. Dus ik besloot om ’s ochtends op kantoor te gaan werken in plaats van thuis.

Aan het einde van de ochtend ging ik even gezellig koffie drinken bij… Mo! (de logeerpoes van een paar maanden geleden). Ok, eigenlijk ging ik koffie drinken bij Louise, maar dan zou ik meteen Mo weer even plat kunnen knuffelen♥
Helaas deed Mo alsof ze me niet meer kende… #snik Ik denk dat het de ouderdom is. Van Mo dus.

Kennen jullie Mo nog? Die lieve, schattige, oude logeerpoes!

Van de ene poes naar de andere: want die mega leuke en vooral grappige Puss/ Rode Kater/ Fien/ MOOO (we wisselden een beetje van aanspreekvorm, puur op gevoel en wat er op dat moment in ons opkwam. Puss heet eigenlijk Phoenix) werd deze middag opgehaald. #snik
Dus we moesten afscheid nemen. En Puss ook. Volgens mij had hij het prima naar z’n zin bij ons 🙂

Puss wil niet naar huis 🙂

’s Avonds deed ik nog een teamtraining met Team Watskeburpee. Eigenlijk met ¾ van Watskeburpee, want Aad had dinsdag een baby gekregen! Die had dus belangrijkere dingen te doen.
Na de training moest ik INSANE snel door naar de logopediepraktijk voor een vergadering. Iets te veel gepland deze avond…

Team Watskeburpee zonder Aad. maar met Jo en Jaap. Volgende week zijn onze team-shirts klaar, dan komt er weer een foto 😉

Vrijdag t/m zondag ♥ Limburgs Mooiste

Vrijdag werkte ik eerst een halve dag op kantoor. Precies lang genoeg om alles nèt niet af te krijgen, hahaha!
Maar dat mocht de pret niet drukken (?), want om 14.30u stapte ik met Jur in de auto om naar Limburg te gaan.
Het plan was om op tijd te vertrekken, zodat we rond 18u voor ons tentje op de camping in Heerlen lekker een fles wijn konden opentrekken. Maar mennnnn, wilde iedereen naar Limburg ofzo? Het was moeilijk druk onderweg #boe
Om 19u kwamen we aan op de camping en trokken we alsnog die fles wijn open.

Daarna fietsten we naar het centrum van Heerlen om ons startnummer voor Limburgs Mooiste op te halen. En we aten een pizza, want we waren er toch!

Zowel over de pizza als over Heerlen kan ik zeggen: mwah. Jur was het hiermee eens.

Na een knus nachtje in onze tent (waarin we ook slapen na onze bruiloft! Ja, onze huwelijksnacht is in een tweepersoonstentje op een luchtbed, dat is pas LIEFDE 🙂 ) zaten we zaterdag om 7.45u op de fiets. Ik fietste 75km door de Limburgse heuvels, Jur deed er 130! #bikkel
Ik moet zeggen: fietsen in Limburg is best wel gaaf. Die heuvels zijn pittig, maar ik heb inmiddels best wat kracht in m’n benen. Ik fietste weer op mijn eigen fiets. De leenfiets was geen succes. Ik ben nu ook wel klaar met alle bikefits en dingen uitproberen. Dit is het en met deze fiets moet ik het doen.
Heel even kort zeuren over die takke pijn in m’n rug tijdens het fietsen, terwijl ik in het normale leven noooooit pijn in m’n rug heb. Daardoor vind ik fietsen niet zo leuk meer. Maar ik geef niet op. Ik ga ook minder zeuren vanaf nu. Afgesproken.

Limburgs Mooiste, fietsen in Limburg is warm ja

De eerste 55km konden we samen fietsen, daarna splitsten onze routes…
Hier waren we bij een tussenstop en DAMN wat was het warm…

Na het fietsen dronken we biertjes, zaten we op een terras, aten we zuurvlees met friet en dronken we nog meer biertjes.
Toen kwamen we collega Sander (van Save-Me) en schilder Carlo (die het huis van onze buren schilderde) tegen. Met hen dronken we nog meer biertjes. Eerst op het evenemententerrein van Limburgs Mooiste en daarna gingen we verder op de camping: daar stonden zij namelijk ook. En het was me toch een potje gezellig.
Zo gezellig dat we zondag even moesten uitslapen.

We besloten van de zondag ook maar een vakantiedagje te maken. Om precies te zijn deden we dit:

Uitslapen. Tot we de tent uit werden gebrand door de zon.
Koffie bij Carlo en Sander op de camping. Want: gezellig! En zij hadden koffie, wij niet.
Tent opruimen.
Koffie en Limburgse vlaai op een zonnig terras in Gulpen.
Een wandeling. We hadden een route gevonden van 7 km. Het enige wat we hoefden te doen is ZWARTE PALEN volgen. Je zou denken dat ZWARTE PALEN best opvallen, omdat ze vaak groot zijn. Deze betonnen palen dus hè, ik weet niet over welke ZWARTE PALEN jij denkt dat ik het heb? Maar goed: we misten een ZWARTE PAAL en maakten per ongeluk een wandeling van 12,7 km.
En toen we koffie wilden drinken en daar niet konden pinnen, maar we geen cash bij ons hadden, werden we door de cafe-eigenaar ook nog weg-gebonjourd. Terwijl het net nogal hard ging hagelen. God-zij-dank waren er twee gezellige dames die ons een kopje koffie aanboden! Ok, waarschijnlijk wilden ze koffie drinken met Jur en baalden ze dat ik er ook nog bij was, maar ik kreeg ook een kopje.
Lunch op een zonnig terrasje in Slenaken.
We kochten asperges bij een Duits kraampje.
En we reden naar huis. Geen file deze keer.

Buurman Bert kwam z’n nieuwe puppy Maggie aan ons laten zien. Bert is een jager en heeft al een jachthond: Merel. Maar Merel is oud en mag bijna met pensioen. Ze moet alleen eerst Maggie ‘opleiden’ tot jachthond. Ik vind dit geweldig. En deze schattige puppie ook. Het is trouwens een English Springer Spaniel.

Dit was mijn week. Einde. (Wie kent kabouter Wesley nog?)

Genoeg over mij. Hoe is het met jou? Wat heb JIJ gedaan afgelopen week?
En oja: zie ik je aanstaande zondag in de kerk? Leuk!

Liefs! Nora

29 mei 2018/2 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Nora’s week 19: wijn drinken voor een goed doel, Geinloop en heel veel dierenliefde

Ja hoi!! Na weer een week geen weekoverzicht, is er deze week weer een weekoverzicht! (top zin)
Het blijft een gepuzzel om tijd te vinden om te kunnen bloggen: een luxe-probleem, I know! Dus als het lukt: joehoe! Maar als ik een keer geen tijd heb om te bloggen: so be it. Geen stress in elk geval.

Ik ben nog een beetje bezig m’n draai te vinden in m’n leven met twee banen. Want ik wil dus werken, bloggen, sporten, gezellige dingen doen, chillen en soms ook slapen. Krijg dat maar eens in een dag 😉 Het lukt me steeds beter.

Maar goed: afgelopen week dus. Het was een groot dierenFEEST bij ons thuis, want we hadden niet alleen een logeerpoes, maar ook een logeerhond. En dat ging ook allemaal heel gemoedelijk samen. Verder werkte ik op de praktijk en op kantoor, trainde ik met Team Watskeburpee voor de Battle of Amsterdam en deed ik de Geinloop!! Ja echt, ik deed eindelijk weer eens mee met een loopje. Ik zal je zo alles erover vertellen.

Zondag ♥ 6 mei

Ik begin m’n weekoverzicht voor de verandering een keer op zondag (omdat ik dus vorige week geen weekoverzicht had gemaakt).
Want vorige week zondag was toch zo leuk!

Vriendin Anita nam ons mee naar Passata: daar aten + dronken we voor het goede doel. Haha, klinkt goed he?
Het was een wijnproeverij en uitgebreide lunch, waarvan de opbrengst naar het Emma Kinderziekenhuis ging. Te gek dus.
En zo gezellig!

Kijk nou hoe gezellig! En dan nog lekker eten erbij: yesss! En dan ook nog een wijnproeverij: joehoeeee! En adat allemaal voor het goede doel (het Emma kinderziekenhuis). Mijn ideale uitje 🙂

Eigenlijk moest ik zondagmiddag nog een column en een advertorial schrijven, maar na 5 wijn leek me dat niet het beste idee.
Wat wel een goed idee was: doorgaan met wijn drinken in de tuin van Ruud en Anita 🙂

We hadden logeerkat Fien maar even meegenomen naar de tuin van Anita en Ruud: kon ze even klauteren enzo.

Maandag ♥ 7 mei

Eerst een dag werken op de praktijk en toen….. werd logeerhond Noa gebracht!
Noa is een Golden Retriever, en haar baasje ging een paar dagen weg. Natuuuuurlijk mag Noa dan bij ons logeren!

Dit is Noa. Ik vind dat ze op een wollige puppy lijkt, maar eigenlijk is het een oud dametje van 12 jaar. Maar ze is intens lief en knuffelig. Ik ben verliefd.

We hadden natuurlijk al logeerpoes Fien. Maar die twee gingen prima samen! Een beetje gedoogbeleid, maar daar houden we in Nederland wel van.

Dit is logeerkat Fien (officiele naam: Phoenix). Deze kat kan dus ultiem chillen: buik vooruit en dan een beetje hangen, slapen en likken. Prima leventje lijkt me.

Dinsdag ♥ 8 mei

Ik liep vandaag met Noa naar kantoor. Een wandelingetje van maximaal 15 minuten duurde nu 45 minuten: Noa is niet zo snel. Het is een oud hondje hè. We werden onderweg zelfs ingehaald door een vrouw met een rollator. Geen grap.
Maar wat was het gezellig! Als Jur en ik weer een hond uitkiezen, dan wil ik hem/ haar ook mee naar kantoor! Zo leuk.

Noa en Nora, je snapt dat we een match hadden? Plus: ik ben goed met ouderen.

Woensdag ♥ 9 mei

Het was nog steeds zo heerlijk warm! Ik hou er van, laten we het zo houden.
Ik werkte op de praktijk, maar iedereen was traag en sloom door hitte/ halve vakantie/ waardoor eigenlijk?!

Van een bedrijf dat wereldkaarten voor aan de muur maakt, mocht ik een mega wereldkaart uitzoeken. Ik had toen al meteen bedacht dat ik een wereldkaart voor kinderen wilde, voorop de praktijk. Er waren trouwens meer dan 100 toffe wereldkaarten om uit te kiezen. De is op canvas, maar ik kon er ook voor kiezen om ‘m te laten afdrukken op hout.

M’n nieuwe wereldkaart op de praktijk.

Donderdag ♥ 10 mei

Hemelvaartsdag. En ik werd wakker met spierpijn: dinsdagochtend begon de spierpijn van de WOD van maandag. Die spierpijn was woensdagavond voorbij, dus ging ik weer naar CrossFit. Hopla, spierpijn all over again.

Ik interviewde Petra en Eric over het ‘Feestje in de Kerk’ en ik schreef een blog over m’n lievelingshardloopschoenen. Verder geen werk vandaag.
Wat ik wel deed? Lekker wandelen met Noa. En buiten zitten.
En ik deed WOD 9 van The Nationals, samen met Aad.

Oja nu ik het er toch over heb: op zondagochtend 3 juni is er in de Grote Kerk in Weesp een kerkdienst voor iedereen. Dus ook voor mensen die nooit naar de kerk gaan of zijn geweest (zoals ik). Het heet ‘Feestje in de Kerk’, klinkt goed he? Er komen o.a. sprekers van verschillende culturen en er is live muziek. Het is de bedoeling dat het een inspirerende ochtend wordt (van 10.00u tot 11.15u ongeveer). En ik zou het VET LEUK vinden als je ook komt! Ik ben er ook. Het is gratis. En in de kerk dus 🙂 En na afloop is er koffie en lekkere taartjes enzo, kunnen we nog even gezellig kletsen.

Ik lijk wel een crazy-cat-lady met al m’n kattenspam… Maar k had geen andere foto van vandaag. Nooit genoeg dierenliefde!

Vrijdag ♥ 11 mei

Ik werkte op kantoor en had Noa natuurlijk weer meegenomen.
s’ Avonds deed ik eerst nog een teamtraining met Team Watskeburpee: samen met Jaap, Aad en Jo heb ik me gekwalificeerd voor The Battle of Amsterdam (9 en 10 juni), dus er moet getraind worden op synchroon-burpees en worm-thrusters enzo 🙂

Daarna at ik met Jur bij La Base, het pizzarestaurant in Weesp. De vorige keer dat ik bij La Base at, werd ik neit echt blij van de pizza, terwijl pizza juist mijn aller-lievelings-eten is! Maar de pizza die ik toen kreeg dreef in het vet. Bleh.
Het was tijd voor een herkansing voor de pizza toko waar iedereen doorgaans zo enthousiast over is. En deze keer was ik wel blij! Intens lekkere pizza, lekker wijntje erbij en Scroppino als toetje.

Met deze knappe man. Rustig: hij is al bezet.

Zaterdag ♥ 12 mei

Een rustig dagje! Boodschappen doen, badkamer poetsen, wijntjes drinken in de zon. Heerlijk.
Jammergenoeg werd Noa ’s avonds weer opgehaald… 🙁

Dit was vanmiddag: ik lette even niet op en meteen lag Noa in het water. Lief beest, maar haar vacht stonk zo ontzettend #boe. Na deze zwemsessie werd het nog erger ja…

Zondag ♥ 13 mei

Geinloop!! Ooit, lang geleden (5 jaar geleden) was dit mijn allereerste 10 km loopje. Toen was ik vet zenuwachtig.
Nu ook weer. Ik ben eigenlijk altijd zenuwachtig als ik iets sportiefs ‘voor het eggie’ moet doen… Best onhandig.
Maar nu was ik zenuwachtig omdat ik de laatste tijd niet superveel gerend had. Ook omdat die KAA UU TEE blessure nog een beetje aanwezig is (veeeeel minder hoor! Ik voel m’n hiel alleen een beetje zeuren, maar ik wil niet dat de pijn weer helemaal terug komt) heb ik niet heel veel getraind.

Maar nu moest ik dus wel 10 km rennen. Door het Gein. Met Jur! Dat was leuk.
En het ging eigenlijk SUPER LEKKER! We renden gemiddeld 5.07 min/km en ik verbaasde me erover hoe fijn dat was. Want van te voren hadden we bedacht dat we een gemiddeld tempo van 5.15 min/km zouden aanhouden, en toen twijfelde ik al of ik dat zou volhouden…. Maar missie ruim volbracht zou ik zeggen.

Onze kleur bewijst dat we écht gerend hebben. Dit keer geen bier en bitterballen op de foto, want we finishten al om 14.00u: dat vonden we iets te vroeg 🙂

Dit was mijn week! Wat vond je er van?
Komende week heb ik weer wat avond-vergaderingen en daar ben ik eigenlijk nooit dol op, want: hele avond weg. En komende week ga ik klimmen bij een Klimbos!! Zo tof! Dat wilde ik altijd al een keer doen. Ik ga proberen je er volgende week alles over te vertellen. Tot zover tot morgen!

Liefs! Nora

PS. Hoe was jouw week?

PPS. Zullen we contact houden? Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram zijn in zicht #goals. Leuk als ik je daar zie!

15 mei 2018/0 Reacties/door Nora