Nora schrijft, onderneemt, leeft, rent en geniet zich door het leven. En hoe dat gaat lees je hier.

Mollie Golden Retriever puppy

Hoe het met mij gaat in deze coronatijd? Nou. Ik mag niet klagen.

Ik mag niet klagen want we hebben een fijn huis om deze lockdown door te komen. Een heerlijke douche, een fijn bed, een koffiebonenmachine voor de lekkerste espressootjes. We hebben Netflix, Rummikub en een zolder waar mijn racefiets op de Tacx zelfs tijdens de ergste sneeuwval voor een goede workout kan zorgen.

Ik mag niet klagen want mijn ouders zijn gezond. En mijn familie ook. Mijn vrienden die ziek werden zijn weer opgeknapt. Ik heb geen viruswappies in mijn directe omgeving en iedereen die ik spreek lijkt positief tegenover de vaccins te staan.

Ik mag niet klagen want ik heb genoeg werk. Leuk werk ook! En aan mijn provisorisch ingerichte werkplek aan de keukentafel ­– op anderhalve meter afstand (pun intended) van die eerdergenoemde koffiemachine – kom ik mijn werkdagen prima door.

Mijn werkplek aan de eettafel

Ik mag niet klagen want naast ons heerlijke huis in Weesp hebben we ook een vakantiehuisje op de Veluwe. Een prachtige plek in de natuur, waar we elke keer als we er zijn een vakantiegevoel hebben. Ook voor Jur, die anderhalf jaar geleden bij een auto-ongeluk hersenletsel opliep en nog steeds aan het revalideren is, is ons Veluwse boshuisje een plek om tot rust te komen. Weinig prikkels, frisse lucht, lange wandelingen.

Ik mag niet klagen, want begin maart komt onze Golden Retriever pup Mollie bij ons wonen. Mollie is geboren bij kennissen van ons en zo hebben we haar vanaf dat ze een dag oud was kunnen meemaken. We weten dus al dat Molllie fantastisch is. Lief en stout tegelijk. En zo mooi.

Ik mag niet klagen want we bestellen ons een slag in de rondte om de lokale horeca te supporten. Als we zin hebben in biefstuk loop ik naar Van Donk en in het weekend proosten we met mijn lievelingschardonnay van Petit Clos.

Een kleine greep uit onze #supportyourlocal mentaliteit:

Ik mag niet klagen want ik heb vriendinnen en genoeg mensen om me heen om absoluut niet eenzaam te zijn. Ik ben gezond, ben lekker aan het sporten en word bijna altijd vrolijk wakker. En oja, ook niet onbelangrijk: mijn coronakilo’s zijn te overzien 😉

Ja. Ik mag niet klagen. Wé mogen niet klagen. We moeten relativeren.

Maar soms ben ik gewoon even uitgerelativeerd. Want ik zou zó graag mijn ouders – en mijn oma! – weer eens willen aanraken en knuffelen. Zo graag met familie en vrienden samen willen komen, om te toasten op een pasgeboren zoon, een nieuw huis, verjaardagen, het leven! Of een arm om hen heenslaan om ze te troosten bij een miskraam, problemen op werk of een kapotte CV.

Hoe fijn zou het zijn om weer eens onbezorgd aan te schuiven bij La Ruelle, Aaltje of een ander restaurant en daar een gezellige avond te hebben? Even een biertje bij de kerk drinken of bij Zipper binnenlopen om dat leuke jurkje uit de etalage te passen. En damn, mijn uitgroei kan écht niet. Ik zie er niet uit! Het is dringend tijd voor de kapper.

Wat ik ook meer dan zat ben zijn al die Teams-, Zoom-, Whereby en Skype meetings. Ik wil gewoon weer ergens heen en samen aan tafel zitten, elkaar echt horen en aankijken, zonder scherm ertussen.

We mogen niet klagen, maar soms is klagen even nodig. En een zucht geeft lucht, zeggen ze toch? Dus daarom nodig ik je uit om alles waar je zo enorm van baalt tijdens deze coronapandemie op te schrijven en naar me te mailen, of in een reactie hieronder te zetten. Niks relativeren of wegwuiven, maar gewoon even al je (kleine) ongemakken en frustraties eruit gooien. En no judgement van mijn kant! Je bent geen zeur, je bent mens.
Klaagmuur nora@milesandmore.nl is geopend, want gedeelde smart is halve smart.

Liefs en hou vol!

Nora

N.b. Ik schreef dit ‘verhaal in coronatijd’ voor de Tafel van Weesp, een vrouwennetwerk waarbij ik ben aangesloten. Al sinds de eerste lockdown delen de Tafeldames hun verhaal via mail met elkaar, omdat live afspreken niet mogelijk is. In eerste instantie voelde ik me niet zo geroepen om mijn ‘verhaal’ ook te delen. Ik heb namelijk vrij weinig te klagen in deze tijd. En door de laatste dooddoener werd ik geïnspireerd om tóch wat te delen.

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.

BoekenBoeken

Deze blogpost bevat affiliate links.

dromen van spekkoek in het Jappenkamp

Tijdens de Tweede Wereldoorlog zat mijn oma, met haar moeder en zus in een interneringskamp – ook wel Jappenkamp genoemd – in Nederlands Indië. Oma heeft nooit veel willen vertellen over wat er in dat kamp allemaal is gebeurd.

Mijn overgrootvader moest tijdens de oorlog als krijgsgevangene aan de Birma-spoorlijn werken. Hij heeft altijd gezegd: “De Jappen hebben vijf jaar van mijn leven gepakt, ik laat ze niet de rest van mijn leven ook afnemen.” Ik denk dat oma die woorden ter harte heeft genomen en dat dat de reden is dat ze de oorlog zo snel mogelijk wilde vergeten en er liever niet over sprak.

recepten van tante pop in het Jappenkamp

Een van de zeldzame dingen die oma wel vertelde, is dat ze sinds het kamp een gruwelijke hekel heeft aan zoete aardappel. Dat was namelijk een van de weinige dingen die ze daar te eten kregen. De zoete aardappelen noemden ze ‘bataten’ en oma moest deze regelmatig van het land halen.

Omdat het eten zo slecht was in het kamp en er vaak honger was, fantaseerden de vrouwen in het kamp, waaronder mijn oma, over de heerlijkste gerechten. Ze praatten en schreven over deze droommaaltijden.

Samen mijn overgrootmoeder schreef oma in het kamp stiekem (want ik geloof niet dat dit was toegestaan) recepten op in schriftjes. Deze schriftjes zijn bewaard gebleven tot op de dag van vandaag.

De recepten die oma en Ama (zo noemden wij onze overgrootmoeder) in de schriftjes schreven, kwamen soms uit hun eigen herinneringen van voor de oorlog. Toen werd er bij oma thuis gekookt door een ‘kokkie’, dus ik denk dat oma de recepten die ze in het Jappenkamp opschreef nog nooit zelf had bereid. Ze was ook nog maar twaalf jaar.

Maar in de schriftjes staan ook recepten die ze van andere vrouwen in het kamp hoorden. Zo staat er bij sommige: ‘recept van tante Pop’, of ‘lijkt me lekker’.

met oma door de receptenboekjes bladeren

Afgelopen dinsdag was ik bij oma en bladerden we samen door deze receptenboekjes. Volgens oma was ‘tante Pop’ een aardige mevrouw die veel lekkere recepten wist. Andere recepten kwamen dan weer uit Libelles, die ze ooit hadden gelezen. Bij elk recept dat we in het schriftje bekeken zei oma: “oja, dat is heel lekker.” Ik zag bijna het water haar weer in de mond lopen. Bij het recept van spekkoek zei oma: “Noortje, dat is heel moeilijk. Mijn moeder kon dat goed maken.”

Afgelopen dinsdag was oma nog steeds niet scheutig met verhalen over het kamp. Maar om samen met haar door deze receptenboekjes te bladeren was al zo mooi. Dat was dus dinsdag…

Drie dagen later, op vrijdag, is mijn lieve omaatje op 88-jarige leeftijd overleden.

receptenboekje uit het Jappenkamp

De schriftjes zijn een nare herinnering aan een vreselijke tijd in het Jappenkamp, maar voor mij ook een mooie herinnering aan mijn oma. Het is nu een familie schat. Om altijd te koesteren, maar ook om in leven te houden, door eruit te koken. Want dat ben ik van plan. En mijn tantes en nichtjes ook.

Het recept voor spekkoek dat je hierboven ziet (zó lekker), is later door mijn overgrootmoeder – Ama dus – nog vaak gemaakt: op het kacheltje in haar huisje in Gouda. Zelfs ík heb me een keer aan dit recept gewaagd, maar ik geloof dat ik wat meer oefening nodig heb. Ik weet eigenlijk niet of oma het zelf ook wel eens gemaakt heeft.

Hoe dan ook, binnenkort maak ik oma’s (en Ama’s) spekkoek. Tot die tijd ga ik erover dromen.

Bedankt lieve oma♥
Voor alles.


Hier vind je recepten die ik al wel eens gemaakt heb. Zodra ik de spekkoek in de vingers heb, zal ik dit familierecept toevoegen, beloofd!

Thuiswerken: tips van een ervaringsdeskundige

Thuiswerken is top en ik zal je vertellen waarom.

Nu velen van ons gedwongen thuiswerken en daarin misschien een beetje de juiste ‘vibes’ aan het zoeken zijn, werk ik al ruim anderhalf jaar zo ongeveer fulltime thuis. Tuurlijk heb ik wel eens een afspraak buiten de deur, of klap ik – als een echte millennial – in een koffietentje mijn MacBook open, maar over het algemeen is ons huis mijn werkplek. En I love it!

Omdat ik ook mijn steentje wil bijdragen in deze crisis en graag mensen wil helpen, deel ik hierbij mijn zelf opgedane kennis over succesvol thuiswerken. Want geloof me, thuiswerken heeft ongelofelijk veel voordelen.

Dus pak een lekker kopje koffie (uit je eigen, fijne koffiemachine: voordeel nummer één!) en lees mee.

1. Onthaasten in de ochtend

Misschien moet je – nu je thuis werkt – elke ochtend inbellen om 9.00u, of heb je telefonische meetings en videocalls op het tijdstip dat je eigenlijk op kantoor moest zijn. Dat betekent dat je wel op tijd op moet staan, maar niet zo vroeg als normaal.

Want als je ‘gewoon’ naar je werk gaat, dan heb je nog reistijd, files, misschien wel parkeerproblemen etc. Die tijd bespaar je en kun je nu dus gebruiken om je gewoon nog een keer om te draaien in bed. Je kunt dus lekker uitgeslapen en ontspannen aan je werkdag beginnen. Yes!

Ik sta meestal om 7.14u op (ja er staat 14, want vier is mijn lievelingsgetal en dan begint mijn dag sowieso goed), want dan staat Jur ook op en kunnen we samen ontbijten. Meestal zit ik dan al vóór 8.00u achter m’n laptop, klaar voor een nieuwe werkdag. Geen reistijd, geen overvolle treinen om me in te wurmen, geen fietstocht door de regen. Home office for the win.

2. Trek aan wat je fijn vindt

De een zit het liefst tiptop gestyled achter z’n computer, de ander voelt zich comfortabel in een joggingbroek of huispak. Het mooie is: het maakt niet uit! Trek lekker aan wat je wilt, als jij je maar goed voelt.

Ik las laatst dat het ‘verstandig’ is om je mooi aan te kleden, make-up op te doen en je haren te kammen voordat je thuis aan het werk gaat. Je zou dan meer in een werk-modus zitten en productiever zijn. Ik weet niet precies wie hier onderzoek naar heeft gedaan, want MIJ is niks gevraagd 😉
Maar oké, het kan.

Voor mij geldt dat ik het fijnst kan werken als ik me comfortabel voel, en dat is in een onesie of joggingbroek (en af en toe #TeamOchtendjas). En natuurlijk poets ik mijn tanden als ik opsta. En kam ik mijn haren. Maar ik douche en kleed me pas aan als ik de deur uit moet (met de nadruk op áls).

productief in je onesie!
Deze foto noem ik: productief in je onesie.

Nog een extra tip: heb je veel videocalls? Zorg dan dat je er ‘aan de bovenkant’ goed uitziet. Een mooi shirt of overhemd aan en even netjes je haren kammen enzo. Wat je daaronder aan hebt ziet niemand! Dus je kunt zelfs in Fokke-en-Sukke-kostuum. (Google maar even hoe Fokke en Sukke erbij lopen)

3. Plan je dag zoals jij wilt

Een hele dag thuiswerken? Dat betekent dat je de dag kunt indelen zoals je zelf fijn vindt. Misschien heb je wel wat overlegjes in je agenda staan, maar toch kun je als thuiswerker best flexibel zijn.

Mijn tip: maak een planning voor de dag. Schrijf op wat je allemaal moet doen, zodat je het kunt afvinken. Schrijf ook op wanneer je het wilt doen: dit heb ik geleerd uit ervaring. Ik had namelijk eerst een go-with-the-flow-mentaliteit, maar dan rol je van het een in het ander. Dan komt er weer een mail binnen, een verzoekje hier, een telefoontje daar. Maar de focus ontbreekt, tenminste bij mij.

Nu maak ik een dagplanning en probeer me daar zoveel mogelijk aan te houden. Daarbij hou ik rekening met mijn ‘ritme’: Ik weet dat ik ’s ochtends het meest productief ben, ’s middags zo rond een uur of 15- 16 volledig afgeleid ben en niks uit m’n handen krijg, en ’s avonds het meest creatief ben. Dus ’s ochtends (overdag) plan ik dingen waarbij ik moet focussen en zorg ik dat ik lekker door kan werken. ’s Middags plan ik tijd om te sporten in: hoofd leeg zodat ik daarna nog even door kan. En ’s avonds doe ik de dingen die iets meer creativiteit nodig hebben, zoals een column schrijven of een blog uitwerken. Works for me!

wentelteefjes als lunch
Zelfgemaakte wentelteefjes als lunch? Kan gewoon als je thuiswerkt!

4. Ontdek je plekje

Dit klinkt vunziger dan ik het bedoel. Wat ik wil zeggen is: zoek in huis een fijne plek om te werken. Misschien heb je wel een werkkamer in je huis: top! Maar de eettafel, bank, fauteuil met bijzettafel (voor je voeten) of bed zijn ook prima plekken om je laptop open te klappen. Dus véél meer keuze dan alleen dat ene bureau op kantoor.

5. Ga naar buiten

Tijd voor een break? Ga lekker naar buiten! Wandelingetje met de hond, even brood halen bij de bakker, of gewoon een blokje om. Zo maak je je hoofd leeg en kun je daarna weer fris verder werken.

6. Meer tijd voor andere dingen

Ik haalde het al eerder aan: nu je thuis moet werken heb je in elk geval geen reistijd meer. Dat betekent dat je dus extra tijd hebt. Tijd die je kunt gebruiken om andere dingen te doen.

Als je ‘normaal’ tot 18u werkt en daarna nog een uur in de auto moet zitten voordat je thuis bent, kun je nu om 18u je laptop dichtklappen en bijvoorbeeld eens uitgebreid de tijd nemen om te koken.

Of je gebruikt die tijd om een boek te lezen, de hond plat te knuffelen, een spelletje te doen, te Netflixen, een blog te schrijven, je nagels te lakken, het Wilhelmus uit je hoofd te leren voor het geval dat de Olympische Spelen toch doorgaan en Nederland in de prijzen valt, een #stayathomechallenge te doen, koekjes te bakken of wc-rollen te hamsteren. The sky is the limit.

Of je maakt je eigen Instagram filter.

Nu er door de coronamaatregelen voor mij veel opdrachten zijn uitgesteld (of vervallen), heb ik ook meer tijd. Ik ben van plan die tijd te benutten met een typecursus. Het lijkt me namelijk te gek om blind te kunnen typen en 150 aanslagen per minuut te halen. Ik heb al een aantal typecursussen (online) gevonden die in aanmerking komen, maar als iemand een goede aanbeveling heeft hoor ik het graag!

Het moge duidelijk zijn: thuiswerken heeft vele voordelen. Dus, hoe kut deze corona situatie ook is, look on the bright side en geniet waar het kan!

Ik ga me zo omkleden voor een hardlooprondje in de zon 🙂

Fijne dag en werkze!

Liefs, Noor

Mijn ontzettend rare week met Gerard Joling. Om te gieren.

Een ontzettend RARE week met Gerard Joling? Deze titel vraagt om uitleg. Want – laten we wel wezen – vrijwel alle tijd die ik zou doorbrengen met Gerard Joling zou RAAR zijn, lijkt me. Maar ‘mijn’ Gerard Joling is een hond. Ok, hij heet niet echt Gerard Joling en het is ook niet mijn hond. Maar het is de Gerard Joling onder de honden. Laat me er meer over vertellen.

Yori aka Gerard Joling
Dit is Gerard Joling. Maar eigenlijk heet-ie Yori.

Om te gieren

Yori is onze logeerhond. Een superlief beest, koddig ook. Maar er is iets misgegaan in zijn opvoeding: hij luistert namelijk totaal niet. Ook niet naar zijn naam. Dus al noem je hem Hond, Boeffie, Yori of Vriendelijke Vriend, hij luistert toch niet. Wij noemen hem Gerard Joling.

Boef op de bank
‘Yori, je mag niet op de bank. Ik herhaal, je mag NIET op de bank.’

Typisch Geer

Yori kan niet blaffen. Alleen met een hoog piepstemmetje een beetje gillen. Klinkt als Gerard Joling die ‘Ticket to the tropics’ zingt (klik maar hier, dan hoor je het). Daar heb je het al.

Yori is, net als Geer, een echte diva. Prinsheerlijk op de bak, languit op de beste plek. Jawel. Hij heeft zelfs een eigen Instagramaccount. En als dit mormeltje even geen aandacht krijgt, dan zorgt hij wel dat hij – eventueel negatieve – aandacht opeist. Het maakt niet uit hoe, als alle ogen maar op hem gericht zijn. Hallo Geer!

Rustig puzzelen is geen optie als Gerard aandacht wil.
Rustig puzzelen is geen optie als Gerard aandacht wil.

Nog iets dat verdacht veel lijkt op het gedrag van de ‘echte’ Gerard Joling: Yori geeft – als hij geen aandacht krijgt – hapjes in je bil. Geen grap en waar gebeurd. Hij doet het een beetje stout en speels, zodat je bijna geneigd bent te denken: ‘ach wat schattig’. Ik zie zo voor me hoe de menselijke Gerard Joling dit ook toepast in zijn, euhhh… spel.

We dachten dat hij er geen kracht meer voor had…

We wisten al van zijn baasjes dat Gerard Joling niet los kon lopen. Hij heeft namelijk aandacht voor alles, behalve voor degene die hem uitlaat. Wij besloten een goede wandeling te maken, Geer mocht mee uiteraard. Na 10 km, waarin Gerard van links naar rechts slalomde en daarbij steeds de riem om ons heen wist te Houdini-en, waren wij moe. We dachten dat Geer dat ook was. Bij thuiskomst (dit speelde zich af in Drenthe) maakten we de riem los in de deuropening, in plaats van binnen. En dat was onze fout.

Gerard had er duidelijk de kracht nog wel voor en nam de benen. Hij rende de weilanden in, naar de buren, de weg over, andere tuinen in en dat allemaal in een moordend tempo. Wij er paniekerig achteraan, dat snap je.

Na een klopjacht van anderhalve kilometer liet dat krengetje zich weer pakken en mee naar huis nemen. Wij boos, Gerard vond het om te gieren.

mijn ontzettend rare week met Gerard Joling
En bij thuiskomst ging dat beest meteen op pantoffeljacht. Want ook daar houdt -ie van: op pantoffels knagen.

Eikels

Gerard Joling hapt graag in eikels. De hond dan hè, wat dacht jij?! Geer de hond rent achter alle eikeltjes aan op de grond. En dat zijn er nogal wat in de herfst. Kan hij zich uren mee vermaken. Nou ja, minuten in elk geval. En dat is eigenlijk super zoet❤

Behalve pantoffels houdt hij ook van schoenen
Behalve pantoffels houdt Gerard ook van schoenen. En ja, toen ik dit zag smolt ik een beetje: hij was in slaap gevallen op mijn schoen❤

Zo raar was het eigenlijk niet

Nu is Gerard – aka Yori – weer terug naar zijn eigen baasjes. Jammer 🙁 Want behalve z’n boevenstreken was Gerard ook gewoon een schatje om heerlijk mee te knuffelen. Daar kan de echte Gerard Joling niet tegenop.

Liefs! Nora

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.

Yori ligt te slapen
Dit is toch zoet?
Hunebed Westervelde Drenthe

Haaaa hallo, long time no see! En dat is volledig aan mijn blogstilte te wijten… Dus daarom even een klein voorwoord bij dit stuk.

Als eerste: welkom terug. Superleuk je hier weer te zien.
Ik doe sinds een tijdje een opleiding Reisjournalistiek. Mijn droom is namelijk om – betaald 😉 – te schrijven over mooie reisbestemmingen. En ik dacht: ik kan blijven dromen of ik kan serieus actie ondernemen om mijn schrijfwerk over wat letterlijke grenzen te tillen. Dus hopla, terug naar school.

Nu moet ik dus veel oefenen. Oefenen met het schrijven van reisverhalen en reportages, maar ook oefenen met ‘gewoon’ schrijven. Daarbij komt dat ik al een hele tijd zin had om weer lekker te bloggen, maar een soort blog-onzekerheid weerhield me daarvan. Maar daar is het nu klaar mee. Tijd om die dikke laag stof van m’n blog te vegen. En tijd om weer zonder gêne te bloggen. Want daar hield ik zo van en hou ik nog steeds van.

Dus: HOI IK BEN ER WEER! En super tof dat jij er ook weer bent!

Maar Drenthe dus.

Op Instagram plaats ik de laatste tijd veel foto’s en stories vanuit Drenthe.

Nora en Jur op hunebed in Westervelde
Ja, een hunebed is natuurlijk eigenlijk een grafheuvel waar wij nu dus respectloos bovenop zitten. Sorry.

Nu krijg ik vaak de vraag waarom we toch steeds in Drenthe zijn en wat we daar eigenlijk doen. Lekker nieuwsgierig, ik hou ervan. Dus ga even lekker zitten, pak een kopje koffie of beter nog: wijn! Dan zal ik je alle antwoorden geven over onze weekendjes in Drenthe.

Oma’s huis

In Westervelde (Dr.) staat een heel schattig huisje. Dat huisje is van mijn oma. Ongeveer 55 jaar geleden heeft zij dit samen met mijn opa – die een aantal jaar geleden is overleden – gekocht. Het huisje is dus al heel lang in de familie en ik kom er ook al mijn hele leven.

Oma's huisje in Westervelde. Drenthe
Dit is oma’s huis! En misschien ben ik bevooroordeeld, maar jongens dit is toch knus?

In oma’s huisje mogen wij, net als de rest van de familie, komen wanneer we willen. We moeten dat een beetje afstemmen met elkaar. Oma woont zelf in Leeuwarden en kan niet meer zo vaak naar Westervelde 🙁
Maar er is dus een huisje in Westervelde waar we graag komen en ook mógen komen, sowieso is dat een goede reden om naar Drenthe te gaan, toch?

Maar er is nog een reden

Begin juli heeft Jur een ernstig auto ongeluk gehad. Heel heftig allemaal en ik zou er trilogieën over kunnen schrijven. Maar waar het op neerkomt is dat Jur op dit moment onder andere erg gevoelig is voor geluid. Een knisperend papiertje, een brommer die langsrijdt, het carillon: het komt allemaal hard en ongefilterd binnen bij hem. Heel vermoeiend voor hem.

In Drenthe is het voornamelijk stil. Weinig prikkels, veel rust. Precies zoals het Jur het graag heeft. En ook heerlijk voor mij 🙂

Nora en Jur in Fochtelooerveen

Bij de revalidatie van Jur, hoort ook veel bewegen. Wandelen is goed. En toevallig kunnen we verdomd goed wandelen in Drenthe.

Dus rust en natuur. Het voelt elke keer weer als een minivakantie hier in Drenthe. Dat is de reden dat we hier (bijna) elk weekend zijn. Sterker nog: we gaan soms al op donderdagavond: chill!

‘Moet jij niet werken dan?’

Ha! Goede vraag. Het antwoord is: jazeker. Maar als er wifi is, dan kan ik werken. En oma heeft wifi. Dus top! De rust hier in Drenthe zorgt ervoor dat ik ook de rust heb om te werken. En als ik dan tussendoor even ga hardlopen of wandelen met Jur, dan kan ik daarna weer even productief zijn op mijn laptop.

Pauze tijdens het wandelen om te bellen
Er moest even gebeld worden tijdens een wandelingetje. Prima joh, dan wacht ik even 😉

‘Maar Drenthe, is dat niet saai?’

Deze vraag is door meerdere personen aan me gesteld. Echt.
Maar ik kan antwoorden met: nee! Drenthe is wel rustig (de dorpjes waar wij komen dan. Ik ben verder ook geen Drenthe expert), maar zeker niet niet saai. Tuurlijk is het niet te vergelijken met Amsterdam. Er is inderdaad veel minder ‘vermaak’. Maar we vermaken onszelf! Lekker wandelen, hardlopen, uit eten, wijntjes drinken, puzzelen (dit doet Jur, ik help soms maar heb te weinig geduld en ben te snel afgeleid om echt tot goede legpuzzel-resultaten te komen).

Puzzelen is best saai
Je ziet wie hier de puzzel-master is. Ik mis zelf een paar essentiële eigenschappen voor puzzelen, namelijk talent, geduld en concentratie… (de foto is trouwens genomen in Weesp, niet in Drenthe).

Drenthe dus! Nu weet je alle ins & outs 🙂
En YES ik heb m’n blogstilte doorbroken. Pffff. Duurde lang he? Supertof dat je op de een of andere manier toch weer op mijn stukje van het www terecht bent gekomen en dit hebt gelezen. Leuk!

Liefs! Noor


Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald, yesss! Nu wil ik er meer, dat snap je. Leuk als ik je daar tegenkom!

bedankkaarten bruiloft Noor en Jur Kaartje2Go

Onze bruiloft. Nog geen twee maanden geleden zijn we getrouwd en toch voelt het al als best lang geleden…
We hebben maanden naar die GROTE dag toe geleefd en het was natuurlijk een fantastisch feest (hier lees je er alles over), maar damn wat gaat zo’n dag snel voorbij….

Ik wil het liefst zo lang mogelijk nagenieten van de dag waarop ik ‘Mevrouw Schenk’ werd. Onee, dat was ik al.
De dag waarop ik mevrouw Schenk blééf, maar waarop ik trouwde met de leukste man van de wereld 🙂
Sowieso een dag om nooit te vergeten. Maar napret is ook belangrijk. En dat hebben we.
Ik zal je vertellen hoe wij zo lang mogelijk nagenieten van onze bruiloft!

bedankkaarten bruiloft Noor en Jur Kaartje2Go staand

We versturen bedankkaartjes!

Zoveel geweldige mensen, zoveel lieve woorden, de meest originele en hilarische cadeaus en ALLEEN MAAR LIEFDE.
Eigenlijk kunnen we niet in woorden uitdrukken hoe mega fantastisch we dit allemaal vonden. Maar dat doen we toch.
Op een bedankkaartje!
Bij Kaartje2go maakte ik bruiloft bedankkaartjes, om zo alle gasten van onze bruiloft nog een persoonlijk berichtje te kunnen sturen. Terwijl ik de bedankkaarten ontwierp, kwam ik erachter dat ze bij deze leuke kaartjesclub ook hele mooie trouwkaarten hebben, die je helemaal naar eigen smaak kunt aanpassen! En je kunt zelfs sluitzegels bestellen bij je pakje trouwkaarten! Als ik nog een keer ga trouwen dan ga ik hier zeker kijken.
Hahahaha GRAPJE. Ik trouw natuurlijk maar 1 keer.

Bruilofts-playlist

Voor de bruiloft (al op de uitnodiging) hadden we alle gasten gevraagd om hun lievelingsliedjes door te geven. Oja, we hadden ook gevraagd of de gasten wilden doorgeven welke muziek ze absoluut niet wilden horen 😉
Van al deze verzoeknummers hebben we op Spotify een playlist gemaakt. Uiteraard kwamen de haat-nummers niet in de lijst en vulden we de lijst aan met onze persoonlijke favorieten.
Deze playlist stond op voordat de DJ (die overigens niet zo fantastisch bleek te zijn, maar och, we hadden elkaar en er was ook wijn) begon.
Zo af en toe, meestal tijdens een BBQ op het dakterras of als we een spelletje spelen, zetten we deze lijst aan: instant bruiloft vibes!!

Kaarten en brieven lezen

We hebben zoveel bruiloftspost gekregen. Niet alleen op de bruiloft zelf, maar ook van te voren (en achteraf). Al deze superlieve kaarten en brieven hebben we uiteraard bewaard. En zo nu en dan pak ik de doos waar alle bruiloftspost in zit er gewoon weer even bij, zodat ik alle lieve berichtjes nog een keer kan lezen. Love it.

Foto’s

Open deur, maar heel veel hartjes voor alle lieverds die foto’s hebben gemaakt tijdens onze bruiloft♥
We hadden er voor gekozen om geen fotograaf in te huren voor een speciale wedding-shoot. We trouwden ‘relax’, met niet teveel gedoe. En een fotograaf vonden we teveel gedoe, haha!
Maar onder andere m’n vader heeft een heleboel foto’s gemaakt! En al die foto’s ga ik in een plakboek plakken. Lekker één-punt-nul in een ouderwets fotoboek. Maar dat doe ik op een regenachtige herfstdag ofzo. Nog meer nagenieten dan 🙂

Ok, nog één foto dan:

bordje op de camping - Jur en Nora

Nou jongens, jullie snappen: ik zit voorlopig nog wel even op een roze wolk! En volgens mij mag dat best na een bruiloft.
Oja! Onze huwelijksreis naar Maleisië komt er ook nog aan!! Mijn leven is zo te gek♥

Liefs! Nora

 

♦ Dit bericht maakte ik in samenwerking met Kaartje2go.♦

mojito bij coctailbar Adamas

Haaa! Nu het leven even een tandje trager gaat (want f*ck wat is het warm) heb ik EINDELIJK de tijd genomen om te schrijven over onze pre-honeymoon naar Milos.
Jur en ik zijn inmiddels getrouwd – jawel, hier spreekt een getrouwde vrouw! – en hier kun je alles lezen over de bruiloft (inclusief foto’s). Maar voordat we trouwden gingen we op huwelijksreis. Een pre-honeymoon dus! Naar Milos. En dat pakte nogal goed uit.

route omhoog naar hoogste punt plaka

Op je pre-honeymoon mag je er gerust als fashion-victim bijlopen (check hier m’n pyjama-achtige-pakkie met Nike Air max eronder). Want liefde gaat verder dan looks, knoop dat in je oren menschen 😉

Aan vakantie toe

Waarschijnlijk herken je het gevoel van ‘aan vakantie toe zijn’. Dat had ik niet echt. Haha.
Maar ik was er wel aan toe om met Jur even weg van alles te zijn. Hier in Nederland waren we druk met werk en druk met de voorbereidingen voor de bruiloft. Met als gevolg dat we elkaar wel zagen en ook heus wel tijd samen doorbrachten, maar dat het altijd over werk of trouwen ging. Het was dus tijd voor ‘quality time’: niks moeten, goede gesprekken, ultiem relaxen, lekker eten en drinken en LIEFDE!

Voordelen van een pre-honeymoon:

  • Tijd om te ontspannen, dus je bent relax op je trouwdag!
  • Tijd voor elkaar: laat die liefde maar SHINEN!
  • Vakantie is altijd een goed idee.
  • Een prima manier om een kleurtje te krijgen zodat je zongebruind op je bruiloft verschijnt 🙂

cocktails in favo bar adamas. Cheers op de pre-honeymoon!

Cocktails, lekker kletsen en LIEFDE!

Milos – Griekenland

Ok. We wilden op pre-honeymoon. Maar waarheen?!
We zochten een rustige plek, waar wel wat te zien/ doen is, maar waar je ook prima op het strand kunt liggen en in gezellige dorpjes kunt borrelen en eten en waar je niet struikelt over de toeristen waarvandaan-dan-ook. Dat waren onze vakantie-eisen. Liever ook geen plek waar de prijzen sky high zijn. En oja, niet te ver weg, want we hadden maar een weekje.
Zo kwamen we uit op Milos, een Grieks eiland dat hoort bij de Cycladen. En het was precies wat we zochten!

We vlogen van Schiphol naar Athene. Toen met de metro naar Piraeus (en in de metro kwam Jur erachter dat hij z’n portemonnee kwijt was… oh no. Niet zo’n goed vakantie-begin…). In Piraeus met de ferry door naar Milos. Best een tocht, maar hartstikke ok, want: HEE we gaan op vakantie!
Je zou trouwens ook gewoon op Milos kunnen vliegen: even overstappen op Athene en hopla. Maar de ferry heeft ook z’n charme.

vertrek bij ferry in Piraeus

Met de ferry naar Milos!

Ons appartementje lag vlak buiten Adamas, de plek waar de ferry op Milos aankwam. We huurden de eerste avond meteen mountainbikes voor de week, want het leek ons best een goed idee om ‘lekker sportief’ het eiland over te cruisen. Er zijn momenten geweest dat we daar anders over dachten.
Om ons appartement te bereiken moesten we elke keer een ‘muur van Huy’ opfietsen: mega steil! Zeker wat later op de avond was het soms noodzakelijk om af te stappen.

voor de deur van ons appartement Parasporos Village

Ons appartement was simpel. We konden slapen en douchen en er was zelfs een keuken trouwens, maar heel bijzonder was het niet. We zijn er ook niet veel geweest 🙂 Wat wel heel leuk was, waren de katten en de kittens die er woonden. We namen vaak een blikje kattenvoer voor ze mee: dat werd steeds een groot poezenfeest 🙂 Check onze fietsen (met sexy mandje) en de huispoes.

Strand

Milos heeft een heleboel stranden. En om dat het zo’n rustig eiland is, hadden we heel vaak een strand voor onszelf, of met slechts een paar anderen. Zo fijn!!
En dan die zee jongens ♥ Helder, blauw, verfrissend: fantastisch.

strand Mandrakia

Een strand voor ons alleen! Dus toen Jur een tukje deed (want: standaard op het strand) kon ik mooi in m’n bikini de handstand oefenen, schelpen zoeken, een beauty-treatment met zand doen, zonder dat ik me daarvoor hoefde te schamen voor anderen! Want die waren er dus niet. Alleen een slapende Jur en ik. Overigens was Jur op deze foto wel wakker. Je spot ‘m in de verte!

strand Fyropotamos

Het strand van Fyropotamos (op de achtergrond) was iets minder rustig. Het was een soort hipster-strand, met grote loungekussens, best harde muziek en allemaal prachtige, afgetrainde mensen. Daar konden wij natuuuurlijk prima tussen liggen HAHAHA maar het was niet de ultieme ontspanning die we zochten. Overigens was de omgeving wel adembenemend. En we hebben gewoon een biertje gedronken tussen alle mooierds hoor 😉

strand Pollonia

Dit strand bij Pollonia was ook al zo rustig. En er stonden wat bomen her en der, zodat je ook prima de schaduw kon opzoeken. Mennn wat fijn.

Zeker weten zweten

Ik vertelde net al over de MTB’s. Sowieso hebben we onszelf dus elke dag in het zweet gewerkt tijdens alle fietstochtjes met eindeloze hoogtemeters. ‘Even’ naar een ander dorpje was sneller gezegd dan gedaan, maar de tocht was al een uitje op zich.

steile berg bij Empourios

Een steile helling waar we echt even moesten afstappen 🙂 We waren op weg naar een prachtige plek op het westelijke gedeelte van het eiland: dwars door een onbewoond stuk ‘no-service-area’. Manmanman wat heb ik die MTB vervloekt af en toe 😉 Maar ook heel vaak niet, want het was gewoon tof!

fietstocht naar Empourios

Shirt kon rustig uit, er was toch niemand in de wijde omgeving. Deze foto is dus ook gemaakt met de zelfontspanner.

op tropisch strand aan anderekant eiland

We hebben twee keer een Geo Walk gedaan: mooie (gepeilde!) hikes, dwars door kuddes geiten, over sulfietmijnen, langs catacomben en over tropische strandjes. We vonden zelfs obsidiaan (=bijzonder vulkaanglas. Misschien hebben we wat mee naar huis genomen. Misschien hè.)

Na zweten komt eten (en drinken)

Een schattig Grieks terras, met de lekkerste traditionele Griekse gerechten (halloooo Griekse salade, yummmm souvlaki, yesss kebab, goooo gyros ♥), zie je het voor je? En dat dus elke dag.
En dan daarvoor vaak nog borrelen – lekkere Mojito’s joh!! M’n all-time-favourite cocktail – en après beachen.
Met de man van m’n dromen, dat ook nog!

Milos barst van de fijne restaurantjes, barretjes en strandtenten. En omdat we alleen onze MTB’s hadden, hoefde niemand de BOB te zijn 😉

medusa Milos Griekenland

Heerlijk 😉

griekse yoghurt met honing en walnoten

Griekse yoghurt met honing en walnoten: sindsdien is dit ook in Nederland ons favoriete ontbijtje♥

mythos in Pollonia

Biertje in Pollonia

kersen hoog in de bergen in Plaka

En kersen boven op de berg!

Boottocht

Met een boot zijn we een hele dag om het eiland gevaren. Dit was vrij relaxt: een hele dag lekker luieren aan boord, stoppen op mooie plekken, zwemmen, snorkelen, van de boot af duiken, heerlijk eten, ALLES!
Mocht je ooit naar Milos gaan: boek een boottocht! Dit is romantisch♥

Jur chillt tijdens de pre-honeymoon op de boot bij Kleftiko

Dit dus♥

Kleftiko Milos Griekenland 1

Dit was een van de zwemplekjes. Als je goed kijkt zie je me dobberen 😉

Verliefd weer vertrekken

Na een mega fijne week waren Jur en ik uitgerust, ontspannen en in love. Op Milos en op elkaar.
En dat is goed 🙂 Want we moesten nog trouwen weet je nog.
En al op de ferry terug maakten we plannen voor onze volgende reis: de ECHTE honeymoon! Haha.

mojito bij coctailbar Adamas

We lunchten midden in Athene! Van Piraeus (de haven) moesten we namelijk dwars door Athene naar het vliegveld. En we hadden ruim de tijd, dus we zijn maar gewoon even uit de metro gestapt. Het is dat we een enorme koffer hadden, anders had ik gráág de Akropolis beklommen. Maar lunch met een biertje was ook goed.

souvenirs in Athene

Souvenirs in alle soorten en maten?

Tot zover onze pre-honeymoon. Best wel tof dat je helemaal tot het einde hebt doorgelezen. In het kader van ‘liefde’ ook heel veel hartjes voor jou♥♥♥
In september gaan we drie weken rondreizen door Maleisië: best wel huwelijksreis-waardig he?
Ik hou je op de hoogte!

Liefs! Nora

Oja! Wil je meer weten over Milos?

Lees hier alles wat je moet weten over Milos. En als het toch niet ‘alles’ wat je wilde weten blijkt te zijn, mail me gerust met al je onbeantwoorde vragen!
En ik heb ook nog, speciaal voor jou, 5 dingen op Milos die je echt niet mag missen op een rijtje gezet.
Milos is een aanrader hoor!

 

zomerbruiloft Noor en Jur

Een bruiloft is magisch♥ Nu weet ik het echt.
En het mooie aan trouwen is de liefde: de liefde tussen de twee personen die trouwen, maar ook de liefde van de mensen er omheen. Iedereen lijkt een beetje verliefd op zo’n dag. Of misschien heb ik dit alleen maar zo ervaren omdat ik zelf helemaal in de wolken was? Och, maakt het wat uit?

Jur en ik trouwden op 7-7-18. En op veler verzoek – en een beetje omdat ik zelf nog MEGA aan het nagenieten ben en er alles over wil vertellen – een bruiloft-blogje!

bordje op de camping - Jur en Nora

Love, peace & happiness

De insteek van onze bruiloft was al vanaf het begin: RELAX.
Gewoon een ontspannen feestje, met alleen maar leuke mensen, ZON (en dan het liefst heel veel), lekker eten en genoeg te drinken. We wilden een beetje een festival-sfeer: inclusief slapen in tentjes, want het leek ons een puik plan als iedereen kon blijven zodat niemand hoefde te BOB-en.

We vonden onze perfecte locatie bij Buitengoed de Boomgaard in Bunnik. Een camping op een boomgaard, waar alles al feestelijk eruit ziet zonder dat er iets versierd is. En mét slingers, lampionnen en lichtjes is het dan natuurlijk helemaal feeëriek.

De feesttent is versierd voor de bruiloft

’s Ochtends op de dag van de bruiloft gingen Jur en ik, met onze feestdirecteur Henri, naar de feestlocatie om onze tent op te zetten en alvast de boel een beetje te versieren. Nu al knus!

Get the party started!

Over het feest kan ik uren praten. Alle lieve mensen die er waren, alle mooie woorden die we hebben gehoord, het heerlijke eten, de dansjes die gedaan werden….
Maar omdat een foto meer zegt dan 1000 woorden (hoewel dit bij mij vaak andersom is) ga ik gewoon heel veel foto’s  van onze bruiloft laten zien en ondertussen een beetje vertellen.
Overigens is dit slechts 1% van het totale aantal foto’s dat er op 7-7 en 8-7 is gemaakt. Maar als je meer foto’s wilt: kom gezellig langs dan laat ik je alle foto’s zien! 🙂

aankomst bij Boomgaard

Toen we aan kwamen bij de Boomgaard, stonden alle gasten langs het lampionnenpaadje te applaudisseren! Zo fantastisch! Ik had meteen kippenvel.

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

ceremonie bruiloft Noor en Jur

En de ceremonie.
M’n tante Annet was trouwens onze BABS!

Het ja-woord

Het belangrijkste moment van de hele dag – en van m’n hele leven 🙂 – Het JA-woord!

Gast!

Er waren zoveel gezellige mensen. M’n vader heeft z’n best gedaan om iedereen op de foto te krijgen.
Het mooie vind ik, nu ik de foto’s zo terug zie, dat het een soort ’trip down memory lane’ is: elke gast hoort bij een bepaalde periode uit m’n m’n leven.

Hier een paar foto’s van de gasten en de gezelligheid:

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

V.l.n.r. Mari (de vriend van m’n moeder), m’n moeder en Renee (de vriendin van m’n vader).

M'n lieve logopedie vriendinnen en hun mannen!

M’n lieve logopedie-vriendinnen en hun mannen!

En m'n tandheelkunde vriendinnen met hun mannen!

En m’n tandheelkunde vriendinnen met hun mannen!

met kaat fleur en ushi

In het midden: m’n oudste vriendin Ushi (ze heet eigenlijk Marloes. We kennen elkaar nog uit Gouda) die speciaal uit Hongkong naar Nederland is gekomen voor onze bruiloft!
En daarnaast Kaat en Fleur: m’n Lloret-vriendinnetjes!

Gasten bruiloft Noor en Jur

Zo is het wat overzichtelijker 🙂

Gasten bruiloft Noor en Jur2

En nog meer leukerds!

Gasten bruiloft Noor en Jur3

En nog meer!! En dit zijn dus BY FAR niet alle foto’s…

Tijdens het eten

Er werd ook gegeten! Die man die je daar ziet lopen is m’n vader 🙂

er werd gedanst

En er werd gedanst!! Uiteraard heb ik ook op de dansvloer staan shinen want: dansen is leuk! Zelfs Jur heeft gedanst 🙂 Met mij!

Beetje fris 's avonds, met pap en Lau

M’n vader, ik (met dekentje want het was een beetje fris zo midden in de nacht) en m’n zusje.

Had ik trouwens al verteld dat ik binnen een uur een glas wijn over m’n eigen jurk had gegooid? Witte wijn gelukkig. Je zag niks. Wel zonde van de wijn.
Uiteraard geen paniek, want: het was feest! En vriendin Anita heeft m’n jurk drooggedept.

Mini vakantie

bruiloft camping

Een stukje van ‘onze’ camping.

Velen hadden een tentje meegenomen (niet iedereen was even goed in het opzetten van de tent… Ik krijg weer bijna een lach-aanval als ik aan sommige kampeer-helden denk 🙂 ) er waren ook 2 caravans en een paar anti-kampeerders sliepen in een hotel in de buurt: het was een minivakantie!!
Dus toen het feestje ’s avonds ten einde liep, was het echte feest nog niet afgelopen.

De volgende ochtend werden de eerste tenten rond 7.30u alweer opengeritst. Dit weet ik, omdat ik toen toevallig moest plassen en dus een tocht naar het toiletgebouw moest maken…. En ik had dorst.

bruiloft camping

Brakke snoetjes bij het ontbijt. Maar hoe gezellig was dit! Lekker een beetje napraten. Zonnetje erbij. En dan die liefde he♥

ontbijt

Ontbijten in de zon.

ontbijt op de camping

Dit was toch zo gezellig! Ik kan iedereen aanbevelen om een bruiloft te houden met een logeerpartijtje.

Cadeaus!

Och we zijn toch verwend. De meest originele, creatieve, lieve en grappige cadeaus en kaarten kwamen voorbij.
Hier een globale samenvatting:

Wie wordt er nou niet blij van cadeaus?

We hadden overigens op onze uitnodiging gezet dat we, euhhh, tja. Ik copy-paste het wel even:

Oja, nog iets: we zijn vereerd dat jullie stukjes, liedjes, PowerPointpresentaties of ABC’tjes voor ons bedenken, maar dit willen we niet! We vinden dat dit het feest teveel stil legt en bovendien leent de locatie zich er niet voor. Niet doen dus.

Kkinkt best bot hè. Maar soms moet je duidelijk zijn, hahahaha. Geen stukjes dus.

M’n moeder had wel een speech geschreven, die ze niet heeft voorgedragen maar gewoon aan ons heeft gegeven. Zo konden we het thuis rustig lezen. En… tromgeroffel…. jullie mogen de speech ook lezen! Zo is het toch een beetje alsof ze het voordraagt.
Lees hier de speech van Gonda.

Dit dekentje hoorde bij de speech♥

Echtgenoten, echt genoten!

En nu ben ik dus getrouwd! Met de man van m’n dromen. Wat is ‘ie knap ook hè?
Ik blijf het bijzonder vinden dat ik de liefde van m’n leven heb gevonden en dat hij mij ook leuk vindt. En dat we nu dus getrouwd zijn en de rest van ons leven samen zijn. Dat moet je maar net treffen.
Natuurlijk ben je ook zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, dus ik denk dat ik in dit geval best een beetje trots mag zijn 🙂

Let love rule!♥

Nou, ik ga nog even verder met nagenieten.
En oja! We gaan ook nog op huwelijksreis! Drie weken rondreizen door Maleisië, best een toffe honeymoon al zeg ik het zelf 😉

Liefs! Nora

Beetje aan het balen bij biovakantieoord

Haa hoi! Week 22 is inmiddels al halverwege, kom ik nog een keer aan met het overzicht van week 21 *grijns*
Maar welkom! Heel erg leuk dat je weer meeleest. Het was de week van het Feestje in de Kerk! En van Murph! En ik heb zelfs een 10km run gedaan. Lees maar!

Ik probeer het een beetje kort te houden vandaag, omdat ik eigenlijk ook nog een hele berg werk heb liggen. Maar als ik eenmaal lekker aan het bloggen ben, dan staat er zo een lap tekst op het scherm. Dus ik beloof niks 😉

Ready? Let’s gooooo!

Maandag ♥ 28 mei

Murph bij CrossFit0294

Weer eens wat anders dan een CrossFit-actiefoto 😉 Ik had een Murph PR! Maar het was ook de eerste keer dat ik Murph deed…

Omdat het vandaag ‘Memorial Day’ in Amerika was, deden vrijwel alle CrossFitboxen ter wereld de WOD ‘Murph’.
Op de site van CrossFit0294 vertel ik je precies wie Murph was, wat de WOD Murph inhoudt en waarom het zo EPISCH is.

WOD ‘Murph’

  • 1 mijl (1,61 km) hardlopen,
  • 100 pullups,
  • 200 pushups,
  • 300 squats
  • en weer 1 mijl hardlopen.

En omdat Murph dus heroïsch is, maar ik ‘m nog nooit gedaan had, wilde ik zeker meedoen vandaag.
Ook al was het 30°C buiten.

Voor de kenners: ik heb Murph zonder weighted-vest gedaan. En de pull-ups heb ik geschaald: 10 kipping, 40 met elastiek en 50 ringrows. Verder had ik gewoon 3 dagen spierpijn hoor.

Dinsdag ♥ 29 mei

Wat ik precies gedaan heb vandaag? Geen idee.
In elk geval heb ik gewerkt. En ik at watermeloen.

watermeloen salade

Hallo nieuw een-na-lievelingseten als de zon schijnt! Nr. 1 lievelings eten als de zon schijnt = ijs.

Woensdag ♥ 30 mei

In het kader van ‘ik hou het even kort vandaag’: ik werkte op de praktijk en ik ging zwemmen met Jo.
Zwemmen is als prep voor de Beach Throwdown. Dit was de tweede keer pas hoor, in de Zandzee in Busssum.
Het leuke van de Zandzee is, dat je ná het baantjes zwemmen nog even lekker van de disco-glijbaan kan! En er is een Turks stoombad. En een stroomversnelling. En dan ook nog een bubbelbad. Ik vind het enig.

wij hebben gezwommen

Zwembad-selfie. Lekker zonder make-up #gedurfd

Donderdag ♥ 31 mei

Ik werkte ’s ochtends met Stef aan een website over scheiden. Echtscheidingen dus.
Ik zit zelf tot over m’n oren in de huwelijkse voorwaarden en bruiloftsvoorbereidingen, maar zakelijk ben ik me in de wondere wereld der echtscheidingen aan het verdiepen. #lekkerverwarrend
Maar serieus: een goede, pakkende en niet te lange tekst bedenken over scheiden is niet makkelijk.
En dit bedrijf is écht anders dan de meeste echtscheidings-toko’s. Het is zelfs een gat in de scheidingsmarkt. Er ligt dus een zware taak op mijn schouders…

Zorgeloos scheiden: want je huwelijk is voorbij, maar je leven niet!

Deze ↑ is het niet geworden. Ik ben er nog mee bezig. Ik hou je op de hoogte als de site live is.
Dan kan er naar hartelust gescheiden worden.
Grapje. Dat natuurlijk niet hè.
♥ LET LOVE RULE ♥ (dit las ik afgelopen week in een mail. Lijkt me een prima motto.)

’s Avonds deed ik samen met Jo een Beach Throwdown prep: veel thrusters met axle-bar (dat is zo’n dikke bar) en ook buddy-carry over straat. Dus als er iemand toevallig langs is gefietst: het kan best zijn dat je een vrouw met een andere vrouw over haar schouder zag lopen. Dat was geen hallucinatie/ fantasie/ droom. 😉

Vrijdag ♥ 1 juni

Een hele leuke dag op m’n werk: ik zat in een ontzettend fijne werk-flow, er was een meeting met een SEO-specialist (leerzaam!) en er waren broodjes kroket tijdens de lunch, omdat de hond van de baas jarig was.

’s Avonds ging ik naar de Grote Kerk, voor een rehearsal voor de kerkdienst van zondag.
Maar eerst aten we broodjes shoarma met zelfgemaakte knoflooksaus. Met de nadruk op knoflook.

broodje shoarma

Kip shoarma met zelfgemaakte knoflooksaus. Met terugwerkende kracht wil ik me verontschuldigen aan iedereen die in het weekend bij me in de buurt is geweest.

Zaterdag ♥ 2 juni

Heb je wel eens van Bio Vakantieoord gehoord? Daar kunnen gehandicapte kinderen met hun familie onbezorgd vakantie vieren. Een goed initiatief dus.
Zaterdag was er een sponsorloop voor Bio Vakantieoord. Save-Me was uitgenodigd om op het evenemententerrein te staan.
Dus: Jur en ik stonden zaterdag om 7.00u op, om op tijd in Bio Vakantieoord te zijn. Dan konden we ons mooi klaarmaken voor de beloofde drukte. Want JAJA, het zou storm lopen.

*krekelgeluiden*

Er waren wel wat mensen hoor bij Bio Vakantieoord. Maar die zaten lekker aan picknicktafels. Heel begrijpelijk.
Verder was het naar mijn zin veel te rustig voor een sponsorloop voor zo’n goed doel…
Gelukkig had ik mijn hardloopkleren meegenomen! Ik heb meegedaan met de 10km loop. En WOW wat een prachtige, supermooie, mega-adembenemende route!! (Het was echt heel mooi, maar ik wil JULLIE vooral enthousiast maken om volgend jaar ook met deze run mee te doen. Voor Bio Vakantieoord. Dat het wat drukker is dan. Dat verdienen ze.)

een aparte dag bij bio vakantieoord

De Biothlon bij Bio Vakantieoord. Tja, wat zal ik daar nou eens van zeggen.

Zondag ♥ 3 juni

We werkten er al maanden naar toe: en vandaag was het zo ver. Het ‘Feestje in de Kerk’!
Samen met dominee Marije Hage en Petra en Eric organiseerde ik een kerkdienst.
Uiteraard was het geen ‘gewone’ kerkdienst, hoewel ik daar eigenlijk niks over kan zeggen, want ik heb nog nooit een ‘gewone’ dienst meegemaakt. Het was een kerkdienst waarbij het draait om verbinding en inspiratie.
Ik citeer even een stukje van mezelf 🙂 uit m’n column van deze week in het WeesperNieuws:

Ik hoorde tijdens de dienst prachtige en vooral inspirerende verhalen, waar ik maar aan blijf denken. Bijvoorbeeld het verhaal van Dima. Zij vluchtte met haar gezin uit Syrië, met slechts vijf koffers. In die vijf koffers zat alles wat het gezin had, maar toch waren de koffers heel licht en gemakkelijk te tillen. Er zat namelijk liefde en menselijkheid in en dat weegt niks, iedereen zou dat met zich mee kunnen dragen. Als de koffers gevuld waren met haat, racisme en afgunst, dan zouden ze zwaar en niet te tillen zijn.

Tijdens de kerkdienst besefte ik dat ‘geloof’ niet altijd voor verbinding zorgt. Sterker nog, er zijn oorlogen ontstaan vanwege godsdienstige verschillen. Maar liefde en menselijkheid zorgen vrijwel altijd voor verbinding, daar geloof ik wel in.

De kerk had zelfs de rode loper uitgelegd voor vandaag! En het was druk: er moesten stoelen worden bijgezet. Zo gaaf!!

Feestje in de Kerk

Feestje in de Kerk

Er waren 5 sprekers, die stuk voor stuk hele persoonlijke verhalen deelden. Toen werd er aan ‘de zaal’ gevraagd of ze hun inspiratie wilde delen. Er was een tafel met een groot vel papier, waarop iedereen mocht schrijven.
Ik was oprecht geraakt door alle mooie dingen die ik later terug las.

wat inspireert je?

Op de vraag ‘wat inspireert jou?’ heeft dit jongetje een duidelijk antwoord 🙂

Er waren zelfs mensen die (in de microfoon!!) hun verhaal en inspiratie wilden delen, vol emoties. Toen ik de kerk rondkeek zag ik hier en daar ook wat tranen.
Echt bijzonder hoe mensen ‘geraakt’ worden en zich ook veilig genoeg voelen om over persoonlijke onderwerpen te praten. Ik was onder de indruk, wat een Feestje in de Kerk!

Wat een emoosies!

Nou jongens. Dit was het weer. Mijn week.
Komend weekend wordt het menens. Maar dan echt. Want dan zijn Aad, Jaap, Jo en ik (aka team Watskeburpee) het hele weekend in Amsterdam, bij The Battle of Amsterdam. Ik ben nu al zenuwachtig. Op zaterdag doen we een WOD om 9.15u, om 13.27u en om 17.35u. DUIMEN DUS.

En daarna is het aftellen tot volgende week woensdag, want dan vlieg ik met Jur naar Milos voor een pre-honeymoon 🙂

Hoe was jouw week? Wat vond je van het Feestje in de Kerk (ook als je er niet bij was: hoe vind je dit idee?)

Liefs! Nora