Soms doe ik wel eens mee met een run of een toertocht. Heel af en toe een marathon, zelfs wel eens een kwart-triatlon. En soms schrijf ik er nog een blog over ook!!

Zevenheuvelenloop 2019

Het was droog, een beetje fris maar niet té koud en de zon scheen zelfs af en toe: perfect weer voor een hardloopwedstrijdje.
Afgelopen zondag (17 november 2019) was de Zevenheuvelenloop in Nijmegen en ik stond aan de start.

Nijmegen is best ver weg.

Ergens in mei hadden Jur en ik ons ingeschreven voor de Zevenheuvelenloop. Bij ons startbewijs kochten we meteen treinkaartjes (mooie deal van Zevenheuvelenloop), zodat we samen met de trein die kant op konden. Zo’n loopje aan de andere kant van het land is namelijk vooral leuk als je het samen doet. Alleen is maar alleen. En een takke-end in de trein.

Maar Jur kon dit jaar niet meelopen (hij heeft een ongeluk gehad) 🙁 We hebben zijn startbewijs nog GRATIS aangeboden aan onze Facebookvrienden, maar er was weinig animo. #snapikniet

Jur besloot toch mee naar Nijmegen te gaan, voor mentale support en vooral gezelligheid. En hij had zijn treinkaartje toch al.
n.b.: Eigenlijk was ik het er niet mee eens dat hij mee zou gaan, zoveel herrie en drukte bij de Zevenheuvelenloop. Maar hij wilde wel en toen vond ik het mega gezellig❤

Samen in de trein naar de zevenheuvelenloop
Hulde aan de noise cancelling headphone van Jur. Dan is een treinrit wel te doen voor hem (behalve dat er tegenover ons een kind NON STOP zat te tetteren en dat zelfs de headphone van Jur deze noise niet cancelde en ik mijn luisterboek op max. volume had gezet en nog steeds het kind erbovenuit hoorde mehhhh).

24.000 hardlopers in Nijmegen

Zodra we uit te trein stapten in Nijmegen liepen we de drukte in. Heel gezellig voor mij, Jur hield zich een beetje op de achtergrond.

Bij de ingang van de expo liepen we tussen alle duizenden mensen Sander tegen het lijf (die uiteindelijk de Zevenheuvelenloop in 55 minuten aftikte, wajooo).

Ik ging nog even alleen de expo in, om hoi te zeggen tegen die leuke Marjon van Anita Since 1886 en haar veel succes te wensen op de ijskoude expo.

En toen – toen echt -moest ik naar het startvak en m’n warme jas uitdoen. De startvakken waren nogal HUGE en wijdverspreid over de wijk. Dus zo kwam het dat ik ruim een half uur voor de start al in het vak stond. Ik probeerde onopvallend een beetje bij anderen in de buurt te staan, om warm te blijven.

Nora na de finish zevenheuvelenloop
Bij gebrek aan foto’s van vóór de race, dan maar deze foto die net na de finish is genomen. Ik was moe, bezweet en rood. Charming.

Hoogtepunten Zevenheuvelenloop

Ik kan natuurlijk de hele wedstrijd beschrijven, maar daar zit niemand op te wachten. Ik doe gewoon even overzichtelijk mijn hoogtepunten:

  • Op 1400m stond Jur te juichen. Dat was leuk! Honderd meter voor de finish stond hij er weer, maar toen zag hij me niet… (ik hem wel).
  • Bovenop één van de zeven heuvelen (waren het er echt zeven?!) kan je een heel stuk vooruit kijken. Geweldig uitzicht over de lange slinger van lopers.
  • Halverwege zaten een stuk of vijf senioren die me spontaan in koor aanmoedigden: ‘Nora! Nora! Nora!’ (op het startnummer stond mijn naam). Ik kreeg energie van deze blije bejaarden! Mag ik dat zeggen? Ze waren écht oud hoor.
  • Er waren nog veel meer supporters langs de route die allemaal m’n naam riepen, superleuk! Ik denk dat ik niemand kende.
  • Ik heb zeewierballetjes geproefd! Tijdens het rennen. Dit is wat de organisatie erover schreef:
    Tijdens de NN Zevenheuvelenloop (op zondag) worden op de tweede drankpost, na 9.5 km, Ooho drinkballetjes aangeboden. Dit zijn balletjes, gemaakt van zeewier en gevuld met AA Drink Iso-Lemon. Dit jaar voeren wij samen met AA Drink een test uit met 6600 balletjes. Er is dus niet voor iedereen een balletje. De balletjes worden ieder kwartier aangevuld, er zijn dus balletjes voor snelle lopers en iets minder snelle lopers. “
    Mijn bescheiden mening: een succes. Lekker makkelijk zo’n hapje AA. Het voelde alsof ik ‘pods’ voor in de wasmachine (jeweetwel van die irritante reclame) in m’n mond deed. Ik heb het zeewier-fliebertje (met wat moeite) ook doorgeslikt, want ik wilde de full experience. Maar ik kan me ook voorstellen dat er mensen zijn die het zeewierhulsje hebben uitgespuugd. Hoe dan ook, een bekertje vind ik minder prettig dan zo’n zeewier unit.
Zevenheuvelenloop foto door organisatie
Je moet even zoeken, maar ik sta op deze foto.

Finish en gáán

Na de finish vond ik Jur vrij snel. Hij was eraan toe om uit de drukte te gaan. Ik kleedde me dus snel om – op straat, maar onder m’n grote jas, dus ik reken het goed – en we liepen naar het station.

De terugreis duurde weer net zo lang als de heenreis. Mijn hemel, ik denk volgend jaar iets beter na of ik wel weer zo ver weg wil. Want voor 15 km lopen (die ik in 1.21.34 rende, 2 minuten sneller dan in 2017 maar toen was ik geblesseerd) zit je gewoon VIER UUR in de trein.

Ik was (en ben) wel mega trots op Jur! Zo gezellig dat hij meeging. Toen ik aan het rennen was heeft hij de rust opgezocht en wat gewandeld. En op de heen- en terugreis heeft hij wat geslapen. Eerlijk gezegd kon ik op de terugreis ook m’n ogen nauwelijks open houden.

Thuis aangekomen haalden we Chinees (naar goed Hollands gebruik: afhaalChinees op zondag) en deden we NIKS meer. Dat hadden we wel verdiend. Ik vond het een fijne dag

Liefs! Nora

tijden Nora Zevenheuvelenloop
Mocht het je interesseren: dit waren mijn doorkomsttijden. Niet geweldig, dus genoeg om voor te trainen.
Quizvraag: ergens onderweg moest ik héél nodig plassen en ben ik dus een dixie ingedoken (grrrr ik was voor de start al 4 keer geweest en tóch moest ik vanaf 100m na de start alweer). Als je raadt bij welke km dat was win je een virtuele high five van mij!

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.

Team Watskeburpee

Och jongens. Ik heb me toch een PRACHTIG weekend gehad.
Ik was namelijk bij The Battle of Amsterdam – dat is een CrossFit wedstrijd – en het was te gek. Het was vooral te gek omdat ik niet alleen was, maar met het tofste team dat je maar kunt bedenken: Watskeburpee.

Team Watskeburpee

Mag ik je even voorstellen aan team Watskeburpee?
V.l.n.r.: Aad, Jo, Noor, Jaap.

Team Watskeburpee

Let the BATTLE begin!

Zie je die mooie shirts op de foto? Dat zijn dus onze team shirts. Gefixt door Jaap.
Je vraagt je misschien af: ‘wat is dat voor vlekje onder het vraagteken?’ Dat is de ‘punisher’.
Ik weet eigenlijk ook niet wat dat is. Maar dat soort dingen gebeuren als je een man de T-shirts laat regelen. Volgens Jaap was het ‘verplicht’ om een skull op het shirt te zetten.
Heel voorzichtig heb ik nog een poging gewaagd om een schedel met een strikje/ zonnebril/ bloemetje te ontwerpen. Maar dat werd genegeerd.

shirts Watskeburpee

Er is zelfs een rompertje in Watskeburpee-style, voor de nieuwe baby van Aad. Maar, voor de oplettende kijker: hier geen skull, maar in plaats daarvan een Zwitsal-baby 🙂

Top voorbereiding

Uiteraard waren we al weken aan het trainen met het team. Worm-thrusters, sync burpees over de worm, buddy deadlift: ALLES.
Op de een of andere manier bestonden die trainingen ook voor een groot deel uit ‘tactisch overleg’ (je kunt het ook ‘discussiëren’ of ‘ongecoördineerd door elkaar heen praten’ noemen).

Om echt even een effectieve teambespreking te houden, besloten we om de donderdag voor The Battle of Amsterdam samen een pizza’tje te gaan eten. Vrij onschuldig zou je zeggen.
Zonder al te veel in detail te treden: Een wijntje bij het eten liep iets uit de hand, tot we om 1.00u de kroeg uitgezet werden 🙂

Handig? Misschien niet.
Gezellig? Hell yeah.
En goed voor de teamgeest 😉

voorbereiding en teambespreking Watskeburpee style

Kijk hoe knus.

The Battle of Amsterdam ♥ zaterdag 9 juni 2018

Omdat ik altijd mega zenuwachtig ben voor een wedstrijd, had ik slecht geslapen.
Gelukkig hadden we om 6.30u afgesproken om uit Weesp weg te rijden: ik was toch al wakker.

Bij Pakhuis West schreven we in, kregen we diarree-kleurige armbandjes die we verplicht het hele weekend om moesten houden en zagen we onze WOD’s van vandaag:

BOA 18.1     BOA 18.2     BOA 18.3

Toen ik de WOD’s zag was ik een stuk minder zenuwachtig. Gelukkig geen pull-ups, praise the lord.

concentratie voor WOD 1

Hier stonden we een beetje zenuwachtig te doen voor WOD 1. Het is wat hoor, zo’n throwdown. Maar DAMN wat ging WOD18.1 goed! We werden 15e (terwijl we ons als 36e, LAATSTE, hadden geplaatst voor deze finals)

Wachten voor de WOD

En tussen de WOD’s door hadden we plenty tijd om te chillen, beetje te hangen, pre-workout te drinken, mooi gespierde Duitse meisjes te bekijken en goede gesprekken te hebben.

De dag vloog voorbij! Om 17.35u hadden we onze laatste WOD. Toen snel naar huis om even een goede nacht te pakken, zodat we morgen weer konden SHINEN.

The Battle of Amsterdam ♥ zondag 10 juni 2018

Wakey, wakey! Weer vroeg uit de veren: vandaag spraken we om 7.00u af om weg te rijden uit Weesp.
De WOD’s stonden zaterdagavond al online:

BOA 18.4     BOA 18.5

En je snapt, ik heb weer geen oog dicht gedaan vannacht. Want: pull-ups #mehhhhh
The Battle of Amsterdam drukt me wel meteen weer met m’n neus op m’n tekortkomingen. Werk aan de winkel.

Maar eerst WOD18.4: de Worm-WOD. En wat was het gaaaaaf! Die worm weegt 160 kg. Honderdzestig kilo!!
In elk geval vond ik dat we met z’n vieren behoorlijk behendig waren met dit ding 🙂 #trots

WOD 4 BOA Watskeburpee

Whoop whoop worm! En eerst een stukje roeien.

WOD 18.5 was een klein drama. Tijdens mijn pull-ups, die er wel waren maar tergend traag, bereikten we de timecap.
Dat was in elk geval een verlossing. Saved by the bell zeg maar.
Maar echt blij was ik niet, terwijl het de laatste WOD was!

Geen tijd om te treuren, dus: HUP frustratie weg en HUP wijn er in.

zwetend na WOD 4 Watskeburpee

Zweten en SHINEN! Dit is team-liefde.

Eind goed al goed

Uiteindelijk zijn we, team Watskeburpee dus, 23e overall geworden (intermediate). En daar zijn we toch een potje trots op!! Want we hadden ons namelijk als allerlaatste gekwalificeerd. Het was zelfs even onzeker of we wel naar de finals mochten..
Maar dit weekend konden we echt lekker meekomen, al zeg ik het zelf 🙂

Het kon ook haast niet anders dan goed gaan, met zo’n briljant team. Ik ben fan. Niet perse van mezelf maar wel van de rest van m’n team.

En weet je wat ook zo tof was: dat er een paar leukerds van CrossFit0294 als vrijwilliger aan het werk waren bij deze wedstrijd. Zo gezellig! ♥
En het publiek ♥
En team Sexy 0294 ♥
En het prima tijdschema ♥
En de toffe WOD’s behalve de pull-ups ♥
En Jo ♥
En Jaap ♥
En Aad ♥

Ik tel vast af naar The Battle of Amsterdam 2019. Nu al zin in.

Liefs! Nora

moe en met een biertje in de zon

Met een beetje spierpijn (bovenbenen) stijfheid (overal) en pijn (hiel) zit ik hier achter m’n laptop toch best trots te wezen: Ik heb de Marathon Rotterdam 2017 uitgelopen!! Joehoeeeee!!

Klaar voor de start?

Om zes uur de wekker. Nooit leuk. En nu had ik ook nog marathon-zenuwen.
Eigenlijk kreeg ik geen hap door m’n keel, maar ik heb toch een enorme bak havermout weggewerkt… #hoedan?
Om 7.00u stond Marcel bij ons voor de deur: hij reed met ons mee naar Rotterdam. We hadden namelijk besloten om een keertje niet met de trein te gaan. En dit bleek een ontzettend goede keuze! (er was vertraging en ellende en stress. Dat is NIET wat je wil voor een marathon… Alles moet soepel gaan.)
We reden op ons gemakje naar de Kralingse Zoom. Daar parkeerden we (gratis!) en moesten toen nog 8 minuten met de metro naar de Marathon Expo! Vet snel dus!!

voor de marathon expo

Zo rustig was het nog bij de expo 🙂

Geen rijen of wat dan ook, dus om 8.15u had ik mijn startnummer!!

startnummer op doen marathon

of ik even niet zo wilde bewegen…

We dronken nog een lekker kopje koffie bij de expo (Jur, Marcel en ik dus) en liepen daarna rustig naar de startvakken.
Echt zo fijn om niet te hoeven haasten en geen stress te hebben.
Ik startte in ‘Wave 2’. Prima.

voor startvak wave 2

Het was 9.20u toen ik het startvak in ging: de start was om 10.00u. ZO VEEL TIJD!! Heerlijk.
Ik besloot rustig nog even naar de Dixie te gaan (zenuwen-plasje nummer 3, want bij de expo was ik ook al 2 keer geweest…).
Verder kletste ik wat met ‘Michael’ (zag ik op z’n startnummer) en ‘Maaike’ (startnummer met naam = lekker persoonlijk 🙂 ).

in het startvak, You never walk alone.

De security-man die het hek moest bewaken, nam zijn baan uiterst serieus en was hard bezig onze veiligheid te bewaken. Hij kwam in totale paniek langsrennen (door het startvak dus) en duwde iedereen opzij. Inclusief oergeluiden. Er was even een moment dat iedereen om me heen z’n adem in hield, want: what’s going on?!
Wat bleek? Een brutale schavuit wilde zomaar over het hek klimmen!! Ooohhhh, dat mag niet!! Kleine vlegel. Gelukkig was daar de security-meneer, die ons allen voor dit onrecht behoedde. Hij greep de deugniet bij z’n kraag, en bracht hem netjes weer buiten het startvak. Leuk geprobeerd, kwajongen!

Na dit spannende akkefietje duurde het voor mijn gevoel nog uuuuuuren voordat Lee Towers eindelijk begon te zingen. En nadat Lee ons op het hart gedrukt had dat we echt nooit alleen hoeven te lopen, kwam daar dan eindelijk het kanonschot!! GAAN!!

Heel dat pestpleuris end lopen

(Dit ↑ verwijst naar de film ‘De Marathon’. Ik zag onderweg mega veel mensen met zo’n paars-geel hardloopshirt met ‘Houssein-nog-wat’ er op. Waren dat mensen die bij de film hoorden? Of kon je die shirts ergens kopen en zijn ze ineens helemaal hip?).

Tijd om te rennen.
De eerste 15km gingen eigenlijk best fijn. Ik had het echte marathon-gevoel te pakken. Heel fijn!
Jur en de rest van het juich-team gingen met de metro naar allemaal plekken langs het parcours, dus die heb ik vaak gezien onderweg!

zet-'m-op-bordjes juich-team

Deze juich-borden hadden Jur en Marcel gemaakt .
Ik kon van ver al steeds mijn naam boven ‘de massa’ zien uitsteken: handig!! En leuk 🙂 (foto is op z’n kop, vandaar het gekke perspectief…)

 

supporters op de Erasmusbrug

Jur en Marcel op de Erasmusbrug. Jammergenoeg staan Caroline, Teuni, Harry, Iris en Afke (+vriendin) niet op de foto… Maar die waren ook bij de supporters-crew!! En onderweg kwam ik ook nog allemaal Instagram vrienden tegen, vet leuk!

Bij het 15km punt zag ik Jur en kreeg ik opeens huil-drang… Ik voelde steeds m’n hiel al (m’n blessure), maar tot nu toe lukte het me om er niet aan te denken. En op zo’n moment is een vertrouwd gezicht precies genoeg om even te breken.
Maar natuurlijk ging ik niet huilen, ik rende door! Ik doe een marathon ja?!

Bloody hot

Het was wel heftig warm. Het zweet gutste uit alle poriën van mijn lijf…
Om de 5 km stonden drinkposten, gelukkig. Maar ik merkte dat ik eigenlijk niet tegen de dorst op kon drinken. Vlak na elke drinkpost had ik meteen weer dorst! En ik wilde niet meer dan 2-3 bekertjes drinken, want ik was bang dat ik dan maagpijn zou krijgen… #dilemma
Ik hou meer van rennen in de hitte dan van rennen in de kou, maar aan deze hitte was ik nog helemaal niet gewend (was eerste keer dit jaar dat ik weer in een hemdje rende!!). Ik had het al zwaar en de warmte maakte het nog zwaarder…

moe onderweg bij de marathon van Rotterdam 2017 raceday

Een marathon is geen wandelvakantie!

Op het halve marathon punt keek ik op m’n horloge: 1.52-nog-wat. Okee. Gaat aardig. Als ik dit vol weet te houden: fantastisch. Als de pijn maar niet erger wordt…
Maar dat werd het wel.
Toen ik bij ongeveer 30km het Kralingse Bos in liep, zat ik er zo doorheen dat er wat tranen over m’n wangen liepen.
Ik besloot om even te wandelen, om m’n hiel wat rust te geven. En om gewoon even bij te komen.
Wandelen was fijn, maar voelde vreselijk! Ik kom hier niet om te wandelen!!
Dus ik ging weer rennen.

Precies dit herhaalde zich ongeveer 10 keer.

Op 35 km stonden grote schermen van Nationale Nederlanden. Daar werden filmpjes op afgespeeld die door supporters waren opgenomen. En op het laatste scherm: m’n zusje levensgroot, juichend en ‘Hup NOOOOORRR’ roepend. Fantastisch♥
Dus ik moest weer huilen. Ik moest zelfs even gaan wandelen om m’n ‘dikke keel’ weg te slikken.

En toen was daar: Jur. Bij kilometer 37 kwam hij opeens uit het publiek tevoorschijn! Hij bood aan om even een stukje mee te rennen. Als morele steun♥
Dit was PRECIES wat ik nodig had. Mennnnn wat ging ik slecht…
Jur rende zelfs mee tot kilometer 41 (met z’n rugzak om 🙂 ). Daar zei hij: ‘Nu ga je de laatste 1200m zelf rennen en GENIETEN.’
Dus dat deed ik.
Of ik probeerde het in elk geval. Ik rende, en hoorde overal juichen en gillen. Maar ik was eigenlijk alleen maar gefocust op de finish. Dan was deze ellende tenminste klaar!!!

En klaar

Die finish kwam. En toen kwamen de tranen echt.
Ik denk dat het tranen van opluchting waren? Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n jankerttt #huiliehuilie.
Een vrijwilliger zei tegen me: ‘Ga je nou loope te huile hieroo?’

Een marathon doet rare dingen met je.

huilend na de finish

Ik wilde een gezellige finish-selfie maken: mislukt 🙁 In het kader van ‘eerlijk en openhartig’: deel ik ook maar de minder euforische momenten…

Toen ik m’n medaille eenmaal had, ging ik op zoek naar Jur. Dat was nog een gedoe tussen al die mensen.
Uiteindelijk spraken we af bij de ‘fontein’ (ik kan echt nooit iets vinden in een vreemde stad, maar deze ‘fontein’ op het grote plein aan de Coolsingel zag ik al van ver.)

Jur, die echt PRECIES snapt wat een mensch nodig heeft na een marathon, kwam aan met een roos (aaahhh♥) en koude biertjes (joehoeee!!). En hij knuffelde m’n tranen weg.

moe en met een biertje in de zon

met een biertje in de zon

Een paar minuutjes later haakten ook Dennis en Marcel aan voor een gezellig naborreltje bij de fontein. Super leuk!

Terug in Weesp

We reden terug naar Weesp (ik zat lekker chill op de achterbank). We hadden afgesproken met andere marathon-finishers Lily, Ricardo en Janke op het terras bij Toeters.
Daar was het mega druk, maar we wurmden ons er gewoon tussen op het terras, bestelden bitterballen en bier (okee, ik nam even een cola light) en toen kwamen de sterke-marathon-verhalen 😉

Ik zag iemand kotsen!

Ik zag wel 10 mensen kotsen!

Ik zag iemand in een soort shock terwijl hij kotste!

Het was gezellig.
Met een deel van het gezelschap verhuisden we naar Aaltje, want: HONGER.
Ook daar pasten we nog prima op het terras!

eten bij aaltje

En na het eten…. IJS van Nelis!! Want als je een marathon hebt gelopen, dan mag je daarna best even genieten.
En als je als supporter ongeveer een halve marathon hebt afgelegd, de longen uit je lijf hebt geschreeuwd en hebt gezorgd dat de marathonners konden finishen: dan heb je dat ijsje helemaal verdiend. 

ijsje bij Nelis na Marathon Rotterdam 2017

Hoe voel ik me nu?

In m’n hoofd zitten nog steeds de ‘mixed feelings’ over de Marathon Rotterdam 2017:

  • Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad tijdens een marathon (dit was mijn vierde)
  • Heb ik m’n blessure verergerd? Was dit wel slim?
  • Het is niet eens gelukt om onder de 4 uur te finishen…
  • Ik moest zelfs wandelen onderweg…
  • En huilen…. #jesuschrist

Maar…

  • Ik ben gefinished! Ondanks trainingsachterstand en blessure.
  • Ik kan nog lopen! (poging tot hardlopen nog niet gedaan, so far)
  • Ik heb het gedaan!! Hell yeah!!
  • En eigenlijk was het best heroïsch 🙂

Ik heb tijdens de RACEDAY ook nog gefilmd! Ik heb nog niks teruggekeken, maar misschien maak ik er wel een filmpje van voor op mijn YouTube kanaal! In dat geval laat ik het je weten.

voor nu: doei!

Heb jij iets meegekregen van de marathon?
Of zelf meegedaan?? Hoe ging het??

Liefs! Nora

Gezondheidsbeurs 2 t/m 5 februari Jaarbeurs Utrecht

Heb je wel eens van de Nationale Gezondheidsbeurs gehoord? Daar vind je dus ALLES voor een healthy lifestyle. Bedenk het, en het staat op die beurs.
Okee, je kan niks bedenken? Ik snap je, want ik kon me ook geen voorstelling maken van WAT daar nou zoal zal staan.
Gelukkig geeft de site van de Nationale Gezondheidsbeurs antwoorden:

♡ actieve workshops ♡ fitness ♡ ontspannende massages ♡ yoga ♡ mindfulness ♡ smakelijke proeverijen ♡ nieuwste trends  ♡ wellness ♡ kooktheater ♡ inspirerende informatie ♡ meet & greet met bekende Nederlanders ♡ voedingsadvies ♡ gezondheidstesten ♡ 325 exposanten ♡ gadgets ♡ gezonde acties met voordeel ♡ knettervers feelgood food ♡ healthy juice bars ♡ gratis digitale GezondheidsGids

Klinkt best okee he??

Save-Me winactie!

En guess what?! Van het te gekke bedrijf Save-Me (je weet wel, van die toffe armbanden waar tegenwoordig iedereen mee loopt) mag ik 2 toegangskaarten en een Save-Me armband weggeven!!

Het allerleukste is dat ik (Nora dus) de hele Gezondheidsbeurs erbij ben! Ik ben te vinden bij de stand van Save-Me. Dus als je toevallig ook naar de beurs gaat: kom even HOI zeggen!!

Wat moet je doen om te winnen?

Op mijn Instagram en Facebook heb ik een foto van deze winactie geplaatst. Schrijf onder het bericht (hier op de site, of op Facebook of Instagram, of allebei!! = dubbele kans) WAAROM jij die kaarten wilt. En je kunt ook nog iemand taggen, met wie je naar de Gezondheidsbeurs wilt, dan maken jullie allebei kans op de kaarten (= dus weer dubbele kans).

Op 25 januari 2017 maak ik bekend wie de gelukkige winnaar is.

Save-Me winactie gezondheidsbeurs

Misschien zien we elkaar ergens op de Gezondheidsbeurs!

Fijn weekend voor nu! Ik ga even een biertje drinken met de leukste man van de wereld, van die is vandaag jarig 😉 

Liefs! Nora

#lifegoals

Uit de categorie #lifegoals kan ik weer wat afvinken:

Eerste (vrouw) worden bij een hardloopwedstrijdje!

Yep. Did it. 🙂
En ik kreeg zelfs m’n eigen fietser!! (Zo iemand in een geel hesje die voor je uit fietst. Ik was echt intens gelukkig.)

Twiskemolenloop

Een paar keer per jaar organiseert AV Waterland (in Landsmeer) de Twiskemolenloop: een knus loopje door het mooie Twiske, met als hoogtepunt: de Twiskemolen. Zeer verdrietig om te melden is dat de Twiskemolen sinds een paar weken ‘onthoofd’ is… De nok is er tijdens een heftige storm afgewaaid… Dus dit was een Twiskemolenloop zonder Twiskemolen.

twiskemolenloop-2016-twiskemolen foto door Jeroen Otten

foto: Jeroen Otten

Ik had eigenlijk nog nooit aan dit loopje door ’t Twiske meegedaan, dus ik ‘miste’ de molen ook niet echt. Uiteraard leef ik mee met de onfortuinlijke molenaar…

Last-minute

Vriend en ik besloten redelijk last-minute dat we wel zin hadden in een loopje. Dus zondag 30 oktober stapten we in de auto naar Landsmeer.
Ik had nét iets meer zin om te rennen dan Jur, dus ik schreef me in voor de 16,1km, en Jur besloot de 10km te doen.
Bij AV Waterland gaat het er allemaal heel gemoedelijk aan toe: in de kantine van de atletiekbaan kun je je inschrijven en eventueel nog een kopje koffie drinken. Mensen staan overal verspreid een beetje te rekken en te kletsen: chaos.
Er zijn verschillende afstanden (21,1km, 16,1km, 10km en 5km, en ook nog 3 en 1,5 geloof ik) en om de 5 minuten is er een startschot. Beetje opletten dus (note to self). 10 seconden voor de start stond ik bij de startlijn, ik was net m’n oortjes in aan het doen toen het startschot ging. Prima timing!

10 Engelse mijl

De afstand was goed te doen: ik had 2 weken geleden nog een halve marathon in Amsterdam gedaan, dus ik maakte me niet druk. En het was echt heerlijk weer!! Koud, maar niet té. En lekker veel zuurstof in de lucht. Denk ik. Dat heb ik niet gemeten ofzo. Puur subjectief.

Tijdens het rennen zag ik niet zoveel vrouwen om me heen. Er waren sowieso niet zoveel mensen: een rustig loopje door een rustig natuurgebied. Er was 1 dame die me zo nu en dan inhaalde, en dan haalde ik haar weer in: zo hielden we elkaar lekker bezig.
Tijdens de laatste 5 (?) km heb ik haar AFGESCHUD. Mwoehahahaha. (eigenlijk onbewust, ik dacht namelijk dat ze vlak achter me liep… Dat gaf me precies dat gejaagde gevoel, waardoor ik m’n tempo hoog kon houden 🙂 )
En toen gebeurde het: *tromgeroffel* ik kreeg een eigen mee-fietser!! (hoe heet zo iemand?!). De vrouw in het het gele hesje op de fiets riep naar me: ‘je bent eerste dame’. Vervolgens vroeg ze ook nog hoe het met me ging, of ik lekker had gelopen en of ik blij was. Ik moest toen nog 2km tot de finish, dus een gezellig kletspraatje was eigenlijk geen optie. En ik vond het ook wat vroeg om te juichen.

twiskemolenloop 2016 Nora 10EM 16,1km

Dit was trouwens niet de vrouw die me steeds inhaalde en andersom. Dit was gewoon iemand die hier ook toevallig liep. foto: Jeroen Otten

Want zoals bij elke wedstrijd, kan er maar EEN de winnaar zijn 🙂

Vlak voordat ik de atletiekbaan weer oprende stond Jur langs de kant. Ik wilde roepen: ‘Kijk ik heb een eigen fietser!!’, maar ik had niet genoeg adem. 
Op de atletiekbaan hoorde ik al galmen:

…. eerste dame….. 16,1km…… NORA……

En daar was de finish. Ik probeerde zo heroïsch mogelijk m’n laatste meters te rennen. Het voelde als slow-motion, ik zag Jur in de verte al staan♥
Op de finish stond een man met een bos bloemen, die kon ik zo in mijn vaart meepakken. Tsjonge wat prachtig.

Interview

Na de finish mocht ik meteen een diepte-interview geven aan de Mart Smeets van AV Waterland (dit was een vrouw overigens). 
Vrouwelijke Mart Smeets: ‘Waar kom je vandaan?’
Ik (net 1 seconde geleden gefinisht): *hijg* Weesp *hap naar adem*
Vrouwelijke Mart Smeets: ‘Heb je al eerder meegedaan aan de Twiskemolenloop?”
Ik: ‘nee’ 
Vrouwelijke Mart Smeets: ‘Geniet er van, fijne zondag!’

Wat is ze lekker gewoon gebleven hè?

Jur en ik stapten in de auto en reden naar huis. 
En thuis bakte ik een ei. Want het leven gaat gewoon door, ook al ben je net voor het eerst EERSTE geworden.

Zo, heb jij dit weekend nog dingen van je wishlist/ bucketlist/ to-do-list kunnen afvinken? 🙂 Laat het me weten!!

Liefs! Nora

Zo halverwege vorige week kreeg ik ineens een goed idee.

‘Zal ik proberen een startbewijs te fixen voor de halve marathon van Amsterdam?’

Redelijk last-minute, want 4 dagen voor de start.

Startbewijs met een traan

Ik zette een berichtje op de website van de TCS Amsterdam marathon, en kreeg meteen een mailtje van iemand die zijn startbewijs wel aan mij wilde slijten! Ik mailde hem terug, en hij mij weer, en ik hem weer etc. En zo ontstond er een hele correspondentie! Ik kwam erachter dat de man zelf niet mee kon doen, omdat hij bij zijn doodzieke kind (nog maar 2 jaar….) in het ziekenhuis moest zijn. Een hartverscheurend verhaal.
Dus als ik straks lekker door Amsterdam huppel, zit er ergens anders een gezin met enorme zorgen en verdriet…
Ik nam het startbewijs wel over, zette het op mijn eigen naam, en besloot dat ik tijdens de halve marathon veel zou denken aan het lieve kindje van 2, dat vecht voor z’n leven 🙁

Expo

Op zaterdag ging ik samen met the boyfriend naar Amsterdam om m’n startbewijs op te halen. Konden we meteen even over de expo lopen. Ik moet eerlijk zeggen: die expo vond ik niet fantastisch. Het was vooral erg druk. Veel hardloopschoenen en -kleding. Maar omdat het zo druk was had ik niet veel zin om me tussen het gepeupel te mixen om iets te passen. Ik scoorde nog wel 2 haarbandjes die, zo is mij plechtig beloofd, niet uit het haar glijden! Top.

Zondag, raceday

Omdat ik pas om 13.20u startte, kon ik lekker uitslapen en rustig opstarten. Zo hoort een zondag te zijn.
Samen met Jur ging ik met de trein naar Amsterdam Zuid. Ik denk dat 80% van de mensen in die trein óf zelf ging rennen, óf ging supporteren. Goede zaak, hardlopen is taking over the world 🙂
Uiteraard moest ik al IN de trein plassen. Maar de sprinters van de NS hebben geen wc… Ik moest dus wachten totdat we bij het Olympisch Stadion waren. Daar waren heel weinig wc’s voor de halve marathonners…. Puntje van verbetering, Le Champion! Maar we ontdekten dat als je even ‘omliep’ naar het marathon-gedeelte, je dan in een wc-walhalla terecht kwam. Plenty dixies, weinig wachtenden. Plas-probleem opgelost. Voor nu dan.
Door de drukte en het wc-zoek-probleem moest ik nog best haasten naar m’n startvak. Ik startte in startvak oranje, tussen de hardlopers die verwachtten onder de 1.40 te finishen. Tja, daar kan ik niet aan meedoen, maar dat startnummer had ik nou eenmaal overgenomen. En oja, ik was toch undercover en incognito, want ik heette voor de gelegenheid Collin Hoogenboom.
halve marathon Amsterdam 2016 startvak Miles&More

halve marathon Amsterdam 2016 startvak Save-Me

Mooi geënsceneerd om de Save-Me armband in beeld te brengen 😉 

Uiteraard moest ik IN het startvak ook weer plassen. De dixies in de buurt hadden een iets te lange rij, ik had nog maar 5 minuten voor de start…. En hoe nodig moest ik eigenlijk? Was dit echt, of was dit weer zo’n zenuwen-plasje? Ik besloot niet in de rij te gaan staan, NIET aan plassen te denken, en maar te kijken hoe het onderweg zou gaan. Dit bleek (met de wetenschap van nu) een wijze beslissing! Geen plas-drang onderweg 😉

Rennen Noor!!

Ik ben dus altijd zenuwachtig als ik moet rennen (tijdens zo’n loopje dus). Ken je dat? Vlak voordat het startschot ging had ik al een hartslag van 130 denk ik. Maar toen ik eenmaal rende kwam alles goed.
YES ik ren!!

Amsterdam, juichen dan!

De eerste kilometers in Amsterdam waren tof!! Het stuk langs het industrieterrein (langs de Makro enzo) was een beetje boring. Geen mensen langs de kant. Wel een DJ-auto met muziek. Dat was tenminste iets. Die DJ-auto’s stonden trouwens vaker langs de route. Een beetje Damloop-style. I like it.
Verder vond ik de route echt okee!! Mooi Amsterdam, goede sfeer! Het scheelde natuurlijk dat het 18 graden was: voor supporters ook wat aantrekkelijker om te komen kijken dan. Maar de Amsterdammers mogen wel wat meer aanmoedigen!! Sommigen staan maar wat suf langs de kant, met de armen over elkaar. Kom op mensen. DOE IETS! 

Gelukkig had ik mijn eigen juich-team geregeld!! Jur stond bij de start♥ dus een goed begin. M’n vader en zijn vriendin stonden bij 14km, dat was fijn om ‘naartoe’ te rennen. M’n vader probeerde me nog vast te leggen op de foto, dat werd een hele bijzondere foto 🙂
halve marathon Amsterdam 2016 Miles&More

Ik werd op de stadhouderskade zelfs even aangemoedigd door een echte Ironman:halve marathon Amsterdam 2016 Nora

En in het Vondelpark stonden m’n moeder en haar vriend te juichen! Dat was fijn. Voor mij was het toen nog maar 2km te gaan, maar ik was toe aan de finish 🙂
Laatste stuk over de Amstelveensweg leek ook ineens een groot vals plat. Is dit ook zo?! Of was dit een mindfuck?
In elk geval was ik intens blij om Jur te zien op 500m voor de finish! Ik moest toen nog m’n haar enzo goed doen voor de finishfoto (zie nutteloze tips). En daar doemde het Olympisch Stadion op!! WOW!! Wat SUPERgaaf om zo het stadion in te rennen. Dik grijnzend en über-trots rende ik de laatste meters.
Olympisch Stadion halve marathon Amsterdam

Een finish in het Olympisch Stadion: te mooi♥
En ik was blij. Want I did it!
De halve marathon van Amsterdam. Tik ‘m aan.

Olympisch Stadion halve marathon Amsterdam

zoek Nora.

[easy-image-collage id=2454]

 

Bitterzoet

Dus. Goede beslissing om mee te doen in Amsterdam. Ik word vrolijk van hardlopen!
Tijdens het rennen wel vaak gedacht aan het kleine zieke kindje van mijn startnummer-sponsor. Over 20 jaar rent hij de halve marathon in Amsterdam, wedden?

Heb jij ook gelopen in Amsterdam? Hoe ging het? 

Liefs! Nora

PS. Ik finishte in 1.46.18. Best okee huh? En dan te bedenken dat ik al maanden niet verder dan 15km heb gelopen, met als uitschieter de Damloop (16,2 km). Ik ben dus heel tevreden met m’n tijd! 

Dus je gaat zondag de halve marathon van Amsterdam lopen? Ik ook!! BOKS!!
Of ga je zelfs ‘de hele’ doen?! RESPECT!!

Startbewijs

Ik kreeg deze week ineens de hardloopkriebels: toch wel zin om weer eens een wedstrijdje te doen. En als ik iets wil, dan wil ik het zo snel mogelijk.
Dus ik kwam vanzelf uit bij Amsterdam, aanstaande zondag. De halve marathon was al uitverkocht, maar via de site regelde ik last-minute nog een startbewijs, yessss!!

21,1km ja?

Om heel eerlijk te zijn: ik heb al een tijdje geen ECHTE lange duurlopen meer gelopen… Ik heb nog wel af en toe 15km gedaan, maar meer niet…
Dus, omdat ik me enigszins zorgen maak over die 21,1km van zondag, ben ik op internet op zoek gegaan naar tips voor het rennen van een (halve) marathon. Genoeg tips te vinden! Maar vooral OPEN DEUREN en UITGEKAUWD geouwehoer, zoals:
– Ren je eigen race!
– Zet je spullen van te voren klaar!
– Wees op tijd!
– Geniet! (ja, daar heb je ‘m weer)

Dit soort tips heb ik niks aan. Kan ik zelf ook wel bedenken. Kan ik zelfs BETER bedenken 😉
Dus, tadaaaaaa: hier zijn mijn tips!!

Nutteloze tips voor het rennen van een ½ marathon

  1. Make love to the camera!!!

    Zoek van te voren uit waar de camera’s langs het parcours staan, en zorg dat je LACHT!! Je wilt natuurlijk niet voor eeuwig vastgelegd worden met een sjaggo en/of arrogante kop!! Ik heb dit door schade en schande geleerd, bij de Damloop 2016 ging dit nog niet soepel (getuige de foto’s…):
    arrogante en boze kop op foto bij Damloop 2016 arrogante en boze kop op foto bij Damloop 2016

  2. Draag waterproof make-up!!!

    Dit geldt natuurlijk alleen als je überhaupt make-up draagt tijdens een halve marathon. Maar geloof me: je gaat zweten tijdens het rennen!! En dan gaat je mascara z’n eigen marathon lopen…. Gevolg: Je ziet er uit als een gothic-pandabeer. Dat wil je niet. Zeker niet als je denkt aan al die foto’s (zie punt 1). Dus WATERPROOF mascara/ eye-liner/ oogpotlood/ oogschaduw/ lippenstift inslaan!!

  3. Zorg 400m voor de finish dat je haar goed zit!!

    Want die finish-foto is meedogenloos. Je wilt toch laten zien dat je die halve marathon hebt GEROCKT? Zorg dus ruim voor de finish (ik zeg: vanaf 400m, want je moet niet te vroeg pieken) dat je er uit ziet om door een ringetje te halen!! Haartjes mooi, zweet weggeveegd en met een grote grijns die finish over, alsof het je NUL moeite heeft gekost! Na de finish mag je huilen van ellende en wegstrompelen, ok?

  4. Onderweg plassen? Maak je broek rennend los!!

    Je wilt natuurlijk geen tijd verliezen met je plaspauze. Dus hou je ogen open voor een Dixie langs de route, maak al rennend je broek los (die kut-touwtjes kunnen namelijk behoorlijk tegenwerken op het moment-supreme) en ren zo die plas-keet in!! Klaar met plassen? NIET afvegen en vooral NIET je handen wassen. Dit kost tijd!! Hygiène is een woord dat geen enkele atleet kent.

  5. Gefinisht? Tijd voor bier en bitterballen!!

    Ja jongens. Dit is de gouden tip. Bier en bitterballen maken een race TE GEK. Bier en bitterballen horen bij een hardloopwedstrijdje, zoals doping bij wielrennen hoort: het hoeft niet, maar het maakt nét het verschil.

En? Ik had je gewaarschuwd hoor: redelijk NUTTELOOS. Maar je hebt ze toch gelezen. Ha!

Wil je toch wat nuttige tips? Check dan deze handige checklist voor VOOR de wedstrijd. 

Dus, zie ik je zondag? Welk startvak zit je? Ik start om 13.20u (heb een startbewijs overgenomen van iemand die dacht dat ‘ie binnen de 1.30u zou finishen. OMG. Dat red ik dus niet. Ik doe chill). Of misschien sta je langs het parcours?? Dat zou TOF zijn: alle support is welkom!! Tot zondag!!!

Liefs! Nora

Wat een sfeer!!!

Tja, het is alweer bijna een maand geleden!! Triatlon Weesp 2016. 
Och jongens, hebben jullie ook zo genoten?
Ik maakte wat sfeerbeelden 🙂 Die heb ik natuuuuuurlijk al via FaceBook gedeeld (mènnnn die ging LOS! Thanx voor alle likes♥)
Hier kun je m’n VLOG van de WeesperNieuws kwart-triatlon 2016 bekijken: ↓

En nu we het er toch over hebben: volgen jullie mijn YouTube kanaal al?? Dat zou ik leuk vinden!!

Geflitst!!

M’n moeder en ik zijn op de foto gezet door het WeesperNieuws. Het is voor het eerst dat ik er best leuk op sta. Maar wat ben jij aan het doen mam? Whahaha!! 😉

Nora en Gonda bij Weespernieuws triatlon 2016 Weesp

Was je er ook bij? Sfeertje hè in Weesp?

Liefs! Nora

De één vindt het te druk, de ander te commercieel…. En ik?? Ik ben GEK op de Dam tot Damloop!!♥

Mijn ALLEReerste hardloopwedstrijdje OOIT was de Dam tot Damloop, dat was volgens mij in 2012. Kijk, en dan heb je een speciale band met zo’n loopje en wil je elke keer meedoen. Zo werkt dat. Bij mij dan.

Startbewijs

Dit jaar heb ik eigenlijk redelijk last-minute een startbewijs kunnen fixen voor de Damloop op 18 september. Okee, ik heb het niet zelf geregeld *grijns* maar mijn toffe vriendje heeft dit gedaan! Twee startbewijzen, zodat hij zelf ook mee kon doen. Grote dank aan Voiceworks voor de startbewijzen!
Vorige week kwam the boyfriend er achter dat het ook mogelijk was om de Dam tot Dam fietsclassic te doen. Ja serieus, behalve de 10EM Damloop, de 4EM Damloop-by-Night en de wandeltocht van 20km is en óók een fietstocht, met veel verschillende afstanden. Jur ging voor de 105km, en aangezien dat op dezelfde dag was als het hardloop-feestje, moest hij het rennen skippen. En had ik dus een startbewijs over.

In je eentje rennen is ook maar zo alleen, dus ik ben op zoek gegaan naar een vervanger (Jur is natuurlijk onvervangbaar♥ maar ik zocht dus gewoon iemand om mee te rennen, voor de gezelligheid), en ik vond ‘m! Laten we hem De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt noemen. #zijnnaamisHaas

Damloop 2016

Omdat we moesten starten om 13.15u, en omdat het altijd NOGAL DRUK is op Amsterdam CS tijdens de Dam-tot-Dam besloten we lekker op tijd de trein te nemen. Uiteraard moet ik altijd nog 80 keer van te voren naar de wc, dus daar had ik ook wat extra tijd voor nodig 🙂
Het inleveren van de tassen ging lekker soepel: best knap hoe zo’n massaal evenement zo goed georganiseerd is!

Doel

Ik heb de Damloop dus al 4 keer eerder gedaan. Elke keer ietsje sneller. Dus zou het niet mooi zijn als dat dit jaar ook zou lukken? Voor de start besprak ik met De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt onze tactiek:

Gewoon hard rennen.

Ons doel: finishen tussen de 1.15 en 1.20.
Alles boven de 1.20 zou betekenen dat we hebben gefaald.

Eenmaal in het startvak kreeg ik toch een beetje last van wedstrijdzenuwen 🙁 Ik had al 2 keer geplast, maar uiteraard moest ik weer… Maar dat mocht niet meer van De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt. Want we zouden zo starten.

Jur was trouwens net gefinisht (op de Dam in Amsterdam), dus die stond vlak na de start ons aan te moedigen!! Jeeee!!♥

Druk!!

Een van de mooiste momenten van de Damloop vind ik de IJ-tunnel.
Voor en achter je zie je dan iedereen massaal door die broeierige buis rennen. Ik krijg dan altijd kippenvel. 
Na de IJ-tunnel beginnen de eerste mensen al met wandelen. MAAR WIJ NIET natuurlijk. We hadden een stevig tempo’tje en we haalden de één na de ander in 🙂 We liepen trouwens midden tussen de knalgele shirts van de politie. Dus ons kon niks gebeuren.
De eerste paar kilometers was het best druk op de route: dus veel zig-zaggen, af en toe een ‘sorry!’ en hier en daar een elleboogje. #sorrynotsorry

Ik had zelf geen (hartslagmeter-)horloge om, maar gelukkig was daar De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt! Want om de zoveel kilometer riep hij hoe snel we liepen. En we liepen mooi op schema!! Ongeveer 1.18 zou wel moeten lukken.

Hoe lang nog?!

Maar toen. Toen kreeg ik het ZWAAR. Ik had het WARM. Mensen liepen me in de weg.
Ik had rond kilometer 10 een vet inkakmoment.
Eigenlijk kon ik De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt niet meer bijhouden… Maar dat wilde ik natuurlijk niet laten gebeuren. Ik bleef doorzwoegen (en ik verdenk De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt dat hij wat rustiger aan heeft gedaan). Ik kon gewoon niet sneller.
Langs de kant zag ik nog een man liggen die zo te zien was ingestort…. Zielig! En heftig! Dat zou mij natuurlijk ook kunnen gebeuren. Oh god, ik zag mezelf al sterven aan een heat-stroke of iets anders heftigs. #dramaqueen
Maar ik bleef rennen. 

Finish!!

Het stuk door Zaandam leefde ik weer wat op: wat een sfeertje zeg!!! Super tof. Veel muziek en veel mensen: te gek!! 
Net op het moment dat ik dacht; ‘zo, ik ga best hard’, werd ik op m’n schouder getikt en ingehaald door Martin (ha! Die naam mag ik wel noemen). Martin, aka Spidi Gonzales, was een kwartier na ons gestart, en zou dus gewoon eerder finishen. Eindbaas. Aanhaken bij Martin was echt geen optie.
Maar THANK GOD, daar was de finish. Of bijna dan. Want in de laatste kilometer is er nog zo’n venijnig heuveltje (brug?) die dan voelt als de Mont Ventoux. Grapje, zo erg was het nou ook weer niet.

Nogal moe en bezweet kwam ik over de finish, tegelijk met De-Man-Die-Graag-Haas-Genoemd-Wordt, die meteen vertelde dat we in 1.20 (en 14 seconden) waren gefinisht. Boven de 1.20 dus. Kak.
damloop-2016-met-medaille

Na de finish kwamen we ontzettend veel gezellige Weespers tegen (waaronder team Toeters en Bellen!), waar we ontzettend gezellig biertjes mee hebben gedronken. In de volle zon! En eenmaal terug in Weesp ging dat gewoon nog even door. Pas toen ik echt bijna omviel (en dat was 20.30u ’s avonds) ben ik maar naar huis gegaan…

Mennnn wat een toffe dag!! De Damloop blijft fantastisch, het zonnetje was heerlijk, ik had goed gezelschap EN ik heb een medaille gekregen. Joehoe!!

Eigenlijk ben ik best wel blij met m’n finishtijd van 1.20.
Ik kon niet harder, er zat niet meer in.

En het was warm en druk 🙂  #excuus
Bedankt voor het HAZEN, Haas 😉

Heb jij ook meegedaan met de Damloop?? Hoe ging het bij jou??

Liefs! Nora
PS: Lees verder als je wilt weten welk kampioenen-ontbijt ik zondag heb gegeten!!


Very special kampioenen-ontbijt

Van Marlies (je weet wel, de professionele VEGAN kok), kreeg ik een ontbijt recept met teff. Teff?? Teff schijnt goed te zijn voor hardlopers en is glutenvrij (dat maakt mij persoonlijk niet zo veel uit). Het komt oorspronkelijk uit Ethiopië en er zijn atleten die hun successen aan Teff toeschrijven.
Aha!! Dan kan het vast geen kwaad als ik dit ontbijtje eet voor het rennen.
teff kampioenen ontbijt recept damloop 2016

Teff pannenkoeken ontbijt recept

Marlies: Aangezien teff voor goede resultaten bij het hardlopen zou zorgen. Proberen we regelmatig teff te eten. Soms in de vorm van muffins, maar ook af en toe in pannenkoeken. De voordelen van teff worden regelmatig in hardloop magazines beschreven. Volgens Wikipedia is het niet alleen goed voor duursporters maar ook voor veganisten. Dubbele interesse hier in huis.

Wat is teff?

Waarschijnlijk komt teff oorspronkelijk uit Ethiopië en er er zijn hardlopers uit dit land die hun successen hieraan toeschrijven.  Het zijn hele fijne korrrels, 150 teffkorrels wegen evenveel als één tarwekorrel. Door die kleine korrrels is teff niet te pellen en heb je altijd volkoren meel. Dit bevat veel voedingsvezels. Daar moet toch heel wat power inzitten. Maar wat maakt teff nou zo goed? Het bevat wel gluten, maar mensen met een glutenallergie kunnen het toch verdragen. Verder bevat teff veel meer langzaam verteerbare, complexe koolhydraten dan andere graansoorten. Hierdoor heb je langer een verzadigd gevoel, maar heb je ook langer plezier van je eten. Teff bevat veel calcium en ijzer. Het ijzer uit teff kan goed worden opgenomen door je lichaam. Dit is mooi meegenomen voor mensen die geen dierlijke producten gebruiken. Dus als bodem voor een duurtraining of wedstrijd of gewoon omdat je zin hebt in pannenkoeken het volgende recept.

Wat heb je nodig? Voor 10 pannenkoeken
  • 400 gram teffmeel
  • 400 ml sojamelk, gemengd met 1 theelepel appelciderazijn (voor wie geen sojamelk wil gebruiken amandelmelk)
  • 2 rijpe bananen, gepureerd
  • 1 theelepel bakpoeder
  • 1 theelepel baking soda
  • snufje zout
  • beleg naar keuze: banaan, bosbessen, aardbeien en een scheutje maple sirup of appelstroop en plakjes banaan
Aan de slag!
  • Meng alle droge ingrediënten in een kom.
  • Meng de sojamelk met de appelazijn, dit gaat indikken en zorgt voor luchtige pannenkoeken samen met de baking soda. Dit om de eieren te vervangen in pannenkoeken.
  • Pureer de banaan in de blender of met een staafmixer.
  • Voeg de sojamelk toe en mix alles goed door elkaar.
  • Meng de natte ingrediënten bij de droge ingrediënten tot een mooi stevig beslag.
  • Bak de pannenkoeken op laag vuur in een beetje olie. Dit duurt best even, draai de pannenkoek om wanneer de bovenkant helemaal droog is.
  • Beleg de pannenkoeken met beleg naar keuze. Eet smakelijk!

Hier Nora weer: Ik heb de pannenkoeken met mango gemaakt (in plaats van banaan). Omdat mango lekker is. En omdat het in de bonus was bij AH 🙂

Ik moet zeggen: ik ging errug lekker op deze pannenkoeken. En een pannenkoek als ontbijt is sowieso wel iets waar ik aan kan wennen 🙂

Okee doei.