Met een beetje spierpijn (bovenbenen) stijfheid (overal) en pijn (hiel) zit ik hier achter m’n laptop toch best trots te wezen: Ik heb de Marathon Rotterdam 2017 uitgelopen!! Joehoeeeee!!

Klaar voor de start?

Om zes uur de wekker. Nooit leuk. En nu had ik ook nog marathon-zenuwen.
Eigenlijk kreeg ik geen hap door m’n keel, maar ik heb toch een enorme bak havermout weggewerkt… #hoedan?
Om 7.00u stond Marcel bij ons voor de deur: hij reed met ons mee naar Rotterdam. We hadden namelijk besloten om een keertje niet met de trein te gaan. En dit bleek een ontzettend goede keuze! (er was vertraging en ellende en stress. Dat is NIET wat je wil voor een marathon… Alles moet soepel gaan.)
We reden op ons gemakje naar de Kralingse Zoom. Daar parkeerden we (gratis!) en moesten toen nog 8 minuten met de metro naar de Marathon Expo! Vet snel dus!!

voor de marathon expo

Zo rustig was het nog bij de expo 🙂

Geen rijen of wat dan ook, dus om 8.15u had ik mijn startnummer!!

startnummer op doen marathon

of ik even niet zo wilde bewegen…

We dronken nog een lekker kopje koffie bij de expo (Jur, Marcel en ik dus) en liepen daarna rustig naar de startvakken.
Echt zo fijn om niet te hoeven haasten en geen stress te hebben.
Ik startte in ‘Wave 2’. Prima.

voor startvak wave 2

Het was 9.20u toen ik het startvak in ging: de start was om 10.00u. ZO VEEL TIJD!! Heerlijk.
Ik besloot rustig nog even naar de Dixie te gaan (zenuwen-plasje nummer 3, want bij de expo was ik ook al 2 keer geweest…).
Verder kletste ik wat met ‘Michael’ (zag ik op z’n startnummer) en ‘Maaike’ (startnummer met naam = lekker persoonlijk 🙂 ).

in het startvak, You never walk alone.

De security-man die het hek moest bewaken, nam zijn baan uiterst serieus en was hard bezig onze veiligheid te bewaken. Hij kwam in totale paniek langsrennen (door het startvak dus) en duwde iedereen opzij. Inclusief oergeluiden. Er was even een moment dat iedereen om me heen z’n adem in hield, want: what’s going on?!
Wat bleek? Een brutale schavuit wilde zomaar over het hek klimmen!! Ooohhhh, dat mag niet!! Kleine vlegel. Gelukkig was daar de security-meneer, die ons allen voor dit onrecht behoedde. Hij greep de deugniet bij z’n kraag, en bracht hem netjes weer buiten het startvak. Leuk geprobeerd, kwajongen!

Na dit spannende akkefietje duurde het voor mijn gevoel nog uuuuuuren voordat Lee Towers eindelijk begon te zingen. En nadat Lee ons op het hart gedrukt had dat we echt nooit alleen hoeven te lopen, kwam daar dan eindelijk het kanonschot!! GAAN!!

Heel dat pestpleuris end lopen

(Dit ↑ verwijst naar de film ‘De Marathon’. Ik zag onderweg mega veel mensen met zo’n paars-geel hardloopshirt met ‘Houssein-nog-wat’ er op. Waren dat mensen die bij de film hoorden? Of kon je die shirts ergens kopen en zijn ze ineens helemaal hip?).

Tijd om te rennen.
De eerste 15km gingen eigenlijk best fijn. Ik had het echte marathon-gevoel te pakken. Heel fijn!
Jur en de rest van het juich-team gingen met de metro naar allemaal plekken langs het parcours, dus die heb ik vaak gezien onderweg!

zet-'m-op-bordjes juich-team

Deze juich-borden hadden Jur en Marcel gemaakt .
Ik kon van ver al steeds mijn naam boven ‘de massa’ zien uitsteken: handig!! En leuk 🙂 (foto is op z’n kop, vandaar het gekke perspectief…)

 

supporters op de Erasmusbrug

Jur en Marcel op de Erasmusbrug. Jammergenoeg staan Caroline, Teuni, Harry, Iris en Afke (+vriendin) niet op de foto… Maar die waren ook bij de supporters-crew!! En onderweg kwam ik ook nog allemaal Instagram vrienden tegen, vet leuk!

Bij het 15km punt zag ik Jur en kreeg ik opeens huil-drang… Ik voelde steeds m’n hiel al (m’n blessure), maar tot nu toe lukte het me om er niet aan te denken. En op zo’n moment is een vertrouwd gezicht precies genoeg om even te breken.
Maar natuurlijk ging ik niet huilen, ik rende door! Ik doe een marathon ja?!

Bloody hot

Het was wel heftig warm. Het zweet gutste uit alle poriën van mijn lijf…
Om de 5 km stonden drinkposten, gelukkig. Maar ik merkte dat ik eigenlijk niet tegen de dorst op kon drinken. Vlak na elke drinkpost had ik meteen weer dorst! En ik wilde niet meer dan 2-3 bekertjes drinken, want ik was bang dat ik dan maagpijn zou krijgen… #dilemma
Ik hou meer van rennen in de hitte dan van rennen in de kou, maar aan deze hitte was ik nog helemaal niet gewend (was eerste keer dit jaar dat ik weer in een hemdje rende!!). Ik had het al zwaar en de warmte maakte het nog zwaarder…

moe onderweg bij de marathon van Rotterdam 2017 raceday

Een marathon is geen wandelvakantie!

Op het halve marathon punt keek ik op m’n horloge: 1.52-nog-wat. Okee. Gaat aardig. Als ik dit vol weet te houden: fantastisch. Als de pijn maar niet erger wordt…
Maar dat werd het wel.
Toen ik bij ongeveer 30km het Kralingse Bos in liep, zat ik er zo doorheen dat er wat tranen over m’n wangen liepen.
Ik besloot om even te wandelen, om m’n hiel wat rust te geven. En om gewoon even bij te komen.
Wandelen was fijn, maar voelde vreselijk! Ik kom hier niet om te wandelen!!
Dus ik ging weer rennen.

Precies dit herhaalde zich ongeveer 10 keer.

Op 35 km stonden grote schermen van Nationale Nederlanden. Daar werden filmpjes op afgespeeld die door supporters waren opgenomen. En op het laatste scherm: m’n zusje levensgroot, juichend en ‘Hup NOOOOORRR’ roepend. Fantastisch♥
Dus ik moest weer huilen. Ik moest zelfs even gaan wandelen om m’n ‘dikke keel’ weg te slikken.

En toen was daar: Jur. Bij kilometer 37 kwam hij opeens uit het publiek tevoorschijn! Hij bood aan om even een stukje mee te rennen. Als morele steun♥
Dit was PRECIES wat ik nodig had. Mennnnn wat ging ik slecht…
Jur rende zelfs mee tot kilometer 41 (met z’n rugzak om 🙂 ). Daar zei hij: ‘Nu ga je de laatste 1200m zelf rennen en GENIETEN.’
Dus dat deed ik.
Of ik probeerde het in elk geval. Ik rende, en hoorde overal juichen en gillen. Maar ik was eigenlijk alleen maar gefocust op de finish. Dan was deze ellende tenminste klaar!!!

En klaar

Die finish kwam. En toen kwamen de tranen echt.
Ik denk dat het tranen van opluchting waren? Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n jankerttt #huiliehuilie.
Een vrijwilliger zei tegen me: ‘Ga je nou loope te huile hieroo?’

Een marathon doet rare dingen met je.

huilend na de finish

Ik wilde een gezellige finish-selfie maken: mislukt 🙁 In het kader van ‘eerlijk en openhartig’: deel ik ook maar de minder euforische momenten…

Toen ik m’n medaille eenmaal had, ging ik op zoek naar Jur. Dat was nog een gedoe tussen al die mensen.
Uiteindelijk spraken we af bij de ‘fontein’ (ik kan echt nooit iets vinden in een vreemde stad, maar deze ‘fontein’ op het grote plein aan de Coolsingel zag ik al van ver.)

Jur, die echt PRECIES snapt wat een mensch nodig heeft na een marathon, kwam aan met een roos (aaahhh♥) en koude biertjes (joehoeee!!). En hij knuffelde m’n tranen weg.

moe en met een biertje in de zon

met een biertje in de zon

Een paar minuutjes later haakten ook Dennis en Marcel aan voor een gezellig naborreltje bij de fontein. Super leuk!

Terug in Weesp

We reden terug naar Weesp (ik zat lekker chill op de achterbank). We hadden afgesproken met andere marathon-finishers Lily, Ricardo en Janke op het terras bij Toeters.
Daar was het mega druk, maar we wurmden ons er gewoon tussen op het terras, bestelden bitterballen en bier (okee, ik nam even een cola light) en toen kwamen de sterke-marathon-verhalen 😉

Ik zag iemand kotsen!

Ik zag wel 10 mensen kotsen!

Ik zag iemand in een soort shock terwijl hij kotste!

Het was gezellig.
Met een deel van het gezelschap verhuisden we naar Aaltje, want: HONGER.
Ook daar pasten we nog prima op het terras!

eten bij aaltje

En na het eten…. IJS van Nelis!! Want als je een marathon hebt gelopen, dan mag je daarna best even genieten.
En als je als supporter ongeveer een halve marathon hebt afgelegd, de longen uit je lijf hebt geschreeuwd en hebt gezorgd dat de marathonners konden finishen: dan heb je dat ijsje helemaal verdiend. 

ijsje bij Nelis na Marathon Rotterdam 2017

Hoe voel ik me nu?

In m’n hoofd zitten nog steeds de ‘mixed feelings’ over de Marathon Rotterdam 2017:

  • Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad tijdens een marathon (dit was mijn vierde)
  • Heb ik m’n blessure verergerd? Was dit wel slim?
  • Het is niet eens gelukt om onder de 4 uur te finishen…
  • Ik moest zelfs wandelen onderweg…
  • En huilen…. #jesuschrist

Maar…

  • Ik ben gefinished! Ondanks trainingsachterstand en blessure.
  • Ik kan nog lopen! (poging tot hardlopen nog niet gedaan, so far)
  • Ik heb het gedaan!! Hell yeah!!
  • En eigenlijk was het best heroïsch 🙂

Ik heb tijdens de RACEDAY ook nog gefilmd! Ik heb nog niks teruggekeken, maar misschien maak ik er wel een filmpje van voor op mijn YouTube kanaal! In dat geval laat ik het je weten.

voor nu: doei!

Heb jij iets meegekregen van de marathon?
Of zelf meegedaan?? Hoe ging het??

Liefs! Nora

28 antwoorden
  1. Arie Blijleven
    Arie Blijleven zegt:

    Weer een mooi stukje ? Ik vind het heel knap dat de 42 km 195 M heb uitgelopen ?
    Maak niet uit hoe , ik heb ooit 1 marathon gelopen 1981 A,dam 3.48
    Duurde 2 mnd voordat ik weer oksel fris was
    Een min stuk Lee Towers ?
    Sterkte met je herstel ?????

    Beantwoorden
    • Nora
      Nora zegt:

      Wat lief Arie, dankjewel!
      Zooo: 3.48! Goeie tijd hoor, zeker voor een eerste (en enige) marathon!
      Ja Lee Towers maakt het feest compleet? dat mist A’dam absoluut!
      Ik hoop dat ik over 2 maanden ook weer helemaal fit en hersteld ben? Groetjes van Nora

      Beantwoorden
  2. Lieke van Fastenhout
    Lieke van Fastenhout zegt:

    Nora! Wat GOED gedaan! Echt, je bent een held.
    En wat is dit weer lekker geschreven en leuk om te lezen!

    groetjes van een IG-vriendin die al eeeeeeeuwen niet meer op IG is geweest 😉

    Beantwoorden
  3. Judith
    Judith zegt:

    Super knap Nora! Dat je überhaupt gestart bent… ik vind je stoer en hoop dat de blessure nu gauw oplost! Mooi verhaal heb je ervan gemaakt. En ik moest lachen om die sterke marathon-verhalen ‘ik zag iemand kotsen’ ieuwwwwww!! Toch wel netjes in de berm mag ik hopen? 😉

    Beantwoorden
    • Nora
      Nora zegt:

      Dankje!?
      Hahaha! Nou ik heb 1 hardloper midden op het parcours zien kotsen? wel heel zielig…. Er waren dus meer mensen die deze marathon heftig vonden ?

      Beantwoorden
  4. Sophie
    Sophie zegt:

    Nou ik loop ook te huile hierooo!
    En niet omdat ik een marathon heb uitgelopen, maar van jouw mooie stukkie! ? Voor mij ben je een vette held! Hopelijk herstel je goed, doen rustig aan en ga anders lekker een stukje fietsen ipv rennen de komende week! Dikke kus voor jou stoere chick
    Soof +1

    Beantwoorden
  5. AnitA
    AnitA zegt:

    Top gedaan Nora, heb zo’n bewondering voor je, een marathon met hielspoor, fuck meid…… hoop dat je het eruit gelopen hebt ( wat ik betwijfel) maar nogmaals TOP! We zijn super trots op je. ??

    Beantwoorden
  6. Vera
    Vera zegt:

    Mooi beschreven en super badass dat je toch hebt weten te finishen en in een keurige tijd; zeker met zo’n pijn en die warmte! Dat hakt er echt in! Xoxo

    Beantwoorden
  7. Wil
    Wil zegt:

    Hey Nora,
    Ik lees je verslag van de Rotterdam maaaareton nu pas. Wat een gevoel hé! Fantastisch dat je het volbracht hebt.
    Komt er nog een volgende of was dit once-in-a-lifetime? Hopelijk kunnen we bij een feestje van Michelle (waar we elkaar vlak voor de Twiskeloop spraken) nog nakletsen.
    Groetjes, WIl

    Beantwoorden
    • Nora
      Nora zegt:

      Hai Wil, wat leuk!!
      Ja, een marathon geeft een fan-tas-tisch gevoel!! Zelfs als het resultaat wat tegenvalt…
      Lijkt me heel leuk om elkaar weer te spreken! Ben jij nog lekker aan het rennen? Nog wedstrijdjes gepland?
      groetjes, Nora

      Beantwoorden

Trackbacks & Pingbacks

  1. […] hardlopen vooral mijn duurvermogen train (want ik hou van runs van minimaal 10 km! En een (halve) marathon zo nu en dan vind ik te gek!) maak ik bij Crossfit mijn spieren sterker, maar werk ik ook aan […]

  2. […] keer gelukt in 2014. Dit jaar (2016) ging m’n marathon totaal NIET zoals ik in gedachten had, lees hier maar. Maar als ik 33 ben gaat dit me wel lukken. […]

Plaats een Reactie

Laat je reactie achter!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.