Berichten

moe en met een biertje in de zon

Met een beetje spierpijn (bovenbenen) stijfheid (overal) en pijn (hiel) zit ik hier achter m’n laptop toch best trots te wezen: Ik heb de Marathon Rotterdam 2017 uitgelopen!! Joehoeeeee!!

Klaar voor de start?

Om zes uur de wekker. Nooit leuk. En nu had ik ook nog marathon-zenuwen.
Eigenlijk kreeg ik geen hap door m’n keel, maar ik heb toch een enorme bak havermout weggewerkt… #hoedan?
Om 7.00u stond Marcel bij ons voor de deur: hij reed met ons mee naar Rotterdam. We hadden namelijk besloten om een keertje niet met de trein te gaan. En dit bleek een ontzettend goede keuze! (er was vertraging en ellende en stress. Dat is NIET wat je wil voor een marathon… Alles moet soepel gaan.)
We reden op ons gemakje naar de Kralingse Zoom. Daar parkeerden we (gratis!) en moesten toen nog 8 minuten met de metro naar de Marathon Expo! Vet snel dus!!

voor de marathon expo

Zo rustig was het nog bij de expo 🙂

Geen rijen of wat dan ook, dus om 8.15u had ik mijn startnummer!!

startnummer op doen marathon

of ik even niet zo wilde bewegen…

We dronken nog een lekker kopje koffie bij de expo (Jur, Marcel en ik dus) en liepen daarna rustig naar de startvakken.
Echt zo fijn om niet te hoeven haasten en geen stress te hebben.
Ik startte in ‘Wave 2’. Prima.

voor startvak wave 2

Het was 9.20u toen ik het startvak in ging: de start was om 10.00u. ZO VEEL TIJD!! Heerlijk.
Ik besloot rustig nog even naar de Dixie te gaan (zenuwen-plasje nummer 3, want bij de expo was ik ook al 2 keer geweest…).
Verder kletste ik wat met ‘Michael’ (zag ik op z’n startnummer) en ‘Maaike’ (startnummer met naam = lekker persoonlijk 🙂 ).

in het startvak, You never walk alone.

De security-man die het hek moest bewaken, nam zijn baan uiterst serieus en was hard bezig onze veiligheid te bewaken. Hij kwam in totale paniek langsrennen (door het startvak dus) en duwde iedereen opzij. Inclusief oergeluiden. Er was even een moment dat iedereen om me heen z’n adem in hield, want: what’s going on?!
Wat bleek? Een brutale schavuit wilde zomaar over het hek klimmen!! Ooohhhh, dat mag niet!! Kleine vlegel. Gelukkig was daar de security-meneer, die ons allen voor dit onrecht behoedde. Hij greep de deugniet bij z’n kraag, en bracht hem netjes weer buiten het startvak. Leuk geprobeerd, kwajongen!

Na dit spannende akkefietje duurde het voor mijn gevoel nog uuuuuuren voordat Lee Towers eindelijk begon te zingen. En nadat Lee ons op het hart gedrukt had dat we echt nooit alleen hoeven te lopen, kwam daar dan eindelijk het kanonschot!! GAAN!!

Heel dat pestpleuris end lopen

(Dit ↑ verwijst naar de film ‘De Marathon’. Ik zag onderweg mega veel mensen met zo’n paars-geel hardloopshirt met ‘Houssein-nog-wat’ er op. Waren dat mensen die bij de film hoorden? Of kon je die shirts ergens kopen en zijn ze ineens helemaal hip?).

Tijd om te rennen.
De eerste 15km gingen eigenlijk best fijn. Ik had het echte marathon-gevoel te pakken. Heel fijn!
Jur en de rest van het juich-team gingen met de metro naar allemaal plekken langs het parcours, dus die heb ik vaak gezien onderweg!

zet-'m-op-bordjes juich-team

Deze juich-borden hadden Jur en Marcel gemaakt .
Ik kon van ver al steeds mijn naam boven ‘de massa’ zien uitsteken: handig!! En leuk 🙂 (foto is op z’n kop, vandaar het gekke perspectief…)

 

supporters op de Erasmusbrug

Jur en Marcel op de Erasmusbrug. Jammergenoeg staan Caroline, Teuni, Harry, Iris en Afke (+vriendin) niet op de foto… Maar die waren ook bij de supporters-crew!! En onderweg kwam ik ook nog allemaal Instagram vrienden tegen, vet leuk!

Bij het 15km punt zag ik Jur en kreeg ik opeens huil-drang… Ik voelde steeds m’n hiel al (m’n blessure), maar tot nu toe lukte het me om er niet aan te denken. En op zo’n moment is een vertrouwd gezicht precies genoeg om even te breken.
Maar natuurlijk ging ik niet huilen, ik rende door! Ik doe een marathon ja?!

Bloody hot

Het was wel heftig warm. Het zweet gutste uit alle poriën van mijn lijf…
Om de 5 km stonden drinkposten, gelukkig. Maar ik merkte dat ik eigenlijk niet tegen de dorst op kon drinken. Vlak na elke drinkpost had ik meteen weer dorst! En ik wilde niet meer dan 2-3 bekertjes drinken, want ik was bang dat ik dan maagpijn zou krijgen… #dilemma
Ik hou meer van rennen in de hitte dan van rennen in de kou, maar aan deze hitte was ik nog helemaal niet gewend (was eerste keer dit jaar dat ik weer in een hemdje rende!!). Ik had het al zwaar en de warmte maakte het nog zwaarder…

moe onderweg bij de marathon van Rotterdam 2017 raceday

Een marathon is geen wandelvakantie!

Op het halve marathon punt keek ik op m’n horloge: 1.52-nog-wat. Okee. Gaat aardig. Als ik dit vol weet te houden: fantastisch. Als de pijn maar niet erger wordt…
Maar dat werd het wel.
Toen ik bij ongeveer 30km het Kralingse Bos in liep, zat ik er zo doorheen dat er wat tranen over m’n wangen liepen.
Ik besloot om even te wandelen, om m’n hiel wat rust te geven. En om gewoon even bij te komen.
Wandelen was fijn, maar voelde vreselijk! Ik kom hier niet om te wandelen!!
Dus ik ging weer rennen.

Precies dit herhaalde zich ongeveer 10 keer.

Op 35 km stonden grote schermen van Nationale Nederlanden. Daar werden filmpjes op afgespeeld die door supporters waren opgenomen. En op het laatste scherm: m’n zusje levensgroot, juichend en ‘Hup NOOOOORRR’ roepend. Fantastisch♥
Dus ik moest weer huilen. Ik moest zelfs even gaan wandelen om m’n ‘dikke keel’ weg te slikken.

En toen was daar: Jur. Bij kilometer 37 kwam hij opeens uit het publiek tevoorschijn! Hij bood aan om even een stukje mee te rennen. Als morele steun♥
Dit was PRECIES wat ik nodig had. Mennnnn wat ging ik slecht…
Jur rende zelfs mee tot kilometer 41 (met z’n rugzak om 🙂 ). Daar zei hij: ‘Nu ga je de laatste 1200m zelf rennen en GENIETEN.’
Dus dat deed ik.
Of ik probeerde het in elk geval. Ik rende, en hoorde overal juichen en gillen. Maar ik was eigenlijk alleen maar gefocust op de finish. Dan was deze ellende tenminste klaar!!!

En klaar

Die finish kwam. En toen kwamen de tranen echt.
Ik denk dat het tranen van opluchting waren? Ik ben eigenlijk helemaal niet zo’n jankerttt #huiliehuilie.
Een vrijwilliger zei tegen me: ‘Ga je nou loope te huile hieroo?’

Een marathon doet rare dingen met je.

huilend na de finish

Ik wilde een gezellige finish-selfie maken: mislukt 🙁 In het kader van ‘eerlijk en openhartig’: deel ik ook maar de minder euforische momenten…

Toen ik m’n medaille eenmaal had, ging ik op zoek naar Jur. Dat was nog een gedoe tussen al die mensen.
Uiteindelijk spraken we af bij de ‘fontein’ (ik kan echt nooit iets vinden in een vreemde stad, maar deze ‘fontein’ op het grote plein aan de Coolsingel zag ik al van ver.)

Jur, die echt PRECIES snapt wat een mensch nodig heeft na een marathon, kwam aan met een roos (aaahhh♥) en koude biertjes (joehoeee!!). En hij knuffelde m’n tranen weg.

moe en met een biertje in de zon

met een biertje in de zon

Een paar minuutjes later haakten ook Dennis en Marcel aan voor een gezellig naborreltje bij de fontein. Super leuk!

Terug in Weesp

We reden terug naar Weesp (ik zat lekker chill op de achterbank). We hadden afgesproken met andere marathon-finishers Lily, Ricardo en Janke op het terras bij Toeters.
Daar was het mega druk, maar we wurmden ons er gewoon tussen op het terras, bestelden bitterballen en bier (okee, ik nam even een cola light) en toen kwamen de sterke-marathon-verhalen 😉

Ik zag iemand kotsen!

Ik zag wel 10 mensen kotsen!

Ik zag iemand in een soort shock terwijl hij kotste!

Het was gezellig.
Met een deel van het gezelschap verhuisden we naar Aaltje, want: HONGER.
Ook daar pasten we nog prima op het terras!

eten bij aaltje

En na het eten…. IJS van Nelis!! Want als je een marathon hebt gelopen, dan mag je daarna best even genieten.
En als je als supporter ongeveer een halve marathon hebt afgelegd, de longen uit je lijf hebt geschreeuwd en hebt gezorgd dat de marathonners konden finishen: dan heb je dat ijsje helemaal verdiend. 

ijsje bij Nelis na Marathon Rotterdam 2017

Hoe voel ik me nu?

In m’n hoofd zitten nog steeds de ‘mixed feelings’ over de Marathon Rotterdam 2017:

  • Ik heb het nog nooit zo zwaar gehad tijdens een marathon (dit was mijn vierde)
  • Heb ik m’n blessure verergerd? Was dit wel slim?
  • Het is niet eens gelukt om onder de 4 uur te finishen…
  • Ik moest zelfs wandelen onderweg…
  • En huilen…. #jesuschrist

Maar…

  • Ik ben gefinished! Ondanks trainingsachterstand en blessure.
  • Ik kan nog lopen! (poging tot hardlopen nog niet gedaan, so far)
  • Ik heb het gedaan!! Hell yeah!!
  • En eigenlijk was het best heroïsch 🙂

Ik heb tijdens de RACEDAY ook nog gefilmd! Ik heb nog niks teruggekeken, maar misschien maak ik er wel een filmpje van voor op mijn YouTube kanaal! In dat geval laat ik het je weten.

voor nu: doei!

Heb jij iets meegekregen van de marathon?
Of zelf meegedaan?? Hoe ging het??

Liefs! Nora

Nora Miles&More op de Ossenmarkt in Weesp

Haaa hallo! Ik ben het! Met m’n wekelijkse weekoverzicht 🙂 En deze week loopt het een beetje anders dan anders 🙁

Het voelt een beetje raar en egoïstisch om hier een vrolijk dagboekje van mijn week te plaatsen alsof er niks aan de hand is, terwijl mijn zusje op dit moment op de IC in het ziekenhuis in Gouda ligt… Laura ligt namelijk vanaf dinsdag in het ziekenhuis: haar schildklier werd operatief verwijderd. Het was ingepland dat ze dan een nachtje zou blijven, ter observatie. Maar inmiddels is het zondag en ligt ze er nog steeds… En vanaf vrijdag zelfs op de IC…. Het gaat op zich wel goed met haar (ze is aanspreekbaar!!) maar bepaalde bloedwaardes kloppen niet: vandaar dat ze nog moet blijven. Alle ins & outs zal ik hier niet schrijven (want: IK kies er voor om mijn hele leven te delen via mijn blog, m’n zusje natuurlijk niet…)

Dus hier mijn weekoverzicht, met een dubbel gevoel.

Maandag ♥ 20 maart

Eigenlijk wilde ik ’s ochtends graag hardlopen. Maar vanwege de plantaire fasciitis (peesplaatontsteking onder m’n voet) besloot ik verstandig te zijn en dit niet te doen. In plaats van rennen werkte ik aan m’n administratie, hiephoi.
Ik had einde van de ochtend nog een aan-huis-behandeling bij een lief vrouwtje en daarna was ik de hele middag op de praktijk met een heleboel cliënten achter elkaar. Na werk wilde ik natuurlijk weer rennen… Maar dat deed ik niet. Ik liet Monster uit op de Ossenmarkt en maakte deze ‘ik-baal-flink-selfie’. Nora Miles&More op de Ossenmarkt in Weesp Het loopt een beetje anders deze week

Dinsdag ♥ 21 maart

Vandaag moest m’n zusje zich dus melden in het ziekenhuis voor haar schildklier operatie. Ik werkte overdag op de praktijk. Omdat het vandaag Perzisch Nieuwjaar (?) was, had ik veel cliënten die hadden afgebeld. Ik besloot m’n laatste cliënten te verschuiven, zodat ik ’s middags tijd had voor een voorzichtig hardlooprondje.

Ik rende HEEL FIJN langs Natuurmonumenten. De zon scheen♥ ik hoorde vogeltjes fluiten♥ ik zag mooie bloemen♥ onderweg kreeg ik een berichtje dat de operatie van m’n zusje helemaal goed was gegaan♥ en ik had GEEN PIJN onder m’n voet *heel veel hartjes*. blessure update Nora Geen pijn, woeeehoeee!! Dus ik dacht: ik kan wel wat harder! En dat ging me toch lekker! Totdat ik thuis kwam en weer stil stond: pijn. Godverdegodver. ’s Avonds had ik een vergadering van m’n kwaliteitskring van logopedisten. En de hele vergadering voelde ik een zeurende pijn onder m’n hiel. Ik baalde joh.

Woensdag ♥ 22 maart

Hele dag op de praktijk. Weinig avontuurlijks. Wat wel heel tof was: de lente is ECHT begonnen nu! Inclusief zon enzo♥ Dus na werk besloten Jur en ik een rondje op de racefiets te maken! Het eerste rondje van het jaar (voor mij). Het leek me een fantastisch idee om het fietsen te gebruiken als alternatieve training zolang ik mijn hiel rust moet geven (zo vlak voor de marathon). Want ik wil wel een beetje in beweging blijven, anders wordt die marathon over 2 weken echt een hel. Nou ging het fietsen op zich best lekker. Tuurlijk waren er de fiets-pijntjes weer, maar wat wil je: het was m’n eerste ritje dit jaar!! Ik moet m’n lichaam even de tijd gunnen om fiets-kracht (?) te krijgen en weer te wennen aan die ongemakkelijke houding.

Maar toen we weer thuis waren en ik weer wilde opstaan nadat ik even had gezeten: intense pijn onder m’n hiel!!
WAT?! Krijg ik nu van fietsen ook pijn?? Huh, hoe dan?!
Ik moet me hier even in verdiepen, want het is wel de bedoeling dat ik na de marathon flink ga fietsen (zeker zolang ik niet mag rennen).

Gedesillusioneerd liet ik Monster uit op m’n Nike Air Max. Die schoenen hebben zo’n fantastische demping dat ik er heerlijk op loop. Dat is in elk geval goed nieuws.

nike air max Nora met lekker veel demping

Donderdag ♥ 23 maart

Ik moest vroeg in het VUmc zijn voor een controle bij m’n reumatoloog. Met haar kan ik altijd heerlijk kletsen over hardlopen en sport, omdat ze daar zelf ook van houdt. Zij is nu bezig met een speciaal project: ‘Hardlopen met reuma’. En het goede nieuws is: ze heeft gevraagd of ik hier bij betrokken wil zijn!! Superleuk!!
Ik had na m’n eigen ziekenhuisbezoek (controle, bloedprikken, in een potje plassen en dat soort dingen…) dan ook meteen een koffie afspraak gepland met Jelte Brontsema: de projectleider van ‘Harlopen met reuma’. En Jelte is zelf ook een fanatieke hardloper (ooit liep hij een marathon in 2 uur 20!!! Tjemig).
Jelte heeft mooie plannen, waar ik aan mag bijdragen!! Hou Miles&More in de gaten, want ik ga jullie er komende tijd veel meer over vertellen! Dit wordt GROOT.

Vanuit het VUmc reed ik meteen door naar Gouda. Ik ging even bij m’n zusje op bezoek in het ziekenhuis. Bij Laura thuis was net een enorme doos bezorgd van Greetz (die kreeg Lau van haar schoonzus en zwager), dus die doos moest mee op de fiets!

op weg naar het ziekenhuis met een doos van Greetz

Met een enorme Greetz-doos op de fiets 🙂

Nadat ik bij Lau was geweest, wilde Koen (m’n zwager) even bij haar langs. Omdat ik er toch was kon ik mooi even op Teun en Gijs passen 🙂

oppassen bij mijn neefjes

Oppassen op m’n neefjes. Alles onder controle #bomontploft

Einde van de middag reed ik snel terug naar Weesp. Want: zwemles.

Vrijdag ♥ 24 maart

Overdag: werken op de praktijk. Jawel. Niks bijzonders. Wel leuk. En nuttig, want ik moet toch geld verdienen.
Ik had maar cliënten tot 16u. En dat kwam  heel goed uit, want Jur en ik hadden een uitnodiging gekregen (dankjewel Christian!) voor de opening van een expositie in Museum Weesp. De expositie heet ‘Uit de schaduw’ en gaat over de zwarte bedienden van de rijke families in Weesp in de achttiende eeuw. En Midas Dekker (= Weesper) opende de expositie met een praatje (okee, praatje klinkt oneerbiedig. Voordracht? Speech?)
Ik was echt onder de indruk van de expositie, en sowieso van Museum Weesp. Het is klein, maar daardoor knus! En er liggen fantastische schatten met indrukwekkende verhalen: ga er heen!!
Bij de opening van de expositie werden glaasjes Anker jenever uitgedeeld♥
Ik voelde me een beetje Weesper-jetset, zo tussen de wethouders en andere Weesper-high-society. We kregen zelfs een goodie-bag! #Weespistegek

opening expositie museum Weesp

Jur met een Anker jenevertje (dit was z’n eerste 😉 )

 

opening expositie bij museum Weesp

Kijk! Ik ben een kleine zwarte bediende! (mijn 1/16 Indo-bloed komt hier mooi van pas)

Na gezellig te hebben gekletst met een heleboel mensen, gingen Jur en ik naar huis om even te eten (dat was nodig na dat jenevertje op m’n lege maag).

Want om 20.00u moesten we alweer in de City of Wesopa zijn! Ik had namelijk kaarten gekregen (dankjewel City!!) voor de voorstelling ‘We are family’. Dit was een show met onder andere Jim de Groot (= zoon van Boudewijn) over muzikale families. Met heel veel leuke meezing-liedjes! En lekker dansen natuurlijk (Daar houdt Jur echt van, hahaha). Ik heb dus (vanaf m’n stoel, dat wel) heerlijk zitten meeblèren en meezingen met alle bekende hits.
In Weesp dus! Weesp is te gek hè? Dat we dat allemaal hier hebben!!

Jur wil niet steeds op de foto

Jur wil niet steeds op de foto en wordt gek van al mijn selfies….

Vlak voor de pauze kreeg ik ineens allemaal telefoontjes: eerst m’n moeder, daarna m’n vader. Maar ik kon dus niet opnemen…. Toen kreeg ik berichtjes: Lau had een epileptisch insult gehad omdat haar calciumwaarde te laag was. Ze was meteen naar de IC verplaatst… Allemaal heel zorgelijk. Dus de rest van voorstelling zat ik niet meer echt lekker…
We are family met Jim de Groot

Zaterdag ♥ 25 maart

Het eerste wat ik deed vandaag: m’n moeder bellen voor een update. Eigenlijk geen nieuws…
Toen Laura zelf maar ge-appt. Jim de Groot (de zoon van ja) had een filmpje voor Lau opgenomen (heel tof! M’n zusje kent hem namelijk uit de vele musicals die ze heeft gezien). Laura was goed aanspreekbaar, maar nog steeds op de IC dus. Streng telefoon beleid, dus niet te lang appen (daar kwam ik pas na een uur heen-en-weer-appen achter… Ik dacht dat er alleen niet gebeld mocht worden…).

Ik poetste de badkamer grondig, zodat ik niet de drang zou krijgen om te gaan hardlopen.
Ondertussen kwam Sam van Puur&Kracht nog langs met een cadeautje: geurzakjes van Jacob Hooy, voor in m’n kast met stinkende sportkleding 🙂 Heel lief!!
geurzakjes Jacob Hooy van Puur&Kracht

Rond het middaguur vertrok ik met Jur richting Laren (fukking ellende om er te komen: overal file omdat alles rondom Weesp zo ongeveer afgesloten is…). We hadden afgesproken met Jurs ouders om te gaan lunchen op een terrasje.
Mennnnn, wat heerlijk!!! Ik at een vet lekker broodje kipfilet (met guacamole!) in de zon, op het terras van Mauve, in Laren dus.
Ik ben ZO BLIJ dat het eindelijk lente is!

De rest van de middag werkte ik aan een opdracht voor een website: ik moest een tekst schrijven over Save-Me, passend bij een bepaalde doelgroep (waar ik zelf geen verstand van heb). Een mooie uitdaging, die uitstekend past bij mijn ambities om tekstschrijver/ professioneel blogger te worden!

Hierna plofte ik op de bank, met de nieuwe Allerhande (mijn lievelingstijdschrift) en de Runners World. En homemade springrolls.
springrolls met allerhade en Runners World

Zondag ♥ 26 maart

NIET HARDLOPEN. Hou je in Noor.
Jajajajaja.
Goede reden om lekker uit te slapen 🙂 Het was natuurlijk ook ineens zomertijd, dus dat uurtje was er al vanaf gesnoept. Het loopt een beetje anders deze week, ook in dit geval…
Jur en ik reden ’s middags naar de Gaasperplas, om daar met Monster te wandelen.
Jammergenoeg voel ik ook tijdens wandelen pijn onder m’n voet. Maar wandelen is een stuk minder belastend dan hardlopen. Dus ik reken het goed.
Wandelen met Monster bij de Gaasperplas als actief herstel

’s Middags moest ik nog wat werk doen achter m’n laptop. Aangezien Jur net het dakterras helemaal had gepoetst en de zon scheen, besloten we lekker op het dakterras te werken!!

werken op het dakterras

Brrr, nog wel een beetje koud op het dakterras.

En daar zit ik nu (half zes) nog steeds!! M’n week te overdenken… Soms loopt alles een beetje anders. Dan moet je maar meegaan in de gekte. Aanpassen. Flexibel zijn.
Niet rennen vind ik KUT. Dat Laura in het ziekenhuis ligt vind ik KUT. Ik kan er over zeuren (hahaha, zojuist gedaan) maar ik kan ook aan de toffe dingen denken van deze week.
Want eerlijk is eerlijk: mijn leven is eigenlijk heel erg tof

Hoe is jullie week geweest? 

Liefs! Nora

Marathon training

Het is weer zo ver. De lange, lange duurlopen in aanloop naar de marathon.

Ga je alweer een marathon doen ofzo?

Ja. Had ik dat nog niet verteld? 😉 Op 9 april start ik (weer) in Rotterdam. En ik heb er al vet veel zin in!!
Maar ik ben ook al vet zenuwachtig. #joh

Nu dacht ik: zal ik eens aan jullie laten zien HOE ik eigenlijk op pad ga tijdens zo’n duurloop?
Want: wat neem je nou eigenlijk mee als je (minimaal) 3 uur gaat rennen?

Make love to the camera

Disclaimer: Ik filmde dit ongeveer 2 minuten nadat ik terug was gekomen van mijn duurloop. Vandaar dat ik zo rood ben. En er zo verlopen uit zie (want: make-up-loos). #ijdeltuit

Wat neem ik mee tijdens een duurloop?

Voor het geval je liever leest dan kijkt, dit neem ik dus mee:

  • Een thermoshirt en een windjack (heb ik dus allebei aan. Want het is nu februari-maart. En dan heb ik het koud)
  • Handschoenen en wanten erover (zie hierboven. En vooral mijn handen hebben het altijd koud.)
  • Waterflesjes in een belt. (Soms doe ik er limonade of sportdrank in, vandaag gewoon water).
  • Soms neem ik ook gelletjes mee. Niet altijd. Het blijkt namelijk dat ik tijdens die hele rustige duurlopen in Z2 (zoals deze) prima zonder gelletjes kan.
  • Tissues in het zakje van de belt (als je onderweg ineens je neus wilt snuiten. Ook handig tijdens een sanitaire stop.)
  • Oordopjes en mijn telefoon: ik luister naar de radio tijdens lange duurlopen. Dat gekeuvel vind ik gezellig!
  • Een haarbandje. Voor m’n weelderige haardos.
  • M’n Garmin forerunner 735xt.
  • Mijn Save-Me armband.

Wat mis ik nou nog volgens jou? Neem jij andere dingen mee? Heb je nog tips??

Liefs! Nora

De onzekere laatste week voor de marathon….

De allerlaatste voorbereidingen voor de marathon…. Wat betreft trainen is het wel zo’n beetje gedaan. Een rustige week dus: opladen en uitkijken naar zondag.

Maar de onzekerheid slaat toe: Wat nou als ik het niet kan? Of wat nou als mijn schoenen ineens niet meer zo lekker lopen zondag? Of misschien krijg ik wel kramp? Wat nou als het echt KAA-UU-TEE gaat zondag?
Ik kan niet meer ‘bij’ trainen deze week, want in deze laatste week ga ik echt niet beter of sneller worden… Daar had ik eerder voor moeten zorgen. Gelukkig heb ik de afgelopen 12 weken ALLE trainingen van m’n schema vol overgave gedaan *trots*, zodat ik mezelf op dat punt in elk geval niks kan verwijten. Die gin-tonics en wijntjes die af en toe langs kwamen waren misschien niet het allerbeste plan, maar wel lekker en gezellig. Dat telt ook! YOLO.

Nog trainen?

Deze week heb ik nog wel 2 keer getraind: een rustig rondje van een uur met wat versnellinkjes op het einde, en een rustig rondje van een uur met 5 x 2 minuten wedstrijdtempo tussendoor. Goed te doen. En ook fijn voor m’n gevoel: ik kan het nog.

Wedstrijd schema

Mijn vriendje is echt THE BEST: hij heeft een kien tijdschema voor zondag uitgewerkt. En hij heeft het op stickers geprint (die plakken we op onze arm). Zodat we PRECIES weten na hoeveel tijd wel op welke kilometer zouden moeten zijn. Tipje van de sluier: Na 1u en 17 minuten moeten we op het 15km-punt zijn. Je hoort het: het is nogal een strak schema. Een soort utopie. Of noem het een ambitie!! Al die lieve mensen om me heen zeiden afgelopen tijd dat uitlopen van de marathon ook al fantastisch is… Maar wij hebben natuurlijk een droomtijd in gedachten. Tja, dat MOETEN ‘presteren’ om aan die tijd te voldoen (dat heb ik uiteraard mezelf opgelegd, het moet verder van niemand) geeft me ook weer zenuwen en stress. Als zondag alles meezit (het weer, m’n benen, m’n HOOFD) dan lukt het misschien. En anders ren ik SOWIESO de marathon uit. Langer dan 4 uur erover doen? NO WAY!! Dan kom ik huilend over de finish 🙁 Ik wil een sub-4, ikwilhet, ikwilhet, ikwilhet. 😉

Plaspauze

Waar ik me ook nogal zorgen over maak is mijn irritante gewoonte om duizend keer per dag te moeten plassen… Wat nou als ik tijdens de marathon naar de wc moet? Dat kost tijd!!!
Okee, het is niet eens een vraag. Hoe dan ook moet ik in die kleine 4 uur naar de wc. Maar wat nou als ik meer dan 1 keer moet?? Dat kost tijd!!!!
En wat nou als er nergens een Dixie meteen vrij is?? Ik ga dus niet wachten in een rij voor de Dixie! Dat kost tijd!!!
Alleen van deze plas-zenuwen moet ik al extra plassen #niethandig.

M’n outfitje

Inmiddels heb ik al 80 keer het weerbericht voor Rotterdam gecheckt: Bij de start 8ºC en dat loopt op tot 12ºC rond een uur of 14.00u, windkracht 1. Gelukkig geen regen!! Maar nu komt weer die onzekerheid: wat trek ik aan?!
Niet te koud kleden, dat is niet fijn en kost energie!! Maar te warm gekleed is ook geen pretje. Pffff….
Ik sprak gister een marathon-master (finisht ruim onder de 3 uur, dan ben je een master) die zondag ook start. Hij gaat naar eigen zeggen ‘bijna nakend‘. Dapper 😉
Zelf ben ik nogal een koukleum, en ik weet dat ik tijdens een lange duurloop (definately de categorie waar de marathon in valt) snel koude handen krijg. Handschoenen dus sowieso. En lange broek, want ik heb dit jaar eigenlijk nog helemaal niet in kort gerend. Ook maar een jack. T-shirtje met lange of korte mouwen er onder? M’n sokken en schoenen zijn de enige items waarvan ik zeker weet welke ik aan doe 🙂

hardloopschoenen marathon rotterdam 2016 onzekerheid trainen

Vandaag (zaterdag, the day before….) ben ik een beetje rusteloos. Ik heb ALLE TIJD van de wereld, want ik heb helemaal niks gepland voor vandaag. Ik had me voorgenomen om heerlijk uit te slapen, maar ik werd al om 6.30u wakker. Mehhh. Ik had vaag gedroomd over allerlei marathon-dingen die mis gingen (gelukkig ben ik geen Nostradamus…) waardoor ik al zenuwachtig wakker werd… Ik heb wat gewandeld net (lekker de benen los lopen), boodschappen gedaan en ik ga straks maar even m’n nagels lakken: ik moet natuurlijk wel SHINEN morgen 😉

Ik gok dat m’n zenuwen nog duren tot morgen, uurtje of 10. Want zodra Lee Towers begint te zingen, dan kruipt het kippenvel over m’n rug en maken de zenuwen plaats voor FOCUS!
Ik ga die marathon ROCKEN! Tot aan de finish! En als ik dan met m’n vriendje hand-in-hand over de finish kom, ben ik ultiem gelukkig ♥

Als je morgen ook de marathon rent: SUCCES!! Of als je iets anders leuks gaat doen: PLEZIER!!
Denk je aan me?

Liefs! Nora

Over 2 weken is het zover. Over twee weken ben ik NU zelfs al gefinisht! Okee, niet op de feiten vooruit lopen. Eerst nog even doen. De marathon.
Ik ben zenuwachtig.
Gelukkig heb ik een goede week achter de rug: getraind en gerust. Want RUST en HERSTEL zijn de keywords nu. Heb ik me laten vertellen. Lees je mee?

Maandag 21-3 ♥ herstelrun en crossfit

run selfie marathon training week 10Start de week met een loopje en je zit goed!! Dat deed ik dus weer. Ik had wel een beetje zware benen door de Spiegelplasloop van zondag, maar een beetje loslopen kan geen kwaad! Ik sjeesde daarna door naar een aan-huis-behandeling van een cliënt, vervolgens door naar m’n werk, toen nog naar de Appie, even eten, en meteen weer door naar Crossfit. Poeh, ik maak het mezelf weer lekker druk! Maar daar hou ik van. Het was inmiddels bijna 2 weken geleden dat ik had ge-Crossfit 🙁 Door het marathonschema en al m’n andere activiteiten moest ik steeds m’n lievelings-lesjes overslaan. Maar EXTRA fijn was het om vandaag weer lekker mee te trainen! De 200 walking-lunges met 10kg overhead heb ik trouwens nog 3 dagen gevoeld in m’n benen… Thanx Urban-Elite 😉

Dinsdag 22-3 ♥ knus uit eten!!

eten bij Aaltje met GondaVandaag een dagje hardloop-rust. Na de Crossfit van gister had ik best een beetje spierpijn (confession). En het marathonschema is in deze laatste weken ook niet meer zo killing, dus ik kon me de rust veroorloven!
Na een lange dag op m’n werk had ik ’s avonds gezellig afgesproken met mijn moeder! M’n vriendje was een paar dagen in retraite 🙂 (in het huisje van mijn oma in Drente) dus mijn moeder en ik gingen samen even knus uit eten bij Aaltje in Weesp. Gezellige toko, lekker eten. Fijn kunnen kletsen, gezellige avond!!

 

Woensdag 23-3 ♥ happy family

Again: werken en hardloop-rust! M’n vriendje was weer terug van z’n retraite (niet echt ‘opgeladen’ zoals een retraite hoort te doen; hij had namelijk in Drente ‘zijn’ 35km gedaan. Koning. En hij wilde juist in alle rust kunnen werken. Het was een werk-vakantie). En omdat the boyfriend ook the dog had meegenomen naar Drente, en ik ze allebei heel erg had gemist, vierden we vanavond dat we weer all together waren!!

Donderdag 24-3 ♥ shiatsu en interval

shiatsu marathon voorbereiding

De shiatsu kamer van Henk

Mijn weekend is begonnen!! Ik heb namelijk op Goede Vrijdag mezelf ook vrij gegeven, en dan natuurlijk tweede Paasdag er achteraan!! En op donderdag ben ik (meestal) ook vrij!! Dus: WEEKEND!
Ik begon mijn weekend met een shiatsu-massage bij Puur Shiatsu. Ik schreef er deze blogpost over. ’s Middag rende ik nog wat: een intervaltraining. Maar ik had dus nog een restje spierpijn in m’n benen van maandag: wallballs en lunges = killing combi 🙁 Het voelde tijdens het lopen alsof ik een olifant was: ik liep te stampen, had geen balans en kon ook geen lekker tempo vinden. Allemaal k*t dus. Maar ik heb het wel gedaan. En ik ben er vast sterker van geworden. En sneller.

Vrijdag 25-3 ♥ bijna 20km en wijntje bij Toeters

lucht boven Weesp kerkIk moest deze week nog een duurloop doen: 20 km. Dan maar vandaag. Ook al had ik (nog steeds!!) stramme benen. Herinner je die olifant van gister nog? Jep, die was ik vandaag weer. Iets minder stampend dan gister. Een sierlijke olifant zeg maar. Maar dus weer niet lekker gelopen 🙁 Mehhhhh. De kilometers moest ik eruit persen, en door een foutje in m’n route berekening (dat moet ik dus ook gewoon overlaten aan m’n vriendje) kwam ik na 18,9km ineens thuis uit. Prima. Ik was er toch al klaar mee.
We besloten een vrijdagmiddag-borreltje te doen bij Toeters. Het is maar 1 keer vrijdag toch? Per week. We hielden het netjes en gingen na 2 drankjes weer naar huis. Ik ben trots op ons!

Zaterdag 26-3 ♥ Sligro en spelletjes

Oh my, wat had ik een BURGERLIJKE zaterdag zeg! Vriend en ik gingen eerst naar de Sligro: een lekker knus uitje 😉 Hahaha, nou ik vind dat dus echt leuk hoor. Lekker rondstruinen tussen alle heerlijkheden die ze bij de Sligro verkopen. Overal een beetje proeven enzo. Meestal doen we een pitstop bij de wijnafdeling, daar staat meestal een heertje met veel wijn-expertise, die vanalles wil laten proeven: te gek!! Maar aangezien het zaterdagochtend was, vonden we wijn een beetje te gortig. Uiteindelijk gingen we wel met een auto vol FOOD naar huis 🙂
’s Middagss lanterfanterden we in huis: beetje poetsen, beetje chillen. En ’s avonds hadden we met vrienden afgesproken om spelletjes te spelen (Mahjong om precies te zijn, we wisten eigenlijk niet meer hoe het moest, maar we kregen een opfris-cursusje). Ik maakte van te voren lekkere hapjes en we hadden wijn. Toen alle hapjes op waren (plof), we veel potjes mahjong hadden gedaan een ook wat wijntjes hadden gedronken, was het ineens 3.00u!! Hallo zomertijd!! We hadden eigenlijk gepland dat we iets eerder op bed zouden liggen, maar soms lopen dingen anders…. 🙂

Zondag 27-3 ♥ uitslapen en tempoloop

vrienden maken met de buurtkat MIles&MoreOmdat het nogal laat was gister, sliepen we vandaag uit. Fijn! Rustig opstarten met een ontbijtje en koffie. Overigens geen Paas-ontbijt voor ons: we hebben dit jaar helemaal geen Paas-activiteiten. Saai hè? Wel lekker rustig 😉 En beter in verband met de calorie-inname *grijns*. Op m’n schema stond nog een tempoloopje voor deze week. Een beetje inlopen en daarna 10km in Z3 (= best hard, maar goed te doen, lekker zweten!). Wel een pittig windje onderweg…
Thuis aangekomen maakte ik eerst vrienden met de buurtkat (zie foto) en bouwde ik als herstel-hap een omelet: toch een beetje Pasen!! 

 

Het komt nu wel erg dichtbij: over 2 weken is de marathon van Rotterdam!! Ik krijg steeds meer kriebels, maar ik heb er ook zin in!! Is er nog iemand van jullie die mee doet?
Je kunt trouwens een (gratis) app downloaden van de marathon van Rotterdam: hierin kun je via Life-tracking deelnemers zoeken (op naam of startnummer) en tijdens de marathon op 10-4-2016 kan je deze deelnemers dan precies volgen. Je ziet de tussentijden, en waar ze zich precies op het parcours bevinden! Supertof dus! En ook handig voor de mensen die komen aanmoedigen: die weten precies wanneer ze ergens moeten staan en hoelang het nog duurt voordat diegene die ze komen aanmoedigen langs komt rennen. Als je de app hebt gedownload: voeg je me toe? Nora Schenk, startnummer F2005 ♥

Hoe was jouw week? Fijn kunnen sporten? En een lekker paas-ontbijtje gemaakt?

Liefs! Nora

Rotterdam Marathon 2016: I’m in!!
Nog 158 dagen tot de start.

 

In 2013 rende ik mijn eerste marathon. In Rotterdam. Tot die bewuste dag van de marathon, dacht ik dat het rennen van een marathon alleen iets was voor mensen die ofwel gek, of belachelijk fit waren. Met de wetenschap van nu moet ik volledig op dit waanidee terugkomen. Gelukkig 🙂

In 2012 begon ik met hardlopen. Daarvoor had ik een sterk vermoeden dat ik niet kon lopen, nog geen kilometer, gewoon helemaal niet. Dit vermoeden was gebaseerd op niets, behalve een gebrek aan proberen. Op een dag is er iets in mijn hoofd veranderd. Een soort openbaring, moment van waanzin, wat het ook was: het gebeurde.

Dus ik begon te trainen. Stukje rennen, stukje lopen, gewoon op gevoel. Ik was tergend langzaam, maar ik bleef gaan. En gaan. En gaan. Voordat ik het wist, liep ik 8 kilometer!! Ik had nog nooit zo ver gelopen, maar ik deed het de eerste keer met relatief gemak. Toen wilde ik, vanzelfsprekend, deze 8 km uitbreiden naar 10 km. Ik had echt NOOIT gedacht dat ik (ik!!) in staat zou zijn om 10 km achter elkaar te rennen. Maar ook dit lukte! Dit had ik nooit van mezelf verwacht! Ik werd steeds enthousiaster over hardlopen: goede reden ook om meteen wat kekke hardloop-pekskes aan te schaffen, dit bevordert de motivatie 🙂

In augustus 2012 won ik een startbewijs voor de Dam tot Damloop in september 2012 (thanx Viva!). Wat?! 16 km?! Hoe ging ik dat doen?? Ik ging PER DIRECT over op geheel-onthouding: geen DRANK meer, geen feestjes meer, vroeg naar bed, gezond eten etc. Een beetje overdreven ja, I know. Ik rende de Damloop, eigenlijk VLOOG ik: want het ging te gek!! Ik wilde meer!!! Als ik 16km kon rennen, dan kon ik ook wel een halve marathon. Toch?

En zo geschiedde: mijn moeder had een startbewijs voor de Berenloop op Terschelling, maar was geblesseerd: Nora to the rescue! Ik geloof dat ik nog nooit zo zenuwachtig ben geweest als voor mijn eerste halve marathon. Ik weet niet eens meer of het goed ging of niet (ik heb niet, ik herhaal NIET gewandeld) maar ik heb van die ene halve marathon zoveel motivatie gekregen dat ik er meteen nog wat deed (eentje in december, eentje in februari, ik had de smaak te pakken hoor).

In een vlaag van overmoedigheid deed ik mee aan een prijsvraag voor een startbewijs voor Rotterdam Marathon 2013.
Je snapt het: ik won dat startbewijs. *slik* Maar dat hoorde ik pas 3 weken voor de marathon….
Ik had wel een basisconditie, tuurlijk. Maar een marathon ren je nu eenmaal niet op je basisconditie. Manmanman wat een twijfels had ik. Uiteindelijk besloot ik dat ik SOWIESO de marathon zou kunnen starten, ik had immers het startbewijs gewonnen! Niet geschoten, altijd mis #tegeltjeswijsheid. Ik zou wel kijken hoe ver ik zou komen. Als het echt niet zou gaan, dan pakte ik toch gewoon de Rotterdamse metro naar de Coolsingel?

En toen, het moment waarvan ik nooit had gedacht dat het zou komen: IK RENDE DE MARATHON HELEMAAL UIT!!! Ik had gewoon een marathon gelopen. Hopla.

En aan de adrenaline van DAT moment, ben ik verslaafd geraakt 🙂

Support je me op weg naar Rotterdam Marathon 2016? Ik heb je nodig!!

Liefs! Nora