Hunebed Westervelde Drenthe

Haaaa hallo, long time no see! En dat is volledig aan mijn blogstilte te wijten… Dus daarom even een klein voorwoord bij dit stuk.

Als eerste: welkom terug. Superleuk je hier weer te zien.
Ik doe sinds een tijdje een opleiding Reisjournalistiek. Mijn droom is namelijk om – betaald 😉 – te schrijven over mooie reisbestemmingen. En ik dacht: ik kan blijven dromen of ik kan serieus actie ondernemen om mijn schrijfwerk over wat letterlijke grenzen te tillen. Dus hopla, terug naar school.

Nu moet ik dus veel oefenen. Oefenen met het schrijven van reisverhalen en reportages, maar ook oefenen met ‘gewoon’ schrijven. Daarbij komt dat ik al een hele tijd zin had om weer lekker te bloggen, maar een soort blog-onzekerheid weerhield me daarvan. Maar daar is het nu klaar mee. Tijd om die dikke laag stof van m’n blog te vegen. En tijd om weer zonder gêne te bloggen. Want daar hield ik zo van en hou ik nog steeds van.

Dus: HOI IK BEN ER WEER! En super tof dat jij er ook weer bent!

Maar Drenthe dus.

Op Instagram plaats ik de laatste tijd veel foto’s en stories vanuit Drenthe.

Nora en Jur op hunebed in Westervelde
Ja, een hunebed is natuurlijk eigenlijk een grafheuvel waar wij nu dus respectloos bovenop zitten. Sorry.

Nu krijg ik vaak de vraag waarom we toch steeds in Drenthe zijn en wat we daar eigenlijk doen. Lekker nieuwsgierig, ik hou ervan. Dus ga even lekker zitten, pak een kopje koffie of beter nog: wijn! Dan zal ik je alle antwoorden geven over onze weekendjes in Drenthe.

Oma’s huis

In Westervelde (Dr.) staat een heel schattig huisje. Dat huisje is van mijn oma. Ongeveer 55 jaar geleden heeft zij dit samen met mijn opa – die een aantal jaar geleden is overleden – gekocht. Het huisje is dus al heel lang in de familie en ik kom er ook al mijn hele leven.

Oma's huisje in Westervelde. Drenthe
Dit is oma’s huis! En misschien ben ik bevooroordeeld, maar jongens dit is toch knus?

In oma’s huisje mogen wij, net als de rest van de familie, komen wanneer we willen. We moeten dat een beetje afstemmen met elkaar. Oma woont zelf in Leeuwarden en kan niet meer zo vaak naar Westervelde 🙁
Maar er is dus een huisje in Westervelde waar we graag komen en ook mógen komen, sowieso is dat een goede reden om naar Drenthe te gaan, toch?

Maar er is nog een reden

Begin juli heeft Jur een ernstig auto ongeluk gehad. Heel heftig allemaal en ik zou er trilogieën over kunnen schrijven. Maar waar het op neerkomt is dat Jur op dit moment onder andere erg gevoelig is voor geluid. Een knisperend papiertje, een brommer die langsrijdt, het carillon: het komt allemaal hard en ongefilterd binnen bij hem. Heel vermoeiend voor hem.

In Drenthe is het voornamelijk stil. Weinig prikkels, veel rust. Precies zoals het Jur het graag heeft. En ook heerlijk voor mij 🙂

Nora en Jur in Fochtelooerveen

Bij de revalidatie van Jur, hoort ook veel bewegen. Wandelen is goed. En toevallig kunnen we verdomd goed wandelen in Drenthe.

Dus rust en natuur. Het voelt elke keer weer als een minivakantie hier in Drenthe. Dat is de reden dat we hier (bijna) elk weekend zijn. Sterker nog: we gaan soms al op donderdagavond: chill!

‘Moet jij niet werken dan?’

Ha! Goede vraag. Het antwoord is: jazeker. Maar als er wifi is, dan kan ik werken. En oma heeft wifi. Dus top! De rust hier in Drenthe zorgt ervoor dat ik ook de rust heb om te werken. En als ik dan tussendoor even ga hardlopen of wandelen met Jur, dan kan ik daarna weer even productief zijn op mijn laptop.

Pauze tijdens het wandelen om te bellen
Er moest even gebeld worden tijdens een wandelingetje. Prima joh, dan wacht ik even 😉

‘Maar Drenthe, is dat niet saai?’

Deze vraag is door meerdere personen aan me gesteld. Echt.
Maar ik kan antwoorden met: nee! Drenthe is wel rustig (de dorpjes waar wij komen dan. Ik ben verder ook geen Drenthe expert), maar zeker niet niet saai. Tuurlijk is het niet te vergelijken met Amsterdam. Er is inderdaad veel minder ‘vermaak’. Maar we vermaken onszelf! Lekker wandelen, hardlopen, uit eten, wijntjes drinken, puzzelen (dit doet Jur, ik help soms maar heb te weinig geduld en ben te snel afgeleid om echt tot goede legpuzzel-resultaten te komen).

Puzzelen is best saai
Je ziet wie hier de puzzel-master is. Ik mis zelf een paar essentiële eigenschappen voor puzzelen, namelijk talent, geduld en concentratie… (de foto is trouwens genomen in Weesp, niet in Drenthe).

Drenthe dus! Nu weet je alle ins & outs 🙂
En YES ik heb m’n blogstilte doorbroken. Pffff. Duurde lang he? Supertof dat je op de een of andere manier toch weer op mijn stukje van het www terecht bent gekomen en dit hebt gelezen. Leuk!

Liefs! Noor


Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald, yesss! Nu wil ik er meer, dat snap je. Leuk als ik je daar tegenkom!

9 antwoorden
  1. Frederieke
    Frederieke zegt:

    Haai Noor,
    Heel leuk om te lezen en ik vind Drenthe fantastisch! Dat huisje van je oma is ook echt heel lief.
    Wat fijn dat Jur aan het herstellen is, wat een tijd hebben jullie achter de rug. ik zend jullie dikke kussen en ik hoop je weer een keertje te zien!!
    liefs,
    Freek

    Beantwoorden
  2. Paul Smit
    Paul Smit zegt:

    Drenthe heeft alles om te genieten van de stilte en de mooie natuur. Mijn ouders hebben er 21 jaar gewoond. Overigens een heftig verhaal over Jur. Hoe gaat het nu met hem?

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Laat je reactie achter!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.