Hoe het met mij gaat in deze coronatijd? Nou. Ik mag niet klagen.
Ik mag niet klagen want we hebben een fijn huis om deze lockdown door te komen. Een heerlijke douche, een fijn bed, een koffiebonenmachine voor de lekkerste espressootjes. We hebben Netflix, Rummikub en een zolder waar mijn racefiets op de Tacx zelfs tijdens de ergste sneeuwval voor een goede workout kan zorgen.
Ik mag niet klagen want mijn ouders zijn gezond. En mijn familie ook. Mijn vrienden die ziek werden zijn weer opgeknapt. Ik heb geen viruswappies in mijn directe omgeving en iedereen die ik spreek lijkt positief tegenover de vaccins te staan.
Ik mag niet klagen want ik heb genoeg werk. Leuk werk ook! En aan mijn provisorisch ingerichte werkplek aan de keukentafel – op anderhalve meter afstand (pun intended) van die eerdergenoemde koffiemachine – kom ik mijn werkdagen prima door.
Ik mag niet klagen want naast ons heerlijke huis in Weesp hebben we ook een vakantiehuisje op de Veluwe. Een prachtige plek in de natuur, waar we elke keer als we er zijn een vakantiegevoel hebben. Ook voor Jur, die anderhalf jaar geleden bij een auto-ongeluk hersenletsel opliep en nog steeds aan het revalideren is, is ons Veluwse boshuisje een plek om tot rust te komen. Weinig prikkels, frisse lucht, lange wandelingen.
Ik mag niet klagen, want begin maart komt onze Golden Retriever pup Mollie bij ons wonen. Mollie is geboren bij kennissen van ons en zo hebben we haar vanaf dat ze een dag oud was kunnen meemaken. We weten dus al dat Molllie fantastisch is. Lief en stout tegelijk. En zo mooi.
Ik mag niet klagen want we bestellen ons een slag in de rondte om de lokale horeca te supporten. Als we zin hebben in biefstuk loop ik naar Van Donk en in het weekend proosten we met mijn lievelingschardonnay van Petit Clos.
Een kleine greep uit onze #supportyourlocal mentaliteit:
Visschotel van de visboer Luxe (kerst-)diner van Bloom Wijnproeverij van Petit Clos Valentijnsdag borrelplateau van La Ruelle Frietje stoofvlees van Piepers en Paupers (in Veenhuizen) Sushi van Mr. Sushi Chinees van Camposing Bentobox van Bloom
Ik mag niet klagen want ik heb vriendinnen en genoeg mensen om me heen om absoluut niet eenzaam te zijn. Ik ben gezond, ben lekker aan het sporten en word bijna altijd vrolijk wakker. En oja, ook niet onbelangrijk: mijn coronakilo’s zijn te overzien 😉
Ja. Ik mag niet klagen. Wé mogen niet klagen. We moeten relativeren.
Maar soms ben ik gewoon even uitgerelativeerd. Want ik zou zó graag mijn ouders – en mijn oma! – weer eens willen aanraken en knuffelen. Zo graag met familie en vrienden samen willen komen, om te toasten op een pasgeboren zoon, een nieuw huis, verjaardagen, het leven! Of een arm om hen heenslaan om ze te troosten bij een miskraam, problemen op werk of een kapotte CV.
Hoe fijn zou het zijn om weer eens onbezorgd aan te schuiven bij La Ruelle, Aaltje of een ander restaurant en daar een gezellige avond te hebben? Even een biertje bij de kerk drinken of bij Zipper binnenlopen om dat leuke jurkje uit de etalage te passen. En damn, mijn uitgroei kan écht niet. Ik zie er niet uit! Het is dringend tijd voor de kapper.
Wat ik ook meer dan zat ben zijn al die Teams-, Zoom-, Whereby en Skype meetings. Ik wil gewoon weer ergens heen en samen aan tafel zitten, elkaar echt horen en aankijken, zonder scherm ertussen.
We mogen niet klagen, maar soms is klagen even nodig. En een zucht geeft lucht, zeggen ze toch? Dus daarom nodig ik je uit om alles waar je zo enorm van baalt tijdens deze coronapandemie op te schrijven en naar me te mailen, of in een reactie hieronder te zetten. Niks relativeren of wegwuiven, maar gewoon even al je (kleine) ongemakken en frustraties eruit gooien. En no judgement van mijn kant! Je bent geen zeur, je bent mens.
Klaagmuur nora@milesandmore.nl is geopend, want gedeelde smart is halve smart.
Liefs en hou vol!
Nora
N.b. Ik schreef dit ‘verhaal in coronatijd’ voor de Tafel van Weesp, een vrouwennetwerk waarbij ik ben aangesloten. Al sinds de eerste lockdown delen de Tafeldames hun verhaal via mail met elkaar, omdat live afspreken niet mogelijk is. In eerste instantie voelde ik me niet zo geroepen om mijn ‘verhaal’ ook te delen. Ik heb namelijk vrij weinig te klagen in deze tijd. En door de laatste dooddoener werd ik geïnspireerd om tóch wat te delen.
Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.
Ha die Noor!
Leuk om weer eens een stukje van je te lezen. Ik klaag ook niet, want ik heb al zoveel leuke dingen in mijn lange leven gedaan, dat het zelfs een verademing is om even geen leuke dingen te doen. De enige zorg is om gezond te blijven, want met mijn constitutie en leeftijd zit ik stevig in de risico groep. Voor de rest, een frequente restaurant bezoeker was ik toch al niet (ik vind over het algemeen mijn “ home Made cocking” beter dan het gemiddelde restaurant) en voor “kroegtijger” ben ik ook niet in de wieg gelegd. Wat mis ik wel? Toch iets, muziek maken en optreden met mijn muziekvrienden. En ja, ik wacht met smart op het moment dat we weer de oefenstudio in mogen. Dus ik wacht op het verlossende woord van Rutte…… Overigens vanavond komt mijn beste vriend Ed eten en dat is dan toch wel weer even gezellig!
Ha Heike!
Wat heerlijk om te lezen dat je je zoo goed door de lockdown heenslaat. En jouw kookkunsten zijn ook restaurant-waardig! Blij dat Ed dat vanavond weer van gaat genieten 🙂 gezellig. Ik snap dat je snakt naar muziek maken en optreden met de band. Ik mis jullie optredens ook! Heb wel zin in weer een gezellige avond met goede muziek. Nog even volhouden, uiteindelijk komt het allemaal goed, daar ga ik vanuit.
Veel plezier vanavond!
Ik ben gezond , woon mooi, ruimte om ons heen maar ik baal ontzettend dat ik mijn kinderen en kleinzoon nu al 1,5 jaar niet kan zien of knuffelen. Dus laat het vaccin komen, de grenzen weer open en ik vlieg naar mijn kids.
Ja, dat is enorm rot! Ik duim met je mee dat je snel weer je familie kan knuffelen!
Leuk om weer eens iets van je te lezen. Er zijn maar heel weinig bloggers die het met regelmaat plaatsen van blogs weten vol te houden. Ook jij bent daarmee helaas gestopt. Ik ben blij te lezen dat het goed met je gaat en dat jullie een fijn vakantiehuisje hebben gekocht. En de hond zal er inmiddels wel zijn. Gezellig! Jammer dat Jur nog altijd last heeft van de gevolgen van het auto-ongeluk. Ik gun hem van harte beterschap.
Ik ben wel een “Viruswappie” en volg sinds 15 maart 2020 de ontwikkelingen met een kritische blik. Tot nu komen mijn voorspellingen uit. De Pandemie is een Plandemie geworden. De horeca in ons land zou een voorbeeld moeten nemen aan Italië. Daar gingen 50.000 horecazaken gelijktijdig weer open. Het waren er te veel om te handhaven. Maar ik besef dat dit een lastige discussie is. Gelukkig komt er steeds meer weerstand tegen de maatregelen ook vanuit de lokale overheid. Dus wie weet, toch nog een mooie zomer.
En mocht je ook van katten houden, bezoek dan mijn kattenwebsite. Groetjes van Paul