blessure - Miles & More

Berichten

Nora’s week: nightrun in de sneeuw, een enorme kerstboom en death by burpees

Goedemorgen leuke mensen! Het is maandag: dat betekent dat het hoog tijd is voor mijn dagboek.
Afgelopen week was héérlijk: ik reisde af naar Arnhem voor een nightrun (in de sneeuw!), maakte het huis kerst-proof, ik gooide alles in de strijd voor WOD4 van The Nationals (en ging bijna dood aan burpees) en ik zat een paar avondjes mega knus met Jur te chillen op de bank. En dat was nodig. Benieuwd naar mijn week? Here we go!

Maandag ♥ 4 december

Maandagochtend 7.00u: CrossFit! Blijft een moeilijk moment als de wekker gaat om 6.15u (zeker als het zo koud is buiten), maar als de WOD er eenmaal op zit: hallo energie! Ik ga best lekker op zo’n vroege workout. Zou je ook eens moeten doen.

Ik had vandaag een hele productieve dag, al zeg ik het zelf. Ik was lekker thuis aan het werk en kon het ene na het ander punt wegstrepen van m’n to-do-list. Hopla.

Bij een sixpack Leffe kreeg je (gratis) een mix om bierbrood te bakken. Ik ben nogal gevoelig voor dit soort marketing acties 🙂
Vandaag maakte ik het bierbrood voor de lunch en het was fan-tas-tisch. Nu wil ik elke dag bierbrood.

Dinsdag ♥ 5 december

Een dag op de praktijk.
Eigenlijk zou ik ’s avonds hardlooptraining hebben, maar m’n blessure is weer volop aanwezig sinds dit weekend… Heel erg KAK.
Ik weet niet precies waar het mis is gegaan: zondag rende ik een rustig rondje van 11km, daarna heb ik gestretcht en gekoeld (doe ik altijd na het rennen). Maar zondagavond voelde ik m’n hiel weer extra pijn doen.
De ontsteking van de peesplaat was sowieso nog niet helemaal weg, ik voelde het nog steeds zeuren, maar het leek er op dat het weg aan het trekken was. Daarom was ik wel weer (rustig) aan het rennen.
Maar nu dit weer…. Grrrrrr. Ik had dus maar besloten om de hardlooptraining over te slaan vandaag.

In plaats daarvan kroop ik met Jur op de bank en keken we ‘Alles is Liefde’. En dit was heerlijk!

Op de markt kocht ik vandaag rode en oranje bieten. Ik wilde altijd al een keertje tafelzuur maken en ik vond dit wel een mooi moment.
Nu zitten de bietjes (met azijn en suiker enzo) in een pot. Ik heb het nog niet geproefd….

Woensdag ♥ 6 december

Veel zieken op de praktijk vandaag… Dus veel gaten in m’n rooster. Niet erg, want ik had nog veel verslagen om te maken en dossiers om bij te werken. Dus dat deed ik.

Na werk ging ik naar CrossFit. Op woensdag staat sinds vorige week ‘handstand practice’ op het programma. Dit vind ik dus TE GEK!! Ik wil dolgraag op m’n handen kunnen lopen (gecontroleerd): nu lukt het me al om een paar stapjes te zetten (ongecontroleerd…)
Practice makes perfect, dus ik blijf oefenen. Maar zo staan er nogal wat WENSEN (= dingen die ik graag zou willen kunnen) op mijn CrossFit lijstje:

pull ups (joh): strict, kipping, ALLES.
double-unders (= touwtjespringen) en dan vlot achter elkaar.
handstand walk dus.
toes-to-bar in een lekker tempo’tje

Dit om te beginnen.
Zijn dit geschikte doelen voor 2018? JA.

Die doelen kan ik meteen opschrijven in m’n nieuwe Passion Planner! Lekker shiny hè? Passion Planners zijn echt fantastisch. (Google maar eens als je niet weet wat het is).

Donderdag ♥ 7 december

Ik kocht vandaag een kerstboom!! Een enorme unit van een halve meter hoog 😉
Jur zag de bui al hangen: toen hij de bakken met kerstversiering van zolder had gehaald, en ik de kerstmuziek op had gezet (want: een kerstboom versieren MOET met kerstmuziek op de achtergrond), vluchtte hij naar boven.
Dus ik zette m’n lievelingskerstliedje van Boney M op repeat (ja echt, Boney M heeft ook een kerstliedje. Briljant.), deed een kerstmuts op, en leefde me uit op de kerstboom. Hashtag genietonnnn.

Kijk hoe gezellig! In m’n eentje… (en in m’n CrossFit outfitje, want ik had gesport. Ik loop heus niet altijd in m’n ‘active wear’ hoor 😉 )

Jur was intens blij dat ik voor hem ook een kerstmuts had gevonden.

Vrijdag ♥ 8 december

Na een drukke dag op de praktijk (’s middags 8 cliënten achter elkaar is op vrijdagmiddag niet het allerbeste idee) stapte ik in de trein naar Arnhem.
M’n tante Wendelien had me uitgenodigd om mee te lopen met een nightrun van Arnhem.run.
Toen ik dit afsprak, had ik niet meer zo’n last van m’n blessure (nu wel weer dus). Maar ik had het dus al afgesproken, dus ik wilde wel gaan. Bovendien zou de nightrun op een heel rustig tempo zijn. Dat zou me wel lukken.

Toen we in Arnhem aankwamen, bleek daar de wereld WIT te zijn. Overal sneeuw. En nog een sneeuwstorm aan de gang ook. Spannend: rennen door de nacht en door de sneeuw.
Voordat de nightrun startte, was er eerst een presentatie van Hans Koelewijn (schrijver van ‘het Blauwe Uur’ → een mooi hardloopboek dat ik toevallig ook al had gelezen) en een presentatie van Thomas Dunkerbeck (één van de beste ultra-trail lopers van Nederland). Heel erg interessant, maar toch zat ik een beetje weg te dutten: ik zat voor een knus knisperend haardvuur, heerlijk warm. Ik werd er rozig van.
Maar toen moesten we de deur uit. De kou in.

De eerste stappen buiten (ik denk dat het ongeveer 22.u was).

We renden door prachtige parken en landgoederen. Warm ingepakt uiteraard, want de sneeuw kwam inmiddels met bakken uit de lucht en er lag een behoorlijk dikke laag op de grond. Dus binnen een kwartier had ik gevoelloze tenen van de kou #mehhhh Na een uur gerend te hebben voelde ik m’n hiel ook best zeuren. En ondanks dat het tempo echt niet hoog lag, was het wel inspannend: want rennen in de sneeuw = glibberen!!

Na de nightrun (die duurde ongeveer anderhalf uur) stond er heerlijk kopje warme soep op ons te wachten en hadden we een gezellige nazit (dit bleef heel beschaafd hoor, zelfs toen de whiskey op tafel kwam).
Met Wendelien bleef ik in een B&B slapen (van degene die ook de nightrun organiseerde, dus we hoefden de deur niet uit). Heel erg chill!

Zaterdag ♥ 9 december

Het B&B was fijn, maar een beetje gehorig… Dus na een onrustige nacht werden we wakker in een sneeuwwit Arnhem! (na wat appjes met het thuisfront bleek dat er in Weesp (nog) helemaal geen sneeuw lag).
Wendelien en ik ontbeten gezellig samen voordat we begonnen aan onze barre toch naar het station. Met uitglij-gevaar baanden we ons een weg door de sneeuw. Blij dat we dit gedeelte hadden overleefd, dronken we nog een Starbucksje op Arnhem CS.

Op weg naar het station.

Mijn treinreis ging soepel (chapeau NS!) in tegenstelling tot de reis van Wendelien: die deed er ruim 3 uur over om van Arnhem naar Leeuwarden te komen (boeeee NS).

In Weesp was het druilerig snertweer. Zielig, want er was kerstmarkt. Samen met Jur heb ik wel even over de kerstmarkt gelopen, maar door de regen waren we er snel weer klaar mee…
Aan het einde van de middag hadden we afgesproken met onze vrienden Ruud en Anita om gezellig te borrelen en daarna naar het Korenfestival in Weesp te gaan (→ op 11 verschillende locaties treden dan koren op (wel 33 koren hoorde ik), heel erg leuk!).
We kletsten, dronken glühwein, dansten (okee, niet echt dansen, maar een beetje heupwiegen en armzwaaien) en uiteindelijk zongen we ‘Stille Nacht’ samen met honderden anderen in de Grote Kerk.
Fijne avond dit.

Zondag ♥ 10 december

Zondag = uitslaapdag. Jammer dat ik al om 8.00u wakker was.
Ik moest om 12.00u in de CrossFitbox zijn, om WOD4 van The Nationals te doen… Dus ik werd zenuwachtig wakker (zoals altijd bij dit soort dingen).
WOD4 ging een stukje beter dan WOD3 (dat waren mijn mislukte pull ups, weet je nog? #huilen). Maar WOD4 bestond uit double unders (niet mijn sterkste punt) en toes-to-bars (beetje ellendig). Gelukkig was het tweede gedeelte van WOD4: death by bupees (op & over de plate) 🙂 I like it!!

Death by Burpees = minuut 1 = 1 burpee, minuut 2 = 2 burpees, minuut 3 = 3 burpees, enzovoort. Totdat je het niet meer redt binnen een minuut.
Voelt als doodgaan ja.

Ik had m’n burpees (en de DU’s, TTB’s, cleans, ALLES)er al op zitten. Alle tijd dus om een CrossFit-selfie te maken.

Terwijl ik lekker burpees aan het doen was (en met mij een stuk of 10 anderen) ging het buiten los: INEENS was heel Weesp wit! Terug naar huis (vanuit de box) was een hele tocht: death by sneeuwvlokjes.
De rest van de zondag deed ik vrij weinig en dat beviel me uitstekend!!

En dat was alweer mijn week! De twee-na-laatste (? klopt dit?) van 2017. Mennnn, dat gaat snel.
Inmiddels is deze week alweer begonnen en zit ik lekker vanuit m’n kantoor-aan-huis te werken (met prachtig uitzicht over de sneeuwwitte daken van het feeërieke Weesp♥)
Deze week staan er weer leuke dingen gepland: Vanavond ga ik naar een kerstbijeenkomst van m’n vrouwennetwerk (de Tafel van Weesp), donderdag ga ik naar West Side Story (mijn lievelings!!) in Den Haag, en zaterdag dompel ik me onder in de wereld van ‘gymeyes’ voor mijn ‘Road to Excellence’ naar de perfecte clean. (Klinkt dit laatste als geheimtaal voor je? Lees volgende week m’n blog maar, dan vertel ik er alles over!)

Nu heb ik nog 1 vraag voor je: ken jij het kerstliedje van Boney M? Word je er ook zo blij van?
Wat is jouw lievelings kerstliedje?
Okee, het waren dus 3 vragen.

Doei.

Liefs! Nora

PS. Reacties zijn gezellig!

11 december 2017/5 Reacties/door Nora

Crossfit, Hardlopen

Is er leven na het lopen?

na rennen komt rollen :-) Is er leven na lopen?

Uitgeschakeld

Als je me een beetje kent, of als je m’n blog volgt, weet je dat ik graag loop. Rennen dus. Hardlopen. Maar je weet waarschijnlijk ook dat ik geblesseerd ben: hielspoor (eigenlijk: plantaire fasciitis, de aanhechting van een peesplaat op m’n hiel is ontstoken).
Want JA DIE K*TBLESSURE IS ER NOG STEEDS.

Er zijn mensen (fysio’s, artsen) die vinden dat hielspoor over moet gaan door rust.
RUST?! Dat woord stond eigenlijk niet in mijn woordenboek.
Maar met rust bedoelen ‘ze’: niet lopen. Niet rennen dus. Niet hardlopen.
En dan wel oefeningen doen om de hiel soepel te houden.
Ik doe dit allemaal braaf. Ik ren niet. Ik doe oefeningen.

(even een dienstmededeling: ik ben bezig om toch iets actiever van m’n hielspoor af te komen. Ik hoop op dry-needling. Later meer.)

Is er leven na het lopen?

Klinkt dramatisch hè? Maar zo erg is het eigenlijk niet. Want ik ga niet ‘nooit meer lopen’. Ik ga nu-even-niet-lopen. Straks weer wel. Ik zit in een inter-running-fase.

Maar dat betekent dus niet dat ik stilzit.
Ik Crossfit, ik fiets, ik zwem (zo af en toe…).

Inmiddels heb ik een beetje geaccepteerd dat ik nu even niet ren. Dat was een proces 😉

Triatlon

Ik maak me wel een beetje zorgen om de kwart triatlon in Weesp (begin september). Want natuuuuurlijk heb ik me ingeschreven!! Maar kan/wil ik meedoen?

Het zwemmen: blijft ellendig. Ik kom wel vooruit, het duurt alleen wat langer. Is dit heel erg? Neuhhh. Dit haal ik wel weer in tijdens het hardloop-onderdeel! Oh wacht….

Het fietsen: gaat best okee, nog niet fantastisch. Ik zit in elk geval al iets lekkerder op de fiets. Die 40km in Weesp moet wel lukken, maar ik zal niet enorm snel zijn. Is dit heel erg? Neuhhh. Dit haal ik wel weer in tijdens het hardloop-onderdeel! Oh wacht….

Het hardlopen: mijn lievelingsonderdeel!! Als ik eenmaal aan het rennen ben komt alles goed! Maar helaas heb ik vanaf april GEEN METER meer gerend… Wat nou als ik voor de triatlon niet meer kan trainen (rennen dus). Zal ik dan wel meedoen en die 10km op karakter rennen? Met als gevolg dat ik misschien nog wel weer langer last hou van m’n hiel? #dilemma

Misschien is m’n hiel ergens deze zomer weer genezen! #fingerscrossed
Maar dan heb ik dus behoorlijk wat trainingstijd gemist. Ik denk dat ik in dat geval de 10km puur op wilskracht moet uitlopen. Kan ik dat?

Je merkt: de blessure zit niet alleen in m’n hiel, maar is ook al een beetje tussen m’n oren gaan zitten 😉

Weet je wat ik doe? Ik pak vanavond een lesje Crossfit, zie ik je daar?

Liefs! Nora

12 juli 2017/3 Reacties/door Nora

Hardlopen, Sport

Blessure update: Hoe is het na een maand hardlooprust?

Een paar weken vóór de marathon van Rotterdam begon mijn blessure: plantaire fasciitis (je kunt zeggen: beginnende hielspoor). De peesplaataanhechting onder mijn linker voet (hiel) is ontstoken. Gevolg: pijn. Mehhhh 🙁

♦ Lees hier hoe het begon met mijn blessure: ‘Hielspoor? Kan ik nog wel trainen?!’

♦ En hier kun je lezen hoe ik (eigenwijs!!) doortrainde voor de marathon: ‘Marathon training met een blessure‘

Inmiddels is de marathon anderhalve maand geleden, en heb ik nu zo’n twee-en-halve maand last van mijn blessure.

Hardlooprust

Ik heb na de marathon op 9 april nog een paar keer hardgelopen. In eerste instantie om ‘uit te lopen’ en ’te herstellen van de marathon’. Maar daarna ook nog een paar keer omdat ik niet wilde toegeven dat ik echt een blessure had. #eigenwijs

Op 20 april sprak ik met een fysiotherapeut. Hij vertelde me dat mijn blessure alleen overgaat als ik echt hardlooprust neem.
Ik begon meteen een beetje tegen te stribbelen en ik probeerde ‘af te dingen’: Als ik nou rustiger ging lopen? Of misschien minder lang? Steeds korte stukjes? Aahhhhh toe??

Toen kreeg ik een PREEK:
Volgens de beste man zat een groot gedeelte van het probleem in mijn hoofd. Ik moest van hem een knop omzetten. Nu accepteren dat ik minimaal een maand niet zou rennen om het herstel positief te stimuleren.
Als ik eigenwijs zou blijven en door zou rennen, dan zou ik het alleen maar erger maken en er veeeeel langer mee blijven lopen.

Oei.

Al meerdere mensen hadden dit tegen me gezegd. Maar toen deze fysio het zo streng zei, kon ik eindelijk die knop omzetten.
Ik maakte een afspraak met mezelf:

Tot eind mei neem ik hardlooprust.

En dat ben ik nu aan het doen.

Niet rennen wel sporten

Natuurlijk ben ik wel aan het sporten. Ik hou niet van stil zitten 🙂 #stuiterstuiter
Dus ik fiets.
En ik zwem.
En ik Crossfit. Maar als er een stukje rennen in de WOD zit, vervang ik die voor roeien ofzo.

Wat doe ik om m’n herstel te bevorderen?

Van de fysio heb ik allerlei oefeningen en tips gekregen, die doe ik braaf:

Elke dag de pijnlijke plek masseren (met tijgerbalsem♥ want dan wordt m’n voet zo lekker warm-koud (is het nou warm of koud?) en het ruikt zo lekker)
De zere plek rollen over een fles of iets anders (een bevroren bidon!) . Ik rol nu dagelijks op dit houten rol-ding:

Niet (te veel) wandelen. Monster moet wel uit, dat snap je. Maar Jur is er gelukkig ook vaak om dat te doen.
Met m’n tenen op een traptrede, dan m’n hiel laten zakken en weer omhoog duwen.

En hoe gaat het dan nu?

Sinds afgelopen weekend voel ik verbetering!!
Eerst had ik bij het opstaan ’s ochtends al intense pijn (die eerste stappen… oioioi). Maar nu heb ik ’s ochtends veel minder pijn! Joehoeeee!!
Tijdens wandelen voel ik m’n hiel wel ‘zeuren’, maar minder dan eerst.

Kortom: HOERA!! Het gaat over!!!

Pas als het helemaal over is trek ik de champagne open, rustâââg 😉 En dan pas ga ik weer rennen.
Ik wil natuurlijk niet dat deze ellende weer terug komt.

Zeg, mede-hielspoor-ervaringsdeskundigen: hebben jullie nu ooit nog last? Ik hoor van sommigen dat het af en toe blijft ‘zeuren’, maar niet echt meer die snijdende pijn. Of zijn er ook mensen bij wie het he-le-maal weg is? GEEF ME HOOP.

Liefs! Nora

16 mei 2017/5 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Nora’s week: Crossfit-return, asperges en juichen bij Geinloop

Haaaaa! Weer een week voorbij! Dat ging snel…

Het was best een rare week, omdat ik maar 1 dag werkte op de praktijk en de rest van de dagen heb gevuld met voornamelijk leuke dingen 🙂

Maandag ♥ 1 mei

Vandaag zat ik de hele dag achter m’n computer.
Had een UNIT van een to-do-list (vooral voor m’n werk) dus die heb ik grotendeels weggewerkt vandaag. Dat lucht op! Wel een goed gevoel, maar geen foto’s.

En doorrrrr.

Dinsdag ♥ 2 mei

Vandaag bezocht ik met Jur een trouwlocatie!! Whooeeeee spannend!
Het was ergens in het midden van het land en we waren positief onder de indruk!! Wie weet!!
Tutututtuuu… *melodie ‘Daar komt de bruid’*

’s Middags sprong ik ook nog even op de fiets om een rondje te doen. Best harde wind vond ik.
De rondjes op m’n fiets lijken steeds een beetje beter te gaan! In elk geval voor m’n gevoel dan 🙂

Woensdag ♥ 3 mei

De enige dag deze week dat ik cliënten had op de praktijk. Het is namelijk meivakantie: veel mensen zijn lekker ergens vakantie aan het vieren. En omdat m’n dagen op de praktijk anders grote gatenkazen zijn, kies ik er voor om m’n cliënten zo veel mogelijk te clusteren, zodat ik ook wat dagen vrij ben!! Goed geregeld al zeg ik het zelf 🙂

Einde van de dag pakte ik voor het eerst in 2 maanden weer een lesje Crossfit mee.
Mennnn wat was dit weer FIJN!! Ook echt tof om meteen weer warm welkom geheten te worden in de box♥
Ik heb met niet ingehouden met de thrusters, en dan heb ik geweten: dikke vette spierpijn….
Ik heb 3 dagen met moeilijk veel spierpijn rondgelopen: mehhhhh! Maar ook best chill (stiekem), want: yeah ik heb keihard getraind!!

Na Crossfit ging ik naar vriendin C., voor een Quantum-Touch-sessie.
WAT?!
Quantum Touch is een alternatieve geneeswijze. Met handoplegging en ademhalingstechnieken kunnen lichamelijke klachten worden verholpen. Dat leek me wel iets, voor m’n blessure!! Ik ben bereid alles te proberen, als die verdomde Plantaire Fasciitis maar over gaat.
Vriendin C. deed ongelofelijk haar best om mijn energie te ‘voelen’, maar op de een of andere manier kwam ze er niet door heen. Er zit geen energie in mijn hiel 🙁 (des te meer in de rest van m’n lichaam…)
Dus nog net zo geblesseerd als eerst ging ik weer naar huis…

Donderdag ♥ 4 mei

Dodenherdenking. De hele dag was ik al een beetje verdrietig en naar, vanwege de vreselijke oorlogsverhalen die ik hoorde op de radio en tv.

Overdag werkte ik bij Jur op de zaak. Ik verstuurde onder andere Save-Me Armbanden naar de deelnemers van ‘Hardlopen met Reuma’: super tof dat Save-Me deze mensen een extra hart onder de riem steekt vind ik!!

’s Middag werkte ik aan m’n column voor het WeesperNieuws, maar op de een of andere manier kwam er weinig uit m’n pen (toetsenbord).

Sinds ik in Weesp woon, ga ik tijdens de Dodenherdenking naar het monument op de Ossenmarkt. Daar zijn mooie speeches en voordrachten, altijd heel indrukwekkend. Dit jaar was er vooral een hele harde wind, daardoor waren de voordrachten slecht te horen voor het publiek. Jammer. Juist door die mooie gedichten en indrukwekkende verhalen wordt zo’n avond extra bijzonder.
Nu was het nog steeds bijzonder hoor. Met een heleboel Weespers samen twee minuten stil zijn en denken aan de oorlogsslachtoffers is mooi.

Thuis keek ik met Jur naar ‘Oorlogswinter’. Ik kende de film al, toch moest ik weer huilen… (2 keer zelfs: toen de vader werd gefusilleerd en toen het paard werd doodgeschoten… 🙁 )

Vrijdag ♥ 5 mei

Vrijdagochtend gaf ik telefonisch een interview aan het Haarlems Dagblad! Over Hardlopen met Reuma.
Volgende week volgt er ook nog een fotoshoot!! Oh mennnnn wat supertof!!! Ik hou jullie op de hoogte, weet namelijk zelf ook nog niet wanneer het wordt gepubliceerd….

Na het interview stuiterde ik zo, dat ik maar even een rondje ben gaan fietsen.
Ik kwam onderweg 3 (drie!!) ganzenfamilies met kuikentjes tegen!! #schattig

Volgende projectje van de vrijdag: een worteltaart bakken. Voor vanavond, want Marcel had ons uitgenodigd om asperges te komen eten en ik zou het toetje maken!

Ik heb geen mooie foto van de worteltaart, alleen deze: toen die net was aangesneden. Marcel en Jur figureren mooi op deze foto.

Gewapend met worteltaart, roze bubbels (want: met (roze) bubbels is het leven net ietsje leuker) en zelfgemaakte biertjes van Jur, gingen we naar Marcel.

Ik bleek zelf onder Marcel te wonen. Okee niet echt. Maar ik heet ook N.J. Schenk. Toeval? 🙂

Marcel had intens lekkere asperges voor ons gemaakt. Plus: lekkere wijn erbij!! Lily en Ricardo waren er ook: heel erg gezellig.

Lily had Tiramisu met Nutella gemaakt: delicious. En dus die worteltaart erbij: een toetjesfeest.

Marcel toverde een blikje tevoorschijn (voor mij en Lily, denk dat vooral vrouwen dit leuk vinden). In het blikje zat een boekje over kleine dingen die groots kunnen uitpakken. Wow. Dat vind ik dus echt tof ja. Want zo is het precies: kleine dingen kunnen soms groots uitpakken.

Zaterdag ♥ 6 mei

We lagen gister niet heel laat in bed (en ook niet heel veel gedronken: het scheelt als je eet met allemaal sporters, dan gaat het was rustiger met de drank 😉 )
Dus ik stond FRIS om 9.00u in de Crossfit box!!! Jeeeee!! Weer zo’n fijne WOD, genaamd: Incredible Hulk.
Precies ja. Afzien dus.

Hierna ging ik met vriendin Anita naar Weesp Bevrijd: allemaal oude legervoertuigen in konvooi door Weesp. En dan van die lieve, schattige, stokoude veteranen, die zwaaiend (krakkemikkig) in de auto zaten!! Echt fantastisch!! Wat een te gek evenement in Weesp! Er was ook veel drukte en zelfs een boot met een band er op (met van die ouderwetse jaren ’30 muziek): te gek!!

In de Kom van Weesp voer een bootje met band: vet knus!! Ik maakte een foto van Anita die een foto maakte 😉

Weesp bevrijd 2017: Volgens mij waren er wel 150 (meer?!) legervoertuigen in Weesp!! Met ‘bevrijders’ in de prachtigste outfits!!

Jur had zaterdagochtend met een aantal vrienden gefietst. Die vrienden bleven gezellig hangen! Eerst even langs Handmade (=racefiets winkel in Weesp) omdat vriend K. een fiets moest ophalen.
Ik maakte van de gelegenheid gebruik om een SUPERMOOI wielershirt met 70% korting op de kop te tikken!! Joehoeeee!!

Toen liepen we langs Overmars (= drankwinkel in Weesp) en vriend K. kocht een doosje wijn.
En zo kwam het dat we om 15.00u met een wijntje in de zon voor ons huis zaten, met Jurs vrienden, mijn vrienden, buren en eigenlijk iedereen die even wilde aanhaken.
Ongeplande gezelligheid: die spontane momentjes zijn zo GOUD♥

Zondag ♥ 7 mei

Iets brakker dan gepland (want die doos wijn ging OP) stond ik om 10.00u ALWEER in de Crossfitbox! Bikkel he?
Nu voor een lesje ‘mobility’: een soort yoga, best pittig nog. Maar erg welkom, want ik strompel namelijk NOG STEEDS van de spierpijn…

’s Middags was de Geinloop. Dat loopje waar ik dus NIET aan mee kon doen… #blessure
Dus was ik juichteam!!
Ik heb nu een beetje keelpijn, want ik heb hard staan juichen VOOR IEDEREEN!! Ik weet namelijk dat het vet tof is als je daar loopt, dat er dan iemand is om je aan te moedigen. En nu was ik dat.
Best leuk, aanmoedigen, maar meedoen is leuker. Gelukkig stond ik het grootste gedeelte samen met Karel (een triatlon-tuinman) te juichen, dat was leuk!!

Het allerhardst heb ik gejuicht voor deze knappert!

En nu is het alweer zondagavond, zit het weekend er weer bijna op….
Ik moet nog een column afmaken, dus dat ga ik zo doen.

Aankomende week mag ik weer ‘gewoon’ op de praktijk werken. Maar morgen eerst een fotoshoot (whoeeeehoe!!) voor het Haarlems Dagblad. Deze week ook nog een etentje met m’n vrouwen-netwerk, een cursusdag en een fietstocht met vrienden (als het niet regent, want daar hou ik niet van).

Hoe is het met jou? Heb je de Geinloop gedaan? Hoe ging het?
Of misschien heb je andere toffe dingen gedaan? Vertel het me!!

Liefs! Nora

7 mei 2017/10 Reacties/door Nora

Lief dagboek

Nora’s week: een presentatie, een logeerpartijtje en even niet meer hardlopen….

Ha! Ben ik weer! En superleuk dat jij er dus ook weer bent om dit te lezen 🙂

Vorige weekend (Pasen) was ik met Jur een fijn weekendje in de Ardennen. Dat hadden we nodig, na alle marathondrukte en werkstress…. Een prima weekend om een NIET over te bloggen 🙂
Maar dinsdag ging het leven ‘gewoon’ weer verder. Dus: TADAAAAA, hier is m’n weekoverzicht!

Dinsdag ♥ 18 april

Toen ik thuiskwam gisteravond (uit de Ardennen dus), lag er leuke post op me te wachten!

Deze cadeaubon kreeg ik van de Smulpot op Texel (fijn restaurant waar we wel eens hebben gegeten toen we voor de Texel-Trail op Texel waren). Ik kreeg deze bon omdat ik hun 7777e liker op Facebook was 🙂 #geluk

Ook dit koffiepakket van Moyee (met fair-chain koffie) lag op me te wachten! Had ik gewonnen: ik doe graag mee aan winacties enzo, en heb soms best geluk.

Overdag werkte ik dinsdag gewoon op de praktijk. Ik ging zelfs nog naar een aan-huis-behandeling…

’s Avonds hardlooptraining op de baan. Er stond een 5 kilometertest op de planning, maar het was verstandiger dat ik niet mee deed… Hoe k*t ik dat ook vindt… Het gaat ook een beetje tegen mijn principes in om niet vol mee te trainen als ik er wel ben…
Maar m’n hiel-blessure wordt niet minder, het lijkt zelfs een betje te verergeren #shit.
Dus hard aanzetten en op een pittig tempo rennen: AUWWWW! Doe maar even niet.

Ik was dus ook niet moe na de training…

Woensdag ♥ 19 april

Een normale dag op de praktijk. De hele dag cliënten.
’s Avonds was Jur pas laat thuis, dus ik nam uitgebreid de tijd om de koelkast volledig te poetsen (blehhhhh, stom klusje) en daarna maakte ik een enorme hoeveelheid Limoncello (volgens DIT recept). Deze liters Limoncello moeten nog 6 weken staan voordat ze gedronken mogen worden hoor… Maar als de zon eenmaal schijnt, dan ben ik klaar voor een ijskoud limoncello’tje op het dakterras♥

Donderdag ♥ 20 april

Ik begon de dag met het ‘regelen’ van wat dingen. Zakelijk enzo. Moest ook veel administratie doen. Saaaaaiii….
Omdat ik vanavond een presentatie zou geven waar ik een beetje zenuwachtig voor was, besloot ik om even een rondje te gaan hardlopen om m’n zenuwen er uit te rennen… Niet zo verstandig ivm hielblessure, I know. Toch gedaan.

In een wei aan de ’s Gravelandseweg staat een varken dat Jaap heet. Als je hem roept, dan komt ie naar je toe!! Vet schattig.

Einde van de middag vertrok ik naar Amsterdam West, naar revalidatiecentrum Reade om precies te zijn.
Ik had eerst een vergadering met het projectteam van ‘Hardlopen met Reuma’. Een initiatief dat is opgezet door Reade, in samenwerking met het VUmc en de AtletiekUnie (StarttoRun) om mensen met reuma de mogelijkheid te bieden om te beginnen met hardlopen. Daarbij krijgen de reuma-patiënten begeleiding van reumatologen en fysiotherapeuten en is er veel mogelijkheid tot feedback en hulp.
Het leuke is: ik ben gevraagd om bij deze projectgroep betrokken te zijn! Omdat ik zelfs reuma heb (SLE, lees hier maar) en omdat ik van hardlopen hou!

Ik mocht een presentatie geven (voor ruim 50 personen). Ik was wat zenuwachtig, maar volgens mij ging het best aardig. Er kwamen na de presentatie meerdere mensen naar me toe (sommigen met tranen in hun ogen) omdat ze ook zo graag zouden hardlopen.
Mijn doel (van de presentatie, maar ook van Miles&More) is om mensen te inspireren en motiveren, hopelijk is dat gelukt! Ik hoorde al wel dat er na de avond van de presentatie al 8 aanmeldingen zijn voor de StarttoRun met reuma! #jeeeee

Vrijdag ♥ 21 april

Een gewone werkdag… Wel was de ochtend wat rustiger, omdat veel kinderen ‘Koningsspelen’ hadden op school en daardoor dus niet naar logopedie konden komen.
Na werk gingen Jur en ik eten bij vrienden Henri en Ineke.
We kletsten fijn, dronken wat wijntjes en hadden een mega gezellige avond! Om 00.30u lagen we in bed.

coquille met parmaham avocado en appel bij Henri en Ineke

Deze heerlijke coquille met parmaham avocado en appel maakte Ineke voor ons!

Zaterdag ♥ 22 april

Vandaag kwam neefje Teun bij ons logeren!!
Dat is wel even wennen: als je geen kinderen hebt en dan ineens een peuter van 3 erbij. Best vermoeiend, maar heeeel gezellig! Teun is namelijk een leuk kletskousje, dat altijd vrolijk is 🙂 Of die 2 dagen dat hij hier was tenminste.

Broodje eten, Met chocomel.

We gingen naar de molen in Weesp. Teun was onder de indruk van de herrie en de hoogte 🙂

ijsje eten en gezelligheid thuis met teun

Als je in Weesp logeert, hoort daar uiteraard een ijsje van Nelis bij 🙂 en wat gezelligheid op de bank.

Zondag ♥ 23 april

Redelijk afgepeigerd waren Jur en ik gisteravond toen Teun eenmaal lag te slapen (na een uitgebreide bad- en voorlees-sessie). Maar vanochtend was meneertje alweer om 6.00u wakker en vrolijk!
Dus hup, kleren aan, naar beneden en Monster uitlaten 🙂

Aan het einde van de ochtend werd Teun weer opgehaald.
Tijd om bij te komen 😉 Niet perse van Teun, want die was ontzettend zoet!! Maar meer van ‘het leven met een kind’. Want poeh, dat is best vermoeiend! Maar dat is ook iedereens vrije keuze hè #dusnietzieligdoen

Nu, zondagmiddag, zit ik lekker dit weekoverzicht te typen. Jur is even hardlopen, maar ik mag voorlopig echt even niet meer rennen (fysio en reumatoloog gesproken, en bepaalde dingen moeten beloven….Grrrrr.)
Nu twijfel ik of ik even ga fietsen. Ik denk het wel. Maar ik heb het zo koud. #nietzeuren

En wat heb jij vandaag en deze week gedaan? Ook nog lekker gesport?
Fijne zondag nog!!

Liefs! Nora

23 april 2017/0 Reacties/door Nora

Hardlopen, Nora

Blessure update | Marathon training

Het kan je haast niet ontgaan zijn:

ik train voor een marathon. De marathon van Rotterdam op 9 april 2017 om precies te zijn.
Ik heb een blessure.

Lastig te combineren ja.

Blessure update

Wat ik heb = plantaire fasciitis. Dit is een ontsteking van de peesplaat onder m’n voet.
Ik voel pijn aan de binnenkant van m’n voet, onder m’n hiel. Deze pijn voel ik ’s ochtends als ik opsta (of als ik ’s nachts naar de wc moet!!!): dan strompel ik uit bed als een oud vrouwtje… Jur vindt dat ik dan te hard stamp, maar: IK KAN ER NIKS AAN DOEN!! Het doet gewoon pijn.

Tijdens het hardlopen voel ik deze pijn ook, maar alleen tijdens de warming-up. Daarna gaat het eigenlijk wel goed!! Maar als ik dan gerend heb en weer thuis ben: PIJN (erger!!). Vooral als ik even heb gezeten en weer wil opstaan. Niet leuk.

Nu is het zo dat als ik in een hoger tempo ren, of langer dan een uur ren, dit averechts werkt voor m’n herstel.
Toch heb ik dit per ongeluk al 3 keer gedaan. Het leek steeds heel goed te gaan, alleen vergat ik dan dat als ik thuis kwam de pijn weer zou beginnen. Dat gezegde over die ezel en de steen geldt niet voor mij…. 🙂

Plantaire fasciitis tips

Ik krijg heeel veeeeeel bruikbare adviezen van alle kanten (fysio, arts, trainer, social media). Ik heb ze even op een rijtje gezet, misschien heb je er ooit wat aan:

Leg naast je bed een handdoek, dan voordat je opstaan de handdoek onder de bal van je voet doen, je been strekken en de handdoek naar je toe trekken (flex je voet), dit 15-20 seconden aanhouden en zeker 2x herhalen. Dan sta je wat soepeler op (in plaats van dat olifanten-gestamp van mij). Dankjewel voor deze tip Paula vd Pouw!! Ik heb er heel veel baat bij!
Een bidon met water in de vriezer doen en dan daarmee ‘rollen’ onder je voet: dan koel je meteen. En is lekker!!
Rennen en wandelen afwisselen. Vooral niet teveel ‘aanzetten’ tijdens het rennen (dus intervalletjes zijn een NO GO) want daarmee neemt de spanning op de pees onder je voet toe. En te lang rennen is ook een te grote belasting voor de pees (dus lange duurlopen zijn een NO GO).
Warm-koud afwisselen. Dus eerst met m’n voet in een warm bad en daarna koelen! Als je je voet (of iets van je lijf) verwarmt dan worden de aders groter. Als je het daarna meteen koelt, dan willen de aders zich snel aanpassen. zo wordt de wand van de aders eigenlijk flexibeler en dit is gunstig voor de doorbloeding. En doorbloeding wil je, want dit bevordert het herstel!
Neem rust!! (m’n minst favoriete tip)

Marathon training

‘Mijn’ marathon is over twee weken. En ik train nu dus minimaal. Je kan het taperen noemen (‘rust’ voor de wedstrijd), maar ik noem het gewoon KUT. Pardon my French.
Ik heb totaal geen vertrouwen in mijn snelheid en duurvermogen. Met andere woorden: hoe ga ik ingodsnaam die marathon finishen?!

Ik start sowieso. Punt. En ik ga genieten, de volle 42.195km. ECHT.
Tot zo ver mijn blessure update.

En jij? Hoe gaat jouw training?

Liefs! Nora

24 maart 2017/4 Reacties/door Nora

Hardlopen

Hielspoor?! Kan ik nog wel trainen?

Hielspoor: het is geen idyllisch stoomtreintje in Zwitserland en ook geen schimmel of paddenstoel. Of dacht je dat niet? 🙂

Ik heb een blessure…

Sinds ruim een week heb ik pijn in m’n linker hiel. Geen ondraaglijke pijn, maar zeurende pijn.
Vooral als ik opsta, of als ik even heb gezeten en weer ga lopen.
Ik voel onder mijn hiel ook een ‘bobbeltje’: nogal pijnlijk als ik daar overheen wrijf.

Afgelopen zondag deed ik een duurloop van 24km. Tijdens de eerste kilometer voelde ik pijn in m’n hiel, maar daarna ging het over! Ik kon dus gewoon m’n duurloop afmaken!
Toen ik eenmaal thuis op de bank geploft was en na een kwartiertje weer op wilde staan om te gaan douchen: intense pijn!! Kak.

Ik overlegde even met de triatlon-goeroe aka trainer aka Jim: die vond dat ik maar even een afspraak moest maken met een professional om naar m’n hiel te laten kijken. Hij heeft ook direct m’n trainingsintensiteit van de komende weken verlaagd.

Ik, als echte dramaqueen, zag meteen m’n marathon in duigen vallen… (want die is al over minder dan 5 weken!!!)
Kan ik nog wel trainen?! Kan ik nog wel een marathon lopen?? Was dit het einde van mijn hardloop-leven??? #paniek

Wat is hielspoor?

Om de hypochonder in mij even aan te wakkeren, ging ik lekker online op zoek naar een diagnose 😉
Gezien mijn pijntjes zou dit best wel eens hielspoor kunnen zijn…..

Hielspoor is een verkalking van het hielbot, dit komt door een ontsteking van een peesplaat onder de voet. De aanhechting van de pees, aan de hiel dus, is geïrriteerd. En dit doet pijn.
Ik vermoed dat het bij mij (alleen) de ontsteking van de pees is, en dus nog geen verkalking van het bot.
Ik lees (op een heleboel verschillende sites zoals deze, deze en deze) dat er zeker wel iets aan deze klacht te doen is, maar dan moet je er wel op tijd bij zijn…

Dus ik heb een afspraak gemaakt met een sport-fysiotherapeut.

Naar de sportfysio

Ik ben benieuwd. Ik wil eigenlijk maar 1 keer naar de fysio (want: niet extra verzekerd hiervoor) en dat hij me dan tips en oefeningen geeft en dat alles dan goed komt.

Eind goed al goed. Happily ever after. Mooi.

Bij de fysio word ik pas 20 minuten later dan dat we hadden afgesproken uit de wachtkamer gehaald.
Grrrr. Ik ben zelf ook ‘behandelaar’ (logopedist) en ik werk met afspraken van een half uur. Als ik een keer uitloop, dan is dat maximaal 3 minuten. Want de rest van de dag blijf je achter de feiten aanlopen! (je kan niet ineens iemand maar 10 minuten behandelen omdat je zelf 20 minuten te laat was…).
Dus dat. Einde geklaag.

Veel te lang in de wachtkamer van de sportfysio….

De sportfysio keek en voelde. Ik moest op 1 been gaan staan, met m’n ogen dicht (een halve minuut ofzo! Voelde als een eeuwigheid) en toen ook nog op m’n andere been…
Uiteindelijk concludeerde de man dat ik ‘beginnende hielspoor‘ heb. Dat is wél een ontsteking van de pees-aanhechting, maar geen verkalking! Dit komt door overbelasting… #marathontraining
Hij heeft de zere plek hard gemasseerd. Best lekker eigenlijk *grijns*.

Advies: een beetje rustig aan doen.

Met rust kan de ontsteking over gaan. En op zich mag ik best rennen, maar als ik pijn voel: dan stoppen. Anders maak ik het allemaal veel erger dan het is. Want in principe is het nu allemaal niet zo erg!!
Ik moet dagelijks stretchen: op een trapje staan, met alleen m’n voorvoet op de traptrede. En dan m’n hiel naar beneden duwen.
En ook moet ik dagelijks met mijn voet over een fles (of deegroller) rollen. En de zere plek masseren en oprekken (met m’n handen). Goed te doen allemaal.
Tot slot heeft de fysiotherapeut m’n voet ook nog ingetaped:

Training

Gisteravond ben ik gewoon naar de baantraining gegaan. Er stond namelijk een 3 km test op de agenda.
Tijdens het inlopen voelde ik m’n hiel wel even. Daarna niet echt meer!! En het rennen ging ook weer eens echt lekker!
Okee, het was maar 3 km. Maar wel in een hoog tempo. En ik heb niet zo lopen harken en zwoegen als tijdens m’n duurloop.

Na de training reed ik met Jur (in de auto) naar huis. Toen ik uit de auto stapte: pijn in m’n hiel. Das jammer.
Thuis braaf gestretcht en met de deegroller m’n rol-oefening gedaan.

Ik heb het gevoel dat mijn ‘blessure’ wel goed komt! Geen paniek!!
Iets minder duurlopen de komende weken, maar wel lekker blijven rennen. Gewoon omdat het LEUK is!!
En laat die marathon maar komen, ik krijge er steeds meer zin in!

Hielspoor: had jij daar ooit al van gehoord?

Liefs! Nora

8 maart 2017/18 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Miles van Noor | Marathon preps #5

Week 5 van mijn marathon voorbereiding zit er op! De week begon lekker, maar eindigde met een soort blessure 🙁 We gingen op een mini-vakantie naar Texel en ik heb ook best veel selfies gemaakt deze week, kwam ik net achter 🙂
Lees je mee wat ik gedaan heb?

Maandag 15-2 ♥ uurtje rennen en Sally

Uiteraard begon ik vandaag weer met een uurtje hardlopen. Best fijn om de week zo te beginnen!! Ik sjeesde door naar m’n werk, ook nog even naar de Appie en daarna meteen weer door naar Crossfit. Daar deden we onder andere mini-WOD Sally: Sally (= een liedje) gaat up en down, en wij dus ook, maar dan in squat. Ik zeg je: KILLING.

Dinsdag 16-2 ♥ run run run

Na een rare dag op m’n werk (veel afmeldingen, de halve wereld blijkt ziek te zijn) trok ik thuis meteen m’n hardloop-pekske aan. De tempo-loop die op het programma stond deed ik gezellig met m’n vriendje! Niet dat we echt kunnen praten tijdens Z3, hooguit wat twee-woord-uitingen (“gaat goed?”, “gaat goed!”, “Kijk daar”, “te hard”, “kga kapot”), maar toch is het fijn om lekker samen de deur uit te rennen en voldaan weer thuis te komen. De rest van de avond, je raadt het al, chill-modus-AAN.

Woensdag 17-2 ♥ courgetti met ballen

Overdag: work work work work work (spreek het uit zoals Rihanna doet). Opeens was niemand meer ziek (?) dus VOLLE dag. ’s Avonds kwam vriendin G. bij ons eten. We kletsten wat, dronken wat en ik maakte courgetti met BALLEN. Dat kan ik best goed: laat die ballen maar aan mij over.
Vandaag dus geen training. Aan het einde van de avond voelde ik ineens een rare pijn in m’n rechter-bil (sorry, kan er niks anders van maken). Ik weet niet hoe die pijn ineens is ontstaan, maar vervelend was het wel. Het ‘zeurderige’ gevoel had ik ook ’s nachts, het verpestte m’n nachtrust enigszins…. Dan denk ik ook direct aan allerlei rampscenario’s: Heb ik een blessure?! Hoe kan dit?! Oh nee, als dit m’n training maar niet in de weg zit…. Misschien is m’n bilspier wel per ongeluk gescheurd. Misschien kan ik nooit meer rennen!!
Ik ben een beetje een drama-queen, I know.

Donderdag 18-2 ♥ bil-pijn en GEEN Crossfit

Ja hoor. Ik werd dus wakker met pijn in m’n bil. Grrrrrrr. Omdat ‘eigenwijs’ mijn middle-name is, ging ik na m’n tandartsbezoek ’s ochtends TOCH rennen. Eigenlijk ging dit best!! Het venijnige was dat er een pittige interval-training gedaan moest worden. M’n bil deed het tijdens het rennen prima, maar zodra ik thuiskwam begon de echte ellende…. Ik kon niet zitten/ staan/ liggen 🙁 Echt KAK. En eigenlijk wilde ik vetgraag naar Crossfit, maar bil-technisch gezien kon dit echt niet. Dus, heel verstandig, bleef ik thuis. Letterlijk BAD-ASS. Ik bakte wel een courgette-brownie om het leed te verzachten… Ik zet het recept deze week online!!

Vrijdag 19-2 ♥ bil-ellende en gezellig avondje

M’n rechterbil is nog steeds niet chill (dat rijmt). Ik krijg toch wel een beetje de zenuwen, want zaterdag gaan the boyfriend en ik naar Texel om 25km te rennen. Dan wil ik dus geen pijn in m’n bil, dat snap je. Gelukkig kreeg ik van Sam (van Puur&Kracht) een potje met heerlijke spiercreme: dit ruikt naar menthol (of zoiets) en m’n bil wordt er helemaal koud van: lekker!!! En volgens mij helpt het ook!! Ik smeer het de hele dag door.
Als ik thuiskom van m’n werk zitten m’n vriendje en zijn dochter P. al met een Gin-Tonic op me te wachten 😉 We borrelen wat, kletsen gezellig over leraren, geld sparen, oppas-baantjes en proefwerken. Eind van de avond hebben we P. weer naar Amsterdam gebracht, en in dezelfde rit hebben we Monster bij m’n vader (ook in Amsterdam) afgezet. Monsters logeeradres als wij op pad gaan 🙂 We kwamen dus thuis in een leeg huis….

Zaterdag 20-2 ♥ Texel, regen, wijn en bitterballen

Op tijd wakker, want: hup naar Texel!! Vandaag gaan we namelijk de TexelTrail rennen: 25km door duinen, strand en moeras.
Helaas helaas helaas is m’n bil nog niet goed. KAK. Ik smeer me suf met de spiercreme, het verlicht wel wat, maar kan ik hier wel 25km mee rennen? Ik word er zenuwachtig van…
Op de boot naar Texel is het druk: een aantal hardlopers (trail-runners herken je aan de camel-bags, hoofdbanden en buffs) maar ook veel toeristen. Texel lijkt the-place-to-be dit weekend. Met de bus worden we naar De Koog gebracht, daar start onze trail. Het lijkt in eerste instantie droog te blijven, maar buienradar is niet te vertrouwen. Want al rennend komen we in regenbuien, windstoten, hagelstormen (of was het zand?) en kou-fronten….
Het was flink afzien, dat snap je. Ik had onderweg dus ook nog te maken met m’n bil. Er waren veel klimmetjes (duin op, duin af) en die voelde ik flink… Onderweg hoopte ik maar dat ik niet m’n bilspier voorgoed zou verneuken…. Maar ik gaf niet op!! Totaal verkleumd kwamen m’n vriendje en ik HAND-IN-HAND over de finish! Aaaahh lief. Meteen een Texels Skuumkoppe erin: want: we did it!! Gelukkig waren de douches binnen handbereik: wat was het HEERLIJK om die natte, koude hardloopkleren te kunnen uittrekken, als het zand van m’n IJSKOUDE lichaam te spoelen en daarna droge kleren aan te doen.
Liftend zijn we van De Koog naar Den Burg gegaan (daar hadden we een AirBnB). In Den Burg zijn we direct de kroeg ingedoken voor wijn (bier for the boyfriend) en bitterballen. Eindelijk werden we wat warmer 🙂 We aten heerlijk, dronken nog veel meer wijntjes en belandden uiteindelijk ’s nachts in onze B&B (die PAUPER was, geen aanrader…). Ik had iets te veel wijntjes op om nog aan m’n bilspier te denken…

Zondag 21-2 ♥ geen bil-pijn!!!!!

Ietsjes brak van de vorige avond werden we wakker in onze shabby AirBnB. En goed nieuws: IK HAD GEEN BIL-PIJN MEER!!!! Blijkbaar is 25km rennen over het strand en door de duinen goed voor een verrekte gluteus maximus!! Yesssss!!
We besloten om fietsen te lenen van Henk (de eigenaar van onze B&B) en naar Oudeschild te fietsen. Daar woont familie van m’n vriendje. Gelukkig waaide het windkracht 9, waren de fietsen van Henk net zo pauper als zijn huis en hadden we de 25km van zaterdag nog in de benen, zodat de fietstocht tenminste een beetje een uitdaging was…. We aten een RASpatat bij Veronica (= een familie-friet-huis, ook van Jurs familie) en pakten om 15u de boot terug naar ‘Nederland’.
Het enige wat nog restte was het ophalen van Monter. En daarna niks. Beentjes omhoog, tv koekeloeren.

Week 5 = done! Wat een tof weekend was het! Een mini-vakantie!!

Hoe was jouw week?

Liefs! Nora

21 februari 2016/0 Reacties/door Nora