Vrouwen en wielrennen is als gin-tonic drinken in de kroeg: je ziet het steeds vaker en het wordt steeds normaler.
‘Vroeger’ scheen wielrennen echt een mannensport te zijn. Maar dat is waarschijnlijk ‘voor mijn tijd’, want ik vind wielrennen unisex. Tegenwoordig zijn er VEEL fietsvrouwen!
Het leuke aan het groter worden van de vrouwen-wielren-brigade, is dat er ook VAN ALLES wordt georganiseerd, gepland en geschreven over en voor vrouwen die wielrennen. Jeeeeee!! Daar hou ik dus van.
Ik lees sinds kort: Pedala Magazine. LOVE IT!! Ik lees het online en het tijdschrift: double pleasure 🙂
pedala magazine tijdschrift wielrennen vrouwen

Wat is Pedala eigenlijk? Dit is Pedala volgens Pedala:

Pedala is een nieuw platform voor vrouwen die fietsen en voor vrouwen die willen fietsen. Een platform dat bestaat uit een magazine, website en social media kanalen vol interviews met inspirerende mensen, mooie routes, sportieve kleding en tips over voeding, training en de beste koffietentjes waar je onderweg je pitstop kunt maken. Pedala wordt gemaakt voor vrouwen die er over nadenken om een racefiets aan te schaffen, en voor de vrouwen die tijdens wedstrijden de tegenstand naar adem laten happen En voor alle vrouwen daar tussenin. Want ze hebben een ding gemeen: de liefde voor de fiets.

Wow, een heel platform dus. Op dit site van Pedala kun je heel veel interessante en leerzame informatie lezen over materiaal, training, voeding, kleding. Maar ook over de ervaringen van fiets-chickies die aan stoere toertochten meedoen, of pittige colls beklimmen.
En eigenlijk is het tijdschrift net zo divers: in het oktober 2015 nummer (overigens pas Pedala-magazine nummer 3) kun je lezen over herfst-en-winter-proof fietskleding, over hoe eng en tegelijk stoer baanwielrennen is, over toerclubs, over mountainbiken in Schotland, over gadgets en vooral ook veel leuke weetjes en nieuwtjes.

Ik ben sowieso fan van hoofdredacteur Nynke de Jong. Ik vind haar inzichten over Boer zoekt Vrouw HI-LA-RISCH. Maar ook haar nuchtere, eerlijke, soms haast cynische kijk op vrouwen-wielrennen (met de nodige dosis zelfspot) vind ik heerlijk. Ze schrijft toegankelijk en herkenbaar en ik kan me volledig met haar identificeren, en ik denk met mij vele andere wielren-chickies. Ook de reporter-op-locatie (Ellen Brunninkhuis bijvoorbeeld) schrijft aanstekelijk: zij werkt een bucketlist af met dingen die je als fietser ooit gedaan moet hebben. Dankzij Ellen heb ik ook heel veel zin om een clinic ‘baanwielrennen’ te doen!! Wie doet er mee?

Dus ik wil Nynke de Jong een virtuele schouderklop geven: goed bezig vrouw! Ik vind je leuk!!
En ik wil iedere fiets-vrouw Pedala aanbevelen! Superleuk, interessant, vermakelijk, easy-reading, en gewoon TOF!!
Dus kijk eens op www.pedalamagazine.nl of koop gewoon een exemplaar van Pedala Magazine in de winkel (maar €5,95!!). En dan zou ik, als ik jou was, lekker op de bank kruipen (met een gin-tonic!!) en heerlijk even lekker weg-lezen in de Pedala. Because you’re worth it, *kwijl*.

Heb jij Pedala al gelezen? En, wat vond je er van?

Liefs! Nora

 

Help! Ik weet niet wat gluten zijn!!

Iedereen heeft het erover. Gluten. Er zijn ook heel veel mensen die geen gluten eten, of minder gluten eten of halve gluten eten. Why??!! Tegenwoordig kun je geen dag leven zonder ergens een gluutje tegen te komen.
Ik wil meepraten, ik wil erbij horen, ik wil alles weten, ikwilhet-ikwilhet-ikwilhet!!!

Maar WTF zijn gluten??
Ben ik onnozel dat ik dit niet weet? Ik ga NU uitzoeken wat gluten zijn. En waarom je die wel/ niet/ misschien moet eten/ drinken/ inademen.

Op voedingscentrum.nl vond ik dit:
Gluten is een mengsel van eiwitten dat van nature voorkomt in bepaalde granen. Mensen met de aandoening coeliakie moeten een glutenvrij dieet volgen. Ook personen bij wie glutensensitiviteit is vastgesteld, hebben baat bij het vermijden van gluten.
Gluten zit in producten die gemaakt zijn van bepaalde granen (….) Ook zit het in producten waarin een glutenbevattend bindmiddel is gebruikt (…).

Dus als je ALLERGISCH bent voor gluten, mag je geen gluten. No shit Sherlock.
Maar hoe weet je nou of je allergisch bent voor gluten??

Op deglutentest.nl vond ik dit (en een online testje):
Coeliakie (seu-lia-kie) is een intolerantie voor gluten. Het is een ziekte die zich op verschillende manieren kan presenteren. Er zijn veel klachten die overlappen met andere ziekten, zoals buikpijn, moeheid en diarree.

Okee, stel je hebt gluten-allergie, wat mag je dan wel of niet eten??

Op Jamiemagazine vond ik dit:
Gluten zijn eiwitten in granen: Het zit bijvoorbeeld in tarwe, rogge, gerst en spelt. En natuurlijk in al het lekkers wat je met deze ingrediënten maakt. Wat geen gluten bevat is vlees, vis of zuivel, aardappels, gierst, mais, rijst, boekweit, quinoa, amaranth, sojabonen en zonnebloempitten.

Kort samengevat:

Gluten = eiwitten
Coeliakie = gluten allergie
Wel gluten: graan
Geen gluten: vlees, vis, zuivel, aardappels, gierst, haver, mais, rijst, boekweit, quinoa, amaranth, sojabonen en zonnebloempitten.

graan gluten glutenvrij coeliakie

Ik snap nu nog steeds niet waarom iedereen het INEENS over gluten heeft. Vijf jaar geleden had (volgens mij) nog niemand van gluten gehoord (behalve mensen die dus ECHT allergisch zijn). INEENS is het hip om glutenvrij te eten. Overal duiken recepten op van glutenvrije-avocadobrownies en glutenvrije-bananenbroden. Er is blijkbaar een grote glutenvrije markt. Want gluten zijn slecht. Gluten zitten in brood, dus brood is slecht. Gluten zitten in havermout, dus havermout is slecht.
Nog erger: Op een Facebookpagina van een of ander bierfestival vroeg iemand of er glutenvrij-bier is. Hou op met me.

Lieve gluten-hipsters: smeer een bammetje met nutella. Doop een stukje stokbrood in je hipster-pompoen-venkel-linzen-soep. Je darmen vinden dat heus niet erg. Begrijp me niet verkeerd: het lijkt me ontzettend naar om écht allergisch te zijn voor gluten, maar ik durf te wedden dat het voor het grootste deel van de glutenvrije-brigade niet geldt.

Gluten, wist JIJ wat het was? Eerlijk!!

Liefs! Nora

Tijd voor een toertocht!! Huchies: here we come!

Huchiestocht. Huchies. Wat is dat?! En zie het maar eens uit te spreken: hukkies (zoals de luiers)? Hutjies? Hoegies?
Nee, je zegt [huggies]. ‘Huchies’ is Veenendaals dialect voor ‘heuveltjes’. Een Huchiestocht belooft veel hoogtemeters dus. Maar dat wisten we nog niet toen we er zaterdag heen gingen.

Best vroeg, 7 uur de wekker op zaterdag. Maar we wilden fietsen, we hadden zin in een toertocht!! En 115km over de Utrechtse Heuvelrug vonden we schappelijk. Dus op naar Veenendaal voor de Huchiestocht!

In Veenendaal konden we ons inschrijven in de kantine van TTV. Hier hingen de ‘hoera-40’-slingers vrolijk te wapperen, en stond een veelbelovende opblaasbare-NTFU-startboog (met fotograaf!) te shinen. Leuk! Ze maken er een feestje van!
Na ons foto-momentje (oogjes OPEN) reden Jur en ik weg. Met thermo-shirt. EN handschoenen. En windjack. Want het was koud!!

De eerste 20 km waren om op te warmen: ‘even’ over de Amerongse berg hielp daar wel bij :-). We vonden het trouwens erg rustig op de route! Waar waren alle fietsers? Af en toe zagen we eens een groepje van een andere toertocht langsrijden, maar veel waren het er niet…

Na 53km kwamen we bij de eerste ravitailleringspost: partycentrum ‘de Molen’. Party party 🙂 Een lief TTV-mannetje zette onze stempel en waarschuwde nog voor het achterlaten van fietscomputers: er was die ochtend een dure Garmin van iemands fiets gestolen. Niet leuk. Heel asociaal zelfs. Gelukkig hebben wij geen dure Garmin, dus door naar de koffie en appeltaart. VETTE DECEPTIE want de appeltaart was op (wat?!) en de koffie was matig…. Geen appeltaart dus, wel trek. Maar partycentrum ‘de Molen’ had NIKS anders… mehhhhh. Dus door!!

partycentrum de Molen Huchiestocht toertocht Veenendaal

Partycentrum ‘de Molen’. Waar is dat feestje?

We fietsten langs prachtige weggetjes, door bossen en langs weilanden. Echt een mooie tocht! Samen met 3 doorgewinterde-wielren-ouwe-rakkers verdwaalden we op een grindpad. Bordje gemist? Stukje doorgereden, stukje teruggereden. Uiteindelijk, met wat hulp van google-maps, kwamen we vlak voor Otterlo weer op de route. Inmiddels best hongerig reden Jur en ik door naar Renkum. Daar streken we neer bij een Lunchroom Zonder Naam (maar dat was de naam, dus stiekem had deze lunchroom wel degelijk een naam) om even lekker een broodje te eten!

De laatste kilometers van de tocht vond ik best zwaar. Ik had wat pijntjes (schouders, rug 🙁 denk dat elke amateur-wielrennen dit wel eens heeft of heeft gehad). En toen kwam, als toetje, ook nog die geniepige Grebbeberg… Inmiddels heb ik de Grebbeberg al tientallen keren beklommen per fiets, maar het blijft best pittig!!

Ik was dan ook BLIJ dat we de NTFU-start-finish-boog bij de TTV kantine weer zagen!! KLAAR! Nog een fotootje onder de boog voor het thuisfront. En dan eindelijk tijd voor een biertje!

finishboog toertocht veenendaal NTFU 2015

In de ietwat ongezellige TTV-kantine (hallo TL-licht! Muziekje erbij?) vonden we een TTV-vrijwilliger die onze kaart voor de laatste keer wilde stempelen en daarbij gelijk zijn hele levensverhaal wilde vertellen. Hij was overigens ook degene die ons uitlegde wat ‘Huchies’ betekende, dat dan weer wel. Oja: en dat er 600 mensen meededen aan deze Huchiestocht.

kantine toertocht Veenendaal 2015 Huchiestocht

Met vermoeide benen (billen!) en een rozig snoetje stapten we in de auto terug naar huis.

 

Af en toe een toertocht fietsen vind ik vetgezellig! Fiets jij ook wel eens toertochten? EN waar dan? Heb je een leuke aanrader voor me?

 

Liefs! Nora

 

Oh my, het zit er op! Ik heb het gewoon écht gedaan!! De Weespernieuws triatlon!!
Hoe mijn voorbereiding ging heb je hier, hier en hier kunnen lezen. Maar hoe ging het op het moment suprême: raceday?

 

07.15 uur


Wakker. Ik check of Jur ook al wakker is. Ja dus. De wekker zou pas om 8.30u gaan, maar we zijn allebei al een tijdje klaarwakker en kunnen echt niet meer slapen. Kriebels in m’n buik van de zenuwen. Triatlon-zenuwen….

08.30 uur

Tijd om op te staan. Inmiddels heb ik in m’n hoofd al honderd keer de start en de wissels (en de finish!!!) doorgenomen. Tijd voor actie. Kampioenen-ontbijt er in (ik ga altijd heel lekker op havermout, dus dat). En koffie.

09.43 uur

Jur zit in de eerste start, dus hij kan vanaf 10u zijn startnummer ophalen. Ook hij is enigszins gespannen (understatement) dus voor een ritje van 2 minuten op de fiets trekt hij ruim een kwartier uit, om maar op tijd te zijn. Ik maak wat goodbye-foto’s en blijf alleen achter. Nog meer koffie dan maar. En wachten.
Jur op de fiets naar triatlon Weesp

10.40 uur

Vanaf 11u kan ik mijn startnummer ophalen. Ik kan niet wachten!! Zodra Jur thuis is met startnummer (en knalgroen T-shirt!!) check ik nog 1 keer of alles in m’n tas zit (check dubbelcheck) en fiets ik naar de Amstellandlaan.

10.50 uur

Ik kom aan bij het wedstrijd-secretariaat (met de wisselzone ernaast) waar het een af- en aantocht is van triatleten die hun fiets parkeren om hun startnummer op ledematen laten schrijven. Ik zie in een hoek mijn buren staan die als vrijwilliger voedselpakketten uitdelen aan andere vrijwilligers. Echt te gek trouwens hoeveel vrijwilligers ik NU AL zie! Onmisbaar!!

11.02 uur

Met m’n startnummer op beide kuiten en bovenarmen, badmuts en T-shirt in een plastic-tasje en mijn eigen spullen in m’n rugzak fiets ik naar de wisselzone.

Oh lord. Het komt nu wel heel dichtbij. Ik vind m’n plaatsje en hang m’n fiets op (aan het zadel!!). Hardloopschoenen links? Petje erachter? Waar zal ik m’n handdoek laten? Heb ik die eigenlijk wel nodig? Gaat het regenen? Wordt alles dan nat? Twijfels, twijfels, twijfels…. Ik maak vrienden met m’n buurvrouw (Julia, die bleek later keisnel te zijn!) die nog wat foto’s maakt. Ik besluit dat ik tevreden ben met m’n inrichting. Of zal ik toch…..? Ik ga!
wisselzone kwart triatlon Weesp Nora

11.24 uur

Het grote wachten kan beginnen. Ik loop langs het water (daar zwem ik straks, mindfulness-momentje…) en ben in m’n eigen wereld. Pas over 2 uur (TWEE UUR?!) kan ik starten….

11.38 uur

Thuis aangekomen in de fanclub al voltallig aanwezig: mijn moeder, Jurs ouders, vrienden en twee honden (dat is incl. Monster) verwelkomen me. Ze willen allemaal gezellige dingen tegen me zeggen, maar ik heb eigenlijk iets anders aan m’n hoofd. Triatlon weet je wel.

Jur is al naar de start gelopen. Hij start zo, dus ik ga er ook snel heen. Ik neem de fanclub mee 🙂 We vinden Jur, en zo’n 199 andere sporters, enigszins zenuwachtig in zijn zwempak bij de steiger. Oioioioi, ik krijg echt kriebeltjes nu.
Jur badmuts op en gaan! triatlon Weesp 2015

Fotootje hier, kusje daar. Iedereen het water in. Behalve ik, want ik zit in de tweede start.

12.02 uur

Bam! We horen het startschot, of niet?!! Nou het is in elk geval duidelijk dat de eerste groep van start is gegaan. Best lastig om tussen al die roze en oranje badmutsen net die ene badmuts te vinden die ik aan wil moedigen. Manmanman wat is het vetgaaf om al die zwemmers te zien: door de Kom, onder de Zwaantjesbrug door. En snel gaan ze zeg!!! Ik loop niet helemaal mee, want ik wil me in alle rust nog even voorbereiden op m’n eigen start. De fanclub neemt het juichen van me over.

zwemmers in de Kom, triatlon Weesp 2015

zwemmers door het water, triatlon Weesp 2015

12.51 uur

Wachten. Waarom wil ik dit ook al weer? Voor wie doe ik dit?? WAAROM?!

13.06 uur

Op naar de start. Anders zit ik toch maar te wachten. De fanclub is er ook weer!! Yesss! Ik krijg tonnen peptalk, dat heb ik ook nodig. Nog even een zenuwen plasje op de wc bij Toeters (waarvoor mijn eeuwige dank!). Ik zie overal bekenden. Om me heen gonst het van de succeswensen en omhoog gestoken duimpjes. Iedereen is zenuwachtig denk ik dan maar…

Pak dicht sjorren en HUP het water in. IK WIL NIET!!!! Oja, ik wil wel!! Ik heb er eigenlijk vet veel zin in ineens!! Bring it on!!!

13.30 uur

BAM! Loud ’n clear!! Gestart!! En wat een pittige start! Ik krijg handen (vuisten?) in m’n snoetje en voeten in m’n zij, borstcrawl lukt niet: te druk. Lichte paniek. Ik kijk om me heen. Er staan veel supporters langs het water die hun longen uit hun lijf schreeuwen om iedereen aan te moedigen. Awesome!

Ik herpak mezelf (with a little help van buurman Bart) en kom in een heerlijk rustig borstcrawl tempootje terecht. Ik zwem!!

uit het water Weesp kwart triatlon 2015uit het water Weesp kwart triatlon 2015

13.53 uur

De eerste kilometer zit erop! Niet echt een zwem-snelheidrecord… Dat had ik natuurlijk al ingecalculeerd. Want zwemmen en ik zijn niet de beste vriendjes. Maar ik ga lekker! Ik kan nu al niet meer bijhouden hoe vaak mensen mijn naam roepen. Kom op Nora!! Noooooooor!! Heerlijk! Door de adrenaline en de cheers van de supporters huppel ik langs mijn fiets. Shit! Waar stond die ook al weer?? Ik vind m’n fiets en probeer zsm te wisselen. Het voelt soepel. Helm vastklikken en GAAN!!

14:27 uur

Ik fiets!! En best lekker! Blote armen, best koud. De wind (en later de miezer-regen) maakt het behoorlijk zwaar. Vooral het stuk langs het kanaal is keihard bikkelen. Ik probeer niet te stayeren, maar de verleiding is groot met deze wind. Ik zie ook veel grote groepen fietsers. Zijn die….? Ik doe het niet!! Onderweg maak ik vrienden met Roger, Tessel, John, Martijn en Martin. Een hele kortdurende vriendschap. We zeggen niks hoor, we kennen elkaar van het startnummer met naam. Beetje inhalen en ingehaald worden: dit schept een band. Triatlon verbroedert 🙂 Mooi he?

wielrennen triatlon bij kanaal Weesp

15:03 uur

Laatste fietsrondje. Mijn benen worden aardig op de proef gesteld! De wind is echt venijnig. Pfff, wat is dit hard werken! Ik rij nog een keer langs mijn collega die in de scherpe bocht naar het kanaal staat. Heel fijn die support!! Onderweg lach ik nog 1 keer lief naar alle vrijwilligers op het fiets-parcours: mensen, jullie zijn GOUD!! Jullie hulp is te gek!! Uiteraard kan ik dit nu niet hardop zeggen, want: MOE!!

Ik rij op de wisselzone af: geluksmomentje.

fietsen wielrennen Weesp triatlon raceday

15:21 uur

Ik ren!!! En ik haal mensen in!! Mensen die soms zelf adem en kracht hebben om nog wat tegen me te zeggen… Sorry, ik niet. Ik probeer m’n krachten te sparen en goed te pacen. Hardlopen is MIJN ding. Dit kan ik. Mits focus.

Langs Smal Weesp (waar geen eind aan lijkt te komen) puf en ren ik in ritmische kleine stappen naar het centrum. Hoe dichter bij het Grote Plein hoe drukker het wordt met supporters. Hoe ontzettend tof!!! Ik zie mijn moeder!!! En Jurs ouders!! Joehoeeee!!

Ik denk (hoop) dat Jur hier ook ergens staat. Ja, ik zie hem!! Ik lach en zucht. Oh wat had ik dit nodig! Onder het tunneltje door naar Aetsveld: wat is het hier druk en gezellig!! Ik hoor overal mijn naam (heus niet iedereen kent me hoor, maar startnummer met naam 😉 )

hardlopen grote plein triatlon weesp raceday

Oké, de laatste 5 kilometer, I got this! Ik pep mezelf op omdat ik weet dat ik zo het Grote Plein op ga, coooool! Op het plein zie ik ALLEEN MAAR BEKENDEN staan! Onbeschrijflijk mooi dit. Hoezo zwaar? Ik vlieg!!

15:50 uur

Finish in zicht!! Yes! Die laatste meters door de bocht over de Oudegracht naar het grote Plein zijn mooi, maar evil… Ik probeerde nog even m’n wisselzone-buurvrouw in te halen op het nippertje, dit mislukte… Niet erg, was eigenlijk best flauw geweest als ik dat op 2 meter voor de finish deed. En dan: GEFINISHT!!!

hardlopen grote plein triatlon weesp vlak voor de finish raceday

 

Oh my god, hier heb ik al die tijd voor getraind. Met een smile van oor tot oor ren ik over de finish! Ik word gefeliciteerd door Jim H. En Steve L. Ik zoek Jur, maar zie hem niet 🙁 Ik zie mijn tijd. Wat?! Ik ben eerlijk gezegd teleurgesteld. Wel iets sneller dan vorig jaar, maar niet wat ik in mijn hoofd had…. Dan zie ik ineens een microfoon voor me: radio Weesp!! Leukleukleuk!! De reporter-op-locatie vraagt me vanalles over de race. Ik krijg weer wat praatjes en besef me dat mijn tijd helemaal zo slecht nog niet is, gezien de wind enzo (excuses excuses).

Eindelijk zie ik Jur!! Ik ben hem ietwat dramatisch in de armen gevlogen. Ik moest even wat emoties wegslikken. Ook hij heeft een fantastische prestatie neergezet!! Ik ben blij en trots op ons!! Samen getraind, samen genoten en samen afgezien, niet samen gefinisht, maar wel samen afgetikt!!! WE DID IT!!!

16:04 uur

Gin-tonic tijd!! Ik word steeds meer tevreden over mijn eindtijd. Die harde wind (en regen he, hallo) maakte het zwaar. Bovendien is dit een HELE GOEDE REDEN om volgend jaar weer mee te doen en dan WEL SNELLER te zijn! Sowieso doe ik volgend jaar wee mee aan de Weesper Triatlon, ik ben nu verslaafd 🙂

 

Alle triatleten van zondag: YOU RULE!!

Vrijwilligers: jullie zijn EINDBAZEN!! Heel erg bedankt!

Fanclub: ik heb intens genoten van jullie aanmoediging!

Jur: Ik ben trots!!

 

Volgend jaar weer!! Jullie ook?

Liefs! Nora

Ik ben best een zomermens. Warme (lange!) zomeravonden, ijsjes eten, BBQ-en en wijntjes drinken onder een heldere sterrenhemel: ik hou er van!! Maar nu de astrologische herfst is begonnen (mehhhhh) moet ik toch dat zomergevoel langzaamaan loslaten…. 🙁 Snik.

Maar! Toen ik net op m’n werk (of all places) een handje pepernoten kreeg van iemand (1 september, jawel) voelde ik INSTANT happiness!! Want: I LOVE PEPERNOTEN!!

pepernoten en cola zero
Dat de bruine rakkertjes elk jaar in september alweer in de schappen liggen is al door menig blogger bejubeld dan wel bekritiseerd. En ik hoor zonder twijfel bij de eerste groep.

Hulde aan de Appie

Ik had al her en der op de sociale media wat pepernootjes voorbij zien komen. Dus met kriebels in m’n buik liep ik vanmiddag naar de supermarkt. Want pas als ik de knapperige geluks-bolletjes met EIGEN OGEN in de Appie heb gezien, weet ik dat het echt is! En jawel, HULDE aan Albert Heijn: ze lagen er!!!!

Ik heb mezelf vandaag kunnen inhouden: ik heb ze niet gekocht (eerlijk!). Hoewel mijn lievelingssss van Bolletje me wel heel erg in verleiding brachten. Misschien morgen 😉

mijn lievelingspepernoten van Bolletje.

Deze pepernoten zijn serieus de allerlekkerste die er bestaan!!

Ik snap ook niet dat het voor sommige haters zo’n probleem is om in september (of eind augustus) al met sinterklaas-snoepgoed geconfronteerd te worden. Het is toch gewoon superlekker?! En daarbij: ik neem aan dat je ook wel eens een ijsje eet in de winter? Of een stamppotje in de zomer? Is heus niet raar hoor. Paaseieren kan je ook het hele jaar door eten, alleen dan in de vorm van een chocoladereep of bonbon.

Bij deze wil ik dan ook pleiten voor pepernootjes het hele jaar door in de winkel!! Who’s with me??

En oja: ik noem het GEWOON PEPERNOTEN, ook al heet het soms ‘kruidnoten’.

En jij? Ben je vóór zomerse pepernoten, of wil je die winterse zakken pas in december zien verschijnen?

 

Liefs! Nora

 

 

Afgelopen woensdagavond reisde ik met vriendinnen U en G af naar Antwerpen voor een minivakantie: donderdagavond was ik weer thuis 😉 Omdat we alle drie vaak druk zijn met werken door de weeks, en ook volgeplande weekenden hebben, besloten we een tijdje geleden om één dag vrij te nemen en dan de avond ervoor al naar Antwerpen te gaan. En ik kan je vertellen: zo’n mini-tripje is me ontzettend goed bevallen!!

Dus heb je slechts 1 dag vrij, maar wil je toch een vakantie-gevoel? Ik kan je Antwerpen aanbevelen! Antwerpen is gezellig, bourgondisch, gastvrij en stijlvol.

Ik zal je vertellen hoe wij onze trip optimaal benut hebben, inclusief do’s, dont’s en hotspots 😉

 

Op woensdag reden U, G en ik om 17u weg uit Amsterdam, richting Century Hotel Antwerpen. We hadden voor dit hotel gekozen vanuit budget-perspectief: niet duur maar wel enige vorm van comfort. Oja, en niet te ver van het centrum (namelijk bij het station van Antwerpen). Toen we aankwamen bleek alles te kloppen! Prima driepersoonskamer, prima badkamer, prima locatie. Niks meer en niks minder dan dat.

hotelkamer Century hotel Antwerpen minivakantie

Omdat het al 19.30u was en we een beetje hongerig waren, hebben we onze tassen gedropt en zijn we naar het centrum gelopen. Van een lieve buurvrouw die heel lang in Antwerpen heeft gewoond, had ik een uitgebreide lijst gekregen van leuke eettentjes en goeie winkelstraten, die ik écht moest bezoeken. Een ‘getipt’ restaurant was ‘de 3 schaken’ vlak bij de Grote Markt. Dat kwam goed uit, want zo konden we meteen wat sightseeing doen!! De zon scheen nog volop én het was lekker warm, perfect.

Grote Markt Antwerpen

Vriendin U legt contact met de locals in Antwerpen op de Grote Markt.

Het restaurantje wat we zochten bleek geen terras te hebben…. Jammer, want met 26° C wilden we liever buiten eten. Tijdens het sightsee-en kwamen we ineens langs een kroeg VOL met Mariabeelden: het 11e gebod. Er was een terras! We bleven. Deze kroeg zit midden in het oude centrum: vanaf het terras kan je zalig (zeg het met Vlaamse tongval) mensen bekijken die langslopen. We bestelden de huiswijn (chardonnay viognier: was top!!) en zalig stoofvlees met friet. Heerlijk gegeten en gedronken! De bediening was bij deze kroeg niet zo goed: we moesten steeds lang wachten. Vriendin G had haar eten al bijna op toen ze eindelijk haar vork kreeg (ze at met haar handen tot die tijd. Ja vies he? Geintje, het waren spareribs, die MOEST ze wel met haar handen eten).

friet en stoofvlees bij eetcafe Het Elfde Gebod Antwerpen Antwerpen minivakantie

Tijdens het eten hoorden we een vette band spelen in een kroegje verderop: Cabron. Dat moesten we zien en horen!! Na het eten snelden we de kroeg in: band was al klaar…. Spijtig (= spreek uit op z’n Vlaams).

We liepen door naar: Paters Vaetje. Een biercafé!! Daar hadden we wel goesting in!! (ja, Vlaams praten). Ik dronk een Flierefluiter [ne flierefluiter]. Die was zo lekker dat ik er nog een dronk.

ne flierefluiter Paters Vaetje

Bij Paters Vaetje werden we getipt door de nachtburgemeester van Antwerpen om naar het Mechelseplein te gaan. Daar waren alle zotte kaffeekes. We zijn dus naar het Mechelseplein gegaan (een nachtburgemeester spreek je niet tegen). We bleven kort: het Mechelseplein heeft weinig indruk gemaakt. Maar het was woensdagavond hè, niet vergeten. Via knusse straatjes met prachtige huizen liepen we terug naar het hotel.

 

Op donderdagochtend werden we niet eens zo vroeg wakker: eigenlijk zonde (spijtig!!) want we hadden maar 1 dag. Ach, om 10u liepen we Antwerpen-Centrum weer in. We hadden een hele lijst met mooie winkelstraten bij de hand, die we allemaal af wilden struinen 🙂 Via de Meir (= grote winkelstraat met H&M, Berska en dat soort winkels, denk Kalverstraat), liepen we naar de nationalestraat en de steenhouwersvest (= knusse winkelstraatjes met de wat kleinere boetiekjes en duurdere merken, denk PC Hooftstraat). Toen door naar Oever: daar kan je bij Jespers de allerlekkerste koffiebonen kopen (aldus m’n buurvrouw). Het leuke is: Jespers is een klein supermarktje waar ze hun koffiebonen zelf roosteren! Het ruikt er dus heerlijk!

de tips van de buurvrouw met route Antwerpen minivakantie

Route uitstippelen! Met wat tips van m’n buurvrouw.

Inmiddels waren we toe aan lunch. We streken neer bij eetcafé Xaverius, vlak onder de Onze-Lieve-Vrouwen-Kathedraal. Een hele leuke plek, zeker en vast! Ook een goede lunchkaart: lekkere broodjes en salades. We aten onze buikjes vol met deze salades:

salades bij Xaverius Antwerpen

Tijdens de lunch ontstond spontaan het idee om een cultureel tintje te geven aan ons tripje: we wilden de kathedraal bezoeken! Niet te lang, gewoon even kort binnen kijken. Bij de kathedraal kwamen we er achter dat de entree voor de kerk (entree voor een kerk?!) €6,- was. Mmmm, dat vonden we iets teveel voor een bliksembezoekje. Dus door.

onze-lieve-vrouwen-kathedraal Antwerpen Antwerpen minivakantie

Onze-Lieve-Vrouwekathedraal op de handschoenmarkt in Antwerpen

Nog een idee!! Laten we dan de Vogeltjesmarkt bezoeken!! Leuk!! Dat bleek ook niet zo ver lopen te zijn. Onderweg shopten we nog hier-en-daar wat shirtjes, broekjes en parfummetjes. Bij het theaterplein, waar de vogeltjesmarkt zou zijn, stond niet eens één marktkraampje. Geen vogeltjesmarkt. Blijkt: is alleen op zondag. Slechte voorbereiding van ons. Het was nu 16.00u en we hadden zin in een borreltje! Vanaf het theaterplein zagen we een heel leuk groen geveltje van een bar, het bleek restaurant Lunchbox te zijn. In fantastische chill-stoelen bestelden we een HEERLIJK gezondheidssapje (ik moest nog rijden) van de FANTASTISCHE kaart. Oja, we namen ook een ‘nacho’s grande’. Je bent jaloers hè? Bij deze toko staan echt zoveel heerlijkheden op de kaart: burgers, wraps, fingerfood, broodjes, vlees, gepofte aardappel etc. En lekkere sapjes en drankjes. Werkelijk een aanrader!! Hotspot-alert.
cafe lunchbox Antwerpen

gezondheidssapjes bij Lunchbox

gezondheidssapjes bij Lunchbox

Nachos Grande: foodporn!!!

Nachos Grande: foodporn!!!

Omdat wij nog terug moesten rijden naar Nederland (klinkt ver!!!) en we besloten hadden om niet meer uitgebreid in Antwerpen te gaan eten, zijn we om 17.30u weer naar de auto gelopen. Ons Antwerpse avontuur zat er op….

In één dag kun je echt enorm veel zien en doen (bewijs: onze enorme tassen van de shop-sessies) en dus ook maximaal het vakantiegevoel ervaren!! Jeeeee!!!

Ik wil nog 1 ding zeggen: Antwerpen: ik zie u graag!!

Ben jij wel eens in Antwerpen geweest? Of een andere minivakantie? Vertel het bij de comments! Leuk!!

Liefs! Nora

Kleine oogjes en witte snoetjes: zo zagen Jur en ik er zondagochtend uit. Na de iets te gezellige vrijdagavond en enorm drukke zaterdag(-avond) was zondagochtend 7.30u best vroeg. Voor een zondag.

Maar we gingen iets heel leuks doen: de HEL van de Heuvelrug!! Klinkt gezellig….

Niks aan de hand: gewoon een toertochtje!! Oooooooh!!!

Georganiseerd door DTC. Je weet wel: waar die lieve oude mannetjes de inschrijvingen doen en de stempels zetten 🙂

Op de site van DTC stond al dat de startlocatie verplaatst was. Wel in dezelfde straat overigens. En wat bleek? Een prachtig, groot, nieuw, ruim, luxe clubhuis is vanaf nu DE basis van DTC! Ze moeten het delen met een voetbalclub en een dartclub, maar sharing is caring, komt vast goed.

Dus, inschrijven in dat mooie nieuwe clubhuis. Even vergeten dat we niet konden pinnen. Dus door een lief oud DTC-mannetje werden we verwezen naar de bar, om daar geld te pinnen. Bij de bar ook meteen even koffie besteld. Helaas wist de beste man achter de bar niet hoe de pin/ de kassa/ klantgerichtheid werkte….. Nog even oefenen meneer 😐
Uiteindelijk kwam het wel goed hoor, de barman moest waarschijnlijk nog even wennen aan z’n shiny, nieuwe bar.

inschrijven DTCnieuwe bar DTC

Het duurde dus even voordat we op de fiets zaten. We hadden trouwens gekozen voor de 100km tocht. Leek ons een prima ‘hel’, gezien onze weekend-modus 😉

We begonnen best chill: hier en daar wat klimmetjes, maar goed te doen! Niks ‘hels’ aan so far. Op ongeveer 38km kwamen we de Amerongse Berg tegen. Moeilijk? Nee! Pittig? Dat wel. Ik vind de Amerongse Berg altijd zo lang! Na ongeveer 800m klimmen (met een stijgingspercentage van gemiddeld 5%, valt best mee dus), komt een vlak gedeelte. Maar als je denkt dat je er bent heb je het mis. Het duurt namelijk nog 600m voordat je de top bereikt. Een geniepig bergje dus. Daarna namen we even tijd om rustig een koekje te eten.

koekje eten met schapen toertocht DTC

Halverwege (voor ons dus) kwamen we bij de eerste controlepost: restaurant Cunera. Ah! Nu weet ik waarom deze tocht ‘de HEL van de Heuvelrug’ heet: vanwege de koffie en appeltaart die ze bij Cunera verkopen (zie hier). Grapje. Maar wij hebben ervoor gekozen om Cunera voorbij te rijden en zo’n 1,5km verder neer te strijken op het terras van Hotel ’t Paviljoen. OMG wat hebben ze hier lekkere gebakjes!! En verrukkelijke cappuccino. Zo lekker dat alles al op was voordat ik een foto kon maken 😉 Ik wil alle wielrenners die afgelopen zondag op een droog stukje diepvries-appeltaart bij Cunera hebben zitten kauwen echt (ECHT) adviseren om eens wat verder te fietsen: you’ll thank me later.

Ok, buik vol met gebak, en doorrrrr. Even door de zware benen heen (ken je dat? Nadat je hebt gepauzeerd heb je ineens loei-zware benen? Ook als je géén bier op hebt 🙂 ). Maar onze koffie-toko zat zo-goed-als bovenop de Grebbeberg, klimmen dus. En na zo’n 10km kwamen we wéér op de Grebbeberg. Nog steeds geen ‘hel’ hoor.

Eigenlijk was vanaf hier de route weer precies hetzelfde terug. Okee, niet precies hetzelfde, maar hele stukken van de heenweg reden we ook weer op de terugweg. De andere kant op dus. Dat snap je. Dus ook de Amerongse RAKKER zat er weer bij.

Het laatste stuk terug naar het clubhuis van DTC over de Driebergsestraatweg vinden wij (Jur en ik) altijd enorm lang duren…. Hoeveel km de totale toertocht ook is, die laatste 3km lijken er wel 30! Dan zitten we al met onze gedachten bij het biertje dat we gaan bestellen en willen we eigenlijk gewoon gefinisht zijn. Ik vermoed dat meer toerfietsers dit herkennen 😉

Maar, uiteindelijk kwamen we bij het DTC-clubhuis!! Stoer! We did it, again.

Tijd voor bier!! Nu stond er een Grote Vriendelijke Reus achter de bar, die een vrouw heel duidelijk uitlegde dat er in ice-tea WEL prik zit en als je GEEN prik wilt drinken, dat je dan moet kiezen voor appelsap, water, koffie of thee. Duidelijk: I LIKE IT.

biertje na hel van de heuvelrug

Ik genoot ook nog even van een lief-oud-DTC-mannetje die heel trots vanuit elke denkbare hoek het nieuwe clubhuis op de foto aan het leggen was. Prachtig.

nieuwe clubhuis DTC

De dag overpeinzend kom ik tot de volgende conclusies:

  • De Hel van de Heuvelrug is helemaal geen wrede kwelling/ inferno/ onderwereld/ HEL.
  • Koffie en appeltaart bij Cunera komt iets dichter in de buurt van deze benaming van de toertocht.
  • Gelukkig zijn er ook gezellige terrasjes vlakbij waar de koffie en taart HEMELS is.
  • De Amerongse Berg is langer dan je denkt.
  • Na een aantal toertochtjes gedaan te hebben op de Heuvelrug, (her)ken ik al best wat klimmetjes en weggetjes: leuk!
  • DTC heeft weer een prachtige tocht uitgezet! Goed en duidelijk gepeild!
  • Het nieuwe clubhuis van DTC (was dit de officiële inwijding??) is prachtig!

 

Wie was er ook bij afgelopen zondag? Ook zo’n leuke dag gehad? En WAAR heb je koffie gedronken? 😉

 

Liefs! Nora

 

Er zijn veel trends die aan me voorbij zijn gegaan.
Om er even een paar te noemen:

  • Shutter shades: Een zonnebril met van die ‘tralies’ voor je ogen, die je ontzettend stoer maakte, tenminste dat dacht je. Maar eigenlijk stond je gewoon voor paal en je zag ook nog eens bijna niks. Ja, de shutter shades. Een kansloze hype.
  • Catbearding: Een kat zo voor je gezicht houden en dan een foto maken, zodat het net lijkt alsof je zelf een kattensnoetje hebt. Seriously?
  • Pastelkleurig of grijs haar: Dit schijnt nu, JA NU, über hip te zijn.

 

Op een of andere manier is er een trend die steeds weer op mijn pad komt: Mindfulness. Is dit een trend? Een hype? Of een way-of-life? Zelfs m’n meest no-nonsense-vriendin is er rete-enthousiast over. Ik, met een hoofd chaotisch-vol met gedachten en ideeën en een leven vol actie en sensatie, ben best geïnteresseerd in een wat bewuster leven. Mindfulness for dummies, here we go!

 

Wat is mindfulness?

Op geen enkele site kan ik kort en bondig vinden wat mindfulness is. Blijkbaar is mindfulness: heel langdradig over dingen uitweiden en allerlei zweverige termen gebruiken. Onhandig. En vermoeiend.
Maar, als ik het goed begrijp is mindfulness: leven met aandacht voor het moment (mijn definitie heeft maar 6 woorden!!).
Bij mindfulness hoort ook ‘niet oordelen’: je bent je bewust van alles wat er gebeurt in het hier en nu, zonder daarover te oordelen of het te willen veranderen.

‘Hee, een berg was in de wasmand. Ik ben me ervan bewust. Maar! Ik ben mindful. Dus ik wil het niet veranderen. Ik merk het alleen op.’

Ik beheers duidelijk al een flinke basis van het mindfulness! Yes!

En tja, ik was er al bang voor: meditatie is ook een onderdeel van mindfulness. Meditatie vind ik saai. Stilzitten sowieso. Maar ik oordeel niet hoor 🙂 part of being mindful 🙂 Tijdens mediteren laat je je gedachten rustig passeren, zonder dat je er aandacht aan besteedt. Want: gedachten zijn geen feiten. (thank God, dat is in mijn geval maar goed ook).

Wat zijn de voordelen van mindfulness?

Als ik deze vraag google, dan komt er niet even een overzichtelijk lijstje naar boven… Ik moet hele epistels doorworstelen en lappen tekst verwerken om vervolgens zelf te beredeneren wat eventuele voordelen van mindfulness mogelijkerwijs zouden kunnen zijn, hypothetisch gezien. 🙂 Alweer zo onhandig. Maar HEE, mij hoor je niet oordelen hoor. Ik ben heus best mindful.

Dus voordelen van mindfulness:

  • Je merkt ‘kleine dingen’ op, die je anders nooit zou zien. En hier geniet je van.
  • Je leert in elke situatie iets ‘moois’ en ‘positiefs’ te herkennen.
  • Je ervaringen worden een stuk levendiger en intenser omdat je overal volle aandacht aan besteedt.
  • Omdat je alle aandacht hebt voor het ‘nu’ is er minder ruimte over om te piekeren.

 

Mindful: me???

Ok. Ik ben sceptisch over mindfulness. Ik heb mijn ‘oordeel’ eigenlijk al klaar: mindfulness heeft voor mij een veel te hoog geiten-wollen-sokken-gehalte. Waarom moeten we ineens met z’n allen ‘zen’ zitten wezen op een yoga matje, starend naar een steentje? Dat is typisch iets voor 40-plussers met een midlifecrisis, die geforceerd bezig zijn om enige richting aan hun leven te geven.

Ik ben bikkelhard hè? Meedogenloos bijna.

Maar, even in alle eerlijkheid. Toch denk ik (stiekem) dat ik een cursus mindfulness nodig heb. Want DAMN wat oordeel ik snel. De informatie over mindfulness die ik in vogelvlucht op internet lees en die ik in flarden van vriendinnen hoor, is niet voldoende voor een adequate beeldvorming. En ik heb begrepen dat mindful eten en mindful sporten ook beoefend wordt. En niet alleen door boeddhistische monniken.

boeddhistische monnik mindful

Confession: mijn interesse is getriggerd. Ik ga verder op onderzoek uit.

To be continued….

Liefs! Nora

 

Al 3 maanden geleden heb ik me, samen met m’n buurvrouw, ingeschreven voor “We own yellow- take the stage”. Een toertocht van 85km (of 45, of 145, maar wij vonden 85km een prima afstand) alleen voor vrouwen.

Even wat achtergrond info:

‘We Own Yellow, Take The Stage’ is een internationaal programma van verschillende wieler-evenementen, opgezet door Marianne Vos, Loes Gunnewijk, Marijn de Vries en Roxane Knetemann samen met ‘Le Tour Utrecht’, en bedoeld om vrouwen-wielrennen nog groter en beter te maken.

 

Anderhalve week geleden kwam een mail met het volgende bericht:

DRESS CODE

As we want to colour Utrecht it would be highly appreciated if you wear something yellow or add something yellow to your bike. The best yellow dressed rider will win a prize.

Vooral dat laatste. Win a prize. EEN PRIJS!! I love prijzen!! Tijd voor actie.

Buurvrouw kwam met een geniaal idee over gele tule en rokjes. Alleen de uitvoering was nog wat onduidelijk. Tijdens mijn klopjacht naar tule kwam ik uit bij Boerenbonthal Weesp. Hier vond ik niet alleen gele tule (2 verschillende kleuren!!) maar ook een leuk grietje met een makkelijk-uit-te-voeren-tule-rokje-idee. Yes!!!

Aan de slag dus.

tule rokjes maken we own yellow miles&more

Zondag eindelijk zo ver! In vol ornaat (lees: geel-tule-rokje, geel Boretti-shirt (geleend), gele lintjes om het stuur en gele nagellak) vertrokken Buurvrouw en ik richting Bunnik. Start-Finish was bij Fort de Vechten, een supermooie plek!!

Hoe dichter bij we kwamen, hoe meer meisjes en vrouwen op fietsen we zagen. Overigens niet allemaal geel. Wel allemaal vrolijk. Ook bij de start heerste een top sfeertje: fietsen overal, vrouwen massaal in de rij voor de wc (gelukkig, ik ben niet de enige die altijd last-minute nog moet plassen) en (bijna) geen mannen! Ik spotte al direct Nynke de Jong, die ik vooral hi-la-risch vind al het om ‘boer zoekt vrouw’ gaat, overigens is het boek ‘Vrouw en Fiets’ (mede geschreven door Nynke) mijn wielrenbijbel. Buurvrouw en ik besloten in de groep van Nynke mee te fietsen (niet omdat ik groupie ben ofzo, haar peloton had gewoon het fijnste tempo voor ons). En eigenlijk gingen we meteen van start! Zo dat ging snel, goeie timing van ons.

‘Ons’ peloton was best groot. Enorm eigenlijk. Met als gevolg dat als je niet bij het voorste deel van de groep reed, je continu moest aanzetten om geen gaten te laten vallen na bochten en stoplichten. Het welbekende ‘elastiek’. Dus versnellen en remmen. Top intervaltraining, dat wel. Niet echt chill. Bij verzorgingspost nr. 1 (waar we overigens warm ontvangen werden met koekjes, drankjes, snoepjes, bananen en gezelligheid) werd ‘ons’ peloton dan ook in tweeën gedeeld. Dus toen zaten Buurvrouw en ik niet meer bij Nynke 🙁 Niet erg! Want we hadden een andere fijne voorrijdster (ik weet even niet wie).

Bij verzorgingspost nr.1 spraken we ook…. Marijn de Vries! Ook al zo’n leukerd! (zij heeft samen met Nynke mijn wielrenbijbel geschreven). Na wat goeie verhalen over Greipel (met dikke bovenbenen) en een kleine foto-sessie met Marijn én Nynke, vertrok ‘ons’ peloton weer.

marijn de vries en nynke de jong we own yellow Miles&More

Het fietsen ging nu heel wat fijner. Bijna makkelijk. Bijna hè 😉 Er werd volop gekletst: de [waar kom jij vandaan?], [doe je vaker fietstochten?], [fiets je al lang?], [doe je nog meer sporten?] en [gaaf truitje!!] vlogen je om de oren 🙂 Overigens hoorde ik niemand over ‘groepen’ of ‘derailleurs’. We blijven vrouwen hè.

Bij verzorgingspost nr.2 werden we als ware diva’s ontvangen bij het Nationaal Militair Museum in Soesterberg. We hadden ruime keuze uit verschillende sportdrankjes, Vitamin Water, cola (light) en zelfs Jillz behoorde tot de mogelijkheden!! Daarbij konden we snoepjes, sultana’s, pinda’s, zoutjes, krentenbollen en bananen eten totdat we misselijk en 10 kilo zwaarder waren. Wij vrouwen worden graag in de watten gelegd, dat heeft de organisatie uitstekend begrepen.

kilo's snoepjes bij verzorgingspost 2 Miles&More We Own Yellow

Tonnetje rond weer op de fiets voor de laatste 15km. Goed te doen. En bij de finish stonden mannen (hee mannen!! Die waren zeldzaam deze dag) in pak (!) champagne uit te delen! Er lag nog net geen rode loper, maar het voelde behoorlijk decadent. I LOVE IT.

Buurvrouw en ik hebben, nadat we onze goodie-bag in ontvangst hadden genomen, met een biertje gewacht totdat WIJ de prijs voor de beste outfit zouden winnen. Helaas. Heel erg helaas. Er kwam geen prijsuitreiking!! Huh?
Bij deze lauwer ik ons tot ‘Best-geklede-wielrensters-van-de-dag’! Hoera!!!

gele tule rokjes bij we own yellow Nora Miles&More

Het ‘We Own Yellow Festival’ dat bij de finish hoorde, bestond uit allemaal kraampjes van verschillende merken (kleding, fietsen, onderdelen, stickers voor fietsen, etc), een bar en verschillende eettentjes. Heel knus. De lekkere deuntjes werden verzorgd door een DJ. Goede sfeer hoor! Oja, je kon ook je fiets laten afspoelen (als echte diva laat je dat natuurlijk doen).

fiets afspoelen bij we own yellow Nora Miles&More

Buurvrouw en ik hebben nog wat foto’s gemaakt van voornamelijk onszelf. En Marianne Vos!! Gaaaaaaaf!!! Toen dat eenmaal gelukt was konden we ook content naar huis. Met een grote glimlach, want wat hadden we een awesome dag gehad!!

met Marianne Vos bij We Own Yellow

Heb jij ook meegedaan? Of heb je iets anders sportiefs gedaan dit weekend? Of misschien wel iets niet sportief maar lekker lui, dat kan natuurlijk ook 😉 Ik ben benieuwd!!

 

Liefs! Nora