Huchiestocht Veenendaal 2015 | Toertocht Review

Tijd voor een toertocht!! Huchies: here we come!

Huchiestocht. Huchies. Wat is dat?! En zie het maar eens uit te spreken: hukkies (zoals de luiers)? Hutjies? Hoegies?
Nee, je zegt [huggies]. ‘Huchies’ is Veenendaals dialect voor ‘heuveltjes’. Een Huchiestocht belooft veel hoogtemeters dus. Maar dat wisten we nog niet toen we er zaterdag heen gingen.

Best vroeg, 7 uur de wekker op zaterdag. Maar we wilden fietsen, we hadden zin in een toertocht!! En 115km over de Utrechtse Heuvelrug vonden we schappelijk. Dus op naar Veenendaal voor de Huchiestocht!

In Veenendaal konden we ons inschrijven in de kantine van TTV. Hier hingen de ‘hoera-40’-slingers vrolijk te wapperen, en stond een veelbelovende opblaasbare-NTFU-startboog (met fotograaf!) te shinen. Leuk! Ze maken er een feestje van!
Na ons foto-momentje (oogjes OPEN) reden Jur en ik weg. Met thermo-shirt. EN handschoenen. En windjack. Want het was koud!!

De eerste 20 km waren om op te warmen: ‘even’ over de Amerongse berg hielp daar wel bij :-). We vonden het trouwens erg rustig op de route! Waar waren alle fietsers? Af en toe zagen we eens een groepje van een andere toertocht langsrijden, maar veel waren het er niet…

Na 53km kwamen we bij de eerste ravitailleringspost: partycentrum ‘de Molen’. Party party 🙂 Een lief TTV-mannetje zette onze stempel en waarschuwde nog voor het achterlaten van fietscomputers: er was die ochtend een dure Garmin van iemands fiets gestolen. Niet leuk. Heel asociaal zelfs. Gelukkig hebben wij geen dure Garmin, dus door naar de koffie en appeltaart. VETTE DECEPTIE want de appeltaart was op (wat?!) en de koffie was matig…. Geen appeltaart dus, wel trek. Maar partycentrum ‘de Molen’ had NIKS anders… mehhhhh. Dus door!!

Partycentrum ‘de Molen’. Waar is dat feestje?

We fietsten langs prachtige weggetjes, door bossen en langs weilanden. Echt een mooie tocht! Samen met 3 doorgewinterde-wielren-ouwe-rakkers verdwaalden we op een grindpad. Bordje gemist? Stukje doorgereden, stukje teruggereden. Uiteindelijk, met wat hulp van google-maps, kwamen we vlak voor Otterlo weer op de route. Inmiddels best hongerig reden Jur en ik door naar Renkum. Daar streken we neer bij een Lunchroom Zonder Naam (maar dat was de naam, dus stiekem had deze lunchroom wel degelijk een naam) om even lekker een broodje te eten!

De laatste kilometers van de tocht vond ik best zwaar. Ik had wat pijntjes (schouders, rug 🙁 denk dat elke amateur-wielrennen dit wel eens heeft of heeft gehad). En toen kwam, als toetje, ook nog die geniepige Grebbeberg… Inmiddels heb ik de Grebbeberg al tientallen keren beklommen per fiets, maar het blijft best pittig!!

Ik was dan ook BLIJ dat we de NTFU-start-finish-boog bij de TTV kantine weer zagen!! KLAAR! Nog een fotootje onder de boog voor het thuisfront. En dan eindelijk tijd voor een biertje!

In de ietwat ongezellige TTV-kantine (hallo TL-licht! Muziekje erbij?) vonden we een TTV-vrijwilliger die onze kaart voor de laatste keer wilde stempelen en daarbij gelijk zijn hele levensverhaal wilde vertellen. Hij was overigens ook degene die ons uitlegde wat ‘Huchies’ betekende, dat dan weer wel. Oja: en dat er 600 mensen meededen aan deze Huchiestocht.

Met vermoeide benen (billen!) en een rozig snoetje stapten we in de auto terug naar huis.

Af en toe een toertocht fietsen vind ik vetgezellig! Fiets jij ook wel eens toertochten? EN waar dan? Heb je een leuke aanrader voor me?

Liefs! Nora