Nora’s week: koffer inpakken, gemarteld door fysio en early-morning-Crossfit

Haaa hallo! Ik ben er weer.
Huh, nu al een weekoverzicht?! Het is pas donderdag.
Klopt! Maar omdat ik NU op Schiphol ben en STRAKS op vakantie ga, is hier vast het eerste deel van mijn week. Het Nederlandse deel zeg maar. En dan kan ik straks vanuit Vietnam en Hongkong nieuwe updates bloggen (als er fatsoenlijke wifi is natuurlijk…)

Afgelopen week (4 dagen dus) was ik vooral bezig met de laatste dingetjes regelen voor m’n vakantie, maar ik heb ook liggen kermen en jammeren (krijsen?) bij een brute fysio.
Meer weten? Lees maar mee!

Maandag ♥ 24 juli

Eigenlijk niet zo’n bijzondere dag. Ik werkte thuis, bij Save-Me en op de praktijk, ook in die volgorde.
En ’s avonds: Crossfit! Alle beetjes helpen denk ik 😉 #bikiniproof?!

Dinsdag ♥ 25 juli

Ik had vandaag niet zo heel veel cliënten op de praktijk, maar wel verspreid over de hele dag… Maar dat gaf me mooi de gelegenheid om tussendoor de laatste dingetjes voor vakantie te halen (hoera voor Kruidvat op loopafstand).
Na werk pakte ik nog een lesje mee bij Crossfit. Mennnn, wat een heftige WOD! Ik had echt geen droge draad meer aan m’n lijf… Maar dit soort workouts geven me wel de meeste voldoening, dan heb ik ECHT het gevoel dat ik wat gedaan heb.

’s Avonds ging ik nog even langs bij onze buren: ik was er namelijk achter gekomen dat ik geen geschikte koffer had! Niet handig.
Gelukkig kon ik een perfecte koffer lenen van mijn lieve buren.
Ik ben meteen begonnen met inpakken. Tenminste: ik heb wat dingen klaargelegd en in de was gedaan. Inpakken doe ik liever in stapjes, zodat ik tussendoor nog kan nadenken of ik niks vergeten kan zijn.

Woensdag ♥ 26 juli

M’n laatste ochtend werken voor de vakantie!!! En omdat m’n collega’s ook al op vakantie zijn (of bijna dan) moest ik de praktijk vakantieproof achterlaten: kopieerapparaat en printer uit, bloemen in de prullenbak, voicemail-vakantie-bericht ingesproken. Check!

Ik had om 12.00u afgesproken met de reddende engel die Save-Me overneemt als ik er niet ben (en Jur dus ook niet). Jur had haar al uitgebreid gebrieft, aan mij de taak om dit op te frissen. Dit ging soepel!
En weer een puntje afgestreept van m’n vakantie-to-do-list!

Daarna door naar Amsterdam. Ik had een afspraak bij een fysio vanwege m’n hiel. Ik word namelijk GEK van ‘rust houden’ en ‘oefeningen doen’. WANT HET HELPT NIET.
Ik wil het liefst een spuit of naald er in, dan gebeurt er tenminste iets.

Careful what you wish for….

Van Daan, de eindbaas bij Crossfit0294, had ik het telefoonnummer gekregen van fysiotherapeut Sybilla. Zij schijnt van aanpakken te weten, een no-nonsense mentaliteit te hebben, geen halve maatregelen te nemen en veel met sporters te werken.
Kijk! Precies wat ik nodig heb!!

Bij Sybilla mocht ik meteen op de behandeltafel gaan liggen. Ze voelde eerst voorzichtig aan m’n hiel (die zo pijnlijk is dat aanraken eigenlijk al niet tof is) EN TOEN GING ZE LOS.
Met volle kracht (en damn, wat heeft die vrouw een kracht) begon ze m’n voet te masseren. Nee, dit was geen masseren, dit was martelen. Ze nam met name de onderkant van m’n voet onder handen, dat gedeelte wat niet de grond raakt.
Ik lag te jammeren van de pijn, tranen in m’n ogen, nagels in de behandeltafel. #hel
Net toen ik dacht dat ze eindelijk opgehouden was (ze stopte even), kwam ze met een naaldje aan.
Dry-needling. Of ik dat kende? Ik antwoordde dat ik dat nog nooit gehad had, maar dat ze vooral moest doen wat ze dacht dat goed was.
En toen ging die naald m’n hiel in. Precies op de pijnlijke plek. FUCK wat een marteling.
Mijn jammeren ging over in een ‘AUW AUW AUW, AAAAAHHH’ en ondertussen probeerde ik met mijn andere voet niemand te verwonden (ik moest er mee tegen iets aan schoppen, het werd de behandelbank → ik lag op m’n buik).
Sybilla prikte even flink met die naald in m’n hiel, roerde er nog wat mee en ging toen verder met die naald in de spier onder mijn voet. Inmiddels was ik doorweekt van het (angst)zweet, het gutste werkelijk overal uit.
Ik dacht nog: ‘Zo blij dat deze afspraak maar 20 minuten duurt’. Vooraf dacht ik namelijk: ‘Hoezo maar 20 minuten? Wat kan je nou in 20 minuten doen?’ Nu weet ik wel beter. Niemand houdt dit langer dan 20 minuten vol.

Na even proef-gewandeld te hebben op de loopband, mocht ik weer gaan. Ik liep naar het station, voelde m’n hiel wel (gloeien!) maar niet echt pijn. Toen ik thuiskwam en even op de bank had gezeten en weer wilde opstaan: PIJN! En eigenlijk is dat de hele avond gebleven (en nu, donderdag, ook nog). Ik hoop dat Sybilla de ontsteking flink los heeft gemaakt, zodat het nu hopelijk klaar is met die ellende.
Voor de zekerheid heb ik wel een vervolg afspraak gemaakt met Sybilla. Vrijwillig. Dat heb ik er voor over om weer even lekker te kunnen rennen.

Donderdag ♥ 27 juli

D-Day!! Vandaag vlieg ik!! Omdat ik om 5.00u al lag te stuiteren in m’n bed, besloot ik om 7.00u een lesje Crossfit te gaan doen. Want: dan wen ik vast een beetje aan het tijdverschil (?) en ben ik straks lekker moe in het vliegtuig 🙂

Maar, ik moest nog veel doen: het huis moest namelijk nog helemaal opgeruimd en netjes worden gemaakt.. Degene die op ons huis past als ik er niet ben, wil vast niet op een zwijnenstal passen…
Ik fietste met vuilniszakken naar het GAD, deed nog wat boodschapjes, en pakte m’n koffer verder in…

Inmiddels zit ik op Schiphol! M’n vader heeft me gebracht, zodat hij meteen Monster mee kon nemen♥ 

Nog heel even (11 uur in het vliegtuig…) en ik zie Jur weer!! Whoehoeeee!!!

Bye bye guys! Ik laat van me horen vanuit Vietnam en Hongkong!!

Liefs! Nora