Een paar weken vóór de marathon van Rotterdam begon mijn blessure: plantaire fasciitis (je kunt zeggen: beginnende hielspoor). De peesplaataanhechting onder mijn linker voet (hiel) is ontstoken. Gevolg: pijn. Mehhhh 🙁
♦ Lees hier hoe het begon met mijn blessure: ‘Hielspoor? Kan ik nog wel trainen?!’
♦ En hier kun je lezen hoe ik (eigenwijs!!) doortrainde voor de marathon: ‘Marathon training met een blessure‘
Inmiddels is de marathon anderhalve maand geleden, en heb ik nu zo’n twee-en-halve maand last van mijn blessure.
Hardlooprust
Ik heb na de marathon op 9 april nog een paar keer hardgelopen. In eerste instantie om ‘uit te lopen’ en ’te herstellen van de marathon’. Maar daarna ook nog een paar keer omdat ik niet wilde toegeven dat ik echt een blessure had. #eigenwijs
Op 20 april sprak ik met een fysiotherapeut. Hij vertelde me dat mijn blessure alleen overgaat als ik echt hardlooprust neem.
Ik begon meteen een beetje tegen te stribbelen en ik probeerde ‘af te dingen’: Als ik nou rustiger ging lopen? Of misschien minder lang? Steeds korte stukjes? Aahhhhh toe??
Toen kreeg ik een PREEK:
Volgens de beste man zat een groot gedeelte van het probleem in mijn hoofd. Ik moest van hem een knop omzetten. Nu accepteren dat ik minimaal een maand niet zou rennen om het herstel positief te stimuleren.
Als ik eigenwijs zou blijven en door zou rennen, dan zou ik het alleen maar erger maken en er veeeeel langer mee blijven lopen.
Oei.
Al meerdere mensen hadden dit tegen me gezegd. Maar toen deze fysio het zo streng zei, kon ik eindelijk die knop omzetten.
Ik maakte een afspraak met mezelf:
Tot eind mei neem ik hardlooprust.
En dat ben ik nu aan het doen.
Niet rennen wel sporten
Natuurlijk ben ik wel aan het sporten. Ik hou niet van stil zitten 🙂 #stuiterstuiter
Dus ik fiets.
En ik zwem.
En ik Crossfit. Maar als er een stukje rennen in de WOD zit, vervang ik die voor roeien ofzo.
Wat doe ik om m’n herstel te bevorderen?
Van de fysio heb ik allerlei oefeningen en tips gekregen, die doe ik braaf:
- Elke dag de pijnlijke plek masseren (met tijgerbalsem♥ want dan wordt m’n voet zo lekker warm-koud (is het nou warm of koud?) en het ruikt zo lekker)
- De zere plek rollen over een fles of iets anders (een bevroren bidon!) . Ik rol nu dagelijks op dit houten rol-ding:
- Niet (te veel) wandelen. Monster moet wel uit, dat snap je. Maar Jur is er gelukkig ook vaak om dat te doen.
- Met m’n tenen op een traptrede, dan m’n hiel laten zakken en weer omhoog duwen.
En hoe gaat het dan nu?
Sinds afgelopen weekend voel ik verbetering!!
Eerst had ik bij het opstaan ’s ochtends al intense pijn (die eerste stappen… oioioi). Maar nu heb ik ’s ochtends veel minder pijn! Joehoeeee!!
Tijdens wandelen voel ik m’n hiel wel ‘zeuren’, maar minder dan eerst.
Kortom: HOERA!! Het gaat over!!!
Pas als het helemaal over is trek ik de champagne open, rustâââg 😉 En dan pas ga ik weer rennen.
Ik wil natuurlijk niet dat deze ellende weer terug komt.
Zeg, mede-hielspoor-ervaringsdeskundigen: hebben jullie nu ooit nog last? Ik hoor van sommigen dat het af en toe blijft ‘zeuren’, maar niet echt meer die snijdende pijn. Of zijn er ook mensen bij wie het he-le-maal weg is? GEEF ME HOOP.
Liefs! Nora