Texel Trail - Miles & More

Oh jongens, nog maar 7 weken (!!!) en dan: Rotterdam Marathon!! #nualzenuwachtig
Ik train nog even door dus.
Ook afgelopen week heb ik de nodige uurtjes gerend (onder andere 25km op Texel!!), maar ook fijn geborreld en gezellig gegeten. En nog meer!! Lees je mee?

Maandag ♥ 13 februari

Een lesje Crossfit op de maandagmorgen zorgt voor een week zonder zorgen! #tegeltjeswijsheid #zelfbedacht 🙂
Maar dit klopt niet. Een lesje Crossfit op maandagmorgen zorgt voor een week spierpijn…
Ik gebruikte de rest van de maandagochtend om nog wat administratie weg te werken en een verslag te schrijven. ’s Middags was ik gewoon op de praktijk.

Elke tweede maandag van de maand is er Tafel van Weesp. Kijk hier maar even wat dat is. Altijd een ontzettend gezellige avond: een presentatie (vandaag over financiële planning. Ik dacht: dit is vast niet zo saai als ik denk dat het is. Maar dat is het wel. Ik vond de presentatie tegenvallen…*snurk* ), en daarna lekker eten bij Aaltje! En gezellig kletsen hoort er ook bij.
De foto die ik zelf maakte was mislukt. Maar ik vond wel deze foto, gemaakt tijdens de kerstbijeenkomst van de Tafel van Weesp, afgelopen december. Dan heb je een beetje een idee 🙂

We zongen kerstliedjes en ik zong duidelijk met hart en ziel… #genant
foto: Eric Hage, www.erichage.com

Dinsdag ♥ Valentijnsdag ♥ 14 februari

Valentijnsdag!! Daar hou ik dus van! Lekker meedoen aan de commerciële uitbuiterij 🙂
Ik moest overigens gewoon werken hoor. Maar toen ik thuiskwam lag dit VETlieve cadeautje op me te wachten:

En dit zat er in! (de cappuccino maakte Jur er later bij)

Ik had overigens ook flink uitgepakt: Jur kreeg van mij een kaart.
En ik plaatste nog dit receptje voor ROZE FLUFF♥ Echt Valentijns-voedsel dacht ik zo.

Na al deze romantische liefdesbetuigingen moesten we weer naar de orde van de dag: hardlooptraining! Bij de Gaasperplas.
Jim liet ons allerlei lastige combi’s doen bij de loopscholing (dit is trouwens nog best vermoeiend!!). Daarna moesten we vooral veel heen en weer lopen. En dan steeds iets sneller.
Voor mij is het nu belangrijk dat ik tijdens de intervaltrainingen echt alles geef. DAT gaat het verschil maken. Aldus Jim.
Ik heb het gevoel dat ik namelijk vooral heel sloom word van al die rustige duurlopen…. Ik kan het wel lang volhouden., dus mijn duurvermogen is daadwerkelijk gegroeid. Nu m’n tempo nog.
Vanaf vorige week zitten er bij mijn eigen trainingen ook intervalletjes: pittig!! Maar noodzakelijk dus.

Woensdag ♥ 15 februari

De dag die al 3 weken GROOT in m’n agenda stond. Want: MIJN column weer in het WeesperNieuws! Ik zal deze column ook hier op Miles&More plaatsen (die vind je bij menu > Nora> column WeesperNieuws > hopla!).
Zodra de krant her-en-der werd bezorgd, kreeg ik appjes/ smsjes/ mailtjes binnen: allemaal positief!! 🙂 Das mooi, want columns schrijven brengt toch een grote vorm van onzekerheid met zich mee….

Ik werkte de hele dag. Na werk zou ik eigenlijk met Jur een rondje gaan hardlopen. Maar eenmaal thuis besloten we lekker de gordijnen dicht te doen, de kaarsjes aan te steken en op de bank te cocoonen enzo 🙂 Hiervan zijn geen foto’s.

Donderdag ♥ 16 februari

Omdat ik gister dus niet had gerend (en dat schema-technisch wel de bedoeling was) moest ik dat vandaag doen. Ik begon de dag dus met 50 minuten in Z3. Maar m’n benen voelden als LOOD. Niet lekker gerend dus…. Mehhhh.

Omdat m’n kapsel al weken een doorn in m’n oog was, was het nu echt tijd voor de kapper. Een kappers bezoek duurt in mijn geval ook ruim 2 uur, dus daar moet ik echt even voor uittrekken….

fietvieuwwwww….

Gelukkig nieuw haar!!

’s Middags werkte ik thuis. Voornamelijk aan m’n blog. Ik wil namelijk graag ‘m’n blog naar een hoger level tillen ‘. #legetaal
Ik wil méér bezoekersaantallen, méér pageviews, méér samenwerkingen met bedrijven en méér activiteit op mijn blog. (Deze doelen heb ik zelf ook SMART geformuleerd hoor. )

Ik wil méér!

Om half zeven moest ik in het zwembad zijn: zwemles!! Daar kijk ik al de hele week naar uit. Niet dus. Zwemmen is NIET m’n lievelings, hoewel het wel heel gezellig is met alle andere zwemmers. Maar toch ging het zwemmen niet onaardig vandaag. Vooral borstcrawl met een plankje tussen m’n benen gaat verdomd lekker! Dan lijk ik harder te gaan dan wanneer ik m’n benen wél mag gebruiken. Is dit normaal?! Hebben meer mensen dit?

Vrijdag ♥ 17 februari

Uiteraard werkte ik gewoon op de praktijk. De meeste kinderen hadden vandaag al voorjaarsvakantie, dus er heerste zo’n fijn vakantie-sfeertje ♥ (dan reken ik de krijsende baby in de wachtkamer even niet mee).

Na werk ging ik vrijdag-middag-borrelen met Jur en een zakelijke vriend van hem. Ontzettend gezellig en hele positieve dingen besproken: zo mogen alle vrij-mi-bo’s wel zijn!!
We gingen op tijd terug om te eten: ik maakte een superlekkere macaronischotel, want we hadden vast wat koolhydraten nodig voor morgen!! Geen foto’s, want: slecht licht.

Zaterdag ♥ 18 februari

Op naar Texel!! Vandaag rennen Jur en ik de Texel Trail: 25 km dwars door Texel. Dit wordt voor mij de 4e keer dat ik deze trail ga doen, voor Jur zelfs de 5e keer! (En dit is de 5e keer dat Texel Trail wordt gehouden.)
Eerst thuis nog even aankleden (hardloop-kleren AAN, lastige dilemma’s want wat doe je aan bij een trail?), spullen pakken, havermoutje bouwen en eten, en dan: GAAN.
(Monster zou wat later door m’n vader worden opgehaald om daar te logeren).

Bij de bootterminal in Den Helder kwamen we, hoe toevallig, een clubje vrouwen uit Weesp tegen! Ook zij gingen trailen op Texel. Weespers zie je echt overal: joehoe!
De boot naar Texel is toch een soort ‘belevenisje’: lekker uitwaaien op het dek en mijlenver over zee kijken. Maar het was nogal mistig vandaag: jammer. Overigens zat de sfeer er goed in: we hadden echt veel zin om lekker over Texel te rennen!!

op de boot naar Texel!

Normaal regelt de organisatie van de Texel Trail een bus, zodat je zonder problemen van de boot naar de start (in De Koog) komt. Vandaag ging het wat minder soepel. We moesten bijna een half uur op de bus wachten, waardoor we krap een kwartier voor de start pas in De Koog aankwamen (gelukkig waren we niet de enigen: een hele bus vol was bijna te laat).
STRESS!! Okee, dat viel wel mee. Maar het is niet relax als je in een kwartiertje nog (een beetje) moet omkleden, plassen (enorme rij voor de wc natuurlijk), warm lopen (heb ik geskipt) en klaar moet staan voor de start. Het is wel gelukt!! Maar m’n hartslag was dus al hoog voor ik zelfs maar gestart was…

Ik had het zwaar…

De trail was echt prachtig, maar super zwaar. In totaal moesten we 4 keer het strand op en af (en dus steeds weer over die verschrikkelijke duinen). We renden een mooi stuk door de Slufter, waar we voorgaande jaren ALTIJD natte voeten kregen, maar vandaag niet! #meevallertje
De rest van de 25km die niet over het strand ging, ging dwars door duinen en bos. Ongeveer alles was vals plat. Of zo voelde het tenminste…. Ik had het echt zwaar!! Jur heeft me er doorheen gesleept zo ongeveer. Ik denk dat als hij niet naast/voor me liep, ik zeker even was gaan wandelen. Terwijl ik dat echt een no-go vind hoor. Maar ik had zulke zware benen: het leek alsof ik niet vooruit ging. Echt kak.

Na 2 uur en 20 minuten finishten Jur en ik samen♥ Ik was zo blij dat het klaar was. Onderweg had ik het niet koud gehad: ik had dubbele handschoenen aan (goede keuze), een thermo shirt en een dik windjack (goede keuze) en een dikke buff (slechte keuze, veel te warm: na 4 km heb ik deze afgedaan en om m’n arm meegesleept…). Maar m’n lichaam had vandaag niet z’n beste dag. Hopelijk was dit geen voorteken voor de Rotterdam Marathon… Want dit geeft niet bepaald vertrouwen.
Ik ben overigens wel 3e vrouw geworden 🙂

StayOkay echt heel okee!

Uiteraard dronken we na de finish een biertje: Skuumkoppe! We douchten snel en regelden een lift naar het StayOkay in Den Burg (vet lieve mensen die helemaal niet naar Den Burg moesten hebben ons toch gebracht! Dat kan op Texel.)
Ik was een beetje sceptisch over het StayOkay: want ik heb dus geen zin om de kamer en badkamer te delen met allemaal onbekenden en om in een pauper hotel te zitten. Maar wat had ik het fout!! Ik was echt positief verrast!!
Jur en ik hadden een eigen kamer met eigen badkamer en wc! Er was een uitgebreid ontbijtbuffet (bij de prijs inbegrepen) en de StayOkay zag er fris en uitnodigend uit. Ook was er vanalles doen (ook poolen!! Dus dat deden we midden in de nacht), er was zelfs een cafe. En totaal betaalden we €55,-. Met z’n tweeën dus.
We hebben besloten dat we volgend jaar weer naar het StayOkay gaan.

Eten en borrelen

Redelijk uitgehongerd liepen we naar het Centrum van Den Burg. We dronken eerst een drankje bij de Smulpot (en we aten er bitterballen bij, natuurlijk). Ik kakte even intens in. M’n benen waren nog lang niet bijgekomen: ze waren ‘restless’, ken je dat? Heel ongemakkelijk. Dus ik zat niet lekker.
We gingen door naar de 12 Balcken (daar hadden we gereserveerd). Zo’n leuke kroeg!! Druk en gezellig, heel veel verschillende biertjes en goed eten. Precies wat we nodig hadden 🙂
We dronken wat (en nog meer) en we aten spare-ribs (ik!) en sate (Jur!) en ik voelde me spontaan veel beter! Geen last meer van m’n benen, ook niet (echt) meer moe. Dus we borrelden door tot half twaalf. Okee, dat was ook later dan we eigenlijk wilden, maar we hadden het zo gezellig met elkaar en andere Texelaars.
Enorm moe slenterden we naar het StayOkay. Daar beleefden we onze volgende opleving: en zo stonden we ineens te poolen.
Half één lagen we eindelijk in bed. Poeh. Wat een dag.

een typische kroegfoto 🙂

Zondag ♥ 19 februari

Na een slechte nacht (hallo rusteloze benen) werd ik brak wakker. Totaal niet uitgerust, jammer.
We ontbeten bij het StayOkay (= goed geregeld!!) en huurden fietsen (ook bij het StayOkay). We fietsten half Texel rond (van Den Burg, naar Den Hoorn, naar Oudeschild en weer naar Den Burg).

Onderweg zag ik deze tuin vol tuinkabouters. Ik ben gek op tuinkabouters.

In Oudeschild woont familie van Jur. We gingen eerst op bezoek bij tante Riet: een kwiek en lief vrouwtje van 80-plus. Tante Riet maakt al jaren zo’n 150 liter remouladesaus per week (en een zelfde hoeveelheid knoflooksaus) voor de friettent in Oudeschild (die ook van Jurs familie is). En tante Riet heeft ook Facebook, dus ook al zien we elkaar maar 1 keer per jaar op Texel: we weten alles van elkaar 🙂

Bij tante Riet staan de Hollandse hits gezellig hard en wil hond Tank met iedereen knuffelen 🙂

Na de koffie bij tante Riet reden we door naar Veronica: de friettent!! Tijd om die befaamde remouladesaus van tante Riet even te proberen. Met kibbeling♥ En we kletsten even gezellig bij met de andere familie van Jur (die eigenlijk druk aan het werk waren).

kibbeling met remouladesaus van tante Riet

Nadat we de fietsen weer hadden ingeleverd bij het StayOkay, namen we de bus naar de boot, de boot naar het vaste land, en de auto naar huis. Gezellig als ik ben sliep ik de hele autorit 🙂

Voorjaarsvakantie

Het was me weer een week. Ik heb ook nog gefilmd op Texel, maar ik heb de resultaten nog niet bekeken. Heel misschien is het het delen waard. Misschien ook niet.
Ik laat het jullie weten 😉

Komende week is het lekker rustig op de praktijk (want: voorjaarsvakantie). Dus ook fijn de tijd om aan Miles&More te werken, om verslagen en administratie bij te werken, en leuke dingen te doen voor Save-Me 🙂 En ik ga ook nog bij m’n oma logeren!

Hoe ziet jouw week er uit?

Liefs! Nora

Week 5 van mijn marathon voorbereiding zit er op! De week begon lekker, maar eindigde met een soort blessure 🙁 We gingen op een mini-vakantie naar Texel en ik heb ook best veel selfies gemaakt deze week, kwam ik net achter 🙂
Lees je mee wat ik gedaan heb?

Maandag 15-2 ♥ uurtje rennen en Sally

Uiteraard begon ik vandaag weer met een uurtje hardlopen. Best fijn om de week zo te beginnen!! Ik sjeesde door naar m’n werk, ook nog even naar de Appie en daarna meteen weer door naar Crossfit. Daar deden we onder andere mini-WOD Sally: Sally (= een liedje) gaat up en down, en wij dus ook, maar dan in squat. Ik zeg je: KILLING.

Dinsdag 16-2 ♥ run run run

Na een rare dag op m’n werk (veel afmeldingen, de halve wereld blijkt ziek te zijn) trok ik thuis meteen m’n hardloop-pekske aan. De tempo-loop die op het programma stond deed ik gezellig met m’n vriendje! Niet dat we echt kunnen praten tijdens Z3, hooguit wat twee-woord-uitingen (“gaat goed?”, “gaat goed!”, “Kijk daar”, “te hard”, “kga kapot”), maar toch is het fijn om lekker samen de deur uit te rennen en voldaan weer thuis te komen. De rest van de avond, je raadt het al, chill-modus-AAN.

Woensdag 17-2 ♥ courgetti met ballen

Overdag: work work work work work (spreek het uit zoals Rihanna doet). Opeens was niemand meer ziek (?) dus VOLLE dag. ’s Avonds kwam vriendin G. bij ons eten. We kletsten wat, dronken wat en ik maakte courgetti met BALLEN. Dat kan ik best goed: laat die ballen maar aan mij over.
Vandaag dus geen training. Aan het einde van de avond voelde ik ineens een rare pijn in m’n rechter-bil (sorry, kan er niks anders van maken). Ik weet niet hoe die pijn ineens is ontstaan, maar vervelend was het wel. Het ‘zeurderige’ gevoel had ik ook ’s nachts, het verpestte m’n nachtrust enigszins…. Dan denk ik ook direct aan allerlei rampscenario’s: Heb ik een blessure?! Hoe kan dit?! Oh nee, als dit m’n training maar niet in de weg zit…. Misschien is m’n bilspier wel per ongeluk gescheurd. Misschien kan ik nooit meer rennen!!
Ik ben een beetje een drama-queen, I know.

Donderdag 18-2 ♥ bil-pijn en GEEN Crossfit

Ja hoor. Ik werd dus wakker met pijn in m’n bil. Grrrrrrr. Omdat ‘eigenwijs’ mijn middle-name is, ging ik na m’n tandartsbezoek ’s ochtends TOCH rennen. Eigenlijk ging dit best!! Het venijnige was dat er een pittige interval-training gedaan moest worden. M’n bil deed het tijdens het rennen prima, maar zodra ik thuiskwam begon de echte ellende…. Ik kon niet zitten/ staan/ liggen 🙁 Echt KAK. En eigenlijk wilde ik vetgraag naar Crossfit, maar bil-technisch gezien kon dit echt niet. Dus, heel verstandig, bleef ik thuis. Letterlijk BAD-ASS. Ik bakte wel een courgette-brownie om het leed te verzachten… Ik zet het recept deze week online!!

Vrijdag 19-2 ♥ bil-ellende en gezellig avondje

M’n rechterbil is nog steeds niet chill (dat rijmt). Ik krijg toch wel een beetje de zenuwen, want zaterdag gaan the boyfriend en ik naar Texel om 25km te rennen. Dan wil ik dus geen pijn in m’n bil, dat snap je. Gelukkig kreeg ik van Sam (van Puur&Kracht) een potje met heerlijke spiercreme: dit ruikt naar menthol (of zoiets) en m’n bil wordt er helemaal koud van: lekker!!! En volgens mij helpt het ook!! Ik smeer het de hele dag door.
Als ik thuiskom van m’n werk zitten m’n vriendje en zijn dochter P. al met een Gin-Tonic op me te wachten 😉 We borrelen wat, kletsen gezellig over leraren, geld sparen, oppas-baantjes en proefwerken. Eind van de avond hebben we P. weer naar Amsterdam gebracht, en in dezelfde rit hebben we Monster bij m’n vader (ook in Amsterdam) afgezet. Monsters logeeradres als wij op pad gaan 🙂 We kwamen dus thuis in een leeg huis….

Zaterdag 20-2 ♥ Texel, regen, wijn en bitterballen

Op tijd wakker, want: hup naar Texel!! Vandaag gaan we namelijk de TexelTrail rennen: 25km door duinen, strand en moeras.
Helaas helaas helaas is m’n bil nog niet goed. KAK. Ik smeer me suf met de spiercreme, het verlicht wel wat, maar kan ik hier wel 25km mee rennen? Ik word er zenuwachtig van…
Op de boot naar Texel is het druk: een aantal hardlopers (trail-runners herken je aan de camel-bags, hoofdbanden en buffs) maar ook veel toeristen. Texel lijkt the-place-to-be dit weekend. Met de bus worden we naar De Koog gebracht, daar start onze trail. Het lijkt in eerste instantie droog te blijven, maar buienradar is niet te vertrouwen. Want al rennend komen we in regenbuien, windstoten, hagelstormen (of was het zand?) en kou-fronten….
Het was flink afzien, dat snap je. Ik had onderweg dus ook nog te maken met m’n bil. Er waren veel klimmetjes (duin op, duin af) en die voelde ik flink… Onderweg hoopte ik maar dat ik niet m’n bilspier voorgoed zou verneuken…. Maar ik gaf niet op!! Totaal verkleumd kwamen m’n vriendje en ik HAND-IN-HAND over de finish! Aaaahh lief. Meteen een Texels Skuumkoppe erin: want: we did it!! Gelukkig waren de douches binnen handbereik: wat was het HEERLIJK om die natte, koude hardloopkleren te kunnen uittrekken, als het zand van m’n IJSKOUDE lichaam te spoelen en daarna droge kleren aan te doen.
Liftend zijn we van De Koog naar Den Burg gegaan (daar hadden we een AirBnB). In Den Burg zijn we direct de kroeg ingedoken voor wijn (bier for the boyfriend) en bitterballen. Eindelijk werden we wat warmer 🙂 We aten heerlijk, dronken nog veel meer wijntjes en belandden uiteindelijk ’s nachts in onze B&B (die PAUPER was, geen aanrader…). Ik had iets te veel wijntjes op om nog aan m’n bilspier te denken…

Zondag 21-2 ♥ geen bil-pijn!!!!!

Ietsjes brak van de vorige avond werden we wakker in onze shabby AirBnB. En goed nieuws: IK HAD GEEN BIL-PIJN MEER!!!! Blijkbaar is 25km rennen over het strand en door de duinen goed voor een verrekte gluteus maximus!! Yesssss!!
We besloten om fietsen te lenen van Henk (de eigenaar van onze B&B) en naar Oudeschild te fietsen. Daar woont familie van m’n vriendje. Gelukkig waaide het windkracht 9, waren de fietsen van Henk net zo pauper als zijn huis en hadden we de 25km van zaterdag nog in de benen, zodat de fietstocht tenminste een beetje een uitdaging was…. We aten een RASpatat bij Veronica (= een familie-friet-huis, ook van Jurs familie) en pakten om 15u de boot terug naar ‘Nederland’.
Het enige wat nog restte was het ophalen van Monter. En daarna niks. Beentjes omhoog, tv koekeloeren.

Week 5 = done! Wat een tof weekend was het! Een mini-vakantie!!

Hoe was jouw week?