Driebergse Tourclub - Miles & More

Kleine oogjes en witte snoetjes: zo zagen Jur en ik er zondagochtend uit. Na de iets te gezellige vrijdagavond en enorm drukke zaterdag(-avond) was zondagochtend 7.30u best vroeg. Voor een zondag.

Maar we gingen iets heel leuks doen: de HEL van de Heuvelrug!! Klinkt gezellig….

Niks aan de hand: gewoon een toertochtje!! Oooooooh!!!

Georganiseerd door DTC. Je weet wel: waar die lieve oude mannetjes de inschrijvingen doen en de stempels zetten 🙂

Op de site van DTC stond al dat de startlocatie verplaatst was. Wel in dezelfde straat overigens. En wat bleek? Een prachtig, groot, nieuw, ruim, luxe clubhuis is vanaf nu DE basis van DTC! Ze moeten het delen met een voetbalclub en een dartclub, maar sharing is caring, komt vast goed.

Dus, inschrijven in dat mooie nieuwe clubhuis. Even vergeten dat we niet konden pinnen. Dus door een lief oud DTC-mannetje werden we verwezen naar de bar, om daar geld te pinnen. Bij de bar ook meteen even koffie besteld. Helaas wist de beste man achter de bar niet hoe de pin/ de kassa/ klantgerichtheid werkte….. Nog even oefenen meneer 😐
Uiteindelijk kwam het wel goed hoor, de barman moest waarschijnlijk nog even wennen aan z’n shiny, nieuwe bar.

Het duurde dus even voordat we op de fiets zaten. We hadden trouwens gekozen voor de 100km tocht. Leek ons een prima ‘hel’, gezien onze weekend-modus 😉

We begonnen best chill: hier en daar wat klimmetjes, maar goed te doen! Niks ‘hels’ aan so far. Op ongeveer 38km kwamen we de Amerongse Berg tegen. Moeilijk? Nee! Pittig? Dat wel. Ik vind de Amerongse Berg altijd zo lang! Na ongeveer 800m klimmen (met een stijgingspercentage van gemiddeld 5%, valt best mee dus), komt een vlak gedeelte. Maar als je denkt dat je er bent heb je het mis. Het duurt namelijk nog 600m voordat je de top bereikt. Een geniepig bergje dus. Daarna namen we even tijd om rustig een koekje te eten.

Halverwege (voor ons dus) kwamen we bij de eerste controlepost: restaurant Cunera. Ah! Nu weet ik waarom deze tocht ‘de HEL van de Heuvelrug’ heet: vanwege de koffie en appeltaart die ze bij Cunera verkopen (zie hier). Grapje. Maar wij hebben ervoor gekozen om Cunera voorbij te rijden en zo’n 1,5km verder neer te strijken op het terras van Hotel ’t Paviljoen. OMG wat hebben ze hier lekkere gebakjes!! En verrukkelijke cappuccino. Zo lekker dat alles al op was voordat ik een foto kon maken 😉 Ik wil alle wielrenners die afgelopen zondag op een droog stukje diepvries-appeltaart bij Cunera hebben zitten kauwen echt (ECHT) adviseren om eens wat verder te fietsen: you’ll thank me later.

Ok, buik vol met gebak, en doorrrrr. Even door de zware benen heen (ken je dat? Nadat je hebt gepauzeerd heb je ineens loei-zware benen? Ook als je géén bier op hebt 🙂 ). Maar onze koffie-toko zat zo-goed-als bovenop de Grebbeberg, klimmen dus. En na zo’n 10km kwamen we wéér op de Grebbeberg. Nog steeds geen ‘hel’ hoor.

Eigenlijk was vanaf hier de route weer precies hetzelfde terug. Okee, niet precies hetzelfde, maar hele stukken van de heenweg reden we ook weer op de terugweg. De andere kant op dus. Dat snap je. Dus ook de Amerongse RAKKER zat er weer bij.

Het laatste stuk terug naar het clubhuis van DTC over de Driebergsestraatweg vinden wij (Jur en ik) altijd enorm lang duren…. Hoeveel km de totale toertocht ook is, die laatste 3km lijken er wel 30! Dan zitten we al met onze gedachten bij het biertje dat we gaan bestellen en willen we eigenlijk gewoon gefinisht zijn. Ik vermoed dat meer toerfietsers dit herkennen 😉

Maar, uiteindelijk kwamen we bij het DTC-clubhuis!! Stoer! We did it, again.

Tijd voor bier!! Nu stond er een Grote Vriendelijke Reus achter de bar, die een vrouw heel duidelijk uitlegde dat er in ice-tea WEL prik zit en als je GEEN prik wilt drinken, dat je dan moet kiezen voor appelsap, water, koffie of thee. Duidelijk: I LIKE IT.

Ik genoot ook nog even van een lief-oud-DTC-mannetje die heel trots vanuit elke denkbare hoek het nieuwe clubhuis op de foto aan het leggen was. Prachtig.

De dag overpeinzend kom ik tot de volgende conclusies:

De Hel van de Heuvelrug is helemaal geen wrede kwelling/ inferno/ onderwereld/ HEL.
Koffie en appeltaart bij Cunera komt iets dichter in de buurt van deze benaming van de toertocht.
Gelukkig zijn er ook gezellige terrasjes vlakbij waar de koffie en taart HEMELS is.
De Amerongse Berg is langer dan je denkt.
Na een aantal toertochtjes gedaan te hebben op de Heuvelrug, (her)ken ik al best wat klimmetjes en weggetjes: leuk!
DTC heeft weer een prachtige tocht uitgezet! Goed en duidelijk gepeild!
Het nieuwe clubhuis van DTC (was dit de officiële inwijding??) is prachtig!

Wie was er ook bij afgelopen zondag? Ook zo’n leuke dag gehad? En WAAR heb je koffie gedronken? 😉

Liefs! Nora

Tour over de Heuvelrug – DTC

Goedenavond! Ik heb vandaag toch zo’n leuke dag gehad! Na een paar weken verplichte rust (…) had ik vandaag besloten dat ik wel weer even mocht fietsen. En wat wil het toeval: DTC organiseerde vandaag ‘Tour over de Heuvelrug’! Mooi!

We besloten om geen halve maatregelen te nemen en schreven ons vanochtend in voor de 110km. Toegegeven: ik was wat zenuwachtig. Want aangezien ik me de afgelopen weken verdomd koest had gehouden, twijfelde ik of ik nog wel de goede benen en conditie had om dit varkentje te wassen.

Het leuke van DTC (Driebergse TourClub, maar dat wisten jullie vast wel) is dat er allemaal lieve oude mannetjes (die vast ooit geweldige wielrenners waren) achter een tafeltje zitten om je in te schrijven. Let wel op dat je niet teveel wisselgeld terug krijgt, zo lullig als DTC na elke georganiseerde tocht geld moet bijleggen. Ik heb het in elk geval netjes teruggegeven.

Eenmaal op de fiets bleek het behoorlijk koud te zijn… Gelukkig had ik een thermo-shirt aan getrokken, na uitgebreid alle pro’s en con’s van AL m’n wielerkleding voor de spiegel te hebben afgewogen vanochtend.

Na prachtige weggetjes door bossen en langs weilanden (vakantiegevoel!!!) kwamen we na 50km aan bij de eerste stempelpost: restaurant Cunera in Rhenen. Dat kwam goed uit, want ik was heel erg toe aan koffie met lekkere appeltaart! Achter de stempelpost zat uiteraard weer een zoet oud mannetje van DTC. Helden die vrijwilligers.
Neergestreken in de zon (vet heerlijk) bleek de koffie een laffe bak te zijn en de appeltaart uit de vriezer te komen… Bummer. Maar ach, gezien de noeste arbeid reeds geleverd (oud-Hollandsch?) ging de lauwe sloot en kleffe taart er nog best in 😉

Op het terras bij Cunera. Fijn uitrust-moment, maar koffie+appeltaart vielen tegen…

We klommen weer op de fiets (even door die ‘zware benen’ heen komen) en haakten aan bij wat groepjes, daardoor leken de kilometers weg te schieten! Totdat we bij de Grebbeberg kwamen… Ik zag er tegenop. In m’n gedachten was dit een vreselijke BERG en zou ik dodelijk vermoeid, na uren klimmen, zwoegend de top bereiken. In werkelijkheid was het een vlak heuveltje, waar we zo voorbij waren. Easy! Ik was mezelf nog aan het verbazen over het gemak van de Grebbeberg, toen meteen de volgende klim ingezet werd. Huh? Deze kon ik me niet herinneren! (ik zit nu op de kaart te kijken, is dit Koerheuvel? Of de Roodlandberg?). Maar geen paniek, ook dit was een klein stukje klimmen, zo voorbij 😉 Uiteraard keek ik vol huivering vooruit naar de Amerongse Berg, ik wist dat die nog zou komen. Was dit dan zo’n vreselijke klim? Antwoord: nee. Zo gepiept. En wat een heerlijke afdaling!! Wiiiieehoeeeee! 56 op de teller!! (dat is snel voor mij).

Onverwachts (want niet op de kaart) kwamen we ineens bij een stempelpost! Dit keer niet met oude mannetjes, maar met jonge(re) vrouwen! Mét gevulde koeken en limonade! Nice!

De laatste kilometers waren even doorkomen. Ik was bij 100km eigenlijk al bezig met mijn biertje achteraf, dus dan zijn die laatste 10 nog best zwaar. En oja, ik moest plassen.
Aangekomen bij de rugbyclub in Driebergen (start en finish) heel blij de fiets weggezet en naar het toilet gegaan. Wat denk je? Neus verbrand. Boeeee!

Uiteraard zat er weer een stel oude mannetjes klaar om de laatste stempel te zetten 🙂
We bestelden bier en ploften neer aan een tuintafel (druk in de kantine, maar goed sfeertje!).

De dag overpeinzend kan ik concluderen:

4 weken rustig-aan-doen is niet het einde van de wereld, ik kan nog wel wat.
Blijkbaar maak ik klimmetjes in mijn hoofd groter dan in werkelijkheid.
Omgeving Driebergen-Rhenen-Wageningen is prachtig!
DTC heeft een top-tocht uitgezet! We zijn geen één keer verkeerd gereden (is bijzonder)
Veel mensen hebben zo’n beetje een zelfde dag als ik gehad: Ik denk dat er wel duizend(en) fietsers meededen? Het leek in elk geval erg druk op het parcours en bij de stempelposten: well done!

Wat heb jij vandaag gedaan? Iets tweede-pinksterdag-achtigs zoals woonboulevard of tuincentrum? Of ook iets sportiefs?

Liefs! Nora

Berichten

De Hel van de Heuvelrug | Review

Tour over de Heuvelrug – review

Tour over de Heuvelrug – DTC