Knus in een Volkswagen-bus 🙂

Oh my. Wat is dit GENIAAL!!

Meer dan dit soort uitingen kon ik niet produceren toen ik in het Volkswagenbusje van vriend S. zat.
Jur en ik mochten het klassieke VW-busje lenen voor onze road-trip naar Duitsland. Deze trip duurde maar twee dagen, dat was jammer, maar wat hebben we deze twee dagen INTENS genoten van ons vervoersmiddel.
Voor de gelegenheid had ik een mooie bloemenkrans in mijn haar (volgens de braderie-verkoopster was deze bloemenkrans gemaakt door blinde, Thaise vrouwen die door olifanten zijn opgevoed, chlamydia hebben overleefd en 11 vingers hebben) en Jur had een traditionele hawaii-slinger om zijn nek (made in Taiwan). Hippies on tour!!!
We hingen onze racefietsen achterop en tuften weg. Briljant.

We reden eerst naar Berg&Dal, voor de nodige hoogtemeters op de fiets. Daarna ging onze road-trip door naar een feestje van vriend M., net over de grens in Duitsland. In een heel knus plaatsje, genaamd “Zyfllieg’ (waar meer Nederlanders dan Duitsers wonen 🙂 ) zetten we ‘onze’ VW-bus midden in een weiland. In een VW-bus op een privé-camping op loopafstand van het feestje, kan het nog mooier?! Party ON!!!

Ook zo gek op de geur van vers gebakken appeltaart? Precies!!

We waren dus in Zyfflieg. Heel lieflijk en klein. En Duits dus. Het leuke aan dit landelijke plaatsje is dat de appels langs de kant van de weg aan de bomen hangen! Daar hou ik van. Dus op de terugweg hebben we wat mooie exemplaren geplukt, zodat ik een appeltaart kon maken! Niks hip of trendy aan, gewoon een oerdegelijke appeltaart! En lekker dat ‘ie was!! Op verzoek van de lucky-ones die een stukje hebben gegeten deel ik het recept!

Wat heb je nodig?

• 1 citroen
• 300 g zelfrijzend bakmeel
• 150 g basterdsuiker
• 175 g koude boter
• 50 g rozijnen
• 1 kg appels (ongeveer)
• 1 el custard
• 2 tl kaneelpoeder
• 4 el suiker
• beetje maizena
• een ei (losgeklopt)

Aan de slag!!

• Verwarm de oven voor op 175 °C.
• Laat de rozijnen wellen in lauw water.
• Boen de citroen, rasp de gele schil en pers hem uit.
• Zeef het bakmeel in een kom en voeg de citroenrasp en suiker toe.
• Snijd de boter in blokjes.
• Kneed de boter door het bakmeelmengsel tot er een soepel deeg ontstaat. (dit duurde bij mij best lang, ik had er eerst geen vertrouwen in dat het überhaupt ooit een soepel deeg zou worden, maar: de aanhouder wint!)
• Wikkel het deeg in huishoudfolie en laat tot gebruik in de koelkast rusten.
• Schil en ont-klokhuis de appels en snij ze in blokjes
• Druppel wat citroensap over de appels (zodat ze niet bruin worden).
• Schep de stukjes appels om met de custard, kaneel, suiker en de rozijnen.
• Vet de springvorm in.
• Bekleed de springvorm met driekwart van het deeg (bodem en zijkanten)
• Poeder wat maizena op de bodem (zo blijft ‘ie knapperig!!).
• Doe het appelmengsel in de springvorm.
• Rol van het overige deeg dunne rolletjes en leg die in een ruitmotief op de taart, ja precies zoals een ‘klassieke’ appeltaart eruit hoort te zien!!
• Bak de appeltaart in ongeveer 60 minuten gaar.
• Ga na 30 minuten even naar buiten (ik liet Monster uit): als je weer binnen komt ruikt je huis echt TE GEK lekker naar appeltaart!!

Een road-trip in een oranje Volkswagen busje, onderweg Duitse appels plukken en hiervan een ouderwetse appeltaart bakken. Ik vind het een mooi verhaal. Lekker kort.

Er gaat zeer weinig boven een stukje verse appeltaart! Mee eens?

Liefs! Nora