Berichten

zomerbruiloft Noor en Jur

Een bruiloft is magisch♥ Nu weet ik het echt.
En het mooie aan trouwen is de liefde: de liefde tussen de twee personen die trouwen, maar ook de liefde van de mensen er omheen. Iedereen lijkt een beetje verliefd op zo’n dag. Of misschien heb ik dit alleen maar zo ervaren omdat ik zelf helemaal in de wolken was? Och, maakt het wat uit?

Jur en ik trouwden op 7-7-18. En op veler verzoek – en een beetje omdat ik zelf nog MEGA aan het nagenieten ben en er alles over wil vertellen – een bruiloft-blogje!

bordje op de camping - Jur en Nora

Love, peace & happiness

De insteek van onze bruiloft was al vanaf het begin: RELAX.
Gewoon een ontspannen feestje, met alleen maar leuke mensen, ZON (en dan het liefst heel veel), lekker eten en genoeg te drinken. We wilden een beetje een festival-sfeer: inclusief slapen in tentjes, want het leek ons een puik plan als iedereen kon blijven zodat niemand hoefde te BOB-en.

We vonden onze perfecte locatie bij Buitengoed de Boomgaard in Bunnik. Een camping op een boomgaard, waar alles al feestelijk eruit ziet zonder dat er iets versierd is. En mét slingers, lampionnen en lichtjes is het dan natuurlijk helemaal feeëriek.

De feesttent is versierd voor de bruiloft

’s Ochtends op de dag van de bruiloft gingen Jur en ik, met onze feestdirecteur Henri, naar de feestlocatie om onze tent op te zetten en alvast de boel een beetje te versieren. Nu al knus!

Get the party started!

Over het feest kan ik uren praten. Alle lieve mensen die er waren, alle mooie woorden die we hebben gehoord, het heerlijke eten, de dansjes die gedaan werden….
Maar omdat een foto meer zegt dan 1000 woorden (hoewel dit bij mij vaak andersom is) ga ik gewoon heel veel foto’s  van onze bruiloft laten zien en ondertussen een beetje vertellen.
Overigens is dit slechts 1% van het totale aantal foto’s dat er op 7-7 en 8-7 is gemaakt. Maar als je meer foto’s wilt: kom gezellig langs dan laat ik je alle foto’s zien! 🙂

aankomst bij Boomgaard

Toen we aan kwamen bij de Boomgaard, stonden alle gasten langs het lampionnenpaadje te applaudisseren! Zo fantastisch! Ik had meteen kippenvel.

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

ceremonie bruiloft Noor en Jur

En de ceremonie.
M’n tante Annet was trouwens onze BABS!

Het ja-woord

Het belangrijkste moment van de hele dag – en van m’n hele leven 🙂 – Het JA-woord!

Gast!

Er waren zoveel gezellige mensen. M’n vader heeft z’n best gedaan om iedereen op de foto te krijgen.
Het mooie vind ik, nu ik de foto’s zo terug zie, dat het een soort ’trip down memory lane’ is: elke gast hoort bij een bepaalde periode uit m’n m’n leven.

Hier een paar foto’s van de gasten en de gezelligheid:

Ik denk dat ik de hele dag alleen maar heb gelachen. Zo mooi.

V.l.n.r. Mari (de vriend van m’n moeder), m’n moeder en Renee (de vriendin van m’n vader).

M'n lieve logopedie vriendinnen en hun mannen!

M’n lieve logopedie-vriendinnen en hun mannen!

En m'n tandheelkunde vriendinnen met hun mannen!

En m’n tandheelkunde vriendinnen met hun mannen!

met kaat fleur en ushi

In het midden: m’n oudste vriendin Ushi (ze heet eigenlijk Marloes. We kennen elkaar nog uit Gouda) die speciaal uit Hongkong naar Nederland is gekomen voor onze bruiloft!
En daarnaast Kaat en Fleur: m’n Lloret-vriendinnetjes!

Gasten bruiloft Noor en Jur

Zo is het wat overzichtelijker 🙂

Gasten bruiloft Noor en Jur2

En nog meer leukerds!

Gasten bruiloft Noor en Jur3

En nog meer!! En dit zijn dus BY FAR niet alle foto’s…

Tijdens het eten

Er werd ook gegeten! Die man die je daar ziet lopen is m’n vader 🙂

er werd gedanst

En er werd gedanst!! Uiteraard heb ik ook op de dansvloer staan shinen want: dansen is leuk! Zelfs Jur heeft gedanst 🙂 Met mij!

Beetje fris 's avonds, met pap en Lau

M’n vader, ik (met dekentje want het was een beetje fris zo midden in de nacht) en m’n zusje.

Had ik trouwens al verteld dat ik binnen een uur een glas wijn over m’n eigen jurk had gegooid? Witte wijn gelukkig. Je zag niks. Wel zonde van de wijn.
Uiteraard geen paniek, want: het was feest! En vriendin Anita heeft m’n jurk drooggedept.

Mini vakantie

bruiloft camping

Een stukje van ‘onze’ camping.

Velen hadden een tentje meegenomen (niet iedereen was even goed in het opzetten van de tent… Ik krijg weer bijna een lach-aanval als ik aan sommige kampeer-helden denk 🙂 ) er waren ook 2 caravans en een paar anti-kampeerders sliepen in een hotel in de buurt: het was een minivakantie!!
Dus toen het feestje ’s avonds ten einde liep, was het echte feest nog niet afgelopen.

De volgende ochtend werden de eerste tenten rond 7.30u alweer opengeritst. Dit weet ik, omdat ik toen toevallig moest plassen en dus een tocht naar het toiletgebouw moest maken…. En ik had dorst.

bruiloft camping

Brakke snoetjes bij het ontbijt. Maar hoe gezellig was dit! Lekker een beetje napraten. Zonnetje erbij. En dan die liefde he♥

ontbijt

Ontbijten in de zon.

ontbijt op de camping

Dit was toch zo gezellig! Ik kan iedereen aanbevelen om een bruiloft te houden met een logeerpartijtje.

Cadeaus!

Och we zijn toch verwend. De meest originele, creatieve, lieve en grappige cadeaus en kaarten kwamen voorbij.
Hier een globale samenvatting:

Wie wordt er nou niet blij van cadeaus?

We hadden overigens op onze uitnodiging gezet dat we, euhhh, tja. Ik copy-paste het wel even:

Oja, nog iets: we zijn vereerd dat jullie stukjes, liedjes, PowerPointpresentaties of ABC’tjes voor ons bedenken, maar dit willen we niet! We vinden dat dit het feest teveel stil legt en bovendien leent de locatie zich er niet voor. Niet doen dus.

Kkinkt best bot hè. Maar soms moet je duidelijk zijn, hahahaha. Geen stukjes dus.

M’n moeder had wel een speech geschreven, die ze niet heeft voorgedragen maar gewoon aan ons heeft gegeven. Zo konden we het thuis rustig lezen. En… tromgeroffel…. jullie mogen de speech ook lezen! Zo is het toch een beetje alsof ze het voordraagt.
Lees hier de speech van Gonda.

Dit dekentje hoorde bij de speech♥

Echtgenoten, echt genoten!

En nu ben ik dus getrouwd! Met de man van m’n dromen. Wat is ‘ie knap ook hè?
Ik blijf het bijzonder vinden dat ik de liefde van m’n leven heb gevonden en dat hij mij ook leuk vindt. En dat we nu dus getrouwd zijn en de rest van ons leven samen zijn. Dat moet je maar net treffen.
Natuurlijk ben je ook zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk, dus ik denk dat ik in dit geval best een beetje trots mag zijn 🙂

Let love rule!♥

Nou, ik ga nog even verder met nagenieten.
En oja! We gaan ook nog op huwelijksreis! Drie weken rondreizen door Maleisië, best een toffe honeymoon al zeg ik het zelf 😉

Liefs! Nora

Allerliefste Monster

Ik ben zo verdrietig…

Zo intens verdrietig.
Ons beste vriendje, de allerliefste Monster, is er niet meer.
Gister kuste en knuffelde ik hem voor de laatste keer. Snoof ik nog één keer z’n geur op, kriebelde ik hem onder z’n kinnetje, vertelde ik hem hoeveel ik van hem hield.

Arm, ziek diertje

Monster was al een paar weken ‘niet lekker’. Drie weken geleden gingen we met hem naar de dierenarts, omdat hij kortademig was. Bij het ademhalen piepte hij, hij hoestte af en toe en hij was niet het actieve, vrolijke hondje als altijd…
De dierenarts deed bloedonderzoek: Monster bleek een luchtweginfectie te hebben. We kregen antibiotica mee, dit moesten we hem twee keer per dag geven. Monster leek hiervan een beetje op te knappen. Het hoesten hield op!
Maar hij was nog steeds futloos: hij lag het liefst onder een dekentje in zijn mand.
Nu was Monster ook al 9,5 jaar, dus we dachten: het wordt een oud hondje! Hij is niet meer zo actief als vroeger, maar dat hoort bij de leeftijd.

Monster op Ossenmarkt

Vroeger was Monster altijd achter balletjes en takken aan het aanrennen. Druktemakertje 🙂

Monster wilde ook niet meer naar buiten. En als hij eenmaal buiten was, dan deed hij één plasje (tegen onze bloembak) en dan wilde hij weer naar binnen. Toen er sneeuw lag dachten we dat Monster het gewoon te koud vond buiten. We vonden hem een dramaqueen en maakten er grapjes over. Dit was vorige week. We vonden dat hij zich een beetje aanstelde en trokken hem gewoon de drempel over. Meedogenloos, met de wetenschap van nu. Want hij was toen al doodziek 🙁

Monster dronk niet meer en at nauwelijks. Hij werd dunner en dunner (en was altijd al tegen het dunne aan). Z’n spiertjes namen ook af. Maar zijn buik werd dik.

Monster ziek op de bank

Zielige, zieke Monster onder z’n dekentje.

Het slechtste nieuws ooit.

Donderdagavond ging Jur (want ik was er niet 🙁 ) met Monster naar de dierenarts. De dierenarts schrok van hoe Monster er uit zag en maakte een röntgenfoto.
Het slechte nieuws sloeg in als een bom: Monster had een tumor in z’n lever, daardoor werkte z’n lever niet meer zoals het hoorde. Z’n hele buikje zat vol met vocht, maar de rest van z’n lichaampje was uitgemergeld (te vergelijken met honger-kindjes in Afrika). Het vocht trok op naar z’n longen (er achter): daardoor was hij zo benauwd.
Hij was niet meer te redden.
De dierenarts vertelde dat Monster veel pijn leed. We moesten de moeilijkste beslissing van ons leven maken.

Allerliefste Monster op de bank

Monster wilde het liefst op de bank tegen ons aan liggen.

Laatste dag

Vrijdag belde ik al mijn clienten af, zodat ik de hele dag bij Monster kon zijn. Ik wilde hem niet alleen laten.
Monster werd bijna met het uur zieker. En wat deed het pijn om hem zo te zien lijden.
We maakten een afspraak met de dierenarts: zaterdag zouden we hem laten inslapen. Dan zou hij rust hebben en geen pijn meer hebben.

Ik heb nog nooit zoveel gehuild. Ook Jur was ontroostbaar.
We hebben Monster nog alle liefde gegeven die we in ons hadden. Miljoenen kusjes.
Monster was heel aanhankelijk, wilde alleen maar tegen ons aan liggen. Hij huilde ook. We gaven hem af en toe een hamblokje, dat was het enige wat hij nog wilde eten. Maar na een paar blokjes wilde hij dat ook niet meer.
Monster heeft z’n laatste twee nachten bij ons in bed geslapen. We waakten bij hem, hielden bakjes water voor z’n neus, zodat hij kon drinken, stelden hem gerust als hij piepte.
zo'n zoet maar hulpeloos koppie van monster
Zaterdagochtend kwam Monster in bed tussen onze hoofden in zitten. Hij kwam afscheid nemen, op zijn manier. Z’n lieve koppie legde hij op het kussen, alsof hij wilde vertellen dat hij wist wat wij wisten.
We tilden hem nog één keer naar het gras, om een plasje te doen. Lopen lukte hem niet meer: z’n bolle buikje deed vast pijn. Z’n poten waren opgezet van het vocht en hij had geen spiertjes meer over. Alle reserves waren op.

Afscheid

Om 10.45u kwam de dierenarts bij ons thuis. Ze was ontzettend begripvol en gaf ons alle tijd.
Monster lag onder z’n kleedje op de bank, maar toen de dierenarts binnenkwam sprong hij ‘waaks’ op en liep naar de deur. Boef.
We hielpen hem weer op de bank, en piepend en hijgend zakte hij door z’n pootjes, tegen me aan.
De dierenarts gaf hem een slaapmiddel (prik in z’n bil). Monster schrok van de prik en probeerde wakker te blijven. In tranen aaiden en kusten we hem. We vertelden dat het goed was, dat we intens veel van hem hielden en dat hij z’n oogjes dicht mocht doen.
Langzaam zakte hij weg. Z’n oogjes bleven open, maar dat was normaal volgens de dierenarts. Vlak voordat hij echt wegzakte, legde hij z’n kop op mijn been. Dat was het laatste wat hij deed, alsof hij me wilde laten weten dat het ‘goed’ was.
Helemaal slap lag ‘ie daar. De dierenarts legde een infuus aan in z’n pootje.
Ik aaide over z’n zachte oortjes, gaf hem kusjes op z’n koppie, fluisterde z’n naam en hield m’n hand op z’n magere borstje. Ik voelde hoe z’n hartje er mee op hield.

En nu

En nu is het leeg. M’n hart, het huis, Monsters mand: alles is leeg.
Jur en ik praten over Monster. En we huilen. We proberen samen veel mooie herinneringen op te halen en aan de leuke dingen te denken. Het is nu nog zo pril, hopelijk slijt het nare gevoel en blijven de mooie herinneringen over. Het is zo verdrietig.
Nooit meer die trippelende pootjes, nooit meer die ondeugende blik als ‘ie weer een bal naast m’n voet had gelegd, nooit meer die liefdevolle blik als ‘ie lekker tegen me aan kwam liggen, nooit meer Monster.
En ik mis hem zo vreselijk. Mijn liefste hondje♥

Op z'n dekentje, met z'n bal naast hem. Monster

 

Rust zacht allerliefste Monster♥

Liefs ♥ Nora

Vandaag geen weekoverzicht zoals ‘normaal’. Ik ben te verdrietig.
Hopelijk begrijpen jullie het.
Ik kreeg veel vragen over wat er gebeurd was met Monster, daarom heb ik het opgeschreven. Het opschrijven werkte ook een beetje therapeutisch, hoewel ik wel 4 keer in tranen ben uitgebarsten tijdens het schrijven…