Ik ben (ook) een wielrenner

Ik wandel. Ik ren. Ik fiets. Ik rij auto. Ik ben deel van het verkeer.
Maar ik hou ook van wielrennen. Op m’n racefiets dus. En ook dan ben ik deel van het verkeer. Want als wielrenner moet je op het fietspad, zo is het nou eenmaal.
Op zomerse dagen zijn de meeste fietspaden best druk: vooral dagjesmensen van middelbare leeftijd, die er OF gezellig op uit trekken op de elektrische fiets, met het lunchpakketje in de fietstas, OF ze hebben hun wandelschoenen aangetrokken om even flink de paden op en de lanen in te gaan. Prima! Als wielrenner ben je net iets sneller dan deze ‘luitjes’, dus het komt veelvuldig voor dat je moet inhalen.

Tring!!

Nu reed ik afgelopen week op de Ronde Hoep, in m’n eentje, op de racefiets. Het was lekker warm, dus ook lekker druk met dagjesmensen. Op ruime afstand voor me zag ik een man en vrouw op de fiets (E-bikes! I’m just sayin’…). Ze hadden allebei dezelfde jas aan (snurk) en de man (die overigens aan de binnenkant reed) had een spiegel op z’n fiets. Ik heb een klein belletje op mijn racefiets, waarmee ik mezelf kan aankondigen, dus op ongeveer 50 meter achter deze mensen tringel ik met m’n bel. Geen reactie. Ik bel nog eens. Mevrouw kijkt verdwaasd om zich heen en gaat zelfs wat meer links rijden…. Waarom?? Ik kom steeds dichterbij: ik ben ab-so-luut geen snelheidsduivel of Spidi Gonsalez, ik heb gewoon een lekker tempo’tje. Ik bel nog eens, en roep nu ook ‘pardon’, maar mevrouw en meneer blijven bijna de hele breedte van de weg gebruiken (best knap, want Ronde Hoep is echt niet smal). Ik heb al wat afgeremd, maar ik moet er nu echt voorbij. Op dat moment hoor ik mevrouw schreeuwen: ‘KIJK UIT TRUT!!”
Sorry? Noemde ze me trut?! Ga gewoon naar rechts, MEVROUW! En hou uw gemak please.

Doof? Spiegel!!

Nu weet ik (omdat ik ook logopedist ben) dat als je ouder wordt ook je gehoor achteruit gaat. Ouderdomsslechthorendheid. Daarom had de meneer van dit waargebeurde verhaal waarschijnlijk een spiegel op zijn fiets, om achteropkomend verkeer te zien. Heel goed meneer!! MAAR GEBRUIK DIE SPIEGEL DAN OOK!!!

Rekening houden met ELKAAR.

Ik weet dat andere weggebruikers zich storen aan wielrenners. Vooral grote pelotons, die keihard rijden op fietspaden zorgen voor flink wat irritatie. Maar ook de kleine groepjes of eenlingen op de racefiets worden niet gewaardeerd omdat ze te hard rijden. Ik heb daar begrip voor. Want eerlijk is eerlijk, ‘wij wielrenners’ rijden ook heel hard (that’s why we like it 😉 )
Maar mevrouw-met-de-E-bike: moet u me daarom ‘trut’ noemen?? Laten we gewoon rekening houden met ELKAAR! Ik rem wat af als ik u passeer, ik roep soms zelfs ‘bedankt!’ (= charme-offensief 🙂 ). Maar gaat u dan alstublieft naar rechts, of achter elkaar rijden als iemand u wilt inhalen? Dan houden we het plezierig! Cheer up, de zon schijnt! U bent waarschijnlijk een heerlijk dagje op pad met uw echtgenoot, lekker genieten! Maar gun mij dat ook: want ik ben vandaag een heerlijk tochtje aan het fietsen! Ook ik ben lekker aan het genieten! En mijn dag wordt echt niet leuker als ik ‘trut’ genoemd word. En ik denk dat uw dag niet leuker wordt als u een keer per ongeluk van uw fiets gereden wordt, omdat u niet aan de kant ging….

Fietsland of wielerland?

Ze zeggen wel eens dat Nederland een fietsland is. Mee eens!! Overal mag en kan je fietsen, iedereen houdt rekening met fietsers! Superleuk!
Maar Nederland is duidelijk geen wielerland……

Wat zijn jouw ervaringen op de weg? Stoor je je aan wielrenners? Of ben je zelf een wielrenner en loop je ook tegen onbegrip (en onbeschoftheid??) aan? Ik ben heel benieuwd naar je verhalen!!

Liefs! Nora