Terwijl de hele wereld – zo voelde het tenminste – naar Ajax keek, keek ik naar 3Doc’s ‘Fitgirl’. Niet omdat ik erlangs zappte, want sinds ik een paar weken geleden als verrrry late adopter Netflix heb ontdekt staat de tv nauwelijks meer aan, maar omdat m’n moeder appte dat er een interessante documentaire was. En interessant was wel het goede woord ja.

Fitgirl Robin

De documentaire neemt de kijker gedurende 10 maanden mee in de voorbereiding van basisschooljuf Robin Moolenaar op het Nederlands Kampioenschap Bodyfitness. En om daar te kunnen shinen moest Robin 22 kilo afvallen.

Plan? Dat had haar potige personal trainer/ coach wel: 25 uur per week sporten. Dat betekende voor Robin dat ze elke dag belachelijk vroeg op moest staan voor een flinke cardio sessie en dagelijks in het krachthonk moest bikkelen. Met potige trainer dus. Die tussen neus en lippen door nog wat schimmige foto’s liet zien uit zijn ‘anabolen-tijd.’

25 uur per week trainen, is dat alles? Nee natuurlijk niet domme, onwetende kijker. Er is ook een voedingsplan. Vanaf nu mag Robin alleen nog maar rijst met broccoli en kip. En af en toe appeldag. Dat is een dag dat ze alleen maar appels mag eten, maar zoiets vermoedde je waarschijnlijk al. En in de dagen voor de wedstrijd mag Robin ook af en toe 27 eieren op een dag eten. Lekker schijf-van-vijf. Appeltje eitje.

Doel van deze hele exercitie? Winnen van het Nederlands Kampioenschap Bodyfitness.

Focus

We zijn 8 maanden voor de wedstrijd. Er zit nog een lekker gezond vetlaagje over Robins gespierde, bleke lichaam. Spierwit is hier wel op z’n plaats. Maar haar coach beschikt over de gave om hierdoorheen te kijken. Hij ziet progressie! Robin blij, coach blij, ik als kijker blij. Want ik wil natuurlijk niet dat Robin dit allemaal voor niks doet.

Tijdens het kerstdiner met de kinderen van haar school, laat Robin zien dat ze echt ‘ruggengraat’ heeft, zoals ze het zelf noemt. Ze laat alle lekkernijen staan. Vervolgens gaat ze met haar bakkie rijst-kip-broccoli afgezonderd in de gang zitten. Kan ze daar lekker haar kerstdiner eten. Merry christmas. Emotioneel vertelt ze dat ze een emo-eter is. En dat ze een haat liefde verhouding met eten heeft. En dat ze heus geen eten nodig heeft om gelukkig te zijn. En dat ze dat wel even aan de wereld gaat laten zien.

Alarmbellen gaan af. In mijn hoofd. En op de app, want ondertussen app ik met m’n moeder. Arme Robin. Ze heeft een moeilijke relatie met voeding en ze denkt dat dit in haar fysieke vorm zit. Maar het zit in haar hoofd.

Robin heeft ook een prinsessenkalender waarop ze elke dag dat ze zich aan de regels van de fitgirl-coach heeft gehouden afvinkt. Ze is nu al 48 dagen ‘clean’. En ze is trots op zichzelf. Ik ben ook trots op Robin: wat een focus. Ik doe het haar niet na.

Game on!

In de week voor de wedstrijd worden glitterbikini’s gepast, beenspieren aangespannen, selfies van buikspieren gemaakt en eieren gegeten. 27 per dag.

Robins snoetje is ingevallen, ze is lijkbleek. Of nee sorry, SPIERwit dus. Maar dat komt goed! Want hoera voor de spray-tan. Binnen een minuut van spierwit naar oempaloempa bruin.

Robin is duidelijk gespannen voor de wedstrijd. En ik inmiddels ook. Wat mij betreft mag ze winnen! Robin wil winnen omdat ze denkt dat ze dat nodig heeft om gelukkig te zijn en om aan de wereld te laten zien dat ze heus wel discipline heeft. Ik wil dat Robin wint omdat ik het haar gun.

“Ik geniet hier zo van”, Robin kan het niet vaak genoeg zeggen. Waarschijnlijk omdat ze zichzelf wil overtuigen. Want ze ziet er niet uit of ze aan het genieten is. Ze ziet er doodongelukkig uit.

Lijm op je kont

Wat flitsen van de wedstrijd. Er worden bikinibroekjes met prittstift vastgelijmd op billen en er worden nep-lachjes vastgelijmd op gezichten. Strike a pose, span je mega-spieren van je mega-bruine lichaam aan, zwaai naar de jury, en klaar!

Robin wordt zevende. Of ‘buiten de top vijf’, zoals ze het zelf noemt. De coach is boos. Niet op Robin, want op haar is hij trots, maar boos op het resultaat. Hij gaat dit nooit meer doen, alles was voor niets. Robin is trots op zichzelf, zegt ze. Ze heeft ervan genoten. En tja, het blijft een jurysport he? “Waarschijnlijk heeft de jury te diep in het glaasje gekeken, want die andere meiden waren echt niet beter,” aldus de woorden van een sportieve net-buiten-de-top-vijf-atlete.

En dan komen de tranen. Ik heb met Robin te doen. Ze oogt zo ongelukkig. Het meisje was prachtig, voor tijdens en na de wedstrijd. Maar daar werd ze door niemand, ook niet door zichzelf, op gewezen… Ik vind dit moeilijk om naar te kijken.

En nu dan?

We zijn weer vier maanden verder. Robin loopt op het strand. Ze bestelt een grote friet met mayo. En ze ziet er gelukkiger uit dan vier maanden geleden. Ze vertelt dat de levensstijl naar aanloop van het NK bodyfitness voor haar niet continu vol te houden is. Ik snap haar. Sporten? Dat doet ze haast niet meer. Ze geniet nu weer van haar sociale leven. Go girl! Ze weet nu dat ze genoeg discipline heeft om fysiek te worden wat ze wil, maar dat wil ze nu niet. Toch sluit ze een volgende deelname aan een bodyfitness wedstrijd niet uit.

Moraal?

De docu is afgelopen, maar ik blijf met een onbestemd gevoel op de bank zitten. Ik denk dat er een les te leren valt uit 3Doc’s ‘Fitgirl’. Ja jongens, hier komt het moraal van het verhaal! Of in elk geval mijn moraal.

Een tien maanden lange prep en full-focus voor een wedstrijd levert zeker resultaat, kijk naar Robin, wat een doorzetter! Maar als je daarna alles weer he-le-maal laat varen is het resultaat ook zo weer weg. Een beetje te vergelijken met de spray-tan: mooi zo’n bruin laagje, maar het slijt er zo weer af.

Kun je sporten niet beter gewoon inpassen in je levensstijl? Ga lekker elke week een paar keer Crossfitten, rennen, fietsen of wat je dan ook leuk vindt. En geniet ervan. En neem ook lekker een wijntje als je daar zin in hebt. En een pizza. Dat sport je wel weer break-even. Geen appeldag voor nodig wat mij betreft.

Maar het echte moraal van het verhaal is: doe gewoon waar je gelukkig en blij van wordt. Doe geen dingen omdat je denkt dat andere mensen dat van je verwachten, of omdat je andere mensen iets wil bewijzen. Doe het gewoon voor jezelf. Als dat bikinifitness is met een vastgelijmde glitterbikini, soit.

PS. Ik vond ‘Fitgirl’ geen goede naam voor deze documentaire.

PPS. Ik vond het wel een heftige documentaire.

PPPS. Heb jij de docu ook gezien? Wat vond je er van?

PPPPS. Ik heb vandaag een speculaasjes-dag.

Liefs! Nora

Allerlaatste PS: dit is dus allemaal MIJN mening he. Jij mag gerust een andere mening hebben. Dat is ok!

Omarm die stalker in je en volg me!
Bijvoorbeeld op INSTAGRAM, of FACEBOOK. De 1000 volgers op Instagram heb ik gehaald! #goals. Maar ik bungel nog een beetje op het randje, dus volg me! Vind ik leuk.