marathon voorbereiding - Miles & More

Berichten

Nora’s week: Valentijnscadeautjes, nieuw haar, 25km trail op Texel en veel drankjes

Oh jongens, nog maar 7 weken (!!!) en dan: Rotterdam Marathon!! #nualzenuwachtig
Ik train nog even door dus.
Ook afgelopen week heb ik de nodige uurtjes gerend (onder andere 25km op Texel!!), maar ook fijn geborreld en gezellig gegeten. En nog meer!! Lees je mee?

Maandag ♥ 13 februari

Een lesje Crossfit op de maandagmorgen zorgt voor een week zonder zorgen! #tegeltjeswijsheid #zelfbedacht 🙂
Maar dit klopt niet. Een lesje Crossfit op maandagmorgen zorgt voor een week spierpijn…
Ik gebruikte de rest van de maandagochtend om nog wat administratie weg te werken en een verslag te schrijven. ’s Middags was ik gewoon op de praktijk.

Elke tweede maandag van de maand is er Tafel van Weesp. Kijk hier maar even wat dat is. Altijd een ontzettend gezellige avond: een presentatie (vandaag over financiële planning. Ik dacht: dit is vast niet zo saai als ik denk dat het is. Maar dat is het wel. Ik vond de presentatie tegenvallen…*snurk* ), en daarna lekker eten bij Aaltje! En gezellig kletsen hoort er ook bij.
De foto die ik zelf maakte was mislukt. Maar ik vond wel deze foto, gemaakt tijdens de kerstbijeenkomst van de Tafel van Weesp, afgelopen december. Dan heb je een beetje een idee 🙂

We zongen kerstliedjes en ik zong duidelijk met hart en ziel… #genant
foto: Eric Hage, www.erichage.com

Dinsdag ♥ Valentijnsdag ♥ 14 februari

Valentijnsdag!! Daar hou ik dus van! Lekker meedoen aan de commerciële uitbuiterij 🙂
Ik moest overigens gewoon werken hoor. Maar toen ik thuiskwam lag dit VETlieve cadeautje op me te wachten:

En dit zat er in! (de cappuccino maakte Jur er later bij)

Ik had overigens ook flink uitgepakt: Jur kreeg van mij een kaart.
En ik plaatste nog dit receptje voor ROZE FLUFF♥ Echt Valentijns-voedsel dacht ik zo.

Na al deze romantische liefdesbetuigingen moesten we weer naar de orde van de dag: hardlooptraining! Bij de Gaasperplas.
Jim liet ons allerlei lastige combi’s doen bij de loopscholing (dit is trouwens nog best vermoeiend!!). Daarna moesten we vooral veel heen en weer lopen. En dan steeds iets sneller.
Voor mij is het nu belangrijk dat ik tijdens de intervaltrainingen echt alles geef. DAT gaat het verschil maken. Aldus Jim.
Ik heb het gevoel dat ik namelijk vooral heel sloom word van al die rustige duurlopen…. Ik kan het wel lang volhouden., dus mijn duurvermogen is daadwerkelijk gegroeid. Nu m’n tempo nog.
Vanaf vorige week zitten er bij mijn eigen trainingen ook intervalletjes: pittig!! Maar noodzakelijk dus.

Woensdag ♥ 15 februari

De dag die al 3 weken GROOT in m’n agenda stond. Want: MIJN column weer in het WeesperNieuws! Ik zal deze column ook hier op Miles&More plaatsen (die vind je bij menu > Nora> column WeesperNieuws > hopla!).
Zodra de krant her-en-der werd bezorgd, kreeg ik appjes/ smsjes/ mailtjes binnen: allemaal positief!! 🙂 Das mooi, want columns schrijven brengt toch een grote vorm van onzekerheid met zich mee….

Ik werkte de hele dag. Na werk zou ik eigenlijk met Jur een rondje gaan hardlopen. Maar eenmaal thuis besloten we lekker de gordijnen dicht te doen, de kaarsjes aan te steken en op de bank te cocoonen enzo 🙂 Hiervan zijn geen foto’s.

Donderdag ♥ 16 februari

Omdat ik gister dus niet had gerend (en dat schema-technisch wel de bedoeling was) moest ik dat vandaag doen. Ik begon de dag dus met 50 minuten in Z3. Maar m’n benen voelden als LOOD. Niet lekker gerend dus…. Mehhhh.

Omdat m’n kapsel al weken een doorn in m’n oog was, was het nu echt tijd voor de kapper. Een kappers bezoek duurt in mijn geval ook ruim 2 uur, dus daar moet ik echt even voor uittrekken….

fietvieuwwwww….

Gelukkig nieuw haar!!

’s Middags werkte ik thuis. Voornamelijk aan m’n blog. Ik wil namelijk graag ‘m’n blog naar een hoger level tillen ‘. #legetaal
Ik wil méér bezoekersaantallen, méér pageviews, méér samenwerkingen met bedrijven en méér activiteit op mijn blog. (Deze doelen heb ik zelf ook SMART geformuleerd hoor. )

Ik wil méér!

Om half zeven moest ik in het zwembad zijn: zwemles!! Daar kijk ik al de hele week naar uit. Niet dus. Zwemmen is NIET m’n lievelings, hoewel het wel heel gezellig is met alle andere zwemmers. Maar toch ging het zwemmen niet onaardig vandaag. Vooral borstcrawl met een plankje tussen m’n benen gaat verdomd lekker! Dan lijk ik harder te gaan dan wanneer ik m’n benen wél mag gebruiken. Is dit normaal?! Hebben meer mensen dit?

Vrijdag ♥ 17 februari

Uiteraard werkte ik gewoon op de praktijk. De meeste kinderen hadden vandaag al voorjaarsvakantie, dus er heerste zo’n fijn vakantie-sfeertje ♥ (dan reken ik de krijsende baby in de wachtkamer even niet mee).

Na werk ging ik vrijdag-middag-borrelen met Jur en een zakelijke vriend van hem. Ontzettend gezellig en hele positieve dingen besproken: zo mogen alle vrij-mi-bo’s wel zijn!!
We gingen op tijd terug om te eten: ik maakte een superlekkere macaronischotel, want we hadden vast wat koolhydraten nodig voor morgen!! Geen foto’s, want: slecht licht.

Zaterdag ♥ 18 februari

Op naar Texel!! Vandaag rennen Jur en ik de Texel Trail: 25 km dwars door Texel. Dit wordt voor mij de 4e keer dat ik deze trail ga doen, voor Jur zelfs de 5e keer! (En dit is de 5e keer dat Texel Trail wordt gehouden.)
Eerst thuis nog even aankleden (hardloop-kleren AAN, lastige dilemma’s want wat doe je aan bij een trail?), spullen pakken, havermoutje bouwen en eten, en dan: GAAN.
(Monster zou wat later door m’n vader worden opgehaald om daar te logeren).

Bij de bootterminal in Den Helder kwamen we, hoe toevallig, een clubje vrouwen uit Weesp tegen! Ook zij gingen trailen op Texel. Weespers zie je echt overal: joehoe!
De boot naar Texel is toch een soort ‘belevenisje’: lekker uitwaaien op het dek en mijlenver over zee kijken. Maar het was nogal mistig vandaag: jammer. Overigens zat de sfeer er goed in: we hadden echt veel zin om lekker over Texel te rennen!!

op de boot naar Texel!

Normaal regelt de organisatie van de Texel Trail een bus, zodat je zonder problemen van de boot naar de start (in De Koog) komt. Vandaag ging het wat minder soepel. We moesten bijna een half uur op de bus wachten, waardoor we krap een kwartier voor de start pas in De Koog aankwamen (gelukkig waren we niet de enigen: een hele bus vol was bijna te laat).
STRESS!! Okee, dat viel wel mee. Maar het is niet relax als je in een kwartiertje nog (een beetje) moet omkleden, plassen (enorme rij voor de wc natuurlijk), warm lopen (heb ik geskipt) en klaar moet staan voor de start. Het is wel gelukt!! Maar m’n hartslag was dus al hoog voor ik zelfs maar gestart was…

Ik had het zwaar…

De trail was echt prachtig, maar super zwaar. In totaal moesten we 4 keer het strand op en af (en dus steeds weer over die verschrikkelijke duinen). We renden een mooi stuk door de Slufter, waar we voorgaande jaren ALTIJD natte voeten kregen, maar vandaag niet! #meevallertje
De rest van de 25km die niet over het strand ging, ging dwars door duinen en bos. Ongeveer alles was vals plat. Of zo voelde het tenminste…. Ik had het echt zwaar!! Jur heeft me er doorheen gesleept zo ongeveer. Ik denk dat als hij niet naast/voor me liep, ik zeker even was gaan wandelen. Terwijl ik dat echt een no-go vind hoor. Maar ik had zulke zware benen: het leek alsof ik niet vooruit ging. Echt kak.

Na 2 uur en 20 minuten finishten Jur en ik samen♥ Ik was zo blij dat het klaar was. Onderweg had ik het niet koud gehad: ik had dubbele handschoenen aan (goede keuze), een thermo shirt en een dik windjack (goede keuze) en een dikke buff (slechte keuze, veel te warm: na 4 km heb ik deze afgedaan en om m’n arm meegesleept…). Maar m’n lichaam had vandaag niet z’n beste dag. Hopelijk was dit geen voorteken voor de Rotterdam Marathon… Want dit geeft niet bepaald vertrouwen.
Ik ben overigens wel 3e vrouw geworden 🙂

StayOkay echt heel okee!

Uiteraard dronken we na de finish een biertje: Skuumkoppe! We douchten snel en regelden een lift naar het StayOkay in Den Burg (vet lieve mensen die helemaal niet naar Den Burg moesten hebben ons toch gebracht! Dat kan op Texel.)
Ik was een beetje sceptisch over het StayOkay: want ik heb dus geen zin om de kamer en badkamer te delen met allemaal onbekenden en om in een pauper hotel te zitten. Maar wat had ik het fout!! Ik was echt positief verrast!!
Jur en ik hadden een eigen kamer met eigen badkamer en wc! Er was een uitgebreid ontbijtbuffet (bij de prijs inbegrepen) en de StayOkay zag er fris en uitnodigend uit. Ook was er vanalles doen (ook poolen!! Dus dat deden we midden in de nacht), er was zelfs een cafe. En totaal betaalden we €55,-. Met z’n tweeën dus.
We hebben besloten dat we volgend jaar weer naar het StayOkay gaan.

Eten en borrelen

Redelijk uitgehongerd liepen we naar het Centrum van Den Burg. We dronken eerst een drankje bij de Smulpot (en we aten er bitterballen bij, natuurlijk). Ik kakte even intens in. M’n benen waren nog lang niet bijgekomen: ze waren ‘restless’, ken je dat? Heel ongemakkelijk. Dus ik zat niet lekker.
We gingen door naar de 12 Balcken (daar hadden we gereserveerd). Zo’n leuke kroeg!! Druk en gezellig, heel veel verschillende biertjes en goed eten. Precies wat we nodig hadden 🙂
We dronken wat (en nog meer) en we aten spare-ribs (ik!) en sate (Jur!) en ik voelde me spontaan veel beter! Geen last meer van m’n benen, ook niet (echt) meer moe. Dus we borrelden door tot half twaalf. Okee, dat was ook later dan we eigenlijk wilden, maar we hadden het zo gezellig met elkaar en andere Texelaars.
Enorm moe slenterden we naar het StayOkay. Daar beleefden we onze volgende opleving: en zo stonden we ineens te poolen.
Half één lagen we eindelijk in bed. Poeh. Wat een dag.

een typische kroegfoto 🙂

Zondag ♥ 19 februari

Na een slechte nacht (hallo rusteloze benen) werd ik brak wakker. Totaal niet uitgerust, jammer.
We ontbeten bij het StayOkay (= goed geregeld!!) en huurden fietsen (ook bij het StayOkay). We fietsten half Texel rond (van Den Burg, naar Den Hoorn, naar Oudeschild en weer naar Den Burg).

Onderweg zag ik deze tuin vol tuinkabouters. Ik ben gek op tuinkabouters.

In Oudeschild woont familie van Jur. We gingen eerst op bezoek bij tante Riet: een kwiek en lief vrouwtje van 80-plus. Tante Riet maakt al jaren zo’n 150 liter remouladesaus per week (en een zelfde hoeveelheid knoflooksaus) voor de friettent in Oudeschild (die ook van Jurs familie is). En tante Riet heeft ook Facebook, dus ook al zien we elkaar maar 1 keer per jaar op Texel: we weten alles van elkaar 🙂

Bij tante Riet staan de Hollandse hits gezellig hard en wil hond Tank met iedereen knuffelen 🙂

Na de koffie bij tante Riet reden we door naar Veronica: de friettent!! Tijd om die befaamde remouladesaus van tante Riet even te proberen. Met kibbeling♥ En we kletsten even gezellig bij met de andere familie van Jur (die eigenlijk druk aan het werk waren).

kibbeling met remouladesaus van tante Riet

Nadat we de fietsen weer hadden ingeleverd bij het StayOkay, namen we de bus naar de boot, de boot naar het vaste land, en de auto naar huis. Gezellig als ik ben sliep ik de hele autorit 🙂

Voorjaarsvakantie

Het was me weer een week. Ik heb ook nog gefilmd op Texel, maar ik heb de resultaten nog niet bekeken. Heel misschien is het het delen waard. Misschien ook niet.
Ik laat het jullie weten 😉

Komende week is het lekker rustig op de praktijk (want: voorjaarsvakantie). Dus ook fijn de tijd om aan Miles&More te werken, om verslagen en administratie bij te werken, en leuke dingen te doen voor Save-Me 🙂 En ik ga ook nog bij m’n oma logeren!

Hoe ziet jouw week er uit?

Liefs! Nora

20 februari 2017/2 Reacties/door Nora

Alle recepten, Diner, Marathon, Om op te eten!

pre-Marathon Macaroni | Recept

De Marathon van Rotterdam 2016

Alweer een dikke week geleden rende ik de marathon van Rotterdam.
Mocht dit volledig langs je heen zijn gegaan (ja dat kan, er is leven naast de marathon…), lees hier hoe het ging (en hier kun je m’n voorbereiding naar de marathon checken!).
Ik wilde natuurlijk TOPFIT en beresterk aan de start verschijnen in Rotterdam, dus behalve veel trainen moest ik ook wat meer nadenken over m’n voeding. Ik heb zo’n 12 weken nagedacht over wat ik de avond vóór de marathon zou gaan eten. Overal las ik over ‘koolhydraten stapelen’: in de week voor de marathon de hoeveelheid koolhydraten wat opschroeven zodat je een voorraadje aanlegt. Koolhydraten worden in het lichaam in de vorm van glycogeen in je lever en spieren opgeslagen. Tijdens het hardlopen haal je uit glycogeen de suiker die in de beenspieren verbrand wordt, en tijdens een marathon heb je daar veeeel van nodig.

Als ik denk aan koolhydraten denk ik aan PASTA!! Ik besloot dus om een lekkere macaroni-ovenschotel te maken op de avond voor de marathon. En ik moet zeggen: ik ging er best lekker op tijdens de marathon! Ik ben de spreekwoordelijke man met de hamer niet tegengekomen onderweg. Wel een heleboel andere mannen.

Macaroni Ovenschotel

Wat heb je nodig? (voor 2 personen)

150 gr macaroni (van die elleboogjes, ik had ‘volkoren’)
1 courgette
1 ui
teentje knoflook
100 ml kookroom light
100 gr hamblokjes
100 gr geraspte kaas 30+
eventueel tomaatjes voor de sier.

Aan de slag!

Verwarm de over voor op 175 graden.
Kook de macaroni gaar: kijk maar even op het pak hoe dat moet.
Snipper de ui en pers het teentje knoflook: bak dit een paar minuutjes in een (hapjes-)pan (ik had eigenlijk een wok).
Snij de courgette in plakjes (en die weer door de helft) en bak 3 minuten mee.
Doe de hamblokjes er bij en laat nog een minuutje staan.
Doe de kookroom erbij: weer een paar minuutjes laten ‘pruttelen’ (raar woord).
Doe de macaroni in een ovenschaal en giet het courgett-ham-kookroom mengsel er overheen.
Verdeel de geraspte kaas erover (en dus wat tomaatjes: das leuk).
Zet de schaal nog ongeveer 20 minuutjes in de over: de kaas smelt dan lekker!!

Echt een aanradertje dit hoor! Ook als je geen marathon gaat doen de volgende dag (best licht verteerbaar).

Nu ben ik benieuwd: Heb jij een speciaal maaltje dat je ALTIJD eet voor een wedstrijd/ iets belangrijks?

Liefs! Nora

19 april 2016/2 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Marathon madness!! | the day after….

Het zit er op!! Maanden voor getraind, naar toe geleefd, zenuwachtig voor geweest: Rotterdam Marathon 2016.
Het euforische gevoel dat ik verwachte na afloop had ik niet 🙁 Dingen liepen anders, waardoor ik eigenlijk best wel baal…

De uren voor de start

Omdat we om 10u moesten starten, en Rotterdam niet om de hoek is, stonden m’n vriendje en ik om 6 uur op en pakten we om 7 uur de trein. Op een zondag.
Uiteraard hadden we ALLES klaargelegd en voorbereid op zaterdag (en de dagen er voor). Zelfs ons havermout-kampioenen-ontbijt stond al klaar 🙂 Dus zonder stress konden we naar het station! Ook het treinreizen ging probleemloos (there’s a first time for everything 🙂 ) er is namelijk een superhandige intercity-direct waardoor je vanuit Weesp binnen een uur in Rotterdam bent!!
In Rotterdam was het al goed druk: overal lopers met bleke snoetjes van de spanning (ik ook 😉 ) en ook al veel supporters. We moesten eerst ons startnummer en T-shirt ophalen bij de Expo. Op de een-of-andere manier kregen ALLE vrouwen een prachtig roze-met-wit T-shirt en kreeg ik een lelijke rood-met-zwarte…. Waarom?? Ik ga NU de organisatie van de marathon mailen. We besloten ons hier ook om te kleden, en ik ging naar de wc (eerste keer).
Onze tassen moesten we weer naar een andere locatie brengen. Daar was het behoorlijk druk: veel beveiliging en controle (dank! safety first!!) Maar wel behoorlijk wat lopen dus: van station naar de expo, van expo naar kleedruimtes, van kleedruimtes naar de start: ik noem het maar warming-up. Bij de kleedruimtes ging ik eerst nog even naar de wc, en voordat we naar het startvak liepen nog een keer. Liever nu dan onderweg 🙂
Om het startvak te bereiken konden we weer achter in de rij aansluiten. Man wat was het druk!! Ondertussen werkte ik nog een banaantje weg, strikte ik m’n veters voor de derde keer en probeerde ik m’n hartslag laag te houden. We stonden nog maar net in het startvak toen Lee Towers begon te zingen. Kippenvelmomentje als je met ALLE lopers ‘you’ll never walk alone’ meeblert♥
De snelle lopers startten om 10u en de menigte van ons startvak schoof langzaam door naar voren. We kwamen nog langs een Dixi, dus ik besloot nog maar een keer te plassen. Ik moest ook echt!! Om 10.15u ging nog een startschot: die van ons!! Op de startstreep drukte ik m’n Garmin aan: ready to go!!!

De marathon

We begonnen rustig. Dat kon ook niet anders, want het was druk op het parcours!! Ik kreeg een beetje het ‘Damloop-gevoel’: veel mensen die 3-breed over de weg kachelden en geen ruimte lieten voor inhalers…. Best frustrerend om steeds om mensen heen te moeten, te versnellen en weer af te zwakken en ruimte te moeten zoeken. Dit kost energie. We konden geen tempo houden en besloten na 5 km om maar mee te gaan met de flow… Weer een kippenvelmoment toen we de Erasmusbrug voor de eerste keer over gingen: die hele stoet hardlopers, al die supporters en harde muziek. Even kwam dat besef:

Yes! We lopen ‘gewoon’ de marathon van Rotterdam!!!

Elke 5 km stond er een drink-post, met water en AA-drink. Zeer welkom: want het was warm!! Ik had handschoenen aan, maar die kon ik na 10 km echt uitdoen (en m’n lieve vriendje hield ze bij zich ♥ liefde!). De kilometers gingen voor m’n gevoel snel. We hadden een fijn tempo (langzamer dan gepland, maar te overzien. Het kon gewoon niet sneller). Bij 15 km nam ik m’n eerste gelletje. Ik had van te voren namelijk bedacht dat ik bij de 15 km, 25 km en 35 km een sport-gel zou nemen. En dan had ik er nog één extra bij me, want je weet maar nooit.

Ergens rond de 20 km was er een hardloper voor me die vond dat ‘ie wat van de grond moest oprapen: waardoor ik tegen hem aan liep en bijna viel. Grrrrr!!! Van de schrik direct een hoge hartslag. En door de inspanning was ik sowieso al wat minder tolerant (die gast liep met een hele hutkoffer op z’n rug!! En dan ook nog ineens stilstaan en bukken?! Come on!!!). Maar ik vond m’n ritme weer terug hoor.

Bij het 30 km drinkpunt dronk ik 2 bekers AA (stilstaand, anders komt er meer op m’n shirt dan dat ik binnen krijg) en rende daarna weer door, maar ik zag m’n vriendje daarna niet meer. Ik besloot even te wachten, maar ik wist niet zeker of ‘ie voor of achter me was… Gelukkig zag ik ‘m weer achter me: we konden weer samen verder! Het tempo was wel wat ingezakt…

Bij het 35 km drinkpunt zei m’n vriendje dat ‘ie even rustig aan moest doen. Ik dronk weer stilstaand en dribbelde heel rustig verder, er vanuit gaand dat m’n vriendje achter me liep. Maar dat was niet zo… Ik besloot weer te wachten. Daar kwam ‘ie! Na wat ‘kom op’, ‘nog even’ en ‘we zijn er bijna’ wilde ik het tempo vervolgen. M’n vriendje zei dat ik maar moest gaan. En ik begreep daaruit dat hij aan zou haken in m’n kielzog. Het bleek anders. Toen ik even later achterom keek zag ik hem niet meer…. Ik wachtte even, maar merkte dat m’n spieren verstijfden, dus ik rende heel rustig door (terwijl ik steeds achterom keek of ik ‘m al zag). Bij de drinkpost van 40 km wachtte ik nog even. Nog steeds geen vriendje… Omdat ik in beweging moest blijven hobbelde ik wat voort. Ook bij het 500m-punt (finish in zicht!!!) stopte ik om te wachten. Niks… Inmiddels was de moed me in de schoenen gezakt en was ik (mede door de vermoeidheid) lichtelijk in paniek. Wat was er aan de hand? Hij was toch niet gestopt? Of stil gaan staan? Ik besloot om door te rennen en na de finish op m’n vriendje te wachten.

Dat was echt het stomste wat ik ooit kon doen. Had ik maar gewacht.

Met dikke tranen kwam ik over de finish. Niet blij, of opgelucht…. Ik zocht Jur. We zouden samen over de finish. Ultieme liefde zeg maar. En in plaats van te wachten rende ik door….
Bij de finish wachtte ik hem op, maar omdat de finishers twee kanten op konden liep ik hem mis. Ik zag op m’n marathon-app dat hij 3 minuten na mij gefinisht was. Ik probeerde hem te bellen, maar zijn telefoon stond uit (was leeg, bleek later). Inmiddels was ik ontroostbaar 🙁 De tranen rolden over m’n wangen toen ik m’n medaille omkreeg. Een oenig sulletje vroeg nog of ik op de foto wilde. Wat denk je zelf?!
Ik ben eigenlijk helemaal geen huilerig type, maar ik vermoed dat de stress en de vermoeidheid van de marathon ook een groot aandeel hadden in m’n emo-gedrag…
Ik besloot om terug te lopen naar de kleedruimte (waar onze tas stond) in de hoop daar m’n vriendje te vinden. De kleedruimte vinden bleek lastiger dan gedacht, ik heb namelijk het oriëntatie-vermogen van een ui… Gelukkig had ik een route-kaartje op m’n telefoon.
Intens ongelukkig en verdrietig sjokte ik naar de tassen. En daar zat ie!!! Op de trap voor de kleedruimte zat m’n vriendje!! Al omgekleed en wel :-). Omdat m’n emoties nogal hoog zaten vloog ik hem lichtelijk dramatisch in de armen.

Achteraf baal ik van mezelf. Als ik toch door ging rennen, dan had ik het beter goed kunnen doen en niet telkens moeten wachten. Dan was het misschien nog iets geworden met m’n eindtijd. Maar beter had ik gewoon samen met m’n vriendje kunnen lopen. Dan had ik me VEEL BETER gevoeld. Zo’n eindtijd zegt toch eigenlijk helemaal niks? Het gaat om het gevoel dat je er aan over houdt. De enorme prestatie die je levert, ongeacht de tijd! En dat je dat geweldige gevoel dan deelt met degene met wie je keihard hebt getraind om dit überhaupt te kunnen doen. Voorafgaand aan de marathon riep ik ook om het hardst dat het doel was: hand-in-hand over de finish. Maar blijkbaar doet een marathon rare dingen met je…

We besloten onze marathon-ellende weg te drinken met een biertje (ik nam wijn) en bitterballen op een Rotterdams terras. Eerlijk is eerlijk, dit maakte veel goed! Totaal ingekakt stapten we daarna in de trein terug naar Weesp. M’n vriendje had ongeveer 10 blaren, dus lopen ging niet zo soepel meer. We belandden nog even op het terras bij Toeters, maar we kwamen er achter dat we niet zoveel meer waard waren, dus strompelden we lekker naar huis.

Op Instagram las ik wijze woorden: een marathon is een ‘animal’ waarbij zoveel meer factoren een rol spelen dan alleen een stukje (takke-eind) rennen: wind, temperatuur, over-training/under-training, taper, plas-pauzes, mentale state-of-mind, vorm van de dag, etc. Makkelijk is het nooit!

Het was niet mijn mooiste marathon, ik ben niet tevreden en heb geen goed gevoel. Maar toch heb ik het gedaan! En gefinisht! Dat telt ook. Ik verwacht dat ik vanzelf wat milder word, de tijd heelt alle wonden.
Ook nog goed bericht: ik moest onderweg NUL keer naar de wc!!

Via social media heb ik van jullie allemaal ontzettend veel lieve support en cheers gekregen: voorafgaand aan de marathon, maar ook heel veel lieve woorden er na! Super bedankt!! Dat maakt alles echt een heel stuk fijner!! Jullie zijn lief!♥

Heb je gerend gister in Rotterdam? Hoe ging het? Of staat er een marathon op je planning? Heb je er nog zin in, na mijn verhalen? 😉

Liefs! Nora

11 april 2016/14 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

De week voor de marathon… | Miles van Noor

De onzekere laatste week voor de marathon….

De allerlaatste voorbereidingen voor de marathon…. Wat betreft trainen is het wel zo’n beetje gedaan. Een rustige week dus: opladen en uitkijken naar zondag.

Maar de onzekerheid slaat toe: Wat nou als ik het niet kan? Of wat nou als mijn schoenen ineens niet meer zo lekker lopen zondag? Of misschien krijg ik wel kramp? Wat nou als het echt KAA-UU-TEE gaat zondag?
Ik kan niet meer ‘bij’ trainen deze week, want in deze laatste week ga ik echt niet beter of sneller worden… Daar had ik eerder voor moeten zorgen. Gelukkig heb ik de afgelopen 12 weken ALLE trainingen van m’n schema vol overgave gedaan *trots*, zodat ik mezelf op dat punt in elk geval niks kan verwijten. Die gin-tonics en wijntjes die af en toe langs kwamen waren misschien niet het allerbeste plan, maar wel lekker en gezellig. Dat telt ook! YOLO.

Nog trainen?

Deze week heb ik nog wel 2 keer getraind: een rustig rondje van een uur met wat versnellinkjes op het einde, en een rustig rondje van een uur met 5 x 2 minuten wedstrijdtempo tussendoor. Goed te doen. En ook fijn voor m’n gevoel: ik kan het nog.

Wedstrijd schema

Mijn vriendje is echt THE BEST: hij heeft een kien tijdschema voor zondag uitgewerkt. En hij heeft het op stickers geprint (die plakken we op onze arm). Zodat we PRECIES weten na hoeveel tijd wel op welke kilometer zouden moeten zijn. Tipje van de sluier: Na 1u en 17 minuten moeten we op het 15km-punt zijn. Je hoort het: het is nogal een strak schema. Een soort utopie. Of noem het een ambitie!! Al die lieve mensen om me heen zeiden afgelopen tijd dat uitlopen van de marathon ook al fantastisch is… Maar wij hebben natuurlijk een droomtijd in gedachten. Tja, dat MOETEN ‘presteren’ om aan die tijd te voldoen (dat heb ik uiteraard mezelf opgelegd, het moet verder van niemand) geeft me ook weer zenuwen en stress. Als zondag alles meezit (het weer, m’n benen, m’n HOOFD) dan lukt het misschien. En anders ren ik SOWIESO de marathon uit. Langer dan 4 uur erover doen? NO WAY!! Dan kom ik huilend over de finish 🙁 Ik wil een sub-4, ikwilhet, ikwilhet, ikwilhet. 😉

Plaspauze

Waar ik me ook nogal zorgen over maak is mijn irritante gewoonte om duizend keer per dag te moeten plassen… Wat nou als ik tijdens de marathon naar de wc moet? Dat kost tijd!!!
Okee, het is niet eens een vraag. Hoe dan ook moet ik in die kleine 4 uur naar de wc. Maar wat nou als ik meer dan 1 keer moet?? Dat kost tijd!!!!
En wat nou als er nergens een Dixie meteen vrij is?? Ik ga dus niet wachten in een rij voor de Dixie! Dat kost tijd!!!
Alleen van deze plas-zenuwen moet ik al extra plassen #niethandig.

M’n outfitje

Inmiddels heb ik al 80 keer het weerbericht voor Rotterdam gecheckt: Bij de start 8ºC en dat loopt op tot 12ºC rond een uur of 14.00u, windkracht 1. Gelukkig geen regen!! Maar nu komt weer die onzekerheid: wat trek ik aan?!
Niet te koud kleden, dat is niet fijn en kost energie!! Maar te warm gekleed is ook geen pretje. Pffff….
Ik sprak gister een marathon-master (finisht ruim onder de 3 uur, dan ben je een master) die zondag ook start. Hij gaat naar eigen zeggen ‘bijna nakend‘. Dapper 😉
Zelf ben ik nogal een koukleum, en ik weet dat ik tijdens een lange duurloop (definately de categorie waar de marathon in valt) snel koude handen krijg. Handschoenen dus sowieso. En lange broek, want ik heb dit jaar eigenlijk nog helemaal niet in kort gerend. Ook maar een jack. T-shirtje met lange of korte mouwen er onder? M’n sokken en schoenen zijn de enige items waarvan ik zeker weet welke ik aan doe 🙂

Vandaag (zaterdag, the day before….) ben ik een beetje rusteloos. Ik heb ALLE TIJD van de wereld, want ik heb helemaal niks gepland voor vandaag. Ik had me voorgenomen om heerlijk uit te slapen, maar ik werd al om 6.30u wakker. Mehhh. Ik had vaag gedroomd over allerlei marathon-dingen die mis gingen (gelukkig ben ik geen Nostradamus…) waardoor ik al zenuwachtig wakker werd… Ik heb wat gewandeld net (lekker de benen los lopen), boodschappen gedaan en ik ga straks maar even m’n nagels lakken: ik moet natuurlijk wel SHINEN morgen 😉

Ik gok dat m’n zenuwen nog duren tot morgen, uurtje of 10. Want zodra Lee Towers begint te zingen, dan kruipt het kippenvel over m’n rug en maken de zenuwen plaats voor FOCUS!
Ik ga die marathon ROCKEN! Tot aan de finish! En als ik dan met m’n vriendje hand-in-hand over de finish kom, ben ik ultiem gelukkig ♥

Als je morgen ook de marathon rent: SUCCES!! Of als je iets anders leuks gaat doen: PLEZIER!!
Denk je aan me?

Liefs! Nora

9 april 2016/3 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Miles van Noor | Marathon preps #7

Over de helft en midden tussen de lange duurlopen: m’n marathontraining gaat voorspoedig!
Deze week was het voorjaarsvakantie, dus ik hoefde lekker weinig te werken 🙂 En aan het einde van de week kwam er ineens een sportieve utidaging op m’n pad!! Benieuwd? Lees mee!!

Maandag 29-2 ♥ schikkeldag en WOD 16.1

Ik begon mijn ‘voorjaarsvakantie’ uiteraard met een run. Eerst een uurtje rustig lopen, met wat versnellingen op het eind. Prima work-outje voor in de ochtend. Ik kwam nog een mede-sportster uit Weesp tegen onderweg: mooie motivatie om samen nog een extra versnellinkje te doen!!
’s Middags bakte ik zwarte bonen brownies, met extra veel proteïne: hello herstel hap! Ik proefde de zwarte bonen niet eens!! Natuurlijk pakte ik ’s avonds ook nog een lesje Crossfit mee. Op het programma stond WOD 16.1: de WOD van de Crossfit Open. De complete Crossfit cummunity heeft het momenteel over de Crossfit Open: dit is de eerste ronde van de Crossfit Games (= in het kort: een wereldwijde competitie om ’the fittest on earth’ te zoeken, verdeeld over 3 rondes). Aan de Crossfit Open kan IEDEREEN mee doen, over de hele wereld. De beste 60 mannelijke, 60 vrouwelijke atleten en 30 teams van elke regio gaan door naar de Regionals (dit is de tweede ronde). De beste Crosfitters van de Regionals zullen op the CrossFit Games strijden om de titel Fittest on Earth. Bij mijn knusse-Crossfit-clubje deden we vandaag WOD 16.1: gewoon, om een beetje het gevoel van de Crossfit Open te voelen. Heftige WOD met onder andere pull-ups en burpees: dodelijk moe was ik. Gelukkig hadden we de bonen-brownies voor na de les!!

Dinsdag 1-3 ♥ toch wat werken en een tempoloop

Vroeg op: deze ochtend moet ik gewoon werken. Niet erg, veel kunnen doen! En: ’s middags lekker vrij!! Ideaal om thuis te lanterfanten, aan m’n blog te werken en Limburgs Zuurvlees te kokkerellen (succes-receptje hoor!!). Einde van de middag deed ik de wekelijkse tempo-run met m’n boyfriend. Ik liep totaal niet lekker. Dat was balen. Tuurlijk gaan niet alle trainingen even goed, dat hoort bij sterker/ sneller/ beter worden tijdens een marathontraing. Maar het gevoel na zo’n run is dan een beetje teleurstellend, ken je dat? Maar goed: wel gedaan! Dat telt ook!

Woensdag 2-3 ♥ zakelijke ondersteuning en RUST

’s Ochtends vergezelde ik m’n vriendje bij een zakelijke meeting, voor wat support en de toevoeging van ‘mijn’ kijk op dingen. Om het ‘uitje’ toch nog een beetje fun te maken, deden we aansluitend boodschappen bij de Maxis, lekker burgerlijk, De rest van de dag deed ik heel weinig. Ik voelde AL m’n spieren: ze waren moe!! Ik had natuurlijk zowel maandag als dinsdag hard getraind, de rust was welkom!! En rust is ook een belangrijk puntje tijdens een marathontraining (wijze woorden van Nora, knoop het in je oren).

Donderdag 3-3 ♥ Duurloop en pizza’s

Donderdag = duurloopdag…. Omdat ik vorige week tijdens de 30km niet zo heel lekker had gelopen (pijntjes en een verrekte nek) was ik voor de 30km van vandaag een beetje zenuwachtig. Het is toch bijna 3 uur rennen, niet niks. M’n vriendje had weer een route bedacht: weer met de trein naar Hollandse Rading, en dan via Hilversum, Laren, Crailoo en Naarden terug naar Weesp. De route was op sommige plekken een beetje lastig: met de uitgestippelde route op Strava bij de hand is het toch gelukt de weg te vinden (totaal 31km geworden), maar we moesten wel vaak stoppen om te zoeken. En oja, ik moest ook 2 keer plassen onderweg, nog meer stoppen dus. Uiteindelijk rende ik heel lekker! Geen pijntjes!!
Omdat we veel hadden verbrand tijdens het rennen, besloten we om ’s avonds lekker pizza te gaan eten bij La Base in Weesp. Daar was ik nog nooit geweest, maar goede verhalen over gehoord. De pizza die ik bestelde was volledig gedrenkt in olijfolie, terwijl ik had gevraagd om overmatig olie-gebruik te vermijden… Jammer. Ik hou dus totaal niet van zo’n vette pizza 🙁 Dus ik heb een andere pizza gevraagd. Dat deden ze heel lief hoor. Die pizza was beter. De sgroppino als toetje was wel lekker. En de bruschetta vooraf ook. Bij La Base kun je supersnel eten: de pizza’s staan in een mum van tijd op tafel. Je moet wel van pizza houden: iets anders hebben ze niet. Prima gegeten, maar ik weet niet of ik er nog zo snel een keer naar toe zou gaan: die pure-olijfolie-pizza was een deceptie (vette hap) en echt heel bijzonder vond ik het allemaal niet daar. Of ben ik te kritisch/moeilijk?

Vrijdag 4-3 ♥ rust

Nog steeds voorjaarsvakantie: dus een heerlijk rustig dagje! We dronken een vrijdagmiddagborrel bij onze buren en deden verder vrij weinig: zo’n dag kan soms zo lekker zijn!!
Een Facebook-vriend zette een bericht online: hij had kaartjes over voor MudMasters… Of er toevallig bikkels in zijn tijdlijn waren die daar zin in hadden…. Jaaaa!! Dat wil ik!! Het kostte me wat overtuigingskracht om m’n vriendje over te halen, maar een paar keer lief knipperen met mijn puppy-eyes werkte!! Dus zo kwam het dat we besloten om vrijdag op tijd naar bed te gaan, omdat we zaterdag mee zouden doen met MudMasters!! Joeeehoeeee!!

Zaterdag 5-3 ♥ modder en modder

Tjop tjop. Uit de veren: in de MudMaster-kleren!! Met een auto volgeladen met stoere modder-macho’s reden we naar de Haarlemmermeer: 12 km door modder en over obstakels stond ons te wachten. En ik had er zin in!!! Ik was wat onzeker over mijn modder-outfitje: wel of geen thermo? Wel een muts? En welke schoenen? Maar uiteindelijk besloot ik in een lange running-tight, thermo-shirt (lange mouwen), windjack, buff en handschoenen de heroÏsche tocht door de bagger aan te gaan. Als finishing touch kregen we nog een stralend wit shirt van Independer om over onze kleren aan te trekken! Wit shirt, zwarte blubber, gouden combi 🙂 Onze obstacle-run van 12 km was zwaar: met ijskoude handen over (of onder) een touw naar de overkant van een sloot leek onmogelijk, maar I did it!! Ook bedwongen we hooibalen, loopgraven vol modder, zuigende-modder-paden (zij noemen het ‘slow mud’) great walls, en liepen we met zandzakken 5 trappen op en af. Je snapt dat we na afloop moe (en vies!!) waren. Gelukkig kregen we een biertje bij de finish, dat stemde vrolijk! Totdat we zagen dat het alcoholvrije Radler was. Mudmasters is toch niet voor MIETJES?? Dus meteen maar een ECHT biertje besteld 😉
Nadat we onze modder-kleren in bad hadden gedaan, plofte the boyfriend moe op de bank, maar ik kon meteen door naar een vriendinnen-borrel!! Met een wijntje en lekkere hapjes heel knus bijgekletst, maar tegen middernacht vielen m’n oogjes dicht. Ik was moe.

Zondag 6-3 ♥ Oma en rust

oma’s kat

Alweer zondag…. Ik sjeesde ’s ochtends even naar Stolwijk om bij m’n oma en haar zus wat kopjes thee te drinken. Altijd fijn om oma weer even te zien! ’s Middags werkte ik wat, blogte ik wat, kookte ik wat, en toen was het weekend (en de voorjaarsvakantie!) alweer voorbij… Mehhhh.

Een week met lange duurloop EN Mudmasters, snap je dat ik spierpijn heb? 😉
Heb jij wat leuks gedaan deze week? Hoe staat het eigenlijk met jouw trainingen?

Liefs! Nora

6 maart 2016/0 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Miles van Noor | Marathon preps #6

Op de helft: Rotterdam ik zie je al bijna!

Ja echt, ik ben halverwege! Zes weken gehad en nog 6 te gaan tot de Rotterdam Marathon. Serious business nu *grote ogen smiley*. En serious afstanden…
Deze week stond er een duurloop van 30km op de agenda, ook een KILLING intervaltraining en nog wat andere gezellige dingen. Superleuk dat je weer meeleest!!

Maandag 22-2 ♥ herstelloop en de bitches van Priscilla

Ik had de 25km van de Texel Trail nog een beetje in m’n benen zitten, maar ik besloot om ’s ochtends TOCH m’n loopje te doen. Een herstelrun leek me wel prima. Aangezien ik ook geen last meer had van m’n bil (lees hier hoe dit bijna m’n Texel Trail vergalde) vond ik dat ik wel weer even kon rennen. Het werd een klein uurtje: maar echt van harte ging het niet. ’s Avonds ging ik voor de herkansing tijdens een lesje Crossfit. De badass-trainster Priscilla had 4 girl-WOD’s (= een workout met een vrouwennaam) gemixt: Priscilla’s bitches. Ik kreeg het voor elkaar om tijdens de 50+40+30+20+10 sit-ups (ja, 150 sit-ups) een open-ruggetje bij mezelf te creëren (lees: een dikke schaafwond over m’n ruggenwervels, van het ‘schuren’ over de grond). Best uniek! Deze oorlogswond heeft me pijnlijke momenten onder de douche bezorgd. De WOD heeft me spierpijn bezorgd. Ok doei.

Dinsdag 23-2 ♥ productief en tempo

Ik had vandaag een super productieve dag op m’n werk! Ken je dat? Van die dagen dat je lekker aan het strepen bent op je to-do lijstje en het ene na het andere uit je handen komt? Yep, vandaag was zo’n dag! Ik geef binnenkort met een collega een presentatie over ‘het effectief inzetten van je stem tijdens een vergadering/ presentatie’ en daarvoor hebben we lekker wat werk verricht! Na werk: hardlooptijd. Tja, het schema is meedogenloos. Een tempoloop, zooooo geen zin in!! Maar gelukkig ging m’n vriendje mee voor de gezelligheid (we hebben denk ik 3 woorden gewisseld onderweg, veel te hoge adem). Er bleef niet zoveel avond meer over, maar genoeg om nog even te relaxen 🙂

Woensdag 24-2 ♥ bankhangen

Ik kan uitgebreid beschrijven wat ik vandaag gedaan heb, maar eigenlijk komt het hier op neer: werken en verder niks!! Een heerlijk avondje op de bank!!

Donderdag 25-2 ♥ duurloop van 30 km en een stijve nek

Op donderdag werk ik meestal niet. Prima dag om een lange duurloop te doen dus! Met mijn vriendje vertrok ik ’s ochtends met de trein naar Hollandse Rading. Vanaf daar renden we naar Weesp terug. Precies 30 km. Dat had m’n vriendje mooi uitgestippeld op afstandmeten.nl. Onderweg kregen we 2 keer een sneeuwbui op ons hoofd…. KOUD!!! Ik heb altijd zulke koude handen tijdens een lange duurloop, zelfs 2 paar handschoenen helpen daarbij niet. Tijdens de duurloop luisterde ik lekker naar radio 3fm, fijne afleiding. Zo probeer ik die ellenlange duurlopen een beetje door te komen (hier nog meer tips om een duurloop te overleven). Onderweg verrekte ik spontaan m’n nek. Geen idee hoe dat gebeurde, maar vervelend was het wel. Ik kon namelijk alleen nog recht voor uit kijken…. mehhhhh. Maar met intens koude handen en een stijve nek heb ik toch, samen met THE BOYFRIEND, de 30 km uitgelopen. Weer een vinkje op het trainingsschema! De rest van de dag/ avond was ik niet meer heel veel waard. Ik werkte wat: met m’n laptop op schoot op de bank, beentjes horizontaal 🙂

Vrijdag 26-2 ♥ huis te koop

Met de 30km van donderdag nog in de benen was het FIJN om vrijdag niet te hoeven rennen. Na werk dronk ik wat Gin-Tonics, want: lekker. En weekend! Ik maakte ook nog nacho’s met goddelijke guacamole. Pure liefde.
Ik kreeg ’s avonds een bericht dat er een bod op mijn huis was gedaan!! FYI: mijn appartement aan de Herengracht in Weesp staat te koop!! Het bod was wat laag, helaas…. Wie weet wat er nog gebeurt. Als je dit nou leest en denkt: DAAR WIL IK WONEN!! Ik snap je!! Bel/ mail me maar even!! Dan verzorg ik een mooie rondleiding 🙂

Zaterdag 27-2 ♥ dodelijke-intervallen en avondje Gouda

Oh no, intervaltraining voor de boeg. 10 x 800m in Z4. Dus heel snel zeg maar. Tussen elke 800m wel 3 minuutjes ‘bijkomen’ (dus rustig doorrennen). Halleluja, wat een heftige training!! Dat is echt hardlopen BUITEN je comfortzone. Je moet blijkbaar best wat overhebben voor de Rotterdam Marathon….
Na de training was ik eigenlijk best snel bijgekomen. Goed teken!! Vriend en ik gingen ’s middags naar Gouda. Daar hadden we met vrienden afgesproken om biertjes te drinken van Brouwerij Raam 98 (de huis-brouwerij van de vriend van m’n moeder). We kregen van de meesterbrouwer-himself een rondleiding: we brachten meteen wat leven in de brouwerij.
We deden daarna nog een mini-kroegentochtje in Gouda (yes, mét bitterballen) en uiteindelijk aten we heel gezellig bij Vidocq (hulde aan hun spare-ribs♥). Om de avond nog af te maken belandden we na het eten weer in een andere kroeg 🙂 Heftige avond, je snapt het. Gelukkig bleven we in Gouda pitten (bedankt mam!).

Zondag 28-2 ♥ poetsen en luieren

Heel conventioneel: zondag rustdag!! We werden wakker in Gouda, dus we hadden eerst nog een autoritje naar huis. Thuis poetsten m’n vriendje en ik het huis, lekker huiselijk. Verder was zondag niet echt een blog-waardige dag: we keken ‘Wie is de Mol’ terug (want: gister gemist) en luierden tot we er lui van werden. Happy sunday!!

Nu, precies NU, zit ik op de helft van mijn trainingsschema voor Rotterdam. Voelt goed!!
Heb jij nog lekker gesport deze week?

Liefs! Nora

28 februari 2016/0 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Miles van Noor | Marathon preps #5

Week 5 van mijn marathon voorbereiding zit er op! De week begon lekker, maar eindigde met een soort blessure 🙁 We gingen op een mini-vakantie naar Texel en ik heb ook best veel selfies gemaakt deze week, kwam ik net achter 🙂
Lees je mee wat ik gedaan heb?

Maandag 15-2 ♥ uurtje rennen en Sally

Uiteraard begon ik vandaag weer met een uurtje hardlopen. Best fijn om de week zo te beginnen!! Ik sjeesde door naar m’n werk, ook nog even naar de Appie en daarna meteen weer door naar Crossfit. Daar deden we onder andere mini-WOD Sally: Sally (= een liedje) gaat up en down, en wij dus ook, maar dan in squat. Ik zeg je: KILLING.

Dinsdag 16-2 ♥ run run run

Na een rare dag op m’n werk (veel afmeldingen, de halve wereld blijkt ziek te zijn) trok ik thuis meteen m’n hardloop-pekske aan. De tempo-loop die op het programma stond deed ik gezellig met m’n vriendje! Niet dat we echt kunnen praten tijdens Z3, hooguit wat twee-woord-uitingen (“gaat goed?”, “gaat goed!”, “Kijk daar”, “te hard”, “kga kapot”), maar toch is het fijn om lekker samen de deur uit te rennen en voldaan weer thuis te komen. De rest van de avond, je raadt het al, chill-modus-AAN.

Woensdag 17-2 ♥ courgetti met ballen

Overdag: work work work work work (spreek het uit zoals Rihanna doet). Opeens was niemand meer ziek (?) dus VOLLE dag. ’s Avonds kwam vriendin G. bij ons eten. We kletsten wat, dronken wat en ik maakte courgetti met BALLEN. Dat kan ik best goed: laat die ballen maar aan mij over.
Vandaag dus geen training. Aan het einde van de avond voelde ik ineens een rare pijn in m’n rechter-bil (sorry, kan er niks anders van maken). Ik weet niet hoe die pijn ineens is ontstaan, maar vervelend was het wel. Het ‘zeurderige’ gevoel had ik ook ’s nachts, het verpestte m’n nachtrust enigszins…. Dan denk ik ook direct aan allerlei rampscenario’s: Heb ik een blessure?! Hoe kan dit?! Oh nee, als dit m’n training maar niet in de weg zit…. Misschien is m’n bilspier wel per ongeluk gescheurd. Misschien kan ik nooit meer rennen!!
Ik ben een beetje een drama-queen, I know.

Donderdag 18-2 ♥ bil-pijn en GEEN Crossfit

Ja hoor. Ik werd dus wakker met pijn in m’n bil. Grrrrrrr. Omdat ‘eigenwijs’ mijn middle-name is, ging ik na m’n tandartsbezoek ’s ochtends TOCH rennen. Eigenlijk ging dit best!! Het venijnige was dat er een pittige interval-training gedaan moest worden. M’n bil deed het tijdens het rennen prima, maar zodra ik thuiskwam begon de echte ellende…. Ik kon niet zitten/ staan/ liggen 🙁 Echt KAK. En eigenlijk wilde ik vetgraag naar Crossfit, maar bil-technisch gezien kon dit echt niet. Dus, heel verstandig, bleef ik thuis. Letterlijk BAD-ASS. Ik bakte wel een courgette-brownie om het leed te verzachten… Ik zet het recept deze week online!!

Vrijdag 19-2 ♥ bil-ellende en gezellig avondje

M’n rechterbil is nog steeds niet chill (dat rijmt). Ik krijg toch wel een beetje de zenuwen, want zaterdag gaan the boyfriend en ik naar Texel om 25km te rennen. Dan wil ik dus geen pijn in m’n bil, dat snap je. Gelukkig kreeg ik van Sam (van Puur&Kracht) een potje met heerlijke spiercreme: dit ruikt naar menthol (of zoiets) en m’n bil wordt er helemaal koud van: lekker!!! En volgens mij helpt het ook!! Ik smeer het de hele dag door.
Als ik thuiskom van m’n werk zitten m’n vriendje en zijn dochter P. al met een Gin-Tonic op me te wachten 😉 We borrelen wat, kletsen gezellig over leraren, geld sparen, oppas-baantjes en proefwerken. Eind van de avond hebben we P. weer naar Amsterdam gebracht, en in dezelfde rit hebben we Monster bij m’n vader (ook in Amsterdam) afgezet. Monsters logeeradres als wij op pad gaan 🙂 We kwamen dus thuis in een leeg huis….

Zaterdag 20-2 ♥ Texel, regen, wijn en bitterballen

Op tijd wakker, want: hup naar Texel!! Vandaag gaan we namelijk de TexelTrail rennen: 25km door duinen, strand en moeras.
Helaas helaas helaas is m’n bil nog niet goed. KAK. Ik smeer me suf met de spiercreme, het verlicht wel wat, maar kan ik hier wel 25km mee rennen? Ik word er zenuwachtig van…
Op de boot naar Texel is het druk: een aantal hardlopers (trail-runners herken je aan de camel-bags, hoofdbanden en buffs) maar ook veel toeristen. Texel lijkt the-place-to-be dit weekend. Met de bus worden we naar De Koog gebracht, daar start onze trail. Het lijkt in eerste instantie droog te blijven, maar buienradar is niet te vertrouwen. Want al rennend komen we in regenbuien, windstoten, hagelstormen (of was het zand?) en kou-fronten….
Het was flink afzien, dat snap je. Ik had onderweg dus ook nog te maken met m’n bil. Er waren veel klimmetjes (duin op, duin af) en die voelde ik flink… Onderweg hoopte ik maar dat ik niet m’n bilspier voorgoed zou verneuken…. Maar ik gaf niet op!! Totaal verkleumd kwamen m’n vriendje en ik HAND-IN-HAND over de finish! Aaaahh lief. Meteen een Texels Skuumkoppe erin: want: we did it!! Gelukkig waren de douches binnen handbereik: wat was het HEERLIJK om die natte, koude hardloopkleren te kunnen uittrekken, als het zand van m’n IJSKOUDE lichaam te spoelen en daarna droge kleren aan te doen.
Liftend zijn we van De Koog naar Den Burg gegaan (daar hadden we een AirBnB). In Den Burg zijn we direct de kroeg ingedoken voor wijn (bier for the boyfriend) en bitterballen. Eindelijk werden we wat warmer 🙂 We aten heerlijk, dronken nog veel meer wijntjes en belandden uiteindelijk ’s nachts in onze B&B (die PAUPER was, geen aanrader…). Ik had iets te veel wijntjes op om nog aan m’n bilspier te denken…

Zondag 21-2 ♥ geen bil-pijn!!!!!

Ietsjes brak van de vorige avond werden we wakker in onze shabby AirBnB. En goed nieuws: IK HAD GEEN BIL-PIJN MEER!!!! Blijkbaar is 25km rennen over het strand en door de duinen goed voor een verrekte gluteus maximus!! Yesssss!!
We besloten om fietsen te lenen van Henk (de eigenaar van onze B&B) en naar Oudeschild te fietsen. Daar woont familie van m’n vriendje. Gelukkig waaide het windkracht 9, waren de fietsen van Henk net zo pauper als zijn huis en hadden we de 25km van zaterdag nog in de benen, zodat de fietstocht tenminste een beetje een uitdaging was…. We aten een RASpatat bij Veronica (= een familie-friet-huis, ook van Jurs familie) en pakten om 15u de boot terug naar ‘Nederland’.
Het enige wat nog restte was het ophalen van Monter. En daarna niks. Beentjes omhoog, tv koekeloeren.

Week 5 = done! Wat een tof weekend was het! Een mini-vakantie!!

Hoe was jouw week?

Liefs! Nora

21 februari 2016/0 Reacties/door Nora

Marathon, Sport

Miles van Noor | Marathon preps #4

Hoera! Weer een week om af te vinken!! Deze week weer netjes alle trainingen van het schema gedaan, inclusief de eerste echte LANGE duurloop van 25km.
Het is nog maar 55 dagen tot de start… iiiieeeeeeeeeh!! Ik word zenuwachtig.
Zo verliep mijn trainingsweek:

Maandag 8-2 ♥ Uurtje rennen en workshop ‘onderhandelen’

Ik begon, wederom, mijn week goed! Uit bed meteen m’n hardloop-outfitje aangedaan om even lekker te rennen. Mèèènnn wat was het koud! Of vond ik het gewoon koud? Ik rende in elk geval een uurtje, met wat versnellinkjes op het eind. Precies conform schema: check! Ik kon ’s avonds geen Crossfit-lesje meepakken, want ik ging met de Tafel van Weesp (een vrouwen-netwerk in Weesp) eten bij Aaltje. De workshop over ‘onderhandelen’ viel DIK tegen. Ik hoopte als een professionele nagotiator thuis te komen, die perfect zou kunnen onderhandelen. Maar in plaats daarvan heb ik niks geleerd, ik heb me vooral geërgerd aan de slechte presentatiekunsten en minimale inhoud van de workshop. Mehhhh.

Dinsdag 9-2 ♥ interval en weinig bijzonders

Dinsdag, een van de velen… Na m’n werk deed ik een intervaltraining. Die intervaltrainingen van m’n marathonschema zijn verraderlijk!! Op papier lijkt het pretty easy: korte periodes van tempo/ bepaalde hartslagzone. Moet te doen zijn denk ik elke keer als ik de deur uit ga. Maarrrrrr… elke intervaltraining blijkt weer dodelijk te zijn. Nu ‘moest’ ik 10 minuten in Z2, 7 minuten in Z3, 4 minuten in Z4 en dan 1 minuuut in Z5. Dat is dus totaal 12 minuten. Oja met 10 minuten in- en uitlopen. Dus 32 minuten. Eitje. Maar vergeet die ene KILLING minuut in Z5 niet. Dat is 60 seconden sterven. Maar daarna kon ik rustig uitlopen, dat was heerlijk. Bij thuiskomst was ik blij dat ik de rest van de avond lekker kon chillen op de bank. Oja, ik maakte eerst aardappel-puree-torentjes van de overdosis aardappelen die ik van CelaVita had gekregen. Daarna kwam het bankhang-gedeelte.

Woensdag 10-2 ♥ tempoloopje en vlaggetjes

De woensdag is een DRUKKE dag op m’n werk. Standaard. Ik maakte tijdens een behandeling wel gezellige vlaggetjes aan een slinger (als oefening. Zie foto). Na werk kon ik meteen m’n hardloop-kloffie weer aandoen (net gewassen. Onze wasmachine draait trouwens overuren nu we aan het trainen zijn voor de marathon: allemaal sportwasjes.) Ik rende samen met m’n vriendje (jeee!!) een tempoloopje van 7km. We kwamen allebei extreem hoestend thuis. Onze hoestbui duurde ongeveer een uur: een teken dat we flink diep zijn gegaan….
I LIKE IT!!

Donderdag 11-2 ♥ kappertje en badass-cookies

nieuw kapsel marathon trainingsweek 4 Miles&More

Oud en nieuw kapsel. Gelukkig nieuw haar.

Gelukkig nieuw haaaaaaar!! Ik ging dus naar de kapper. Opdracht aan de kapster: kapsel a la Jennifer Lawrence. Best gelukt al zeg ik het zelf, ik kwam zowaar tevreden thuis. Ik bakte ’s middags proteine koekjes met havermout. Ik lijk best stoer, maar stiekem hou ik heel erg van koekjes bakken #koekenbakker. De koekjes nam ik mee naar m’n Crossfit-lesje, waar ALLE koekjes gulzig opgegeten werden na de training. Ook de koekjes waren gelukt dus. Al met al een geslaagde dag!

Vrijdag 12-2 ♥ pizza en wijntjes bij de buren

Laatste werkdag, bijna weekend. Er werd een enorme doos thuis bezorgd: allemaal gezonde producten die ik had gewonnen bij de AH! Dat is nog eens leuk, een soort kerstpakket!!
We waren ’s avonds uitgenodigd bij onze buren om HEERLIJKE zelfgemaakte pizza’s te eten. Uiteraard met wijntjes erbij. We moesten een beetje rustig aan doen met de wijn, in verband met de duurloop die voor zaterdag op het programma stond. Dat deden we dus ook braaf.

Zaterdag 13-3 ♥ Duurloop ‘Herman’ en nacho’s met guacamole

Duurloop dag!! Pffff, ik moest wel even ‘zin maken’. We renden door Naarden en Muiderberg, raakten verdwaald op een golfbaan, maar kwamen uiteindelijk, na 25km, weer thuis! Volledig koud, dat wel. En moe. Deze RAKKER noemden we Herman. Na een echte lange duurloop (vanaf 25km) hebben we een traditie om nacho’s met kaas uit de oven te maken, mét zelfgemaakte guacamole! Oh my, dat is heerlijk!! Na de run hebben we BAR WEINIG gedaan. M’n vriendje viel spontaan 2 uur lang in slaap…. Ik had dus lekker tijd om vet lang te douchen 🙂 Daarna uiteraard wel “Wie is de Mol’ gekeken. Wie is jullie mol?? Ik twijfel nog tussen Tim en Klaas…

Zondag 14-2 ♥ Alles is liefde!♥

Happy Valentine!! Liefde hebben we altijd, dus vandaag ook!! Ik maakte heerlijk cheesy een Valentijns-brunch voor m’n vriendje: met lava-cake!! Wow, ik verbaasde mezelf dat dit was gelukt! Gelukkig was het buiten KAKweer en konden we lekker knus binnen blijven. As we speak zitten we bij BLOOM Kitchen Bar in Weesp intens te genieten van ons 5-gangen-Valentijns-diner ♥ Nog meer liefde!!!

Heb jij wat leuks gedaan deze week? En misschien nog iets ROMANTISCH op Valentijnsdag? Ik ben benieuwd! Hoe gaat het eigenlijk met jouw training?

Liefs! Nora

14 februari 2016/0 Reacties/door Nora